جمهوری کُنگو که به نام کنگو برازاویل (به فرانسوی: République du Congo) نیز شناخته می‌شود کشوری است در مرکز آفریقا. پایتخت آن برازاویل است. این کشور به کنگوی برازاویل شهرت دارد، که برای تمایز با کشور همسایه بزرگ‌تر هم‌نام آن جمهوری دموکراتیک کنگو استفاده می‌شود. جمعیت این کشور براساس تخمین سال ۲۰۲۰ حدود ۵٬۵۱۸٬۰۰۰ نفر و زبان رسمی آن فرانسوی است. واحد پول این کشور فرانک سی‌اف‌ای آفریقای میانه (فرانک سی‌اف‌آ) است. کنگو برازاویل در آفریقای مرکزی واقع شده و با گابن، کامرون، جمهوری آفریقای مرکزی، جمهوری دموکراتیک کنگو و برون‌بوم کابیندا که متعلق به آنگولا است هم‌مرز است.
ساکنان کنگو تا سده پانزدهم میلادی عمدتاً از مردم پیگمه (کوتوله‌تبار) بودند و از قرن پانزده تا ۱۹ بسیاری از کنگویی‌ها به بردگی کشیده می‌شدند. در سده نوزدهم کاشف فرانسوی دوک پیر ساوورنیان به پاسگاهی دورافتاده به نام «برازا اوگو» در نتامو رسید و آن را برازاویل (شهر برازا) نام گذاشت. ساوورنیان در سال ۱۸۸۰ پیمانی با یکی از رؤسای محلی قبایل بست که بر پایه آن از آن پس این منطقه «تحت‌الحمایه» فرانسه شد. بین سال‌های ۱۸۸۵ تا ۱۸۸۷ مرزهای این مستعمره جدید فرانسه کشیده شد و در ۱۸۹۱ رسماً نام کنگوی فرانسه به آن داده شد.
کنگو برازاویل در سال ۱۹۱۰ جزئی از آفریقای استوایی فرانسه شد و سپس در ۱۹۴۶ جزئی از سرزمین‌های فرادریا (ماوراءبحار) فرانسه به‌شمار آمد. در سال ۱۹۵۸ این منطقه تبدیل به یک جمهوری خودگردان در چارچوب مستعمرات فرانسه شد و یک کشیش سابق به نام فولبرت یولو که از ملی‌گرایان بود به نخست‌وزیر آن رسید. کنگوی برازاویل در سال ۱۹۶۰ به استقلال کامل دست یافت به عنوان جمهوری کنگو شناخته شد. فولبرت یولو به رئیس جمهوری این کشور رسید و دولتئی ائتلافی را متشکل از سه حزب تشکیل داد.
در سال ۱۹۶۲، رئیس‌جمهور یولو این سه حزب را در حزبی به نام جنبش ملی انقلاب ادغام کرد. رئیس‌جمهور همه تلاش خود را انجام داد تا ژوزف کاساووبو که هم‌قبیله‌ای خود از قبیله باکونگو بود را در قدرت نگاه دارد. یولو در سال ۱۹۶۳ خلع شد و آلفونس ماسامبا-دبات به ریاست‌جمهوری رسید. ماسامبا رویه میانه‌روی چپی را ادامه داد و روابط کشور را با کنگو کینشاسا پس از آنکه سرهنگ موبوتو در آنجا قدرت را در دست گرفت بهبود بخشید. در ۴ سپتامبر ۱۹۶۸ مارین نگوآبی به قدرت رسیده و رئیس‌جمهور شد. در این دوره «حزب کار کنگو» تنها حزب سیاسی مجاز اعلام شد. این حزب مارکسیسم لنینیسم را مبنای خود قرار داد و نگوآبی به عنوان دبیرکل «حزب کار کنگو» انتخاب شد. در سال ۱۹۷۰، جمهوری خلق کنگو اعلام موجودیت کرد.
