امروز به ده نفر از بهترین هم تیمی های تاریخ NBA می پردازیم که بر اساس مهارت و قهرمانی دسته بندی می شوند.
۱۰. پائو گسول
کوبی برایانت اولین قهرمانی هایش با شکیل اونیل بود. او سه قهرمانی به دست آورد و با رفتن شکیل مدیریت لیکرز تصمیم گرفت کمک دیگری برای او بیاورد. کمکی خوب در دفاع و حمله و آن کسی نبود جز گسول. همه می دانیم که کوبی در برابر هم تیمی هایش یکی از سخت گیر ترین بازیکنان تاریخ بود ولی درباره گسول این نبود. گسول اعتماد کوبی را جلب کرد و آنها با هم ۲ قهرمانی آوردند. گسول میانگین ۱۸ امتیاز و ده ریباند داشت و مثل یک آل استار بود و در پلی آف بهتر می شد. او همچنین یکی از بهترین آی کیو های لیگ را داشت. در خارج از زمین هم کوبی می گوید اگر می خواستم کسی را به عنوان برادرم انتخاب کنم آن گسول است.
پائو گسول و کوبی برایانت
۹. کلی تامسون
وقتی دورنت به تیم آمد اسپلش برادرز نقش کمتری گرفت اما قبل آن تامسون خودش را به عنوان بهترین هم تیمی لیگ معرفی کرده بود. او می دانست که کری ستاره اول تیم است، پس تلاش کرد به او کمک کند. او علاوه بر این که هر فصل بعد کری بیشترین سه امتیازی را داشت در دفاع بهترین اسکور را متوقف می کرد. او بهترین مدافع تیم بود و فشار دفاع را از کری برمیداشت و کری میتوانست در حمله تمرکز کند و در نتیجه دو MVP گرفت. همچنین آنها با هم بهترین رکورد (رکورد در اصطلاح بسکتبالی یعنی تعداد برد و باخت) تاریخ را گرفتند که ۷۳-۹ بود.
استفن کری و کلی تامسون
۸. جو دومارز
بله وقتی اسم دومارز می آید یاد چنین کلماتی می افتیم: قوانین جردن، بدبویز پیستونز، دعوا با تیم ها. اما دومارز تنها بازیکن تیم بود که کثیف بازی نمی کرد و به خاطر مهارتش شناخته شده بود. به طوری که وقتی از جردن پرسیدند بهترین مدافعی که مقابلت بازی کرده که بوده گفت:
کاملا مشخص است. جو دومارز. تنها کسی بود که نمی توانستم جلویش کراس بزنم و درایو کنم.
بله مانند کلی او در حمله عالی بود ولی فشار دفاع را از بهترین بازیکن تیم یعنی آیزیا تامس بر میداشت. شکی نیست که آیزیا بهترین بازیکن تیم بود ولی بدون دومارز نمی توانست در دوره جردن سه سال متوالی به فینال برود و دو قهرمانی متوالی بیاورد. دومارز همچنین MVP فینال را در ۱۹۸۹ گرفت.
جو دومارز
۷. کایری اروینگ
او قبل از لبران یک ستاره بود به طوری که در سال دوم و سومش در لیگ آل استار شد و بعد از اینکه لبران به تیم آمد او ستاره دوم کوز شد اما با این حال در خیلی وقت ها در حمله نقش اول تیم بود و فشار حمله را از لبران بر می داشت و فضا را برایش باز می کرد. او یکی از کلاچ ترین بازیکنان بود (کلاچ در بسکتبال یعنی کسی که در لحظات آخر بازی، شوت باعث برد را می زند) که بهترین لحظه او در سال ۲۰۱۶ بود که گیم وینر مقابل واریرز را زد و بعد رفتنش اهمیت او بیشتر مشخص شد. دیگر کوز مثل قبل شوت آزاد نداشت و لبران در حمله خسته می شد و گاهی حمله تیم آنقدر بد بود که حتی لبران هم کاری نمی توانست بکند.
لبران جیمز و کایری اروینگ
۶. تونی پارکر
برای زمان زیادی بیگ فری اسپرز تونی پاکر و دانکن و جینوبلی بود. دانکن بهترین پاور فوروارد تاریخ و بهترین بازیکن تیم بود و قاعدتا پارکر از جینوبلی بهتر بود و با دانکن خوب بازی می کرد. اوایل دانکن در کل فصل فقط چند جمله با پارکر حرف زد. پارکر می دانست که باید اعتماد او را جلب کند که این کار را با ۴ قهرمانی انجام داد. او هیچ وقت به آمارش اهمیت نمیداد و می دانست که فقط باید به دانکن کمک کند و این فداکاری او، باعث می شود که در رتبه ششم قرار گیرد.
