لیتوانی (به لیتوانیایی: Lietuvos) با نام رسمی جمهوری لیتوانی (به لیتوانیایی: Lietuvos Respublika) کشوری است در شمال شرقی اروپا که از شمال به لتونی، از مشرق و جنوب شرقی به بلاروس، از جنوب به لهستان، از جنوب غربی به روسیه (منطقه برون‌بومی کالینینگراد) و از مغرب به دریای بالتیک محدود می‌شود. جمهوری لیتوانی بزرگترین و جنوبی‌ترین کشور در میان سه جمهوری حوزه بالتیک در اروپاست. جمعیت لیتوانی ۳٫۲ میلیون نفر و پایتخت و بزرگترین شهر آن ویلنیوس است. واحد پول این کشور لیتاس است که در ابتدای ۲۰۱۵ میلادی به یورو تغییر کرد. زبان رسمی آن لیتوانیایی است ، زبان های لهستانی و روسی نیز در این کشور رواج دارد. این زبان از شاخه بالتیک زبانهای هندواروپایی است. بیشتر مردم لیتوانی مسیحی هستند و ۷۹ درصد به کلیسای کاتولیک رومی تعلق دارند.
گروهی از مردمان هندواروپایی از دیرباز در ساحل جنوب شرقی دریای بالتیک و سرزمین لیتوانی کنونی ساکن شدند. لیتوانی در دهه ۱۲۳۰ توسط مینداوگاس متحد شد و او در ۶ ژوئیه ۱۲۵۳ به عنوان پادشاه نخستین کشور لیتوانیایی که دوک‌نشین اعظم لیتوانی نام داشت تاجگذاری کرد. در طول قرن ۱۴، این دوک‌نشین با دربر گرفتن بلاروس امروزی، اوکراین، و بخش‌هایی از لهستان و روسیه، تبدیل به بزرگترین کشور در اروپا شد. لیتوانی و کشور لهستان بعدها یک اتحاد دوگانه تشکیل دادند که دویست سال دوام آورد اما پس از آن امپراتوری روسیه بیشتر مناطق لیتوانی را ضمیمه خود کرد. لیتوانی پس از جنگ جهانی اول مستقل شد اما بعداً نخست توسط شوروی و سپس توسط آلمان اشغال شد. با نزدیک شدن جنگ جهانی دوم به پایان خود آلمانی‌ها عقب‌نشینی کرده و اتحاد شوروی مجدداً لیتوانی را اشغال کرد.
در ۱۱ مارس سال ۱۹۹۰، یک سال پیش از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، لیتوانی نخستین جمهوری شوروی بود که اعلام استقلال کرد. پیش از بحران مالی جهانی که از ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۰ به درازا کشید، لیتوانی یکی از سریع‌ترین رشدهای اقتصادی در اتحادیه اروپا را دارا بود. امروزه در فهرست شاخص توسعه انسانی سازمان ملل متحد، کشور لیتوانی در رده «توسعه بسیار بالای انسانی» قرار دارد. لیتوانی از اعضای سازمان ناتو، شورای اروپا و اتحادیه اروپا است. کشور لیتوانی در ۲۱ دسامبر ۲۰۰۷ به عضویت کامل پیمان شنگن درآمد و در سال ۲۰۰۹، ویلنیوس به فراخور هزاره نام‌گذاری‌اش، به عنوان پایتخت فرهنگی اروپا در آن سال شناخته شد. مرکز جغرافیایی اروپا نزدیک ویلنیوس است.
نخستین مردمان پس از آب شدن یخ‌های دوران یخبندان یعنی در دوره هزاره دهم پیش از میلاد در منطقه لیتوانی ساکن شدند. مردم هندواروپایی آغازین در هزاره‌های سوم و دوم پیش از میلاد به لیتوانی رسیده و با ساکنان پیشین آن درآمیخته و قبایل گوناگون بالتیکی را به‌وجود آوردند. نام لیتوانی برای نخستین بار در سال ۱۰۰۹ میلادی در یک سند تاریخی آلمانی به نام «سالنامه کوئدلین‌بورگ» یاد شده‌است. دوک‌نشین لیتوانی در سده سیزدهم پا گرفت و دوک بزرگ میندوگاس تمامی مناطق را با هم متحد کرد و ملت یگانه‌ای را به وجود آورد. او در سال ۱۲۵۳ توسط نماینده رسمی پاپ تاجگذاری شد. شهر ویلنیوس (پایتخت لیتوانی) در سال ۱۳۲۳ توسط دوک بزرگ گدیمیناس بنیاد شد.