سیاست خارجی نگوآبی بر رابطه با اتحاد جماهیر شوروی و فرانسه متمرکز شده‌بود و وی خواستار پیوندهای نزدیک با این دو کشور بود. در مارس ۱۹۷۷ نگوآبی به قتل رسید. رئیس‌جمهور پیشین آلفونس ماسامبا-دبات در ارتباط با این قتل محاکمه شد. به عنوان جانشین نگوآبی، ژاک یومبی-اوپانگو منصوب شد که ریاست کمیته نظامی «حزب کار کنگو» را نیز به دست گرفت. در سال ۱۹۷۹ کنگو به حکومتی غیرنظامی دست یافت که دنیس ساسو-نگسو رئیس‌جمهور آن و هم‌زمان دبیرکل «حزب کار کنگو» بود.
در ماه ژوئیه سال ۱۹۸۷ علیه حکومت ساسو-نگسو یک کودتای نظامی رخ داد اما شکست خورد. ساسو-نگسو در سپتامبر همان سال موفق شد با کمک نیروهای فرانسوی شورشی را در شمال کشور سرکوب کند. در پایان سال ۱۹۸۹، یک حزب از مخالفان دولت به نام «اتحاد برای دموکراسی کنگو» بنیاد شد. ساسو-نگسو در سال ۱۹۹۱ برنامه‌های خود برای تبدیل کنگو به یک کشور دارای دموکراسی را علنی کرد. در سال ۱۹۹۲، یک قانون اساسی جدید و دموکراتیک به تصویب رسید و نام کشور به جمهوری کنگو تغییر کرد. موقعیت انحصاری «حزب کار کنگو» در سیاست این کشور نیز لغو شد.
در انتخابات مجلس در سال ۱۹۹۲، «اتحادیه سراسری آفریقا برای سوسیال دموکراسی» (UPADS) بزرگترین حزب شد. پاسکال لیسوبا رئیس‌جمهور شد و استفان بونگهو-نوآره را به عنوان نخست‌وزیر خود برگمارد. در اکتبر سال ۱۹۹۷ اما رئیس‌جمهور لیسوبا منصب نخست‌وزیری را حذف کرد. در سال ۱۹۹۳ «اتحادیه سراسری آفریقا برای سوسیال دموکراسی» بار دیگر برنده انتخابات شد، اما اپوزیسیون این حزب را به تقلب در انتخابات متهم کرد. شورش و ناآرامی در بین سال‌های ۱۹۹۳ و ۱۹۹۷ تلفات و کشته‌های زیادی برجای گذاشت. در سال ۱۹۹۶، آزادی بیان ممنوع شد و بر مطبوعات آزاد نیز در این کشور نقطه پایانی نهاده شد.
رئیس‌جمهور پیشین، دنیس ساسو-نگسو، که پس از اقامت در فرانسه دوباره به کنگو آمده بود از سوی پاسکال لیسوبا، رئیس‌جمهور، احتمالاً به عنوان یک تهدید بالقوه دیده می‌شد. لیسوبا به ارتش دستور داد تا خانه ساسو-نگسو را محاصره کنند اما شبه نظامیان در خدمت ساسو-نگسو در برابر این محاصره مقاومت کردند. ساسو-نگسو موفق به فرار شد و بعداً در اکتبر ۱۹۹۷ توانست با پشتیبانی نیروهای نظامی خود و آنگولا کودتایی را ترتیب دهد و به ریاست‌جمهوری برسد. او سپس وعده داد که پس از سه سال دموکراسی را به کشور بازگرداند. در سال ۲۰۰۲، رئیس‌جمهور وقت ۹۰ درصد از آرا را در انتخابات ریاست جمهوری به دست آورد و یک قانون اساسی جدید نیز به تصویب رسید که قدرت زیادی را به رئیس‌جمهور واگذار نمود.
منطقه کنگو برازاویل در قدیم تحت سلطه قبایل بانتوزبان بود که با حوزه رودخانه کنگو پیوندهای بازرگانی ایجاد کرده بودند. کنگو برازاویل بود پیش از این بخشی از مستعمره فرانسه آفریقای استوایی بود. منطقه جمهوری کنگو پس از آن «کنگوی فرانسه» نامیده می‌شد تا اینکه در سال ۱۹۶۰ با نام جمهوری کنگو استقلال یافت. جمهوری خلق کنگو از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۱ دولتی مارکسیست-لنینیستی و تک‌حزبی داشت. از سال ۱۹۹۲ در این کشور انتخابات چندحزبی شده‌اند برگزار شده‌است، هرچند دولتی که به صورت دموکراتیک انتخاب شده بود در سال ۱۹۹۷ در جریان جنگ داخلی جمهوری کنگو خلع شد. نام رسمی این کشور جمهوری کنگو و نوع حکومت این کشور جمهوری و با دو مجلس قانون‌گذاری است. رئیس‌جمهور کنگو در سال ۲۰۰۶ دنیس ساسو نگسو بوده‌است.
