طرفداری - محمد نوری در برنامه ملاقات با چهره ها مقابل دوربین طرفداری قرار گرفت. صحبت را با وضعیت مالی او شروع کردیم، آن هم به بهانه گفته های گرشاسبی مبنی بر بخشیدن طلب یک میلیارد و پنجاه میلیون تومانی توسط محمد نوری. در ادامه گفتگو، پرسپولیس و خاطرات تلخ و شیرینش، سوژه گفتگوی طرفداری با محمد نوری بود. بخش اول گفتگو با محمد نوری در برنامه ملاقات با چهره ها را می بینید و می خوانید:
سلام و درود به مخاطبین عزیز رسانه طرفداری، در یکی دیگر از برنامه ملاقات با چهره ها یکی از پرسپولیسی های سابق کنار ما نشسته اند. آقای محمد نوری این شما و این دوربین طرفداری:
به نام خدا سلام عرض می کنم خدمت شما و مخاطبین عزیز رسانه طرفداری و خیلی خوشحالم که امروز در خدمتتان هستم. امیدوارم پاسخگوی سوالات باشم.
ما امروز اینجا برای مصاحبه آمدیم نه معامله، اما در ابتدای گفتگو مشتاق هستیم بدانیم موجودی کارت بانکی شما چه مقدار است؟
کارت بانکی من مسدود است. به دلیل این که یک از وکیلان سابق من اظهارنامه ام را در قم پر کرده بود و اداره مالیات قم حساب های مرا مسدود کرده است. قبل از عید باید برای رسیدگی به این مشکل به قم می رفتم اما به دلیل شیوع ویروس کرونا نتوانستم به سفر بروم. در حال حاضر حساب هایم مسدود است ولی وکیلم در تلاش برای حل این مشکل است.
وضع مالی شما در حال حاضر خوب است؟
خدا را شکر وضع مالی بدی ندارم، می گذرانیم. اما همان طور که می دانید، وضعیت مالی مردم ضعیف شده است و شرایط اقتصادی مانند قبل نیست.
اگر ما ویایکی از دوستان تان از شما 100یا 200 میلیون بخواهد شما نمی توانید قرض بدهید؟
نه در حال حاضر واقعا توان قرض دادن ندارم.
پس شما این مقدار مرام و معرفت را از کجا می آورید؟
به هر حال من از قشر پایین جامعه بودم و مشکلات را درک کردم. من از صفر شروع کردم و هیچ گاه گذشته خودم را فراموش نکردم و تا جایی که بتوانم به دوستان و اطرافیانم کمک می کنم.
می دانید این سوال را چرا پرسیدم؟
نه
دلیل این سوال من این است که چند روز پیش گفتگویی با آقای گرشاسبی داشتیم. ایشان گفتند بازیکنی بود که 10 هزار تومان هم به ما تخفیف ندادند اما در وضعیتی که پرسپولیس خطر محرومیت داشت، می خواهم اسم ببرم، آقای محمد نوری از مطالبات خودش که حدود 1 میلیارد بود گذشت کرد، درود بر شرفش. کم صحبتی نیست یک میلیارد بخشیدن.
بحث پرسپولیس فرق دارد. همواره گفتم در فوتبال و جامعه هرچه دارم از پرسپولیس است. همیشه مدیون پرسپولیس بوده ام. در آن مقطع، تحت فشار بود. پرسپولیس شرایط بدی را می گذراند و منبع مالی و درآمدی نداشت. من کوچکترین کاری که کردم این بود که طلبم را بخشیدم. حاج آقا واقعا لطف دارند و دوست نداشتم اسمم را بگویند، دستشان درد نکند. بخش اعظم طلبم به پرسپولیس را بخشیدم و بابت این موضوع پشیمان نیستم. اما اگر جای دیگری باشم مطمئناً چنین کاری نمی کنم و از طلبم نمی بخشم. چون در پرسپولیس هواداران به گردن من حق داشتند، وظیفه خودم دیدم، به عنوان کسی که سه سال در پرسپولیس کاپیتان بود، پنج سال در این تیم بودم و همیشه کنار این تیم بودم. آن موقع مثل الان نبود، درآمد بالا باشد، اسپانسر و شرایط مالی خوب داشته باشد. می توانستم همه طلبم را بگیرم، اما به خاطر پرسپولیس و هوادارانش، سال های خوبی که در این تیم داشتم، هرجا می روم می گویند کاپیتان اسبق پرسپولیس، این وظیفه من بود، بیشتر هم بود می بخشیدم.
