بعد دیدن بازی چلسی-من سیتی ک باعث قهرمانی لیورپول شدند این نکته خیلی پررنگ شد که اعتماد به مربی جوانی چون لمپارد چقدر میتونه برای تیم مفید باشه.
این فصل چلسی با وجود لیورپول و من سیتی نتونست برای قهرمانی بجنگه اما لمپارد با استفاده از بازیکنهای آکادمی و با وجود محرومیت از پنجره نقل و انتقلات تونست یه تیم خوب روانه لیگ کنه و نتایج خیلی خوبی گرفت و مهم تر از اینا بازی زیبا ارایه داد.
چقدر خوبه تیمی به اسطوره هاش این فرصت رو بده که بتونند مربی تیم اصلی بشند. تو این سالها گواردیولا, زیدان و حالا تاحدودی سولشر و لمپارد نشون دادن که میتونند جواب اعتماد باشگاه رو بدند.
مسئله ای که این همه سال در اینتر دیده نشده و می بینیم باید بریم شخصی مثل کونته رو که از اسطوره های تیم رقیب رو بیاریم به عنوان سرمربی انتخاب کنیم و این نشون میده اینتر اگه میخواد جز تیم های بالای اروپا باشه باید بتونه چنین بازیکن هایی تربیت و استفاده کنه که متاسفانه از این مسئله غفلت کرده.
آکادمی اینتر جز بهترین آکادمی های حال حاضره و از این بابت مشکلی نداره اما دارای ثبات و دی ان ای اختصاصی خودش نیست. الان تیم های مطرح انتخاب مربی براساس دی ان ای باشگاه شکل میگره و هر مربی بیاد همین فلسفه رو ادامه میده اما اینتر فاقد این فلسفه ست و به خاطر همینه ک هرمربی ک میاد سبک خودش رو پیاده میکنه و با اومدن هرمربی اینتر دوفصل به خاطر تغییر سبک و تغییر بازیکن ها از دست میده که باعث سلطه مطلق یووه بر سری آ شده.
راه حل انتخاب یک مربی صاحب سبک مثل کلوپ یا گواردیولا ست که باشگاه فکر میکنه مطابق فلسفه باشگاه خواهند بود و بعد خرید و فروش بازیکنها براساس این سبکه و نهایت چندسال زمان میبره که تیم اسکودوتو و حتی سی ال رو بگیره.
با سیاست آزمون و خطا فعلی اینتر هیچ وقت نمیتونه در اروپا حرفی برای گفتن داشته باشه