لیتوانی و لهستان در سال ۱۳۸۵ پیمان کرووس را امضا نمودند. در نتیجه دوک بزرگ یوگایلا با شاهزاده خانم لهستانی ازدواج کرد و شاه لهستان شد. وی متعهد شد که ملت لیتوانی را مسیحی نماید. در خلال سده ۱۴ میلادی دوک‌نشین اعظم لیتوانی شامل کشورهای امروزی بلاروس، اوکراین و بخش‌هایی از لهستان و روسیه می‌شد و بزرگترین کشور اروپا به‌شمار آمد. این دوک‌نشین بعدها تکه‌تکه شد و بیشتر سرزمین آن به امپراتوری روسیه ضمیمه شد. در سال ۱۵۶۹ لیتوانی و لهستان اتحادیه لوبلین را به وجود آوردند با اتحاد با یکدیگر یک جمهوری همسود را به وجود آوردند که تا سال ۱۷۹۵ پایدار ماند. پس از پایان جنگ جهانی یکم، در تاریخ ۱۶ فوریه ۱۹۱۸ قرارنامه استقلال لیتوانی به امضا رسید و در آن برپایی دوباره یک کشور مستقل در این سرزمین اعلام شد. از سال ۱۹۴۰ لیتوانی نخست از سوی اتحاد شوروی و سپس از سوی آلمان نازی به اشغال درآمد. با نزدیک شدن پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۴ و واپس‌نشینی آلمان‌ها، شوروی لیتوانی را اشغال کرد. از آن پس، کشور لیتوانی با نام جمهوری سوسیالیستی لیتوانی شوروی، یکی از جمهوری‌های شوروی شد. در ۱۱ مارس ۱۹۹۰، لیتوانی نخستین جمهوری اتحاد شوروی بود که اعلام استقلال کرد. لیتوانی در سال ۱۹۹۴ عضو اتحادیه اروپا و در سال ۲۰۰۴ عضو سازمان ناتو شد و لیتوانی در سال ۲۰۰۷ به پیمان شنگن پیوست. لیتوانی در سال ۲۰۰۹ پایتخت فرهنگی اروپا عنوان شد. لیتوانی در نیمه دوم سال ۲۰۱۳ ریاست دوره‌ای اتحادیه اروپا را داشت.
زبان لیتوانیایی یکی از زبانهای هند و اروپایی و از شاخه زبانهای بالتیک است. این زبان با الفبای لاتین نوشته می‌شود و ۳۲ حرف دارد. این زبان همچنین بسیار به زبان لاتویایی نزدیک است. زبانهای شاخه بالتیک ویژگی‌های زیادی از زبان اصلی هندواروپاییان را حفظ کرده‌اند و به این خاطر همانندی‌های زیادی با زبانهای باستانی هندواروپایی همچون اوستایی و سانسکریت از خود نشان می‌دهند. پیش از سده ۱۶ که نخستین آثار ادبی به زبان لیتوانیای منتشر شد، زبان نوشتاری اصلی در این منطقه لاتین بود و آثار زیادی به زبان لاتین در سرزمین لیتوانی نوشته می‌شد. در لیتوانی کلمات بر اساس مؤنث یا مذکر بودن جداسازی می‌شوند. در حال حاضر در دانشگاه شهر ویلنیوس لیتوانی زبان فارسی و عربی تدریس می‌شود و حدوداً ۲۸ دانشجو فارغ‌التحصیل شده‌اند.
