برزیل با نام رسمی جمهوری فدراتیو برزیل بزرگترین و پرجمعیّت‌ترین کشور آمریکای جنوبی است. پایتخت آن برازیلیا و زبان رسمی آن پرتغالی است. مساحت برزیل ۸٬۵۱۵٬۷۶۷ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۲۱۲،۵۵۹،۰۰۰ نفر است.برزیل که منطقه وسیعی را بین مرکز آمریکای جنوبی و اقیانوس اطلس در بر می‌گیرد، شرقی‌ترین کشور قاره آمریکاست و با کشورهای اروگوئه، آرژانتین، پاراگوئه، بولیوی، پرو، کلمبیا، ونزوئلا، گویان، سورینام و گویان فرانسه هم‌مرز است. در حقیقت، برزیل به جز اکوادور و شیلی با تمامی دیگر کشورهای آمریکای جنوبی مرز مشترک دارد. برزیل دارای زمینهای کشاورزی وسیع و جنگلهای استوایی است؛ و با داشتن منابع طبیعی گسترده و نیروی کاری غنی قدرتمندترین اقتصاد آمریکای جنوبی است. برزیل مستعمرهٔ پرتغال بود و این کشور تنها کشور قاره آمریکاست که مردم آن به زبان پرتغالی سخن می‌گویند. برزیل کشوری چندملیتی است و جمعیت آن متشکل از نژادهای اروپایی، سرخ‌پوستان آمریکا، آفریقائی و نیز آسیائی است. مذهب اصلی این کشور کاتولیک کلیسای رم است. بخش اعظم جنگلهای آمازون در خاک برزیل واقع شده‌است(۶۰٪)
زبان پرتغالی برزیل فاقد هر گونه استاندارد رسمی در مورد تلفظ است، و با توجه به هر منطقه ممکن است تلفظ‌ها تغییر کند. تلفظ نام رسمی برزیل در پرتغالی اروپا به نحو ذیل است: [ʁɛ. 'pu. âli.ka fɨ. ðɨ. ɾɐ. 'ti.vɐ du bɾɐ. 'ziɫ].[نیازمند منبع] عموماً بر این اعتقاد هستند که نام این کشور برگرفته از pau-brasil است، نوعی درخت که مهاجران اولیه برای آن ارزش بسیاری قائل بوده‌اند، گرچه برخی بر این باورند که نام برزیل برگرفته از نام جزیره اسطوره‌ای برزیل است که در قرون وسطی در اروپا از آن بسیار یاد شده‌است.
اعتقاد بر این است که پیش از آنکه نخستین جهانگردان پرتغالی در سده شانزدهم در دوره امپراتوری پرتغال به رهبری پدرو آلوارز کابرال به برزیل پا بگذارند جمعیت نیمه عشایری دست کم ۱۰٬۰۰۰ سال در این کشور ساکن بودند. در طول سه قرن بعد، پرتغالی‌ها در این کشور ساکن شدند و ابتدا به دنبال درخت برزیل (پو برزیل)، و پس از آن کشت نیشکر، قهوه و نیز جستجوی معادن طلا برآمدند. منبع نبروی انسانی این مستعمره در آغاز متشکل از برده‌های برزیل، سرخ‌پوستان آمریکا، و پس از سال ۱۵۵۰، بیشتر متشکل از سیاه‌پوستان آفریقایی بود. در سال ۱۸۰۸، ملکه ماریای اول پرتغال و پسر و نایب‌السلطنه وی، جان ششم از پرتغال، در گریزاز ارتش ناپلئون بناپارت امپراتوری اول فرانسه به همراه خاندان سلطنتی، اشراف و دولت به ریودو ژانیرو گریختند. این تنها مورد جابجایی یک خاندان سلطنتی از قاره‌ای به قاره‌ای دیگر بوده‌است.