رئیس‌جمهور در این کشور با رای عمومی مردم برای دوره‌ای هفت ساله انتخاب می‌شود. رئیس کابینه نخست‌وزیر است که او و اعضای کابینه را رئیس‌جمهور تأیید می‌کند. مجلس ملی این کشور ۶۶ کرسی دارد که نمایندگان آن با رای مردم برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شوند. قانون اساسی جدید این کشور در سال ۲۰۰۲ میلادی تصویب شده‌است. نظام حقوقی آن برگرفته از نظام حقوقی فرانسه است.
بر اساس قانون جدید انتخاباتی، در انتخابات پارلمانی جمهوری کنگو که پانزدهم ژوئیه ۲۰۱۳ برگزار شد شمار کرسی‌های مجمع ملی این کشور از یکصد و سی و هفت کرسی به یکصد و سی و نه کرسی افزایش یافت. در ابتدا قرار بود انتخابات پارلمانی کنگو برازاویل ماه ژوئن آن سال برگزار شود اما این انتخابات به علت انفجار در انبار مهمات و تسلیحات که چهارم ماه مارس در برازاویل روی داد و سیصد نفر را کشته و هزاران نفر را آواره کرد، به تعویق افتاد.
در این انتخابات پارلمانی، حزب کار کنگو برازاویل به ریاست دنیس ساسو نِگِسو رئیس جمهوری این کشور با کسب هشتاد و نه کرسی از مجموع یکصد و سی و شش کرسی اکثریت مطلق را بدست آورد. این حزب که از سال ۱۹۹۷ قدرت را در کنگو برازاویل در دست داشته در دور نخست این انتخابات که پانزدهم ژوئیه برگزار شد پنجاه و هفت کرسی را از آن خود کرد. دنیس ساسو نگسو از زمان کودتای سال ۱۹۷۹ به‌طور متناوب، رئیس‌جمهور کنگو است؛ وی در انتخابات سال ۱۹۹۲ شکست خورد اما در سال ۱۹۹۷ با جنگی که بیشتر مناطق پایتخت را ویران کرد به قدرت بازگشت. وی در سال ۲۰۰۲ در حالی که رقبای اصلی او انتخابات را تحریم کرده یا انصراف دادند، در انتخابات پیروز شد.
۳۴۲٬۰۰۰ کیلومتر مربع مساحت کنگو برازاویل است که از این لحاظ این کشور را در ردهٔ شصت و دومین کشور جهان جای می‌دهد. کنگو برازاویل با کشورهای آفریقای مرکزی، کامرون، گابن، قسمتی از آنگولا و کنگو (زئیر) همسایه می‌باشد. برازاویل پایتخت کنگو در سال ۲۰۱۵ جمعیتی برابر با ۱٬۳۷۳٬۰۰۰ داشت. در سال ۲۰۲۰ میلادی جمعیت این کشور ۵٬۵۱۸٬۰۰۰ نفر بوده‌است.
ترکیب اقوام این کشور عبار است از ۴۸٪ کنگویی، ۲۰٪ سانگها، ۱۷٪ تِکِه، ۱۲٪ مبوشی و ۳٪ اروپایی و غیره. پوانت نوار(۷۱۵٬۰۰۰ نفر)، دولیسیه(۸۴٬۰۰۰ نفر)، انکایی(۷۱٬۰۰۰ نفر)، اوئسّو(۲۸٬۰۰۰ نفر) زبان رسمی کنگو برازاویل فرانسوی می‌باشد، اما در این کشور به زبان‌های لینگا، کیکُنگو و گویش تکّه نیز صحبت می‌شود.
