ترند اینستاگرام #pioliout شده بود. اینقدر وضع وخیم بود که پیولی توی اولین مصاحبش گفت : ای طرفداران میلان این کچلی که میبینید همون کچل قبلی نیست ...
دقیقا دلیل این همه نفرت که نه ترس چی بود؟ واقعا مشکل کجای کار بود؟
از اون جا که پیولی به طرز فجیعی در اینتر اخراج شده بود.
شروع فوق العاده ای اولش در اینتر داشت. ولی بعدش در افق محو شد. واقعا به معنای واقعی کلمه محو شد.
از اینتری ها میپرسیم چرا اینجور شد. میگن دقیقا از وقتی که سایه سیموئونه افتاد رو تیم پیولی نتایجش خراب شد.
خب قطعا تاثیر داره. ولی پیولی هم حتما تقصیر داره.
پیولی اومد میلان از اون تیم که نه سیرکی که جامپائولو بعد از 7 هفته و 3 بار تغییر سیستمی بهش تحویل داد، تیمی رو ساخت که #pioliin ترند شه و هوادار های میلان که منتظر رانگینک بودن شک کنن بهش. ولی پیولی چی جوری این تیم رو ساخت؟ دقیقا این گونه: قدم به قدم
گام اول : بیا 4-3-3 را با هم بسازیم
پیولی که میخواست برای میلان سیستمی انتخاب کند اول تصمیم گرفت که تیم را به ثبات برساند.
انتخاب 4-3-3 برای چند موضوع مهم بود:
اول: تیم 1 سال گذشته رو کاملا با این سبک بازی کرده بود و با این نوع بازی آشنایی کامل داشت
دوم: مهره هایی که میلان داشت ترکیب معقولی به نظر میومد براش باشه (ربیچ در دوران بدی بود، کسیه هم اصلا خوب نبود، پیونتک هم آمادگی نداشت)
سوم: باید سریعا تیم رو از اون حالت بی برنامگی در می آورد و سریعترین راه همین بود.
ترکیب اصلی: دوناروما / رومانیولی -موساکیو - تئو هرناندز - کونتی / بن ناصر - کسیه - پاکتا / هاکان - سوسو - پیونتک
خب پیولی اول اومد ترکیبی مناسب چید ولی مهم ترین چیزی که تیم میلان بهش نیاز داشت، برنامه برای حمله بود.
پیولی اومد ساده ترین تاکتیک ها رو با میلان کار کرد که میلان از همون بازی اول از اون استفاده می کرد. مثل:
- به عمق زدن هافبک مرکزی -
- نفوذ فولبک ها از جناحین (زمان گتوزو خیلی استفاده میشد)
- حرکت فورواردها به جناحین (گل دوم میلان به لچه توسط پیونتک)
- اقدام به سانتر - (ساده ترین حرکت)
ولی پیولی از همون اول قصد داشت نوعی بازی را در میلان جا بیندازد. من خودم اسم روش گذاشتم. بهش میگم حرکت وینگ ها به مرکز:
اگر به بازی های میلان دقت کرده باشید از همون موقع که استفانو پیولی تیم رو در دست گرفت نفوذ ها و حرکت ها و گل های تئو هرناندز بسیار زیاد شد. شاید تئو خودش عالی بوده ولی همش ربط به خودش نداشت. این نوع سیستم آزادی عمل زیادی به فولبک ها میده.
در این سیستم اگه دقت کنید انگار ترکیب 4-3-3 باز میلان تبدیل به 4-3-3 مرکزی شده. از یک طرف به 3-4-3 هم میخوره ولی نه 4-3-3 کامل است نه 3-4-3 چون یکی از فولبک ها کمی عقب میمونه که تیم اگه ضد حمله خورد سریع دفاع تیم 4 دفاعه شه (وقتی تئو داره نفوذ میکنه کنتی کمی عقب میمونه و برعکس)
ویژگی های این نوع بازی اینه که پشت محوطه ی حریف میلان پر تعداد میشه فضاهای بیشتری برای حمله ایجاد میشه. ولی شاید اون بازده لازم رو نداشت به چند دلیل:
اول: بازیکنان در اجرای ساده ترین تاکتیک ها به مشکل خورده بودن. باید کم کم درست می شد.
دوم: هماهنگی اصلا وجود نداشت.