گرچه آنان در سال ۱۸۲۱ به پرتغال بازگشتند، این فاصله منجر به باز شدن بنادر تجاری به روی بریتانیا شد که در آن زمان به دلیل حملات ارتش ناپلئون قادر به دسترسی به بیشتر بنادر قاره اروپا نبود و این امر منجر شد تا برزیل به عنوان بریتانیای تحت فرمانروایی دربار پرتغال لقب بگیرد. پس از عزیمت جان چهارم شاهزاده پرتغالی، بقایای دولت سلطنتی در ریودوژانیرو اقدام به انحلال پادشاهی برزیل کرده و آن را به حالت استعماری بازگرداند. این امر منجر به بروز نزاع‌های کوچکی در این کشور شد که به نام جنگ‌های استقلال برزیل شهرت دارد. در ۷ سپتامبر ۱۸۲۲ نایب‌السلطنه پیتر اول از برزیل (دوم پدروی دوم) (که بعدها پدروی چهارم از پرتغال نام گرفت) با اعلام استقلال، امپراتوری مستقل برزیل را بنیان نهاد. عهدنامه‌ای که استقلال این امپراتوری را به رسمیت می‌شناسد در ۲۹ ژوئن ۱۸۲۵ بین بریتانیا و پرتغال امضا شد. در حالیکه تاج و تخت در اختیار دربار براگانزا باقی ماند، این امر بیشتر منجر به تجزیه امپراتوری پرتغال به دو بخش شد و نه نهضت استقلال طلبی به نحوی که در دیگر مناطق قاره آمریکا مشهود است.
امپراتوری برزیل رسماً حکومتی دموکراسی در نظام وستمینستر (سبک بریتانیایی) بود و موازنه قوا میان امپراتور، نخست‌وزیر و پارلمان بیشتر شبیه نظام استبدادی امپراتوری اتریش بود. برده‌داری در سال ۱۸۸۸ و به موجب «قانون طلایی» که ایزابل شاهزاده امپراتوری برزیل وضع کرده بود آغاز شد، و مهاجرت گسترده از اروپا به پرتغال زمینه را برای صنعتی شدن این کشور فراهم کرد. پس از پدروی اول پسر وی پدروی دوم جانشین وی شد. در سنین پیری او، ارتش و کابینه دچار اختلاف شدند، بحرانی که ناشی از جنگ اتحاد سه‌گانه (جنگ پاراگوئه) بود. پدروی دوم برای پیشگیری از وقوع جنگ بین ارتش و نیروی دریایی در ۱۵ نوامبر ۱۸۸۹ از تاج و تخت کناره‌گیری کرد. در این زمان جمهوری فدرال (با نام رسمی جمهوری ایالات متحده برزیل) توسط سپهبد دئودورا دا فونسکا تأسیس شد.
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، برزیل بیش از پنج میلیون مهاجر اروپایی، عرب و ژاپنی را در خود جای داد. در این دوره برزیل صنعتی و استعماری‌تر شد و مرکز آن نیز توسعه یافت. نظام دیکتاتوری سه بار در این کشور حاکم شد: از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۴، ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۵ توسط گتولیو وارگاس و ۱۹۶۴ تا ۱۹۸۵ تحت فرمانروایی شماری از ژنرال‌هایی که توسط ارتش به این مقام منصوب شده بودند. برزیل یکی از چندین کشور آمریکای لاتین بود که در دهه‌های شصت و هفتاد میلادی وقوع کودتای نظامی، حکومت‌های منتخب و غیرنظامی را سرنگون کرد و نظامیان برای چند دهه قدرت را در دست گرفتند. ارتش برزیل با حمایت قشرها صاحب امتیاز و بخشی از طبقه متوسط، که در آن دوران کم شمار بود، درصدد برآمد تا با گروه‌های چپ و سوسیالیست که قدرت گرفته بودند، مقابله کند. زیرا انقلابیون چپ‌گرا نیز در دهه‌های شصت و هفتاد میلادی با روش‌های خشن قصد داشتند سیستم حاکم بر کشور را سرنگون کنند. بر اساس آمارها، در دوران ۲۱ ساله حکومت نظامی برزیل حداقل ۴۰۰ نفر کشته و هزاران نفر زندانی و شکنجه شدند. یکی از این فعالان