طرفداری - حسین رسولی و بهنام شیری، دو ملی پوش پرتاب دیسک کشورمان، سال گذشته برای برپایی اردوی آماده سازی سه ماهه راهی کشور بلاروس شدند تا خود را زیر نظر یک مربی خارجی آماده مسابقات کسب سهمیه المپیک کنند تا این که شیوع ویروس کرونا، مسئله بازگشت این دو را تحت تاثیر قرار داد و با این که چندی پیش بهنام شیری به ایران بازگشت اما هنوز هم حسین رسولی در این کشور حضور دارد. گویا وی قصد دارد در این کشور ازدواج کند.
به گزارش فارس، هرچند فدراسیون تمام تلاش خود را برای بازگرداندن رسولی به کار گرفت، اما ظاهرا پدر وی، بیمیل هم نیست که پسرش در این کشور بماند و تمرین کند. پدر رسولی معتقد است در ایران شرایط تمرین، اردو و مربی برای وی فراهم نیست و اگر 6 ماه در بلاروس بماند، سهمیه را کسب می‌کند و حتی به سکوی المپیک هم می‌رسد.
پدر این پرتابگر دیسک تلویحا بحث تغییر تابعیت را هم مطرح و مسئولان ورزش کشور را تهدید می کند که اگر مدال می خواهند باید رسولی را حمایت کنند. او بحث عدم اعتماد و زیر پا گذاشتن قوانین را رد می‌کند و معتقد است چون پسرش استعداد دارد باید حمایت شود.
در این قسمت گفتو گویی را پدر حسین رسولی انجام گرفته است.
برخی عنوان کردند حسین رسولی در مصاحبه اخیرش گفته بعد از مدال المپیک به ایران باز می گردم، آیا این موضوع صحت دارد؟
هرکسی برداشت خودش را دارد و یک سری حرف هایی که زده می شود تناقض دارد. پسرم عاشق شده و خواسته در بلاروس بماند و در حال حاضر نیز کارهای ازدواجش را انجام می دهد، اما هنوز این اتفاق رسمی نشده است. حسین هر زمانی هم که بخواهد به ایران باز می گردد. اگر قصد ازدواج دارد، شهروند آن کشور خواهد شد و مشکل خاصی نیست.
در این خصوص آیا با فدراسیون دو و میدانی صحبتی شده است؟
هم خود حسین هم من به فدراسیون دوومیدانی نامه زدیم و شرایط را گفته‌ایم. پسرم وطنش را دوست دارد و منتها معتقد است با شرایط فعلی نمی‌تواند با تمرین در ایران به سهمیه المپیک و مدال برسد. آنجا شرایطش از لحاظ تمرینی و مربی بهتر بوده و هزینه ها هم تقریبا برابر است. کل هزینه های او در آنجا ماهی 1500 دلار است. تنها خواسته ما از وزارت ورزش کمیته ملی المپیک و فدراسیون همین است که در آنجا برای المپیک تمرین کند. از مسئولین ورزش کشور هم می‌خواهیم این لطف را در حق ورزش ایران و ما بکنند. خود من تاکنون هزینه زیادی برای حسین انجام داده‌ام تا اینجا برسد و در حال حاضر هم ماهی 3 میلیون تومان قسط می‌دهم. او قهرمان آسیا بوده و استعداد زیادی دارد.
درست است که قهرمان جوانان آسیا شده، اما رکوردی در رده بزرگسالان ندارد و مگر نمی توان روی آن حساب کرد؟
این موضوع را قبول دارم ولی او با کمترین امکانات قهرمان آسیا شد. مگر اردوی برون مرزی و مربی خارجی داشت؟ او تنها با 6 ماه تمرین در داخل کشور مدال طلا گرفت. اگر حسین استعداد نداشت، مربی بلاروسی هیچ وقت برایش وقت نمی‌گذاشت. آنها بهتر از ما ورزشکارمان را می‌شناسند. او 100 درصد در المپیک مدال می‌آورد و مربی‌اش هم به این موضوع اعتقاد دارد و می گوید حسین را با رکورد 73 متر تحویل می‌دهم. بزرگان دو و میدانی کشور نیز توانایی های حسین را دیده اند و به او اعتقاد دارند.