سوم: این نوع بازی به یک رهبر در تیم نیاز داره که بتونه به تیمدرون زمین کمک کنه. کلا برای تاکتیک های پیچیده نیاز به یک رهبر هست.
چند نکته درباره دیاگرام ها بگم تا یادم نرفته:
اول: ستاره طلایی توپه
دوم: ترکیب تیم حریف ترکیبی آرمانیه
سوم: خط فلش طلایی مهم ترین عنصر در اون تیمه
خب تا اینجا دیدیم استفانو پیولی سعی داره این سبک حرکت وینگر به مرکز رو در میلان جا بندازه. میلان با همین ترکیب بازی به بازی پیش رفت و هر بازی تیم با ثبات تر بازی می کرد .
اولین بازی پیولی روی نیمکت میلان بازی با لچه بود که میلان دقیقه نود از روی یک شوت از راه دور گل خورد بازی 2-2 شد. ولی از همون بازی اول نکات مثبت نمایان شده بود . مهم ترین نکته حمله ها از احساسی شدن دور شده بود. برنامه از همون اول اومده بود ولی پیولی تیمش خیلی هنوز کار داشت. اول کسیه از اون شرایط آرمانی دور بود. بین کنتی و کلابریا رقابتی برای بد تر بودن شکل گرفته بود. متئو موساکیو پر اشتباه بود . پیولی برای مشکل کسیه و پیدا کردن خودش چند بازی به کرونیچ اطمینان کرد. بد هم نبود خوب هم نبود. کسیه زود برگشت به ترکیب اصلی. ولی اینقد وضع کنتی و کالابریا و موساکیو بد بود که یک بازی دوارته رفت دفاع راست بازی کرد . یه بازی هم اومد به جا موساکیو (البته فکر کنم این 2 اتفاق در یک بازی بود و نیمه اول دفاع راست بود نیمه دوم دفاع وسط. بازی بعدیش هم فیکس شد که مصدومیت سنگینی سراغش اومد تا الان هم ادامه داره)
بازی بعدی با رم بود. رم تونست میلان رو شکست بده ولی باز هم میلان از بازی لچه بهتر بود. ولی رم هم توی اوج بود، بازی اون میلان نوپا رو کامل بسته بود و البته میلان هم پر اشتباه بود. اشتباهات فردی میلانی ها که از عدم تمرکز کافی تاثیر گرفته بود خیلی تیم رو اذیت کرده بود.
بازی بعدی میلان برد مقابل اسپال مثل یک مسکن موقتی برای زخم عمیق میلان بود.
میلان از اون بازی به بعد قرار بود 3 بازی فوق سنگین رو تجربه کنه. لاتزیو - یووه - ناپلی.
بازی با لاتزیو در سنسیرو متحمل شکست شدیم که هم میلان بد بود هم لاتزیو خوب. اشتباهات فردی میلان رو نابود کرد توی این بازی.
ولی پیولی با تمام قوا اومد که از سد یووه بگذره . میلان مقابل یووه از پرس زیاد استفاده کرد . و میلان برنامه های تاکتیکی ساده رو که قرار بود اجرا کنه عالی اجرا کرد . ولی یووه در نیمه اول یک سدی داشت به نام شزنی . فک کنم بیش از 20 سیو انجام داد . نیمه دوم هم با وارد شدن دیبالا وضعیت بازی عوض شد و با نبوغ دیبالا میلان گل رو دریافت کرد رو این بازی رو با شکست تمام کرد . ولی این بازی نشون داد که میلان با همین ترکیب قادره بهترین تیم سری آ رو تحت فشار شدید بزاره . در این بازی هم اشتباهات فردی زیاد بود . ولی این اشتباهات بازی به بازی کمتر میشد .
بازی بعدی با ناپولی بود که نه ناپولی وضع خوبی داشت نه میلان انرژی کافی . بازی بازی خسته کننده ای بود . مساوی هم شد . میلان به شدت از بازی با یووه خسته بود . ناپولی هم درگیر مشکلات مدیریتی بود و نتیجه هاش ضعیف بود.
دوستان همینجا دیگه سهمیه برای میلان تموم شدس و نتیجه های بعدی میلان تاثیر نمیزاره چون ما از این بازی ها 7 امتیاز از دست دادیم و آتالانتا از این 7 امتیاز گرفت. همینجا به اون اختلاف قبلی 7 امتیاز اضافه شد .
