نامیبیا یا نِمِبیا با نام رسمی جمهوری نامیبیا (به انگلیسی: Republic of Namibia) کشوری در جنوب آفریقا است و در مرز غربی آن اقیانوس اطلس قرار دارد. این کشور از شمال با آنگولا و زامبیا، از شرق با بوتسوانا و از جنوب با آفریقای جنوبی هم‌مرز است، همچنین از سمت شرق مرز کمی به طول کمتر از ۲۰۰متر با زیمبابوه دارد. ویندهوک پایتخت آن و همچنین پرجمعیت‌ترین شهر کشور است. این کشور عضو سازمان ملل متحد، اتحادیه آفریقا و همچنین اتحادیه کشورهای همسود است. زبان رسمی این کشور انگلیسی و جمعیت آن ۲٫۶ میلیون نفر است. واحد پول این کشور دلار نامیبیا است. ۸۵٪ مردم این کشور مسیحی هستند و ۱۵٪ بقیه پیرو ادیان بومی منطقه‌اند.
بخش اعظم منطقه نامیبیای امروزی از سال ۱۸۸۴ تا پایان جنگ جهانی یکم مستعمره آلمان بود، سپس از آن تحت کنترل آفریقای جنوبی درآمد و پس از جنگ مرزی جنوب آفریقا در ۲۱ مارس ۱۹۹۱ استقلال خود را به دست آورد. نامیبیا نظام پارلمانی چندحزبی دارد و یک دموکراسی باثبات است. کشاورزی، دامداری، گردشگری، و معادن پایه‌های اقتصادی کشور را تشکیل می‌دهند. مهم‌ترین مواد در بخش معدنی نامبیا الماس، اورانیوم، طلا، نقره، و فلزات پایه هستند.
نزدیک به ۲۰۰۰ سال پیش، نامیبیای فعلی زیستگاه قوم سان بود، پس از آن قوم هررو که به زبان بانتو تکلم می‌کردند در سال ۱۶۰۰ میلادی به نامیبیا مهاجرت کردند. امروزه بیشتر نژاد کشور نامیبیا را قوم اووامبو تشکیل می‌دهند که در سال ۱۸۰۰ میلادی به نامیبیا مهاجرت کردند. در اواخر قرن ۱۵ میلادی، دریانورد پرتغالی، بارتولومو دیاز اولین اروپایی ای که از نامیبیا دیدن کرد لقب گرفت. کشور نامیبیا پیش از این آفریقای جنوب غربی نام داشت. این منطقه در سال ۱۸۸۴ به مستعمرهٔ آلمان تبدیل شد، بین سال‌های ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۸ نیروهای آلمانی ده‌ها هزار تن از قبیلهٔ هررو را قتل‌عام کردند، آن‌ها به این دلیل کشته شدند که علیه استعمار آلمان قیام کرده بودند.
در سال ۱۹۱۵ و درگیر بودن آلمان در جنگ جهانی اول، آفریقای جنوبی از فرصت استفاده کرد و نامیبیا را تحت تسلط خود درآورد. در سال ۱۹۲۱ میلادی، نامیبیا به عنوان منطقهٔ تحت قیومیت اتحادیهٔ ملل به آفریقای جنوبی واگذار شد. به محض انحلال اتحادیهٔ ملل در سال ۱۹۴۶ میلادی، آفریقای جنوبی از پذیرفتن استرداد نامیبیا به سازمان ملل و پس دادن نامیبیا که توسط اتحادیهٔ ملل به ودیعه به این کشور سپرده شده بود، سر باز زد. گروه جدایی طلب مارکسیست سیاه، تحت عنوان سازمان خلق آفریقای جنوب غربی که به اختصار سواپو (SWAPO) خوانده می‌شد، در سال ۱۹۶۰ تشکیل شد، هدف این گروه کوچک مقیاس شورشی، کمک به دستیابی این کشور به استقلال بود. در سال ۱۹۶۶ سازمان ملل بار دیگر به آفریقای جنوبی هشدار داد که از این منطقه صرفنظر کند، اما باز هم آفریقای جنوبی زیر بار نرفت.