فدراسیون یک بار به او اعتماد کرد و به اردوی بلاروس اعزام کرد اما او با عدم بازگشتش اعتماد را از بین برد و قوانین را زیر پا گذاشت، چطور انتظار دارید یک بار دیگر این اتفاق بیفتد؟
پسرم قوانین را زیر پا نگذاشت. شما ببینید جوایز قهرمان آسیا که حدود 20 سکه بود، هنوز پرداخت نشده و دیگر با چه امیدی ادامه دهد؟ با شرایط ورزش ایران امکان دسترسی به مدال و افتخارآفرینی برای او وجود ندارد. حسین تمام سختی‌هایی خودش و پدرش را دیده و می‌خواهد نتیجه بگیرد. حالا فرض کنید به ایران می‌آمد در این صورت خبری از تمرین و اردو و مربی نبود و باید خانه نشین می‌شد. فدراسیون می گفت پول اردو و مربی ندارد. بعد از قهرمان آسیا 8 ماه در خانه خوابید و هیچ توجهی به او نشد. متاسفانه سه ماه مانده به مسابقات آسیایی می‌گویند برو در آسیا اگر مدال گرفتی 50 میلیون تومان می‌دهیم. مگر در سه ماه می‌توان کاری انجام داد. مشکلات که یک روزه نبوده است. کارشناسان ورزش این حرف من را تایید می کنند که در آنجا شرایط تمرین بهتر از اینجا فراهم است. متاسفانه مدیریت ورزش دو و میدانی خوب نبوده است.
پس شما معتقدید اتفاقات گذشته باعث شده حسین در بلاروس بماند؟
بله. نتیجه شرایط 5، 6 سال گذشته ورزش باعث شده که چنین تصمیمی گرفته شود. بی توجهی های کوچک جمع شده و به اینجا ختم می شود. اگر مسئولان ورزش دوست دارند کسب سهمیه و مدال المپیک گرفته شود، او را حمایت کنند و ماهیانه 1500 دلار به او بدهند که البته این مقدار واقعا پولی نیست. در غیر این صورت، تصمیم دیگری باید اتخاذ شود.
فکر می‌کنید مسئولان ورزش درخواست شما را قبول کنند؟
اگر مدال می‌خواهند باید این کار را انجام دهند! در غیر اینصورت اگر مجبور شود برای کشور دیگری مسابقه دهد و مدال بگیرد، نباید دنبال مقصر باشند! خواهش می‌کنم نگذارید این استعداد از دست برود. حالا اگر عاشق شده نباید حاشیه سازی شود. اتفاق خاصی نیفتاده و نباید آن را بزرگ کنیم. هر پدری دوست دارد فرزندش را در آغوش بگیرد و خود من آنقدر دلم برایش تنگ می‌شود که کم مانده سکته کنم!
با این شرایط خود شما دوست دارید در بلاروس بماند؟
حرف من این است با شرایط حال حاضر ورزش کشور حسین به المپیک و مدال نمی‌رسد، مگر اینکه آنجا بخواهد در بلاروس تمرین کند. او در شرف ازدواج است و وقتی فدراسیون با مربی اش قرارداد ببندد، با همسرش به ایران می‌آیند و اینجا تمرین می‌کنند.
خود شما اگر کسی از اعتماد تان سوء استفاده کند باز هم به او اعتماد می‌کنید؟
من باشم این ریسک را انجام می‌دهم، چون آینده ورزشکار را می دانم و چنین ورزشکاری را حمایت می کنم و حاضرم ضمانت بدهم که اگر حسین نتیجه نگرفت تمام هزینه ها را خودم پرداخت کنم. اگر هم قبول نکنند، احتمالا باز هم مانند گذشته خودم او را با وام و قرض و حتی فروش خانه حمایت می‌کنم تا نتیجه بگیرد. خود من ولایی هستم و برادرم هم جانباز است و تا آخرین لحظه برایش هزینه می‌کنم تا برای ایران مدال بگیرد، اما اگریک هزارم درصد نتوانم شاید برای کشور دیگر مسابقه دهد و آن وقت دیگر دست من نخواهد بود. اولویت ما ایران است و ایران. محبت مردم ایران با پول خریداری نمی‌شود.
آخرین بار چه زمانی با مسئولان فدراسیون صحبت کردید؟
10، 15 روز قبل بود که سراغ حسین را از من گرفتند. بعد از آن یک نامه به فدراسیون و کمیته ملی المپیک زده ام و فعلا پاسخ نداده اند. تنها درخواست من این است که حسین را برای ایران نگه دارید.
ظاهرا او مشکل سربازی هم دارد.
خیر. او دانشجو بوده و دو سال هم معافیت تحصیلی دارد.
پس با این شرایط بعید است که حسین به ایران بیاید.
همان طور که گفتم او در حال انجام کارهای ازدواج است. البته فعلا هم پرواز نیست و شاید هم بیاید و ماندنش هم قطعی نیست. بحث‌هایی هم که در مورد پناهندگی می‌شود درست نیست. اون شهروند بلاروس می‌شود، اما تابعیتش همچنان ایرانی است.