بعد بازی با ناپولی میلان با پارما بازی داشت که به لطف اشتباه دفاع پارما در آخرین دقایق گل رو زدیم ولی مشخص شد که میلان توانایی موقعیت سازی رو داره، پیونتک مصاحبه کرد: موقعیت سازی در میلان شروع شده، پس گلزنی من نیز شروع خواهد شد.
بازی با بلونیا هم از اعتماد به نفس دوباره ی پیونتک خبر می داد. خیلی خوب بازی کرد تو اون بازی پیونتک .
بازی با ساسولو که در جشن 120 سالگی میلان هم زمان شده بود با وجود بازی عالی میلان کلی موقعیت خراب شد تا بازی مساوی بشه .
بازی با آتالانتا شاید تلخ ترین باخت چند فصل اخیر میلان بود . ولی این باخت میلان به قول رانگینک : یک نبوغ رو به دنبال داشت . مقصر اصلی شکست آتالانتا گایزیدیس هست و خواهد بود . تیم با 2 اشتباه مضحک ریکاردو رودریگز (تئو محروم بود ) و موساکیو شروع شد . بعد پاسالیچ پیرلو شد توپ رو چسبودن تو گل . تیم از هم پاشید . نه تجربه بزرگی بود که تیم رو جمع کنه . تیم گاسپرینی کامل 4-3-3 میلان رو خنثی کرده بود . کسی نبود که این گره رو باز کنه . شایدم بود ولی روحیه لازم رو نداشت .
با این بازی چند نکته بسیار مهم مشخص شد :
اول : میلان به یک فروارد نوک نیاز داره
دوم : میلان به یک مدافع چپ جایگزین برای تئو نیاز داره .
سوم : میلان باید یک مدافع سر زن حتما بخره . و مطمئن .
مهم ترین نکته : میلان حتما حتما به یک تجربه بزرگ نیاز داره .
اینجا بود که مالدینی بوبان با خریدن زلاتان و کیائر 3 تا از مشکلات میلان رو با 2 بازیکن حل کردند . برای مدافع چپ آنتونی رابینسون هم در حال نهایی شدن بود که به یک دلیل عجیب نبود وقت برای تست های پزشکی لغو شد . به جاش لاکسالت بر گردونده شد .
گام دوم : تکرار بس است وقت تغییر فرا رسیده .
میلان که با خیلی زود زلاتان را در ترکیب خود میدید و کیائر هم زود اضافه شده بود میلان و یک جورایی خود پیولی در صدد بود ترکیب رو عوض کنه . ترکیب جدید میلان 4-4-2 کلاسیک :
ترکیب اصلی : دوناروما / رومانیولی - کیائر - تئو هرناندز - کنتی - بن ناصر -کسیه - هاکان - کاستیه خو / لیائو - زلاتان
این ترکیب به سود یک سری از بازیکنان و ضرر یک سری بازیکنان دیگه شد . این ترکیب به سود لیائو و ربیچ و کاستیه خو و بناونتورا شده بود . و به ضرر پیونتک و سوسو و پاکتا شد .
این تغییر ترکیب حدودا بعد از 12 هفته انجام شده . یعنی پیولی کم کم تفکرات خودش رو در میلان جا انداخت .
این میلانی که داریم الان میبینیم نتیجه ی تکامل همین ترکیبه .
خب این ترکیب منهای تاکتیک های معمولی که میشه درش اجرا کرد (مثل سانتر های مستقیم و هجوم از جناهین و پاس های عمقی به فروارد ها ) پیولی از تاکتیک حرکت وینگ ها به مرکز استفاده کرد . چگونه ؟ این گونه :
استفاده تاکتیک مورد علاقه پیولی در این سیستم بازی چند مزیت داشت و با بازده بیشتری همراه بود :
اول : با وجود 4 هافبک تاثیر ضد حملات تیم حریفو کم میکرد .
دوم : وجود 2 فروارد موقعیت خطرناکی رو بیشتر و بهتر میتونست ایجاد کنه .
سوم : میلان با اضافه شدن زلاتان به اون رهبر در خط حمله دست یافته بود . و بهتر عالی تر حملات میلان اجرا شد .
