طرفداری / صالح مصطفوی در جریان گفتگوی اختصاصی خود با طرفداری، به همکارمان فرزام محمدعلیها گفت: رایان تفضلی قبل از نیکلای بودروف گزینه خرید فرهاد مجیدی بود. حالا مدیران وقت استقلال باید توضیح بدهند چرا با وجود این که فرهاد مجیدی رایان تفضلی 27 ساله را می خواست، بعد از منتفی شدن این انتقال، نیکلای بودروف 34 ساله را به خدمت گرفتند؟
به گزارش طرفداری، نیکلای بودروف بلغاری همان بازیکنی است که چند باری قبل از کرونا برای استقلال به میدان رفت و سپس با استناد به همان قانون حمایتی فیفا که می گوید اگر دو ماه پول بازیکن خارجی را ندهی، می تواند قراردادش را یک طرفه فسخ کند، از استقلال جدا شد و در آینده نزدیک هم تمام پولش را می گیرد!
این که استقلال چرا نیکلای بودوروف 34 ساله را خرید و چرا بعد از این خرید، پولش را نداد تا کار به شکایت برسد یک بحث است و این که روی چه معیاری وقتی مجیدی رایان تفضلی را می خواست، استقلال بودروف 34 ساله را به خدمت گرفت، یک بحث دیگر.
این درست که هال سیتی به استقلال گفت اصلا فکر خرید رایان تفضلی را نکنید (نقل به مضمون / مصاحبه صالح مصطفوی با طرفداری) اما چگونه می توان از مدافع 27 ساله به گزینه 34 ساله رسید؟ نیکلای بودروف بازیکن بدی نبود، کارنامه خوبی داشت اما در آن مقطع فرهاد مجیدی دنبال مدافع پا به سن گذاشته نبود و بازیکن جوان برای خط دفاع می خواست اما او را به جایی رساندند که ناچار شد با خرید بازیکن 34 ساله کنار بیاید، بازیکنی که خیلی زود قراردادش را یک طرفه فسخ کرد و رفت.
نمی خواهیم پشت پرده این انتقال را بشکافیم اما از یاد نمی بریم همان روزها چقدر کارشناس ها گفتند و نوشتند یک ایجنت نباید معاون ورزشی باشگاه استقلال باشد. آن روزها که امیر سلطانی، ایجنت ایرانی مقیم اروپا در کمال شگفتی، معاون ورزشی استقلال شد، خیلی ها هشدار دادند باید مراقب بود ولی استقلالی ها کارهای مهم تری داشتند و نتیجه این شد که سرمربی یک مدافع 27 ساله عضو هال سیتی را خواست و نیکلای بودروف 34 ساله بلغاری جذب استقلال شد.
البته شاید امیر سلطانی هیچ نقشی در این انتقال نداشته باشد اما چرا باید مهم ترین پست باشگاه را در اختیار یک ایجنت گذاشت تا این تردید پیش بیاید که لیست خرید سرمربی تغییر کرده است.
پیش از این هم کم نبودند نمونه هایی از این دست که بعضی ها در لیست خرید باشگاه دست بردند تا به جای تقویت تیم، بنیه مالی خودشان را تقویت کنند. هنوز از خاطر نبرده ایم دلالی را که وقتی فهمید تیمش به هافبک نیاز دارد، یک لیست بلند بالای ده نفره از هافبک هایی که طرف قراردادش بودند را ردیف کرد تا بالاخره یکی از آنها را به باشگاه قالب کند و پورسانتش را بگیرد. حالا تصور کنید معاون ورزشی که باید جلوی همین تحرکات دلال ها را بگیرد، خودش ایجنت باشد!
متاسفانه فوتبال ایران این روزها به جای آن که دلال ها را براند، تبدیل به قتلگاه عاشقان فوتبال و جولانگاه ایجنت ها شده است.