در سال ۱۹۷۴ و بنا به قطعنامهٔ سازمان ملل متحد مبنی بر الزام انتقال قدرت نامیبیا از طرف آفریقای جنوبی به سازمان ملل تأکید کرد. نخست‌وزیر وقت آفریقای جنوبی، بالتازار ورستر[۸] این قطعنامه را رد کرد، ورستر اعلام کرد دولتش آمادهٔ مذاکره برای استقلال نامیبیا است ولی نه با سواپو. چندی بعد سازمان ملل سواپو را به عنوان نمایندهٔ مشروع مردم نامیبیا به رسمیت شناخت. در سال ۱۹۸۵ و بعد از براندازی دولت و برچیده شدن نظام آپارتاید و چندنژادی شدن کشور، در آفریقای جنوبی و نصب دولت جدید در این کشور، عاقبت در سال ۱۹۸۸، آفریقای جنوبی با طرح استقلال نامیبیا موافقت کرد.
جمهوری نامیبیا کشوری است واقع در جنوب آفریقا، شمال غرب آفریقای جنوبی، غرب بوتسوانا، جنوب آنگولا و در کنار ساحل اقیانوس اطلس جنوبی. پایتخت نامیبیا، شهر ویندهوک (با ۳۲۶٬۰۰۰ نفر جمعیت می‌باشد. مساحت نامیبیا ۸۲۵٬۶۱۵ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۲٬۶۰۰٬۰۰۰ نفر است. از مهم‌ترین شهرهای نامیبیا می‌توان به والویس بی ۶۵٫۰۰۰ نفر، سواکوپموند ۳۵٬۰۰۰ نفر، رهوبوت ۲۱٬۳۷۸ نفر و روندو ۱۹٬۰۰۰ نفر اشاره کرد. از دیدگاه اقلیمی، این کشور دارای آب و هوایی خشک و گرمسیری می‌باشد، نامیبیا میان بیابان کالاهاری در شرق و بیابان نامیب در غرب واقع شده و کم‌باران‌ترین کشور در آفریقای سیاه به‌شمار می‌آید. بیابان نامیب در امتداد ساحل اقیانوس اطلس کشیده شده و بر اثر جریان‌های آب سرد اقیانوسی ایجاد شده‌است. نامیبیا پس از مغولستان دومین کشور در جهان با کم‌ترین تراکم جمعیتی است.
قانون اساسی کشور در فوریه سال ۱۹۹۰ تصویب گردید. نظام پارلمانی کشور به صورت دومجلسی اداره می‌شود و نظام حقوقی آن رومی هلندی است. رئیس دولت، رئیس‌جمهور بوده و رئیس حکومت نخست‌وزیر (ناهاس آنگولا) می‌باشد. سازمان خلق آفریقای جنوب غربی (سواپو) که در سال ۱۹۶۰ میلادی به عنوان جنبشی آزادی‌بخش تشکیل شده‌است، از زمان استقلال کشور نامیبیا در ۲۱ مارس سال ۱۹۹۰میلادی، تاکنون حزب حاکم در این کشور شمرده می‌شود.
رهبر سواپو، سم نوجوما در ۲۱ مارس ۱۹۹۰ به عنوان رئیس‌جمهور نامیبیا انتخاب شد. نوجوما در سال‌های ۱۹۹۴ و ۱۹۹۸ بار دیگر به عنوان رئیس‌جمهور نامیبیا برگزیده شد، پیش از آن قانون اساسی این کشور با این تغییر که رئیس‌جمهور می‌تواند تا سه دورهٔ پیاپی ریاست جمهوری به حکومت ادامه دهد، اصلاح شده بود. سرانجام در سال ۲۰۰۴ میلادی دورهٔ ریاست جمهوری نوجوما، منقضی شد. در نوامبر ۲۰۰۴، هیفیکه‌پونیه پوهامبا با به دست آوردن بیش از ۷۶٪ آرا، رئیس‌جمهور جدید نامیبیا شد. او در ۲۱ مارس ۲۰۰۵ در مسند قدرت نشست. در سال ۲۰۰۴ میلادی، دولت آلمان رسماً از نامیبیا به خاطر کشتار قبیلهٔ هررو توسط نیروهای آلمانی طی سال‌های ۱۹۰۴ تا ۱۹۰۸، عذرخواهی کرد. اولین نخست‌وزیر نامیبیا پس از استقلال این کشور، هاگه گینگوب بود که از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۲ میلادی در این منصب بوده‌است. گینگوب از سال ۲۰۰۸ میلادی به عنوان وزیر تجارت در کابینه نامیبیا مشغول کار بود. وی از سال ۲۰۱۲ میلادی بار دیگر در منصب نخست‌وزیری این کشور قرار دارد. در تیرماه سال ۱۳۹۲ سفارت ایران در نامیبیا پس از تعطیلی ۱۶ ساله بازگشایی شد و کیومرث فتوحی مقدم سفیر ایران در آن کشور کار خود را آغاز کرد. علی‌اکبر صالحی، وزیر امور خارجه ایران، علت این تعطیلی شانزده‌ساله را «برخی مشکلات اقتصادی» اعلام کرد.