اولین بازی میلان با این سبک در بازی با سمپدوریا نبود . یک جورایی نیمه کامل بود اون بازی . میلان که کمی سردرگمی درش مشاهده میشد که اونم به خاطر تمرینات تغییر سبک بود . مشخص بود .
خب بازی با کالیاری که اولین بار میلان 4-4-2 رو .کامل اجرا کرد . حرکات وینگر ها به مرکز کاملا مشهود و واضح بود . و گل دوم میلان کاملا با این سبک زده شد . هجوم تئو هرناندز از چپ با یک کاتبک دیدنی زلاتان رو صاحب توپ کرد زلات بی معطلی توپو گذاشت در گل . میلان به نظر میومد در حال بلوغ بزرگی بود .
در ادامه با نیمکت نشینی مطلق پیونتک و سوسو این 2 نفر که از ستاره های فصل پیش میلان بودند از این تیم جدا شدند .
گام سوم : زلاتان افکت چه ها میکند . آنته ربیچ نوازنده ی جدید ارکستر پیولی
میلان در حال گذروندن از دوران تغییر تاکتیک بود . که ناگهان متوجه بازیکنی شد که او خودش به تنهایی باعث تغییر ترکیب میلان به نفع خود شد .البته تغییر نه تکامل . بله آنته ربیچ
میلان بازی بعدی با اودینزه بازی داشت . این بازی منهای تولد جدید ربیچ دارای یک نکته ی بسیار مهم بود :
- گیگن پرس -
بله کاملا درست میبینید .
سبکی که رانیگنک قرار است به میلان اضافه کند همین الان در میلان وجود دارد .
میلان با اشتباه دوناروما گل اول رو در دقیقه 5 خورد . کلی موقعیت ایجاد کرد در نیمه اول ولی به گلی نرسید . بناونتورا با بازی خیلی بدی که داشت سمت چپ میلان فلج شد .
ولی میخوام گل اول میلان رو کاملا بررسی کنم . نمایی کلی گل اول و جایگاه بازیکنان میلان :
7 نفر از بازیکنان میلان در زمین اودینزه حضور دارند و در حال فشار روی بازیکنان اودینزه هستند . و گل در طی 6 لمس توپ زده شد . زمان کل هم 7 ثانیه . این یعنی اجرای گیگن پرس به نحو احسنت و کامل .
گل اینگونه شروع شد : کسیه با فشار روی بازیکن صاحب توپ (صاحب ستاره طلایی ) او را مجبور به پاس کرد . کنتی از سمت راست کاملا با برنامه عمل کرد و از تعلل بازیکن اودینزه استفاده کامل رو کرد توپو قطع و به کسیه پاس داد . کسیه بعد از یک بدن گذاشتن سریع و کنار زدن بازیکن اودینزه توپ را به لیائو که در مرکز بود پاس داد .(کنتی از راست در حال نفوز است ) لیائو با یک پاس دقیق کنتی را صاحب توپ کرد. کنتی توپ را جلو برد و با یک پاس دقیق ربیچ را صاحب توپ کرد ربیچ هم تک ضرب توپ را به دروازه اودینزه چسباند .
نکته ی دیاگرام :
اول : خطوط بنفش یا حرکت بازیکن بدون توپ یا با توپ است .
دوم : خطوط آبی روشن به معنای پاس یا شوت است .
امیدوارم قدرتمندی این تاکتیک یعنی گیگن پرس رو درک کرده باشین .
بازی هم 3-2 به نفع میلان تموم . شد میلان باگل تئو پیش افتاد ولی در دقیقه 84 گل مساوی را دریافت کرد . ولی باز ربیچ با یک فرصت طلبی گل سوم را زد و کار را تمام کرد .
بازی با برشا میلان تونست به یک پیروزی خفیف دست بیابه . باز هم هنوز کمی سردرگمی دیده میشد در تیم . ولی تنها کسی که سردرگم نبود ربیچ و زلاتان بودن . هردو روی گل اول میلان که برخلاف جریان بازی بود تاثیر مستقیم داشتن . ربیچ گل رو زد
بازی بعدی میلان با هلاس ورنا بود . میلان بر خلاف بازی قبل در دقایق ابتدایی گل دریافت کرد اما با گل هاکان از روی کاشته بازی را مساوی کرد . بر خلاف بازی گذشته میلان اصلا بی برنامه نبود . کمی بدشانس بود و از موقعیت هاش خوب استفاده نکرد . (نبود بن ناصر و زلاتان هم تاثیر داشت ) . ولی در کل یک نکته ی مهم داشت این بازی اونم فیکس شدن و ربیچ بود .