جمهوری کنگو، کشوری در مرکز قاره آفریقاست که احتمالا شناخت چندانی از آن ندارید و شاید تا به حال حتی نمی دانستید که این کشور در قاره آفریقا قرار گرفته است! کنگو علی رغم داشتن جاذبه های گردشگری هیجان انگیز، اما زیرساخت های کافی برای حمایت از گردشگری ندارد. با اینکه گاهی جرم و جنایت در کشور اتفاق می افتد اما اینجا جایی امن برای گردشگران خارجی است. با این حال نبود جاده های مناسب گاهی رسیدن به مکان های حیرت آور کشور را سخت می کند برای همین گردشگران فقط به دو تا از بزرگ ترین شهرهای این کشور یعنی «برازاویل» و «پوینته نویر» می روند، هر دوی این شهرها فرودگاه بین المللی و مسیرهای راه آهن دارند. شاید آشنایی با جاذبه های دیدنی کنگو برایتان جالب باشد پس در ادامه الی گشت را همراهی کنید.
برازاویل (Brazzaville) : برازاویل پایتخت و بزرگ ترین شهر جمهوری کنگو است و برای همین اسم آن همیشه در لیست جاذبه های دیدنی کنگو قرار دارد. شاید چیزی که باعث جذابیت و درعین حال رونق این شهر شده رودخانه پرآب کنگو است جایی که تنها نقطه دنیاست که دو مرکز شهر در دو سوی رودخانه در مقابل هم قرار دارند. بیشتر گردشگران به این شهر می روند تا در میان جنگل های بارانی گشت و گذار کنند اما این شهر جاذبه های زیادی دارد که گردشگران را کاملا برای مدت چند روز سرگرم می کنند. کلیسای جامع سنت آن، قصر مردم، برج نابمبا و … تعدادی از جاذبه های این شهر هستند که گردشگران همین که پا به این شهر می گذارند سراغ آن ها را می گیرند. در شهر بازارها و رستوران های زیادی هم هست و چشم اندازهای جذاب در اطراف رود کنگو گردشگران زیادی را در هنگام غروب به این سمت از شهر می کشاند. در چند متری خارج این شهر آبشارهای «لیوینگ استون» قرار دارد جایی که رود Djoue به رود کنگو می رسد.
دره دیوسو (Diosso Gorge) : دیوسو یکی از شهرهای جمهوری کنگو است که در ۲۵ کیلومتری شمال شهر «پوینته نویر» قرار دارد. اگر از شهر «پوینته نویر» سوار ماشین شوید بعد از حدود یک ساعت همین که شهر «دیوسو» را رد کردید چشم انداز دیدنی ای را در جایی بین روستا و ساحل در مقابل چشمانتان می بینید: مناظری از دره ای رنگارنگ با رنگ های درخشان زرد، صورتی و نارنجی. شاید باورتان نشود در کشوری مثل جمهوری کنگو که در آن چندان خبری از توسعه و پیشرفت نیست یک همچین جاذبه طبیعی ای وجود داشته باشد، می توانید ساعت ها در کنار این دره بنشینید و این رنگ های خیره کننده را تماشا کنید. سعی کنید تا هنگام غروب در کنار این دره بمانید چون هر چه غروب نزدیک تر می شود رنگ های این دره درخشان تر می شوند و زیبایی بیشتری به خود می گیرند.
بازار توتال (Marché Total) در برازاویل : این بازار بزرگ ترین و شلوغ ترین بازار کنگو است و تقریبا هر نوع اجناسی که فکرش را بکنید می توانید درآن پیدا کنید. این بازار مخصوصا به داشتن میوه ها، سبزیجات و محصولات غذایی تازه و ارزان معروف است. در این بازار اصلا نگرن گران فروشی نباشید چون قیمت ها ثابت است و برچسب آن ها بر روی محصولات خورده است.
