مهران قدسییکی اون پایین گفته با صدای خیابانی غرور ملی بهش دست می داده ولی با عادل نه! برادر من در نهایت عادل پشت همون تیم بود و امثال خیابانی با اشک تمساح ریختن تو شب های فوتبالی ما رو به بدبختی ویلموتس و خطر فعلی حتی صعود نکردن رسوندن. دوستی خیابانی و امثالش دوستی خاله خرسه ست. بعضی هاتون ممکنه یادتون نیاد! همین خیابانی اتفاقا یکی از کسایی بود که سر ایویچ با همین فرمون جو داد. یه بازی دوستانه ایران نتیجه افتضاح از بازی مقابل رم گرفت همین خیابانی تو گزارشش چپ و راست فضا رو ملتهب کرد علیهش. ایویچ رفت ولی همه دیدیم چه تیمی ساخته بود برای 98 و اگر اون تیم قدری اعتماد به نفس داشت صعود هم می کرد.
ما رو به اشک های تو امید نیست، شر مرسان!