گام چهارم : بلوغ در میلان , زلاتان به کمک پیولی می آید
میلان پیولی که عنصر حیات بخش خود را تازه یافته بود زلاتان . زلاتان منهای کیفیتی که خودش به تیم اضافه کرده بود باعث بازیکنانی از اون عملکرد فاجعه بار دست بردارند و دوباره در مسیر پیشرفت قرار بگیرند . کنتی و کسیه و ربیچ و حتی هاکان هم کمی سینوسی بودن دور شده بود . و حتی کالابریا . کالابریا در مقابل یووه عالی بازی کرد . (رفت کوپا) .
از یک طرف دیگه رومانیولی و کیائر کم کم داشتن با هم مچ مچ میشدن .
بازی مهمی برای میلان بود . بازی با اینتر . اینتر کمی از اون قدرت اول فصل خودش رو از دست داده بود . و میلان از اون خواب اول فصل بلند شده بود . یعنی عملکرد 2 تیم به هم نزدیک شده بود . از این بهتر نمی شد !
ولی پیولی برای بازی اینتر برنامه جدیدی برای میلان طراحی کرده بود . ترکیبی جدید که ربیچ در آن به بازیکنی کلیدی تبدیل شده بود .
1-1-4-4 . دقت کنید با 4-2-3-1 فرق دارد .
ترکیب اصلی : دوناروما/رومانیولی-کیائر-کنتی-تئو هرناندز/کسیه-بن ناصر-کاستیه خو - هاکان /ربیچ-زلاتان
پیولی به چند دلیل ترکیب را تغییر داد :
اول : از ربیچ بازی بهتری بگیرد .
دوم : با عقب تر بازی کردن ربیچ فضا برای بازی سازی بهتر استفاده میشود .
سوم : تاکتیک مورد علاقه ی پیولی یعنی حرکت وینگر ها به مرکز با وجود ربیچ در پشت هاجم اصلی بهتر اجرا میشود
پیولی منهای برنامه ی تکراری قبلی برنامه ی جدید ریخته بود . گیگن پرس ولی نه به سبک همیشگی . پیولی میخواست با پرس ها وحشتناک حمله های اینترو خراب کنه که موفقم شد . کاملا اینتر جلوی میلان خفه شد . و میلان با استفاده ی فوق العاده از موقعیت ها تونست 2 گل رو روانه ی دروازه اینتر کنه . زلاتان تاثیر بسیار زیادی داشت . یک گل و یک پاس گل داد .
نیمه دوم دقیقا یک چیزی مثل فینال استانبول پیش اومد و میلان 3 گل پشت هم دریافت کرد . روحیه ای که اینتری ها نیمه ی دوم را شروع کردند نشون میداد کنته بین دو نیمه در حال کتک زدن بعضی از بازیکن های اینتر بوده .
ولی میلان دیگه از لحاظ بدنی توانایی پرس اول بازی رو نداشت . و حسابی خسته شده بودند . تعویض های پیولی هم تاثیر نگذاشت و طی یک ضد حمله گل چهارم رو هم زدن و کار رو تمام کردند .
میلان شاید دربی دلامادونینا باخته بود . بدم باخته ولی نشون داد که توانایی به چالش کشیدن مدعی های سری آ رو هم داره .
میلان در کوپا ایتالیا به یووه خورده بود . و هم یووه میدونست میلان تیم فوق العاده ای شده و میلان هم میدونست که تونایی داره که از پس یووه هم بر بیاد .
میلان هم باز هم از پرس وحشتنناک استفاده میکرد و یووه رو خنثی کرده بود . و کلی هم موقعیت ایجاد میکرد روی دروازه یووه ولی این بار نوبت بوفون شده بود که قهرمان یووه باشد . میلان توانست یک گل را وارد دروازه یووه کند . اما بوفون با عملکردی استثنایی مانع گل خوردن ها بیشتر یووه شد . این حملات میلان تا دقیقه 90 هم ادامه پیدا کرد . ولی با یک هند یووه صاحب یک پنالتی شد و رونالدو مثل همیشه کار را تمام کرد که یووه به دلیل گل زده در خانه ی حریف به بازی برگشت امیدوار باشد .