نوع حکومت لیتوانی جمهوری چند حزبی با یک مجلس قانونگذاری می‌باشد. در لیتوانی رئیس‌جمهور با رای مستقیم مردم برای دوره‌ای ۵ ساله انتخاب می‌شود. پست رئیس‌جمهوری بیشتر تشریفاتی است و رئیس‌جمهور مسئول سیاست‌های خارجی کشور است. نخست‌وزیر قدرت اجرایی را در دست دارد، او رئیس کابینه دولت و از سوی مجلس انتخاب می‌شود. مجلس لیتوانی ۱۴۱ کرسی دارد که برای دوره‌ای چهار ساله انتخاب می‌شوند. رولانداس پاکساس سال ۲۰۰۳ به عنوان رئیس‌جمهور لیتوانی انتخاب شد اما یک سال بعد به عنوان اولین رئیس دولت اروپایی به اعطای تابعیت غیرقانونی به یک تاجر روسی در ازای دریافت پول متهم شد و پس از استیضاح برکنار شد.
دالیا گریبائوسکایته رئیس‌جمهور کنونی کشور لیتوانی، در انتخابات ریاست جمهوری ۱۲ ژوئیه سال ۲۰۰۹ با کسب اکثریت آرا به پیروزی رسیده‌است و نخستین رهبر زن در این کشور شد. گریبائوسکایته پنجمین رئیس‌جمهور لیتوانی از زمان استقلال این کشور از شوروی سابق در سال ۱۹۹۰ است. نزدیک‌ترین رقیب وی آلگیرداس بوتکویسیوس ۵۳ ساله از جناح سوسیال دموکرات که سابقاً وزیر بود، با کسب ۱۱٫۸۵ درصد آرا در جایگاه دوم ایستاد و شکست خود را پذیرفت. «بانوی آهنین» لیتوانی دالیا گریبائوسکایته برای بار دوم نیز در سال۲۰۱۴ رئیس‌جمهور لیتوانی شد. نقش اصلی رئیس‌جمهور لیتوانی اجرا سیاست‌های خارجی است و گریبائوسکایته در کارزار انتخاباتی خود گفت که می‌خواهد لحن سخت گذشته را که اغلب نسبت به مسکو اتخاذ شده، نرم کند. وی می‌گوید الگوی سیاسی وی مارگارت تاچر، نخست‌وزیر پیشین انگلیس است.
لیتوانی از شمال با کشور لتونی، از جنوب شرقی با کشور بلاروس و از جنوب غربی با کشور لهستان و روسیه همسایه است. در غرب این کشور دریای بالتیک قرار دارد. لیتوانی در لبه دشت شمال اروپا قرار گرفته‌است. سطح سرزمین آن توسط حرکات آرام و سنگین یخچال‌های طبیعی آخرین عصر یخبندان هموار شده‌است. لیتوانی متشکل است از جلگهٔ کم‌ارتفاعی که دارای دریاچه‌های فراوان است و رشته‌های یخ‌رُفت در آن امتداد دارد. از دریاچه‌های مهم می‌توان به دریاچه ویشتیتیس اشاره کرد. رودهای مهم آن نمانوس (نمان)، و ویلنیا، و بلندترین نقطه لیتوانی تپه آوکشتویاس با ارتفاع ۲۹۴ متر است که در بخش شرقی کشور قرار دارد. نزدیک به ۳۳ درصد از این کشور را منطقه‌ای جنگلی و نیمه‌جنگلی پوشش می‌دهد. آب و هوا در نقاط مختلف لیتوانی متفاوت است. در مناطق غربی ملایم و معتدل است و در مناطق شرقی تنوع دمایی بسیار است.
نواره کورونی زبانهای ماسه‌ای از خشکی که در دریای بالتیک واقع شده و بخش جنوبی آن در استان کالینینگراد کشور روسیه و بخش شمالی آن در کشور لیتوانی قرار دارد جزو میراث‌های جهانی یونسکو است. نواره کورونی بلندترین تلماسه‌های اروپا را در خود جای داده که میانگین بلندی آنها ۳۵ متر است اما بلندای برخی از این تپه‌های ماسه‌ای به ۶۰ متر هم می‌رسد. شهر کلایپدا، بندر اصلی آب گرم لیتوانی در دهانه باریکی از تالاب کورونی واقع شده که مردابی کم‌عمق است که تا جنوب کالینینگراد ادامه می‌یابد. رود نمانوس و شاخه‌های آن محموله‌های بین‌المللی را از این بندر حمل می‌کنند.