واحد پول نامیبیا، دلار با واحد جزء (سنت) نام دارد. از مهم‌ترین صادرات نامیبیا می‌توان به، ماهی، لبنیات همچنین مواد معدنی از قبیل، الماس، سرب، روی، قلع، نقره، تنگستن، اورانیوم و مس اشاره کرد. اقتصاد کشور به صادرات مواد معدنی به ویژه الماس وابسته است این کشور پنجمین تولیدکننده اورانیوم در دنیا می‌باشد. نرخ بیکاری ۳۵٪، جمعیت زیر خط فقر ۵۰٪ و نرخ تورم ۷/۲٪ می‌باشد. اقتصاد این کشور نیز به صورت بسیار نزدیک به اقتصاد آفریقای جنوبی گره خورده و پول آفریقای جنوبی در این کشور به‌راحتی پذیرفته می‌شود.
نژاد ۸۷ ٪ مردم نامیبیا، سیاه‌پوست (شامل: ۵۰ ٪ قبیلهٔ اووامبو، ۹ ٪ قبیلهٔ کاوانگوس، همچنین ۷ ٪ هررو، ۷ ٪ دامارا، ۵ ٪ ناما، ۴ ٪ کاپریوین، ۳ ٪ بوشمن، ۲ ٪ باستر و کمتر از ۱ ٪ نیز تسوانا) بقیه نیز، ۶ ٪ سفید و ۷ ٪ نیز دورگه هستند. رشد سالانه جمعیت این کشور ۳/۲ درصد است. دین ۹۰ درصد مردم این کشور مسیحیت است و بقیه پیرو ادیان بومی هستند. از میان مسیحیان نامیبیا، دست‌کم ۵۰ درصد لوتری هستند. کلیسای کاتولیک، متدیسم، انگلیکان، و کلیسای اصلاحی هلندی نیز پیروانی در نامیبیا دارند.
زبان انگلیسی زبان رسمی نامیبیا است، زبان‌های آفریکانس، آلمانی و بانتو نیز رایج است. تا سال ۱۹۹۰ زبان‌های آلمانی و آفریکانس نیز رسمیت داشتند. حزب حاکم کشور یعنی سواپو، از سال‌ها پیش از استقلال نامیبیا تصمیم گرفته بود تا این کشور را پس از استقلال یک‌زبانه کند و این سیاست برای تمایز با سیاست رایج در کشور آفریقای جنوبی اتخاذ شده زیرا در آفریقای جنوبی تمامی یازده زبان اصلی کشور رسمیت دارند. زبان اول نیمی از مردم نامیبیا زبان اوشیوامبو است اما زبان میانجی که در سراسر کشور رواج دارد زبان آفریکانس است. امروزه در میان نسل جوان، زبان انگلیسی به سرعت در حال تبدیل شدن به زبان اصلی است.