چپ‌گرا که در آن زمان بازداشت شد دیلما روسف بود رئیس‌جمهوری سابق برزیل که توسط مردم در سال ۲۰۱۶ برکنار شد و جای خود را به میشل تمر داد. بعضی از این شکنجه‌ها از سوی بریتانیایی به شکنجه گران آموزش داده شده بود. هر چند برزیل در میان اولین کشورهای آمریکای لاتین بود که به حکومت نظامیان پایان داد ولی در شمار آخرین کشورهایی است که برای کشف جنایات و شناسایی قربانیان حکومت نظامیان، یک کمیسیون حقیقت یاب تشکیل داده‌است. بر اساس قانون عفو عمومی مصوب سال ۱۹۷۹ آشتی ملی، تمام افراد و طرف‌هایی که اعمال خشونت‌آمیز مرتکب شده بودند مورد عفو قرار گرفته و از تعقیب قضایی و مجازات معاف شدند از سال ۱۹۸۵، حکومت برزیل در سطح بین‌المللی به عنوان یک حکومت دموکراسی در نظر گرفته شده‌است؛ این وضعیت در همه‌پرسی‌ای که در سال ۱۹۹۳ برگزار شد تأیید شد. در این همه‌پرسی از رای‌دهندگان خواسته شده بود از بین ریاست جمهوری و پارلمان یکی را انتخاب کنند که رای‌دهندگان با بازگشت حکومت مشروطه سلطنتی نیز مخالفت کردند.
برزیل یک فدراسیون است که از ۲۶ ایالت و یک منطقه فدرال تشکیل شده، که در مجموع ۲۷ واحد فدرال را تشکیل می‌دهند. ایالات برزیل استقلال چشمگیری از دولت در نظام قانون‌گذاری، تأمین اجتماعی دولتی و نظام مالیاتی دولتی دارند. رهبری دولت هر ایالت را فرماندار در اختیار دارد که توسط آرای عمومی انتخاب شده و نیز هر ایالت دارای مجلس خاص خود نیز هست. هر ایالت دارای شهرداری‌های خاص خود است که شهرداری‌ها نیز شورای قانون‌گذاری و شهردار خاص خود را دارند، که دارای استقلال بوده و از دولت فدرال و دولت ایالتی نیز مستقل هستند. یک شهرداری ممکن است چندین شهرک را نیز در بر بگیرد، اما این شهرک‌ها فاقد دولتی مستقل هستند. قوه قضائیه در سطح ایالتی و فدرال در مناطق سازمان‌دهی یافته و «کومارکاس» نامیده می‌شود. هر "کومارکاً ممکن است شامل چندین شهرداری باشد.
برزیل محدوده‌ای وسیع از سواحل شرقی آمریکای جنوبی را اشغال کرده‌است و همچنین شامل مناطق بسیاری از مرکز این قاره نیز می‌شود؛ و با کشورهای اروگوئه در جنوب و آرژانتین و پاراگوئه در جنوب غربی همچنین با بولیوی و پرو در غرب و با کلمبیا در شمال شرقی همسایه‌است و با ونزوئلا و سورینام و گویان و در آنطرف آب با گویان فرانسه نیز در شمال مرز مشترک دارد. این کشور از شمال به نیمکره جنوبی کشیده شده‌است. عواملی چون اندازه و آب و هوا و منابع طبیعی غنی این کشور را متمایز کرده‌است. برزیل پنجمین کشور از لحاظ وسعت در جهان بعد از کشورهای روسیه، کانادا، چین و آمریکا است؛ و در قاره آمریکا (شمالی و جنوبی) سومین کشور از لحاظ وسعت می‌باشد. وسعت این کشور ۸٫۵۱۱٫۹۶۵ کیلومتر است که ۵۵٫۴۵۵ کیلومتر آن را آب شامل می‌شود.
عوارض زمین در برزیل نیز تنوع بسیار زیادی دارد که شامل تپه‌ها، کوه‌ها، جلگه‌های پست کوه‌ها و زمینهای بایر است. ارتفاع بیشتر مناطق برزیل بین ۲۰۰ تا ۸۰۰ متر است. مناطق مرتفع اصلی بیشتر در قسمت جنوبی کشور قرار دارند و کلاً بخش جنوبی کشور ناهموارتر است. از دیگر ویژگی‌های جغرافیایی برزیل وجود رود آمازون در این کشور است که بزرگترین و پرآب‌ترین رود دنیا و دومین رود طویل جهان است. این رود به اقیانوس اطلس می‌ریزد.