نام هر استان با نام شهری که مرکز آن استان است، یکی می‌باشد. بزرگترین و پرجمعیت‌ترین استان نیز، استان ویلنیوس می‌باشد. کشور لیتوانی به ده استان، تقسیم شده‌است. استان‌های لیتوانی، خود به شصت شهرستان تقسیم می‌شوند. شهر ویلنیوس پایتخت و بزرگترین شهر لیتوانی و دومین شهر آن کاوناس است. بندر مهم کلایپدا سومین شهر این کشور است. پلانگاه شهر فستیوالی و برگزارکننده سالانه حدوداً۱۰۰ مسابقه و جشن است.
مهمترین شرکای اقتصادی لیتوانی در زمینه صادرات و واردات طی سال‌های گذشته را کشورهای روسیه، لتونی، آلمان، لهستان، استونی، بلاروس و هلند تشکیل می‌دهند. لیتوانی همچنین به دلیل برخورداری از اسکله مجهز بندری کلایپدا (با ظرفیت اسمی ۴۰ الی ۴۵ میلیون تن در سال) و موقعیت جغرافیایی خاص این کشور در کنار دریای بالتیک، نقش ترانزیتی مهمی بین اروپای شرقی و غربی ایفاء می‌کند. صادرات لیتوانی را بعضی تولیدات معدنی، تجهیزات مکانیکی، الکتریکی و شیمیایی، پارچه، مواد غذایی و صنایع چوبی و مبلمان تشکیل می‌دهد. در مقابل نیز اقلامی چون بعضی تولیدات معدنی، تجهیزات و ماشین آلات، تجهیزات حمل و نقل، پارچه و مواد فلزی وارد می‌کند.
ترابری این کشور بر اساس استاندارد اتحادیه اروپا است و دارای دو راهگذر حمل و نقل بین‌المللی، سه فرودگاه بین‌المللی، راه‌آهن متصل به اروپا، بالاترین ظرفیت بندر آزاد در دریای بالتیک است. در لیتوانی ۹ منطقه صنعتی و دو منطقه آزاد مناطق اقتصادی برای فعالیت‌های تجاری اختصاص یافته‌است.
لیتوانی در اواخر سال ۲۰۰۹ تنها نیروگاه هسته‌ای خود را که در نزدیکی ویزاگیناس در شمال شرقی این کشور واقع شده بود تعطیل کرد. تعطیلی این نیروگاه یکی از شروط لیتوانی برای ورود به اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۴ بود لیتاس واحد پول لیتوانی بود. نام ایزوی ۴۲۱۷ لیتاس، LTL است و مخفف آن نیز Lt می‌باشد. هر لیتاس معادل ۱۰۰ سنت بود. از ژانویه۲۰۱۵ واحد پول لیتوانی به یورو تغییر کرد. صادرات لیتوانی را بیشتر تولیدات معدنی، تجهیزات مکانیکی، الکتریکی و شیمیایی، پارچه، مواد غذایی و صنایع چوبی و مبلمان چوبی تشکیل می‌دهد. واردات کشور لیتوانی را بیشتر تجهیزات و ماشین آلات، تجهیزات حمل و نقل، پارچه و مواد فلزی تشکیل می‌دهد.