در جنوب غربی نامیبیا ناحیه وسیعی وجود دارد که ورود به داخلش بیش از یک قرن است که ممنوع شده، این ناحیه به طول ۳۲۰ کیلومتر در سواحل نامیبیا قرار دارد و از مرز آفریقای جنوبی شروع می شود و تا حدود ۷۲ کیلومتری شمال لودریتز ادامه دارد. به این ناحیه «اسپرگیبیت» می گویند که کلمه آلمانی «منطقه ممنوعه» است. اینکه چرا کسی حق ورود به این ناحیه را ندارد دلیل جالبی دارد که در ادامه آن را می فهمید، الی گشت را همراهی کنید. ناحیه اسپرگیبیت (Sperrgebiet) را امپراتور آلمان در ابتدای قرن بیستم به وجود آورد، در آن زمان آلمان جنوب غربی آفریقا را تصرف کرد تا یک شرکت الماس آلمانی بتواند دسترسی نامحدودی به منابع عظیم الماس این ناحیه داشته باشد و با خیال راحت هر چقدر می خواهد الماس استخراج کند. بعد از اینکه آلمان در طول جنگ جهنی اول کنترل این ناحیه را از دست داد و آن را به آفریقای جنوبی واگذار کرد حقوق استخراج معدن تا دهه ۱۹۹۰ به شرکت «دی بیر» واگذار شد تا اینکه دولت نامیبیا ۵۰ درصد سهام آن را خریداری کرد. در سال ۲۰۰۸، اسپرگیبیت که حدود ۲۶ هزار کیلومتر مربع از بیابان های نامیب را پوشش می دهد به پارک ملی تبدیل شد. اما همچنان هیچ کس حق بازدید از بیشتر قسمت هایش را ندارد، گروه های گردشگری فقط می توانند از بخش کوچکی از این پارک که شامل دو شهرک معدن متروک است دیدن کنند آن هم به شرط اینکه اجازه مخصوص از وزارت محیط و گردشگری داشته باشند و یک راهنمای تور مجاز آن ها را همراهی کند. مسئولان دوست ندارند که گردشگران این منطقه را جست و جو کنند چون اسپرگیبیت بیابانی بکر، حساس و شکننده است و هنوز هم الماس زیادی در گوشه گوشه اش وجود دارد. اسپرگیبیت یکی از غنی ترین منابع الماس دنیاست، الماس هایی که فوران آتشفشان در حدود ۳ میلیارد سال قبل آن ها را به سطح زمین آورده است. با فرسایش آتشفشان ها، الماس ها شکسته و با جزو مدهای قوی در سواحل پراکنده شدند برای همین است که شرکت دی بیر همچنان هر سال بیش از یک میلیون قیراط الماس از سواحل و دریا جمع آوری می کند.
امروز از این منطقه به شدت محافظت می شود و هر کس که به صورت غیرقانونی سنگی را از این پارک جدا کند با ۱۵ سال زندان روبرو می شود، در هنگام ورود و خروج به داخل این پارک بازدید کنندگان و کارگران توسط ماموران بازدید بدنی و از اشعه ایکس رد می شوند. برای ایکه هیچ کس الماس ها را درون دستگاهی پنهان نکند همه ابزارهایی که به داخل این پارک می روند نباید از داخلش به بیرون آورده شوند و به همین دلیل است که هر کامیون و ماشین حفاری که از دهه ۱۹۲۰ به اسپرگیبیت رفته اند همچنان آنجا مانده اند. با وجود اینکه ورود به کل این ناحیه ممنوع است اما در واقع فقط حدود ۵ درصد آن برای استخراج الماس حفاری می شود و بقیه قسمت ها بکر و دست نخورده باقی مانده است. نبود انسان ها در این محل کمک می کند تا تنوع زیستی طبیعی این ناحیه که پر از حیوانات و گیاهان عجیب است حفظ شود. پارک ملی اسپرگیبیت از هر جای دیگر نامیبیا تنوع زیستی بیشتری دارد و از حیواناتی مثل تیزشاخ کالاهاری، غزال جهنده، کفتار قهوه ای، گونه های پرندگان مثل قناری سرسیاه، صدف خوار، چکاوک خاکریز محافظت می کند. حدود ۶۰۰ هزار فوک خزپوش قهوه ای در این پارک زندگی می کنند که ۵۰ درصد جمعیت فوک دنیا را شامل می شوند. جذاب ترین بخش این پارک شهرک های معدنش مثل پومونا، الیزابت بیی، کولمانسکوپ و … است از بین این شهرک ها کولمانسکوپ به دلیل مناظر تماشایی و خانه های ماسه ای اش از همه محبوب تر است و سوژه های زیادی برای عکاس ها دارد. دیگر جاذبه های این پارک روستای پومونا است که گفته می شود پرسرعت ترین بادهای آفریقای جنوبی را دارد. دره «فیری تیل» هم از دیگر جاذبه های اینجاست که آنقدر الماس دارد که به راحتی می توانیدآن ها را به کمک یک بیلچه جمع آوری کنید! انتظار می رود زمانی که شرکت دی بیر کنترل کامل این ناحیه را به وزارت محیط وگردشگری واگزار کند گردشگران بتوانند به قسمت های بیشتری از این پارک دسترسی پیدا کنند.