واقعا پشیمان نیستید؟ چون در آن زمان دلار قیمتی کمتری داشت؟
پشیمان نبودم. شخصیت و اعتباری که باشگاه پرسپولیس به من داد با میلیاردها تومان قابل مقایسه نیست. خیلی هم خوشحالم که این کار را کردم. امیدوارم همیشه در ذهن هواداران بمانم، نه بخاطر این کار، بلکه به دلیل حضورم در پرسپولیس.
خودتان خوب می دانید پرسپولیس در آن مقطع از وضعیت خوبی برخوردار نبود ولی اگر شما می خواستید، می توانستید تا ریال آخر طلبتان را از پرسپولیس بگیرید.
بله من آن جا بودم و دیدم که برخی بازیکنان، 1000 تومان هم تخفیف نمی دادند. با آقای گرشاسبی در عرض 20 دقیقه صحبت کردیم و توافق کردیم. گفتم هرچه شما بگویید.
بعد از این که طلبت را بخشیدی، واکنش دوستان و اطرافیانتان چه بود؟
گفتند چرا بخشیدی، می توانستی تا قرون آخرش را بگیری و خیلی کارها انجام دهی و موقعی هم بود که به آن پول نیاز داشتم، اما اولویت، باشگاه پرسپولیس بود و خوشحالم که توانستم کار کوچکی برایشان انجام دهم.
مسئله که شخصی است، اما شاید خوب باشد هواداران بدانند محمد نوری با وجود اینکه خانواده و اطرافیانش گفتند این کار را نکن، به خاطر پرسپولیس از طلبش گذشت کرد؟
واقعا بعضی ها گفتند چرا چنین مبلغ بزرگی را بخشیدی. لااقل کمتر می بخشیدی، همه تعجب کردند اما واقعا آن شرایط پرسپولیس واقعا بحرانی بود. بازیکنی بود که اسم نمی برم، حتی 1000 تومان هم تخفیف نمی داد، می گفت کل مبلغم را می خواهم. حتی توافق کرد یک مقداری از مبلغ قراردادش را کم کند، گفت می روم و می آیم و دیگر خبری از او نشد. امیدوارم هر اتفاقی می افتد به نفع پرسپولیس باشد.
شما سال های زیادی در پرسپولیس بودید، بهترین فصل شما در پرسپولیس چه سالی بود؟ خاطره شیرین و بامزه ای از آن دوران دارید؟
من 5 سال پر از خاطره در پرسپولیس داشتم. از بچگی پرسپولیسی بودم و دربی ها را به استادیوم می رفتم. آن بازی جنجالی 2-2 که دعوا شد، شکست و پیروزی و تساوی های استقلال پرسپولیس را به خاطر دارم. همیشه آرزو داشتم در دربی گل بزنم. اولین دربی که گل زدم متاسفانه داور به ناحق آفساید گرفت. اولین بازی دربی من بودم. گل را که زدم، یاد خاطرات بچگی افتادم که احمدرضا عابدزاده، مهدی هاشمی نسب، نادر محمدخانی، درخشان، پیوس، علی دایی، علی کریمی و... را تشویق می کردم. البته بعدا با علی کریمی همبازی شدم و مقابل علی دایی هم بازی کردم. همه مرور خاطرات بچگی بود. زمانی که هوادار بودم همیشه می دیدم روزی با لباس پرسپولیس به استقلال گل می زنم. آن گل دربی را که زدم خیلی خوشحال شدم، اما داور به ناحق آن را آفساید اعلام کرد. آمدم خانه خیلی غبطه خوردم.
البته بعد داور اعتراف کرد که گل صحیح بوده.