لیتوانی یکی از کشورهای باسرعت اینترنت بالا در جهان است، بیشتر مناطق این کشور تحت پوشش اینترنت پرسرعت هستند و در بسیاری از مراکز عمومی همچون فروشگاه‌های بزرگ، دانشگاه‌ها، مدارس و مرکز تفریحی و خدماتی اینترنت رایگان برای استفاده عموم وجود دارد. همچنین صنایع عمده لیتوانی در زمینه تولید ماشین آلات و تجهیزات، تولیدات مبلمان، تعمیر و نصب ماشین آلات و تجهیزات، تولید مواد اولیه، تولید تجهیزات الکترونیکی، تولید محصولات اولیه داروسازی و ترکیبات دارویی بود. علاوه بر این صنایع شیمایی، آرایشی، روغنی، موتورهای الکتریکی، تجهیزات فلزی، تصفیه نفت، ساخت کشتی‌های کوچک، تجهیزات کشاورزی، فرآوری غذایی و سنگ‌های قیمتی و زینتی مثل کهربا از جمله صنایع دیگر لیتوانی می‌باشند. مهمترین تولیدات کشاورزی لیتوانی عبارتنداز سیب زمینی، نیشکر، سبزیجات، غلات و فراورده‌های دامی و مهمترین تولیدات صنعتی عبارتند از منسوجات، مبلمان، ماشین آلات کشاورزی، لوازم خانگی، کشتی و شناورهای کوچک. تعداد نیروی کار در این کشور بیش از دو میلیون نفر است. تفاهمنامهٔ همکاری بین اتاق‌های بازرگانی ایران و لیتوانی در تابستان ۱۳۹۰ در تهران بین رؤسای اتاق‌های بازرگانی دو کشور به امضاء رسیده‌است. در حال حاضر به‌طور متوسط حجم تبادل تجاری بین دو کشور بالغ بر ۵ میلیون دلار می‌باشد.
بیش از هشتاد و سه درصد مردم این کشور تبار لیتوانیایی دارند. در لیتوانی چهار گروه از مردمان لیتوانیایی زندگی می‌کنند که عبارتند از «اوکشتای‌چیای» ساکن منطقه شمال لیتوانی، «ژمای‌چیای» ساکن غرب لیتوانی، «زوکای» ساکن جنوب شرق لیتوانی و گروه کوچک «سووال‌کیای» که بیشتر در منطقه جنوب غرب لیتوانی زندگی می‌کنند. بیشتر مردم لیتوانی مسیحی هستند و ۷۹ درصد به کلیسای کاتولیک رومی تعلق دارند.
جمهوری لیتوانی در نظر دارد تا ابتدای سال ۲۰۱۵ میلادی به جذب مهاجر خارجی ادامه دهد. این کشور به دلیل مواجه شدن با کمبود نیروی متخصص و ماهر و سرمایه‌گذار خارجی شرایط اقامتی را بر اساس مصوبه پارلمانی، از سال ۲۰۰۸ میلادی به مدت ۷ سال تسهیل کرده‌است. بر این اساس شهروندان خارجی که با هدف سرمایه‌گذاری وارد این کشور شوند، می‌توانند پس از گذشت پنج سال درخواست اقامت دائم بدهند و شهروند لیتوانی شوند. در قانون مهاجرت لیتوانی تصریح شده که اولویت جذب مهاجر از کشورهای بلاروس، اوکراین، مولداوی و کشورهای منطقه قفقاز جنوبی است، با این حال شمار زیادی از شهروندان کشورهای آسیایی و آفریقایی نیز به این کشور مهاجرت کرده‌اند. بر اساس آمار مرکز مهاجرت لیتوانی از سال ۲۰۰۴ میلادی تا سال ۲۰۱۲ میلادی ۲۳۷ هزار نفر این کشور را ترک کرده‌اند و در مقابل بیش از ۶۶ هزار نفر موفق به دریافت اقامت در لیتوانی شده‌اند. ورزش بسکتبال از جایگاه بالایی در این کشور برخوردار است که نماد آن هم تیم ورزشی معروف لیتوانی در دوره کمونیستی به نام تیم ژالگیریس می‌باشد. «کریستیان دون لایتیس» نویسنده و ادیب معروف لیتوانیایی قرن هفدهم است و کتاب وی به نام «سال» (Metai) که در آن چهار فصل سال و همچنین نحوه زندگی مردم مناطق روستایی را بیان شده یکی از متون ادبی مهم لیتوانی به‌شمار می‌رود. نمایندگان ادبیات سده بیستم لیتوانی یوزاس توماس-وایژگانتاس، آنتاناس ویه‌نولیس، برنارداس برازدژیونیس، ویتاوتاس ماچرنیس، و یوستیناس مارکین‌کویچیوس هستند. از کارگردانان نام‌آور هنر تئاتر در لیتوانی می‌توان «اوسکاراس کوروشونوواس» را نام برد. موسیقی سنتی لیتوانی ریشه‌ای کهن دارد و به بازمانده‌های دوران پیش از مسیحیت و کهن‌تر از آن در آن بجا مانده‌است. امروزه همسرایی به صورت گروه کر در لیتوانی از اهمیت زیادی برخوردار است.