نامیبیا صحراهای معروف و فوق العاده دیدنی ای دارد. در نامیبیا شما می توانید شاهد یکی از پدیده های نادر طبیعی، یعنی کنار هم قرار گرفتن صحرا و دریا باشید. در صحرای نامیب، مرتفع ترین تپه های شنی جهان را می بینید که ارتفاعشان به ۳۰۰ متر هم می رسد! این بیابان همچنین یکی از منابع غنی الماس دنیا است. چند دقیقه از امروزتان را به تماشای مناظر شگفت انگیز نامیبیا و هماهنگی دلنشین فرم ها و رنگ ها در آن بنشینید. مناظر مسحور کننده و طبیعت نفس گیر نامیبیا، بیشتر به یک تابلوی نقاشی شباهت دارند. در این منطقه به دلیل گرمای بالا و آب و هوای خشک، جمعیت بسیار کمی زندگی می کنند، با این وجود، صحرای نامیب، یکی از مقاصد معروف و پر طرفدار گردشگری در دنیا، خصوصا برای عکاسان است که در سفر به این منطقه می توانند اوج هنر خودشان را در ثبت زیبایی های طبیعی به تصویر بکشند.
این سرزمین با صنعت الماس و فرهنگ خاص کوسا شناخته شده است و جاذبه های طبیعی بیشماری در این کشور وجود دارد. با تماشای مناظر باشکوه و چشم نواز دره فیش ریور یا دره ماهی رودخانه ای و آبشار با عظمت اپوپا، صحنه های رویایی را خواهید دید. در صورتی که تعطیلات مورد علاقه و خاصی همراه با برنامه های ماجراجویانه و عکاسی از طبیعت را ترجیح می دهید، پس کشور نامیبیا گزینه ی ایده آل و مناسبی برای کاوش می باشد.
آبشار اپوپا (Epupa Falls) : آبشار اپوپا در ناحیه ای معروف به کائوکلند، در بین حاشیه آنگولا و نامیبیا قرار گرفته است. این آبشار ها توسط رود کوننه ایجاد شده اند و تقریبا در فاصله های یک مایلی گسترده شده اند. در اطراف آبشار ها صخره های رنگارنگ شکل گرفته اند و درختان نخل و درختان انجیر به چشم می خورند. با وجود اینکه آبشار اپوپا در منطقه ای دورافتاده واقع شده و گردشگران تنها با استفاده از خودرو امکان دسترسی به این ناحیه را دارند، می توان گفت که این آبشار همچنان یکی از برترین و محبوب ترین مقصدهای گردشگری نامیبیا به شمار می رود. بسیاری از گردشگران پس از بازدید از آبشار اپوپا، در یکی از استراحتگاه های اطراف آبشار اقامت می کنند. در صورتی که به دنبال هیجان باشید، می توانید هنگام بازدید از این ناحیه کلک سواری یا قایقرانی در رودخانه ی خروشان را نیز تجربه نمایید.
خلیج والویز (Walvis Bay) : خلیج والویز در میان سواحل کشور نامیبیا مهم ترین بندر محسوب می شود. این خلیج در بین گردشگران و مردم بومی که به دنبال ورزش های تفریحی صحرایی می باشند، یک مقصد توریستی محبوبی به شمار می رود. به دلیل وجود باد های قوی در خلیج، گردشگران می توانند در قسمت های کم عمق به کایت سرفینگ بپردازند. در اطراف خلیج در بیابان های شنی، گردشگران می توانند مانند اسنوبرد سواری به شن سواری نیز بپردازند. در نواحی ساحلی می توانید با ماهیگیری سرگرم شوید یا سوار بر کشتی کروز، از تماشای دلفین ها، خوک های آبی و پرواز پرندگان لذت ببرید و در تالاب ها از تجمع عظیم فلامینگو ها و زیبایی طبیعت عکاسی کنید.