حالا خودش می داند، اعتراف که کرد. بعد دربی ای بود که دو یک بردیم. شرایط مدیریتی و تیم اصلا خوب نبود، تازه آقای سیاسی نظمی به تیم داده بود و همه فکر می کردند می بازیم. آن دربی گل زدم و 2-1 برنده شدیم و خاطره خیلی شیرینی بود. برای مثال آن بازی که 2-0 عقب بودیم و مرحوم مهرداد اولادی نیز اخراج شد. خیلی فشار روی ما بود. به هیچ عنوان شرایط تیم خوب نبود. انقدر فشار روی تیم بود حتی با استرس تمرین می کردیم. بد هم نتیجه گرفته بودیم. ده نفره یک پاس 40 متری با بیرون پا برای ایمون زاید ارسال کردم که بازیکن استقلال که در تیم ملی همبازی بودیم، گفت "عجب پاسی دادی محمد". همان را ایمون زائد گل کرد. طوری پیش رفت که سه تا زدیم، آن شب هم فراموش نشدنی بود. آن شب خیلی سرد بود. نمی توانستیم صحبت کنیم. یک کاشته داشتیم به علی آقا کریمی گفتم من بزنم، فکم از سرما جابجا نمی شد. زدم از آن طرف رفت بیرون. خاطرات تلخ و شیرینی زیاده بوده است.
پرسپولیس پر طرفدارترین تیم آسیا است و هوادارن، چه در ایران و چه خارج ایران، به من لطف دارند. خیلی خوشحالم که در پرسپولیس حضور داشتم و خیلی ناراحتم که از پرسپولیس رفتم و راهی قطر شدم. دلیل رفتن من از پرسپولیس اختلاف با مدیریت بود و اصلا مسائل مالی مطرح نبود. در قطر که بودم با آقای برانکو برای بازگشت به پرسپولیس، جلسه ای گذاشتیم که متاسفانه باشگاه قطری با خروجم مخالفت کرد. حتی آقای برانکو به خاطر برگشت من، 4 هفته لیست را خالی گذاشته بود اما متاسفانه بازگشتم محقق نشد. بعد از این قضیه هم جلسه ای گذاشتم و می خواستم برگردم اما از آمدن من استقبال نشد و خب پرسپولیس هم وضعیت خوبی داشت. انسان به امید زنده است، با این که 37 سال سن دارم، همیشه سعی می کنم در اوج باشم تا بتوانم دوباره پیراهن پرسپولیس را بپوشم. اگر شرایط مهیا شود بر می گردم و اگر بازگشت من محقق نشد، همیشه پرسپولیسی هستم و می رویم روی سکوها پرسپولیس را تشویق می کنم.
دلیل استقبال نشدن شما از بازکشت به پرسپولیس فنی بود؟
به دلیل سن بالای من و همچنین شرایط خوب پرسپولیس از بازگشت من استقبال نشد. همان طور که گفتم، من با وجود این که پستم هافبک است، 42 گل برای پرسپولیس به ثمر رساندم و آمار خوبی در گلزنی دارم و دهمین گلزن برتر باشگاه پرسپولیس هستم. هواداران همیشه خاطرات خوبی از دوران حضورم در پرسپولیس دارند. در کامنت ها می گویند برگرد با پیراهن پرسپولیس خداحافظی کن.
از اولین بازی دربی و گل مردود گفتید. خوب گل اول در دربی، یک استادیوم خوشحالی کرده است. بعد داور مردود اعلام کرد. باورت می شد؟ حس شما در آن لحظه چه بود؟
خیلی ناراحت شدم و باورم نمی شد. در ادامه خیلی تلاش کردم اما موفق به گلزنی نشدم. دربی برای هواداران استقلال و پرسپولیس بسیار حساس است و حتی حاضر هستند جام نگیرند اما دربی را برنده شوند. یکی از خاطرات تلخ من در دربی این بود که یک خطا روی آقای کریمی اعلام شد و پنالتی به نفع ما اعلام شد. من می خواستم توپ را به علی آقا بدهم ولی از مصدومیت ایشان خبر نداشتم. علی کریمی زمین را ترک کرد و توپ دست من ماند. آن لحظه هیچکس قبول نمی کرد که پنالتی را بزند و من نا خواسته پشت توپ قرار گرفتم. اصلا نمی خواستم پنالتی بزنم. اصلا پنالتی زن تیم نبودم. بعد از آن به دلیل انداختن لیزر در چشم آقای رحمتی بازی 10 دقیقه به تعویق افتاد. 100 هزار هوادار پرسپولیس و استقلال هورا می کشیدند، و شرایط بد پیش رفت و سرانجام پنالتی را خراب کردم. تا چندین ماه ناراحت بودم و همیشه می گفتم چرا پشت توپ رفتم.