موزه هنر لیتوانی که در سال ۱۹۳۳ بنیاد شده بزرگترین موزه این کشور است. از دیگر موزه‌های مهم لیتوانی می‌توان به موزه کهربای پالانگا اشاره کرد. مردم لیتوانی دارای فرهنگی سنتی هستند و بیش از ۳۵ نوع ورزش و رقص محلی در شهرهای مختلف لیتوانی وجود دارد که نمایانگر آیین و سنن مردم لیتوانی است.
لیتوانی کشوری کوچک در شمال شرقی اروپاست و پایتخت آن، شهر ویلینیوس سالانه پذیرای هزاران توریست و گردشگر از سرتاسر دنیاست. هزینه های سفر به لیتوانی در مقایسه با سایر کشورهای اروپایی به مراتب ارزان تر است و همین موضوع، در کنار جاذبه های تاریخی و دیدنی و همین طور غذاهای خوشمزه این کشور باعث شده تا لیتوانی به عنوان مقصد گردشگری محبوبی شناخته شود.
زپلین | Zeppelins : برای معرفی غذاهای لیتوانی بهتر است از غذای ملی این کشور شروع کنیم. زپلین که تلفظ مفرد آن Cepelinai می شود نوعی دامپلینگ شبیه به پیراشکی است که از ترکیب خمیر سیب زمینی خام و پخته تهیه می شود و داخلش با ترکیبات و مواد مختلف مثل گوشت و سبزیجات پر می شود و بعد در سس خامه ترش و بیکن قرار داده می شود. در واقع، می توان این غذا را پیراشکی سیب زمینی دانست و همان طور که می دانید هر غذایی که با سیب زمینی درست شود فوق العاده خوشمزه و لذیذ خواهد بود. اگرچه این غذا اسم اصلی و سنتی اش didzkukuliai است، اما نام این غذا در قرن بیست به دلیل شباهتش با کشتی های هوایی افسانه ایِ زپلین به این اسم تغییر پیدا کرد.
نان سرخ شده | Kepta Duona : نان سرخ شده یا کپتا دوئونا نوعی نان چاودار تیره است که در روغن سرخ می شود، با سیر و نمک مزه دار می شود و بعد همراه با سس پنیر سرو می شود. این نان آنقدر در آشپزی لیتوانی جایگاه ویژه ای دارد که آن را به یکی از غذاهای لیتوانی به شما معرفی می کنیم. مردم لیتوانی این نان سرخ شده و خوشمزه را همراه با غذاهای مختلف و حتی تنها و به عنوان میان وعده می خورند. اگر در سفر به لیتوانی به کافه و رستوران بروید احتمالا در کنار بسیاری از غذاها این نوع نان سرخ شده را هم برایتان سرو می کنند. در غیر این صورت پیشنهاد می کنیم آن را سفارش بدهید و همراه با یک نوشیدنی خنک و گوارا نوش جان کنید.
سوپ چغندر | Burokėlių Sriuba : چغندر یا لبو و غذاهایی که با این گیاه تهیه می شود در کشورهای اروپای شرقی و مرکزی محبوبیت زیادی دارد. این گیاه زمستانی در تهیه انواع سوچ این سوپ خوشرنگ و خوشمزه از ترکیب چغندر، پیاز، هویج، جعفری و آب گوشت تهیه می شود و در آخر با نمک، فلفل و جعفری ساتوری شده تزیین می شود. این سوپ هنگامی که سرو می شود باید رنگ قرمز خوشرنگی داشته باشد و در آخرگاهی سیب زمینی هم به آن اضافه می شود.