گام پنجم : پیولی بهترین تصمیم را میگیرد
پیولی با توجه به دیدی از میلان پیدا کرده بود یک بار دیگه سیستم بازی میلان رو عوض کرد :
1-3-2-4 .
ترکیب اصلی : دوناروما / رومانیولی-کیائر-کنتی-تئو هرناندز/کسیه-بن ناصر-کاستیه خو - ربیچ - هاکان/زلاتان
خب برای پیولی باید به ترکیب برنده دست بزند ؟
اول : با آوردن ربیچ به سمت چپ میتونست از سرعت و قدرت و دریبل زنی ربیچ بهتر استفاده کنه .
دوم : با آوردن هاکان به وسط از قوه ی بازی سازی اون بیشتر استفاده کنه .
سوم : کسیه دیگه میتونست کامل هافبک دفاعی بازی کنه . . همین باعث پیشرفت فوق العاده اون شد .
چهارم : پیولی با 5 هافبک کردن میانه ی میدان در صدد بود که تیم صاحب توپ بشه .
پنجم : با 5 هافبک فرصت ها برای پرس کردن بیشتر و بهتره .
شیشم: برای ساختن تاکتیک نهایی پیولی . یعنی حرکت وینگ ها به مرکز . در واقع تاکتیک حرکت وینگ ها به مرکز بهترین بازده رو در ترکیب 4-2-3-1 میده . یا بهتره بگیم در 4-2-3-1 این میلان میده چون :
اول : با وجود 3 هافبک جلوی محوطه ی جریمه ی حریف فرصت برای استفاده تاکتیک پاس های کوتاه زیاد میشه
دوم : هافبک مرکزی خلا رو پر میکنه و فولبک ها رو میتونه بهتر صاحب توپ کنه
سوم : برای دفاع از ضد حملات بهتر جواب میده
تاکتیک حرکت وینگ ها به مرکز :
با این نوع بازی ترکیب نهایی تبدیل میشد به :
این ترکیب دیکه نهایت میلان بود . در این نوع حمله یا با استفاده از فولبک های جلو زده حمله میشود یا با پاس های کوتاه بازیکنان جلوی دروازه .
میلان دیگه این تاکتیکو گرفت و با همان ادامه داد . این سیستم فرصت فوق العاده بود برای پاکتا که خودشو دوباره نشون بده .
بعد از یک برد 1 -0 جلوی تورینو میلان به یک تساوی نا امید کننده در مقابل فیورنتینا دست یافت . ولی مهم ترین چیز این بود که میلان تیم برتر بود ...
در عین ناباوری میلان با یک شکست در مقابل جنوا دست یافت . ولی مشکل اون بازی این بود که در میلان جنگ مدیریتی شکل گرفته بود و سایه رالف رانگینک بر میلان سنگینی انداخته بود . میلان واقعا در این بازی انگیزه نداشت . حتی زلاتان .
گام شیشم : کرونا , محدودیت یا فرصت ؟
کرونا با محدودیتی که ایجاد کرد تمام مسابقات فوتبال رو در حالت تعلیق در آورد . ایتالیا هم استثناء نبود .
ولی زمانی برای پیولی فراهم کرد تا کامل ترکیب میلان را جا بندازه
بازی اول میلان با یووه در بازی برگشت کوپا بود . هر 2 تیم ضعف داشتن مخصوصا میلان که کاسیته خو و زلاتان و تئو هرناندز رو در اختیار نداشت . میلان و یووه هر دو فوق العاده از لحاظ فیزیکی ضعف داشتند
یووه با ارائه یک بازی بهتر بازی را 0-0 مساوی نگه داشت و به دلیل گل زده در خانه ی حریف صعود کرد .
میلان نا امید شد . ولی افسرده نشد . و در اولین بازی لیگ با لچه به برد 4-1 دست یافت خاطرات کوپا رو دور ریخت .
ولی تازه بازی های سخت میلان پیولی آغاز شده بود .
با رم میلان در نیمه اول شاهد دفاع متراکم و دفاع ضد حمله رم بود . ولی پیولی نیمه ی دوم همه چیز را تغییر داد و تیمش با برد 2 هیچ اولین خان رستم را شکست دادند .