پارک ملی ساحل اسکلت (Skeleton Coast National Park) : ساحل اسکلت مکانی است بسیار خطرناک و در طول قرن ها امکان کشتی رانی در این سواحل وجود نداشته، به همین خاطر این ناحیه ی ساحلی، ساحل اسکلت نامیده می شود. با گذشت قرن ها، امروزه نیز این خط ساحلی دورافتاده، گورستانی برای بزرگ ترین کشتی های جهان به شمار می رود. پارک ملی ساحل اسکلت تقریبا خالی از سکنه می باشد، و تنها دهکده های پراکنده در چند نقطه به چشم می خورند. گردشگران زیادی برای بازدید از ناحیه ی محافظت شده ی کیپ کراس سییل به این ساحل سفر می کنند. این منطقه ی حفاظت شده از لحاظ تاریخی نیز باارزش و مهم می باشد و نشان دهنده ی حضور اولیه ی اروپایی ها در قرن 15 میلادی در سواحل نامیبیا است. گفتنی است که این ناحیه محل پرورش بیش از 200 هزار خوک آبی نیز می باشد.
ویندهوک (Windhoek) : یکی دیگر از مهم ترین مقصد های گردشگری در کشور نامیبیا، ویندهوک بزرگ ترین شهر و پایتخت این کشور می باشد. اگر برنامه ای برای شکار دارید، فرصت خوبی در این شهر خواهید داشت. جاذبه های جالبی برای گذراندن اوقات سفر در این شهر وجود دارد. با بازدید از پارلمان نامیبیا و همچنین کلیسای باستانی لوتران که به نام کلیسای مسیح نیز شهرت دارد، می توانید در مورد تاریخ و فرهنگ این کشور اطلاعات خوبی به دست آورید. در صورتی که به دنبال تهیه کردن سوغاتی سفر باشید، شهر ویندهوک بهترین گزینه برای خرید می باشد. در کنار بازار های محلی کوچک، مراکز خرید بزرگ مائورا، مکان مناسبی برای تهیه لوازم مورد نیاز و سوغاتی توریست ها می باشد.
پارک ملی واتربرگ (Waterberg Plateau Park) : پارک ملی واتربرگ، در شمال نامیبیا واقع شده است و یک فلاتی بزرگ از ماسه سنگ هایی بزرگ به رنگ قرمز می باشد که به عنوان منطقه ی حفاظت شده حیوانات در حال انقراض، معروف می باشد. اکثر گردشگران به همراه تور و راهنما می توانند از این محیط بازدید کنند و از نزدیک حیواناتی همچون بوفالو، کرگدن و بز کوهی را ببینند. این پارک جایگاه بیش از 200 گونه پرنده می باشد و همچنین نژادی از عقاب ها در این ناحیه رشد و پرورش می یابند. گردشگرانی که به دنبال ماجراجویی می باشند، قادر به عبور و پیاده روی در طول این فلات خواهند بود و در طول ماه های آوریل و نوامبر توریست ها می بایستی با مجوز و راهنما به این پارک ملی قدم بگذارند. در بیرون از این پارک ملی استراحتگاه ها و امکاناتی برای اقامت گردشگران وجود دارد.
شهر بندری لودریتز (Luderitz) : کشور نامیبیا به عنوان مستعمره سابق آلمان، تاثیرات بسیار زیادی از فرهنگ، زبان و سبک آشپزی آلمانی ها گرفته است. در هنگام بازدید از شهر بندری لودریتز، می توانید بیشترین میزان این تاثیر را حس کنید. با تماشای معماری هایی به سبک مدرن و خیابان هایی با نام های آلمانی، اغلب حس خواهید کرد که در شهر باواریای آلمان در حال گردش می باشید. در این شهر می توانید از ساختمان بانک دویچه، کلیسا های قدیمی و تاریخی لوتران و تروست هاوس بازدید کنید. هنگام سفر به لودریتز، بهتر است که فرصت بازدید از شهر ارواح و متروکه کولمانزکوپ که در گذشته به عنوان روستای معادن الماس شناخته می شد، را از دست ندهید. تپه هایی از شن ها اطراف این شهر را فرا گرفته اند و چهره ای عجیب و زیبا به شهر بخشیده اند.