سوپ بُرش سرد | Chilled Borscht : سوپ برش سوپی بسیار معروف در کشورهای روسیه، اوکراین و بسیاری از کشورهای اروپایی و از جمله معروف ترین غذاهای لیتوانی است. البته سوپ برشی که در لیتوانی تهیه می شود تفاوت هایی با برش روسی دارد. در تهیه این سوپ از چغندر و کفیر و سبزیجات استفاده می شود و در آخر با تخ مرغ آب پز و سیب زمینی پخته سرو می شود. سوپ برش به دلیل استفاده از کفیر رنگ صورتی فوق العاده خوشرنگی پیدا می کند و سمبل و نماد آغاز فصل گرم در لیتوانی است.
شیرینی قارچی | Grybukai : شیرینی قارچی یکی از معروف ترین شیرینی ها و غذاهای لیتوانی است. اما گول اسمش را نخورید؛ این شیرینی به هیچ وجه از قارچ تهیه نمی شود. تنها به شکل و شمایل قارچ های کوچک و گاهی رنگی در می آید و به همین صورت سرو می شود. این شیرینی های کوچک و بامزه با استفاده از دارچین، میخک، جوز و هل طعم دار می شود و بعد رنگ آمیزی می شود تا ساقه ای سفید و کلاهکی تیره داشته باشد.
پنکیک سیب زمینی | Potato Pancakes : وقتی بحث آشپزی و غذاهای لیتوانی باشد سیب زمینی پادشاهی می کند. مردم این کشور غذاهای مختلفی دارند که با سیب زمینی تهیه می شود و این غذاها را در وعده های مختلف و در طول هفته به طور دایم مصرف می کنند. پنکیک سیب زمینی یکی از ساده ترین و خوشمزه ترین غذاهای لیتوانی است که تا حدودی شبیه به کوکو سیب زمینی خودمان است! برای تهیه این پنکیک، سیب زمینی خام رنده شده، پیاز و تخم مرغ را با هم ترکیب می کنند و بعد در اندازه های کوچک داخل روغن سرخ می کنند. این غذای خوشمزه و برشته را معمولا همراه با جعفری، پیازچه و خامه ترش سرو می کنند.
کوگلیس | Kugelis : یکی دیگر از خوشمزه ترین غذاهای لیتوانی باز هم با سیب زمینی تهیه می شود و کوگلیس نام دارد. این غذا ظاهری شبیه به لازانیا دارد و از ترکیب سیب زمینی، شیر، تخم مرغ، بیکن، پیاز و ادویه ها تهیه می شود و هم به صورت شیرین (همراه با مربا)، همراه با بیکن یا خامه ترش سرو می شود. البته دستور تهیه کوگلیس در هر منطقه و شهر و حتی خانه متفاوت است و هر کس با ذائقه و سلیقه خود چیزی به مواد آن کم یا اضافه می کند. بنابراین اگر در دو رستوران مختلف کوگلیس را امتحان کنید احتمالا با طعم های کمی متفاوتی مواجه خواهید شد. اما حرف ما را قبول کنید، این غذا در هر شکل و ترکیبی واقعا خوشمزه و لذیذ است و پیشنهاد می کنیم از آن غافل نشوید.
لیتوانی اولین کشوری بود که در سال ۱۹۹۰ از اتحاد جماهیر شوروی خارج شد و از آن زمان تا به امروز سعی داشته تا خودش را به عنوان یک کشور مستقل به دنیا بشناساند. از ویلنیوس پایتخت زیبای آن گرفته تا مناظر طبیعی بی نظیر، لیتوانی یکی از دیدنی ترین کشور های اروپایی و البته از ارزان ترین آن ها است. این کشور همچنین جاذبه های بسیاری دارد که در لیست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده اند.
تراکی (Trakai) : اگر دنبال مقصدی خارج از شلوغی شهر های بزرگ هستید، شهر تراکی با دریاچه ای پر آب در لیتوانی، بهترین مقصد برای شما است. این شهر تاریخی در نزدیکی ویلنیوس، پایتخت لیتوانی قرار گرفته است و دسترسی به آن از طریق این شهر بسیار راحت است. تاریخ ساخت این شهر به قرن ۱۳ ام بر می گردد. می توانید در این شهر، به پارک ملی تراکی سر بزنید و از طبیعت و حیات وحش بی نظیر آن لذت ببرید. یکی از مهم ترین جاذبه های تراکی، قلعه زیبای تراکی است که درست در وسط دریاچه پر آب آن قرار گرفته است.