تیم دانکن و تونی پارکر
۵. دوین وید
قبل از اینکه لبران به میامی بیاید او به میامی یک قهرمانی آورده بود و تبدیل به یکی از بهترین شوتینگ گارد های تاریخ شده بود. اما وقتی لبران به میامی آمد او نقش خود را به عنوان یک کمک برای لبران پذیرفت. آنها از آنجا که در یک شب درفت شده بودند با یکدیگر دوست بودند و در بازی های ملی با یکدیگر هماهنگ کردند که به میامی بروند. هر دو نوع بازی یکدیگر را می دانستند و هماهنگیشان در زمین آشکار بود. گرچه همه انتظار بیشتر از دو قهرمانی را از بیگ فری میامی داشتند اما آنها هر ۴ سال با هم به فینال رفتند و وید میانگین ۲۵ امتیاز داشت و ۲ قهرمانی دیگر آورد.
دوین وید و لبران جیمز
۴. جان استاکتن
بله جز با استاکتن و ملون هیچ قهرمانی کسب نکردند اما دلیل رتبه بالای آنها هماهنگی و دانش بسکتبالی بالا است.البته فراموش نشود که آنها دو سال متوای به فینال رسیدند و فقط بولز توانست آنها را شکست دهد. ملون ۲ بار MVP شد و بعد از کریم عبدالجبار بیشترین امتیاز تاریخ را کسب کرده است که بدون استاکتن چنین چیزی ممکن نبود. استاکتن بهترین مکمل ممکن برای بازی ملون بود. او می دانست که ملون بدنی بسیار قدرتمند و سریع دارد پس در تکنیک پیک اند رول به او پاس می داد. او در چندین فصل بیشتر از ۱۴ اسیست میانگین داشت که خود رکوردی به حساب می آید. البته که بیشتر آنها نیز به ملون بوده. او پوینت گاردی بود که به جای اینکه آمار خود را بهتر کند، به فکر بالا بردن سطح بازی هم تیمی هایش بود که این رابطه او و ملون را در زمین و خارج از زمین خوب می کرد. هر دوی آنها به یکدیگر کمک کردند اما ملون سود بیشتری برد و در کل بازیکن بهتری به حساب می آید و استاکتن به عنوان هم تیمی خوب شناخته می شود.
جان استاکتن
۳. کوین مک هیل
مک هیل بازیکنی بسیار فداکار بود. او اهمیت نمی داد که در NBA ستاره باشد؛ او فقط میخواست تیمش را برنده کند. او بیشتر در دفاع تیم کمک می کرد و به لری برد کمک می کرد تا در دفاع انرژی ذخیره کند. او اهمیتی نمی داد که چقدر امتیاز می گیرد یا بازی می کند پس تا سال ششم کریرش بازیکن نیمکت بود که دو بار جایزه بازیکن ششم سال را کسب کرد و به برد کمک کرد تا ۳ MVP پشت سر هم بیاورد و بوستون ۳ قهرمانی کسب کند.
کوین مک هیل و لری برد
۲. کلاید درکسلر
بعد از روزهایی که درکسلر در تریل بلیزرز گذراند بالاخره به هیوستون راکتس آمد. هیوستون سال ها جزء بهترین تیم های لیگ بوده که حتی به فینال نیز راه پیدا کرده بود اما برای قهرمانی یک بازیکن کم داشت و آن بازیکن درکسلر بود. هیچ کس نمی تواند هماهنگی درکسلر و اولاجوان را انکار کند. هر دو آنها صد در صد انرژی خود را در دو طرف زمین می گذاشتند. درکسلر، خود اسلشر بسیار خوبی بود و اولاجوان در پینت امتیاز می آورد و در نهایت هر دو آنها در سال های ۹۴ و ۹۵ به رینگ خود رسیدند.
کلاید درکسلر و حکیم اولاجوان
۱. اسکاتی پیپن
لازم به گفتن چیز بیشتری نیست. همه می دانیم اسکاتی پیپن برای بولز چه کرده. او تمام کارهایی که بازیکنان این لیست انجام میدادند را به عنوان یک کمک، انجام می داد. بازیکنی فداکار که در دفاع فشار را از جردن بر می داشت، نمی خواست نقش ستاره تیم را بدزدد یا برای مثال جردن را کنار بزند و با جردن رابطه و هماهنگی خوبی داشت. جردن نیز مانند کوبی نسبت به هم تیمی هایش بسیار سخت گیر بود اما وقتی تلاش پیپن در تمرینات را دید بلافاصله با او رابطه خوبی بر قرار کرد و بازی او را ستایش می کرد. اگر مصاحبه ورود جردن به تالار مشاهیر را دیده باشید متوجه اهمیت پیپن برای او می شوید. حتی با تلاش های جردن در پلی آف، بولز نمی توانست به فینال برود تا وقتی که پیپن سر رسید. بدون پیپن شاید ۶ قهرمانی وجود نداشت و کریر جردن بسیار متفاوت بود.