بازی بعدی میلان با اسپالی بود که داشت از همه س تیم ها 3 4 تا میخورد . حریف آسونی به نظر میومد . ولی بر 2 حادثه عجیب گل خورد . گل اول از روی کرنر و در شلوغی زده شد . گل دوم هم فلوکاری تقریبا از وسط زمین زد تو گل .
میلان که تا آستانه 2-1 کردن در نیمه اول پیش رفت ولی به دلیل آفساید نتونست بازی رو 2-1 کنه . نیمه ی دوم میلان فوق هجومی شد . اسپال فوق دفاعی . میلان با وارد کردن زلاتان که تازه از بند مصدومیت آزاد شده بود روحیه ای تازه به میلان داد و میلان تونست یک گل بزند . گل دوم میلان هم گل به خودی شد و حادثه های اول بازی رو جبران کرد . میلان از شکست فرار کرد . با 40 شوت زده !!!!
این میلان بهترین میلان امسال بوده . ربیچ عالی شده . بن ناصر و کسیه هر دو فوق العاده بودند و خیلی هماهنگ شدند . کیائر و رومانیولی انگار 1 روح بودند در دو بدن . کونتی بازی به بازی بهتر .
تئو امسال از اول فصل فوق العاده بود و همون فرم رو حفظ کرده بود . پاکتا هم مدعی ترکیب اصلی شده بود . و همراه با بناونتورا و هاکان در بهترین فرم به سر میبردن . سالمیکرز هم بد نبود .
3 خان رستم میلان شروع شد .
لاتزیو - یووه - ناپلی که هر 3 تیم به جز لاتزیو در فرم خوبی به سر میبردند .
میلان با شکست 3-0 لاتزیو شهر رم را نابود کرد . زیبایی ها تاکتیک میلان چشم نواز بود .
بازی بعدی میلان با یووه بود . بازی کاملا پایاپای بود ولی یووه در ابتدای نیمه ی دوم با سوپر گل رابیو پیش افتاد . در ادامه رونالدو از اشتباه رومانیولی و کیائر بهترین استفاده رو کرد و گل دوم رو زد .
ولی میلان با همین تاکتیک حرکت وینگر ها به مرکز تونست بازی رو مساوی کنه . فرار وحشتناک تئو هرناندز از چپ و سانتر او و برخورد با دست بونوچی یه پنالتی تقدیم میلان کردو پنالتی گل شد.
گل دوم میلان کاملا تاکتیکی زده شد و با پاس های کوتاه فرانک کسیه که جلو کشیده بود رو توپو به تور چسبوند . بازی مساوی شده بود . و میلان روحیه مضاعف گرفته بود . یعنی کامل از تاکتیک حرکت وینگر ها به مرکز .
رافائل لیائو که تعویض هجومی میلان بود یک گل استتثنایی زد تا میلان 3-2 پیش بیافتد . در ادامه از اشتباه وحشتناک الکس ساندرو توپ به بناونتورا رسید او هم با پاس به ربیچ زمینه ساز گل چهارم شد .
بله درست است میلان4-2یووه . میلان قدرت جدید سری آ شده بود و توانسته بود تیم اول و دوم را ببرد
بازی بعدی با ناپولی میلان کاملا با شخصیت بازی میکرد با اینکه نبرد و تیم برتر میدان ناپولی بود ولی هر وقت میلان صاحب توپ میشد بازیکنان مثل ربات هایی از پیش برنامه ریزی شده برنامه های تاکتیکی رو شروع میکردند . یعنی کاملا تیم به همون سبک بازی میکرد .
بعد 2 بازی سخت که واقعا هم میلان خسته بود هم ناپولی فوق العاده ولی هرجوری بود میلان مساوی را در ناپل گرفت تا 1 امتیار دیگر هم به حساب خود واریز کند .
خب میلان در نیم فصل اول با باخت به رم و لاتزیو و یووه و مساوی در مقابل ناپولی از این 4 بازی 1 امتیاز کسب کرد . ولی در نیم فصل دوم 10 امتیاز .
واقعا این داستان زیبایی است برای یک تیم ولی کافی نیست چون دسترسی به سهمیه چمپ غیر ممکن شده است . ولی تیم نباید دست از تلاش بردارد . چون هنوز رقابت برای لیگ اروپا مانده .
در نهایت فقط میتوانم بگویم : ممنون آقای پیولی
(پیولی در جواب : چاکریم )