شهر سواکوپموند (Swakopmund) : بزرگترین شهر ساحلی کشور نامیبیا، مقصد گردشگری مناسبی برای توریست ها و اهالی بومی نامیبیا به شمار می رود. این شهر نیز به عنوان مستعمره ی سابق آلمان، تاثیر زیادی از فرهنگ و معماری این کشور گرفته است. در سراسر این شهر بنا هایی تاریخی و رنگارنگ با سبک و معماری آلمانی مشاهده خواهید کرد. به دلیل امکاناتی همچون دوچرخه سواری در صحرا، شتر سواری و شن سواری در تپه های شنی یا تفریحات آبی و استراحت در کنار ساحل، شهر سواکوپموند به عنوان پایتخت ماجراجویانه نامیبیا شهرت یافته است. تعداد زیادی از رستوران های عالی بین المللی و کافه های بی نظیر به همراه نوشیدنی های محلی را در سراسر شهر خواهید یافت.
دره فیش ریور یا دره ماهی رودخانه ای (Fish River Canyon Park) : با سفر به نامیبیا و دره فیش ریور، می توانید یکی از طولانی ترین دره های جهان را از نزدیک تماشا کنید. این دره در زبان آفریکانز (زبان سفيد پوستان افريقاى جنوبی) به نام ویسریویر افگروندز معروف می باشد. در طول دره رودخانه ی ماهی وجود دارد و گفتنی است که دره فیش ریور، طولانی ترین دره در قاره ی آفریقا به شمار می رود. روش های متفاوت و جالبی برای تماشا و تجربه ی پارک دره فیش ریور خواهید داشت. پیاده روی گزینه ی مناسب و محبوبی برای عبور از مسیر این دره به شمار می رود. فراموش نکنید که مسافتی در حدود بیش از 80 کیلومتر (50 مایل) را می بایستی طی کنید، یا بر فراز این دره پرواز کنید. همچنین گردشگران می توانند درون این رودخانه شنا کنند.
پارک ملی نامیب ناکلافت (Namib-Naukluft National Park) :قسمتی از پارک ملی نامیب ناکلافت در بیابان نامیب و بخشی دیگر در محدوده ی کوهستان ناکلافت واقع شده است. این پارک ملی بزرگ ترین پارک حیوانات در سرتاسر آفریقا می باشد و دارای ظاهری زیبا است. بیشترین سطح پارک ملی نامیب ناکلافت توسط تپه های شنی به رنگ قرمز و نارنجی پوشانده شده است و چشم انداز این پارک همواره با وزش باد در حال تغییر می باشد. با بازدید از این پارک ملی چشم انداز هایی ماه مانند و تپه های شنی بسیار بلند را از نزدیک مشاهده خواهید کرد. یکی از معروف ترین نواحی در این پارک ملی، سوسوس ولی می باشد که ریگزار های بیابانی معروف نامیبیا در این ناحیه انباشته شده اند و تپه های غول پیکر شنی با بیش از 300 متر ارتفاع (1000 فوت) از سطح زمین را می توان تماشا کرد. همچنین بهتر است که از دره ی کایزب نیز دیدن کنید، در طول این دره می توانید رودخانه کایزب را مشاهده کنید، البته اگر به رودخانه ی شنی تبدیل نگردد.
پارک ملی اتوشا (Etosha National Park) : پارک ملی اتوشا که در اطراف دشت های نمکی اتوشا واقع شده است، پس از پارک ملی نامیب ناکلافت، دومین منطقه ی بزرگ حافظت شده مخصوص حیوانات در کشور نامیبیا به شمار می رود. به طور معمول این دشت خشک بوده و تنها در طول فصل تابستان چاله های متعدد آب در این منطقه به چشم می خورد و این نوع آب هوا مناسب رشد جلبک آبی و سبز رنگی می باشد که هزاران فلامینگو را به این ناحیه جذب می کند. در اطراف چاله های آب می توانید گله ی حیواناتی مانند گورخر ها، حیوانات وحشی و بز های کوهی را تماشا کنید. در پارک ملی اتوشا پنج کمپ و استراحتگاه مناسب برای اقامت گردشگران طراحی شده است و همچنین این کمپ ها ماشین های اجاره ای کوچک برای کاوش و گردش در اختیار گردشگران قرار می دهند. گردشگرانی که به دنبال هیجان و ماجراجویی می باشند بهتر است که فرصت بازدید و تجربه ی حیات وحش را در این پارک ملی از دست ندهند. لحظات خوش و خاطره انگیزی در انتظار ماجراجویان می باشد.
