مطلب ارسالی کاربران
صدا مخملی به نام بهمنش
نویسنده: نیما اکرمی منتشر شده: سایت فوتبال پلاس 24 فروردین 1399
هفت ماهه به دنیا آمد صدا مخملی ایران . ۲۴ فروردین ۱۳۰۲ در قهرمانشهر یا کرمانشاه امروزی دیده به جهان گشود تا در دنیای ورزش بی همتا باشد . روزنامه نگار ، ورزشکار ، خبرنگار ، مجری تلویزیون ، گزارشگر فوتبال و مدیر ورزشی همه ی اینها مهری بر حکمی نهاده بود که تا به حال بی مانند باشد . از دی ماه سال ۱۳۳۰ بود که شروع کرد به نوشتن در مجله ورزشی نیرو و راستی . چنان قشنگ می‌نوشت که انگار نه انگار تازه کارش را شروع کرده است و به نظر می‌رسید که چندین سال است دست به قلم است که قطعاً همینطور بود . از سال ۱۳۳۳ شروع کرد به نوشتن در نشریه امید ایران تا سال ۱۳۳۷ و در همان سال مجله نیرو و راستی تعطیل شد اما نوشتن او تعطیل نشد . پس از آن تبدیل شد به نویسنده اصلی هفته نامه کیهان ورزشی و برای نشریاتی همچون روزنامه اطلاعات ، گلبانگ ، روزنامه ری و ایران ورزشی دست به قلم خود میبرد . همیشه در حال نوشتن مقاله ، گزارش و مطلب بود . استاد بهمنش و قلم همچون ریشه و خاک به یکدیگر متوسل بودند و جدا کردن آن ها از هم ممکن نبود . نخستین گزارش زنده ورزشی از رادیو برمیگردد به سال ۱۳۳۷ که مربوط میشود به رقابت های دو و میدانی ایران و عراق . گزارشگر آن رقابت عطاالله بهمنش بود . در آن سال ها در کنار یکی دو تن از دوستانش پای ثابت گزارش های فوتبال بودند و بازی های مهم تیم ملی به او عهده بود تا با صدای ظریفش اوج لذت را به مخاطبانش القا کند . شعاع دایره گزارشگری آن فراتر از چیزی بود که فکرش را بکنید . گزارش های تحسین آمیز او در کشتی بی نظیر بود و در دنیای کشتی پدیده بود ، خصوصاًً گزارش کشتی های جهان پهلوان تختی و عبدالله موحد را باید شنید تا به اوج ظرافت کار او پی برد . به گفته ی کارشناسان هنوز کسی نتوانسته جای او بگیرد . گاهی اوقات مسابقات مهم محمد علی کلی را گزارش می کرد ، آنچنان اعجاب بر انگیز بود گزارش او ، که مردم از خواب خود می‌زدند تا رقابت بوکسور پر آوازه را با چاشنی گزارش صدا مخملی گوش کنند . مردم وقتی می دانستند که مسابقه ای با صدای دیگری از تلویزیون پخش می شود ، به سمت آنتن رادیو خود می‌رفتند و موج آن را تنظیم می‌کردند تا صدای بهمنش از رادیو باشد و صدای تلویزیون را قطع می کردند تا تصویر از تلویزیون باشد . بهمنش ورزشکار هم بود . چندین دوره قهرمانی در دو و میدانی تهران در رشته های نیمه استقامت و دفاع راست بودن تیم بانک ملی از آثار ورزشی او بود البته که در رشته های تنیس و کوهنوردی دستی بر آتش داشت و مهم ترین فعالیت و علاقه ی او به کشتی بر میگردد .دوران مدیریت او در کشتی بود که پنج سال دبیر و نایب رئیس فدراسیون کشتی بود . استاد در مورد گزارشگری می گفت : « یک گزارشگر رادیو و تلویزیون باید نویسنده ای چیره دست باشد . گزارشگر ذاتا سریع باشد ، اهل مطالعه باشد ، حواسش به جهان باشد ، دروغگو نباشد و البته سیاست هم داشته باشد » . عطاالله بهمنش در سال های آخر دچار فراموشی شد و حتی خانواده ی خود را به سختی به یاد می آورد . ۱۵ خرداد ۱۳۹۶ بود که سکته ی مغزی او را به هتل بیمارستان گاندی هدایت کرد . حدود یک ماه از بستری بودن او گذشت که ساعت ۲۲:۳۰ روز ۱۱ تیر ماه به خواب ابدی فرو رفت و خاطراتش را با خود برد اما هنوز کتاب هایش به نام های « جام جهانی فوتبال از آغاز تا ۲۰۰۲ ، بازیهای المپیک از آغاز تا امروز و گام به گام با جام » از او به یادگار مانده است تا با ورق زدن آن خاطرات او برایمان زنده شود .