کلیسای سنت آن (St. Anne’s Church) : کلیسای سنت آن در شهر ویلنیوس یکی از زیباترین معماری های کشور لیتوانی را دارد. این کلسیا با آجرهای نارنجی رنگ و پنجره های رنگی و قوسی، یکی از معروف ترین جاذبه های شهر ویلنیوس و لیتوانی به شمار می آید. ساخت این بنا به سال ۱۵۰۱ بر می گردد و در آن شاهد معماری گوتیک، سقف های بلند و کنده کاری های قدیمی هستید.
دروازه دان (Gate of Dawn): دروازه دان بخشی از دیوار دفاعی ویلنیوس است که قدمت آن به قرون وسطی برمی گردد. این دیوار ها ۹ دروازه داشتند که بر روی هر کدام از آن ها، تصویری از مریم مقدس حک شده بود. مردم معتقد بودند که این تصویر برایشان خوش شانسی می آورد. در سال ۱۷۹۹ این دیوار ها مورد حمله ی روس ها واقع شده و بخش اعظمی از آن ها تخریب شد. امروزه فقط دروازه ی دان سالم باقی مانده است که می توانید آن را در این شهر ببینید.
پارک ملی آکتایتیا (Aukstaitija) : این پارک ملی ۴۰۰ کیلومتری، با درختان زیبای کاج و صنوبر مزین شده است. اگر دوست دارید با زندگی اصیل لیتوانی بیشتر آشنا بشوید، اینجا بهترین مقصد برای شما است. در این پارک علاوه بر گراز، می توانید گوزن کوهی و گوزن شمالی را هم ببینید. ۳۰ درصد از مساحت این پارک ملی را آب تشکیل داده و شامل ۳۰ رودخانه و ۱۲۶ دریاچه است. معروف ترین دریاچه این پارک دریاچه بالوساس است. علاوه بر جاذبه های طبیعی می توانید بناهای آسیاب آبی و موزه زنبور داری را ببینید.
کلیسای هولی اسپریت (Holy Spirit) : یکی از زیباترین کلیسا های ویلنیوس، کلیسای هولی اسپریت است که قدمت آن به قرن ۱۵ میلادی برمی گردد. این کلیسا در طول فعالیتش دچار تغییرات زیادی شد و از کلیسای کاتولیک به کلیسای ارتودوکس تغییر کرد. در فضای داخلی این کلیسای زیبا می توانید کنده کاری های زیبا، رنگ های روشن، وسایل قدیمی و تزیینات گل را ببینید که به زیبایی تمام چیده شده اند.
فکت های لیتوانی
1- لیتوانیایی یکی از قدیمی ترین زبان های امروزی در جهان است. این زبان یکی از قدیمی ترین زبانهای زنده هندواروپایی است.
2- بسکتبال محبوب ترین ورزش در این کشور است و مشهورترین بسکتبالیست آنها در لیگ ان بی ای Arvydas Sabonis است.
3- هر ساله رودخانه ویلنیا برای روز سنت پاتریک به رنگ سبز زمردی روشن رنگ می شود. این ایده در دهه شصت در شیکاگو شکل گرفت ، وقتی که بالگردهای ایرلندی راهی کاملاً بی ضرر برای رنگرزی آب کشف کردند.
4- بلوط Stelmuze قدیمی ترین درخت در اروپا است که در لیتوانی قرار دارد.
5- این کشور حتی عطر و بوی خود را نیز دارد که نامش the Scent of Lithuania می باشد و با ترکیب گلهای وحشی ، زنجبیل ، تمشک ، چوب صندل و مشک شکل می گیرد.
6- لیتوانی ها دو روز استقلال را جشن می گیرند: یکی در 16 فوریه و یکی هم در 11 مارس
.....................
آشنایی با کشورها (151) : شیلی
آشنایی با کشورها (150) : امارات
آرشیو مطالب