تولید ناخالص داخلی این کشور 67/10میلیارد دلار است. 660 هزار نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند. نرخ بیکاری در این کشور 3/5درصد است و 9/34 درصد از مردم زیر خط فقر زندگی می‌کنند. نرخ تورم در سال 2007 میلادی 7/6درصد بود. محصولات صادراتی این کشور شامل الماس، مس، طلا، روی، سرب، اورانیوم، احشام، ماهی و پوست گوسفند است که به کشورهای آفریقای جنوبی (4/33 درصد) و آمریکا (4 درصد) صادر می‌شود. محصولات وارداتی آن شامل مواد غذایی، محصولات پتروشیمی و سوخت، ماشین‌آلات و تجهیزات و مواد شیمیایی است که از کشورهای آفریقای جنوبی (2/85 درصد) و آمریکا وارد می‌شود.
فکت های نامیبیا
1- نامیبیا خانه بسیاری از چیتاها می باشد و بیشترین چیتاها در این کشور زندگی می کنند.
2- این کشور نام خود را از صحرای نامیب گرفته است.صحرای نامیب یکی از قدیمی ترین بیابان های جهان است.
3- نامیبیا مستعمره آلمان بود که پس از جنگ جهانی اول به قلمرو آفریقای جنوبی اضافه شد.
4- قوم Himba در نامیبیا یک قوم چادر نشین و سنتی می باشد که از آخرین ارتباطشان با اروپایی ها و غربی ها حداقل 15 سال می گذرد و تمام سنت های پیشین خود را نگه داشته اند.
5- ناميبيا نخستين كشور در جهان است كه قانون های مشتمل بر حفاظت از محيط زيست را در قانون اساسي خود درج كرده است.
6- نامیبیا یکی از تنها دو کشور جهان است که در آن فیل های کویری وجود دارند!
7- اسکی روی ماسه ورزش رایج در کشور نامیبیا می باشد. اسکی روی ماسه (به انگلیسی: Sandboarding) ورزش تخته‌ای همانند اسکی روی برف است. این نوع اسکی یک فعالیت تفریحی است که در سراسر دنیا هواداران بسیاری دارد، اما به وضوح در مناطق بیابانی و سواحل دارای تپه‌های ماسه‌ای انجام می‌گیرد. اسکی روی ماسه به خاطر سختی ایجاد سازه‌هایی که افراد را به بالای تپه‌های ماسه‌ای بسیار مرتفع انتقال می‌دهد کمتر از اسکی روی برف فراگیر شده‌است. نامیبیا، مجموعه ای از بزرگترین تپه شنی‌های جهان را دارد که اسکی روی آن ها احتمالا سرگرم کننده ترین فعالیتی است که می توانید در کویر انجام دهید. مبتدیان نیز می توانند این اسکی را انجام دهند زیرا این ورزش خیلی شبیه اسنوبوردینگ می باشد. شما باید تورهای اسکی روی ماسه را رزرو کنید. تورها تقریبا سه ساعت طول می کشند که شامل یک غذای سبک به همراه ترانسفر هستند.
8- سُسوس‌وِلی (Sossusvlei) در نامیبیا شبیه یک گودال نمک و خاک رس است که توسط تپه‌های شنی قرمز و مرتفع احاطه شده. این بیابان در بخش جنوبی صحرای نامیب قرار دارد. قرن‌ها شن پیرامون بستر دریاچه خشکی انباشته شده و به همین دلیل از جذابیت خیره‌کننده‌ای برخوردار است. اینجا یکی از زیباترین و مرتفع ترین تپه‌های شنی دنیا به شمار می‌رود.
9- در نامیبیا می توان شاهد پدیده کنار هم قرار گرفتن صحرا و دریا بود.
...........................................
آشنایی با کشورها (183) : مالی
آشنایی با کشورها (182) : کومور
آرشیو مطالب