قصر مردم (People’s Palace) : در هنگام قدم زدن در خیابان های منطقه «کینشاسا» به بنایی با معماری جذاب می رسید که نشان می دهد اینجا جاذبه ای تماشایی است. این قصر در گذشته اقامتگاه تابستانی پادشاهان بود اما در سال ۱۸۳۰ به اشغال ارتش فرانسه درآمد و بعدها محل حکومت دولت شد. این قصر در سال ۱۸۴۶ مورد نوسازی قرار گرفت اما مرمت های اصلی روی کاخ در سال ۱۹۱۶ انجام شد. بعد از استقلال کنگو اسم کاخ را کاخ مردم گذاشتند و کارهای دولتی و فرهنگی در آن انجام می شود.
کلیسای سنت آن (Sainte-Anne) : این بنای مدرن که شاهکار هنری معمار Roger Erell است در سال ۱۹۴۹ ساخته شده است. معمار برای ساخت این بنا ایده های معماری غربی را با سبک های محلی ترکیب کرده و شاهکاری را به وجود آورده که امروز بعد از گذشت حدود ۷۰ سال همچنان از شاهکارهای معماری شهر است. این بنا کاملا از دیگر بناهای شهر متمایز است و با سقف سبز رنگ و درهای حکاکی شده اند حسابی جلب توجه می کند.
تالار شهر (Hôtel de Ville) : در شهری مثل برازاویل حتما یک تالار شهر وجود دارد که بتوان به چشم جاذبه دیدنی به آن نگاه کرد. این تالار در کنار رودخانه کنگو قرار دارد و هر کس که تا به حال به فرانسه رفته باشد می تواند متوجه شباهت های آن به معماری فرانسوی شود.
منطقه حفاظت شده گوریل Lésio Louna : تا به حال گوریل ها را از نزدیک دیده اید؟ حتما انتظار دارید اگر روزی گذرتان به یکی از کشورهای آفریقایی افتاد حتما آن ها را بببینید. اگر اینطور است به کنگو بروید، در ۱۴۰ کیلومتری شمال برازاویل منطقه حفاظت شده ای مخصوص گوریل ها وجود دارد. با رفتن به این محل گوریل های زیادی را می بینید که در جزیره در حال شنا و غذا خوردن هستند و بچه گوریل ها هم در شیرخوارگاه نگهداری می شوند! در این محل به غیر از تماشای گوریل ها می توانید از آرامشی که در جزیره حکم فرماست لذت ببرید و ساعاتی را با شنا کردن بگذرانید.
بنای یادبود برازا (Brazza Memorial) : برازاویل را یک کاشف ایتالیایی – فرانسوی تاسیس کرد، کسی که پیکرش در سال ۲۰۰۶ برای خاکسپاری به این شهر آورده شد. امروز مقبره او به یک بنای یادبود تبدیل شده که خیلی ها در بازدید از این شهر از آن دیدن می کنند. در بیرون این بنای یادبود یک مجسمه سفید رنگ از برازا گذاشته شده که جذابیت این محل را بیشتر کرده است.
فکت های کنگو برازویل
1- برخی زنان در شهر برازویل پایتخت کنگو علاقه زیادی به پوشیدن لباس مردان دارند! این زنان عضو جنبشی موسوم به La Sape به معنای افراد متمایز و زیبا هستند که هدف از آن بالابردن روحیه مردم عنوان شده است! این زنان و دختران به پوشش های مردانه ازجمله کت و شلوار علاقه وافری دارند. آنها اوقات مشخصی را برای پوشیدن این لباس ها مشخص کرده اند.
2- در کشور کنگو برازویل حدود 10،000 گونه گیاه گرمسیری وجود دارد و همچنین حیواناتی چون گوریل ، شامپانزه و فیل جنگلی!
3- جنگلهای بارانی حوضه کنگو دومین جنگل بارانی بزرگ جهان است که در کشورهای کنگو برازویل ، کنگو کینشاسا ، کامرون ، جمهوری آفریقای مرکزی ، گینه استوایی و گابن قرار دارد!
4- این کشور کاساوا (تاپیوکا) ، برنج ، شکر و ذرت را پرورش می دهد.
5-صنعت آن از استخراج نفت ، الوار ، سیمان ، آبجوسازی ، شکر ، صابون و روغن نخل تشکیل شده است.
...................................
آشنایی با کشورها (174) : کنگو کینشاسا
آشنایی با کشورها (173) : آندورا
آرشیو مطالب