تنوع آب و هوایی زیادی در برزیل وجود دارد اما بخش بزرگی از آن گرمسیری است و پوشیده از جنگلهای بارانی آمازون که در حوضه آب ریز رود آمازون بوجود آمده‌اند. با این حال برزیل دارای پنج آب و هواست که عبارتند از گرمسیری در مرکز، کوهستانی، نیمه خشک در شمال شرقی، استوایی در شمال و معتدل در جنوب. آب و هوای استوایی به صورت بسیار بارز در شمال این کشور دیده می‌شود این مناطق به صورت واقعی فصل خشک ندارد و در واقع فصل خشک آنجا تنها کمتر از فصل بارانی بارش دارد اما آن میزان بارش هم قابل توجه‌است.
برزیل اکوسیستم متنوعی دارد و تنوع زیستی جانوری و گیاهی در این کشور بسیار زیاد است به‌طوری‌که کارشناسان انواع گیاهان و جانوران در این کشور را بالغ بر ۲ میلیون نوع تخمین زده‌اند. پستانداران بزرگ در این کشور شامل جگوار، لئو پارت که هر دو نوعی پلنگ هستند و خوکهای وحشی، خوکان خرطوم دار، مورچه خوارها، تنبلها، روباهها، اپوسوم و گورکن هستند. گوزن در جنوب برزیل به وفور یافت می‌شود و میمونها نیز در جنگلهای پر باران شمالی زیست می‌کنند. اما در سالیان اخیر بسیاری از عوامل انسانی و اقدامات مانند ساخت بزرگراه، قطع درختان برای مصرف چوب آنها، کشاورزی و زراعت، استخراج معادن و ساخت سد که باعث زیر آب رفتن بخشی از دره‌ها شده‌است این اکوسیستم غنی را تهدید می‌کند.
رزیل با در اختیار داشتن بخش‌های گسترده و توسعه‌یافته کشاورزی، معدن، تولید، خدمات و نیز نیروی کار، دارای تولید ناخالص داخلی (برابری قدرت خرید) بیش از سایر کشورهای آمریکای لاتین است و این امر برزیل را تبدیل به قدرت اقتصادی منطقه کرده‌است. برزیل در حال گسترش حضور خود در بازارهای جهانی است. مهمترین صادرات برزیل را هواپیمای دارای بال ثابت، قهوه، وسایط نقلیه، سویا، سنگ معدن آهن، آب پرتقال، فولاد، منسوجات، کفش، گوشت و تجهیزات برقی تشکیل داده‌است.
بر اساس گزارش صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی، برزیل نهمین اقتصاد بزرگ جهان از نظر برابری قدرت خرید و یازدهمین قدرت اقتصادی جهان از نظر نرخ دادوستد بازار است. برزیل دارای اقتصاد متنوع درآمد متوسط است و نیز دارای تنوع از نظر سطح توسعه‌است. بیشتر بخش صنعتی این کشور در بخش‌های جنوب و جنوب شرقی این کشور تجمع یافته‌است. منطقه شمال شرقی فقیرترین منطقه برزیل است، اما این منطقه نیز در حال جذب سرمایه‌گذاری‌های جدید است. برزیل دارای پیشرفته‌ترین بخش صنعتی در آمریکای لاتین است. صنایع برزیل که یک سوم تولید ناخالص داخلی این کشور را به خود اختصاص داده‌است، از صنایع خودروسازی تا صنایع فولاد، پتروشیمی، رایانه، هواپیما، و نیز کالاهای مصرفی بادوام را شامل می‌شود. با توجه به افزایش ثبات اقتصادی که ماحصل اجرای طرح رئال است، بخش‌های تجاری برزیل و نیز واحدهای تجاری چندملیتی سرمایه‌گذاری گسترده‌ای در تجهیزات و فناوری جدید کرده‌اند، که بخش عمده آن از شرکت‌های آمریکای شمالی خریداری شده‌است. پتروبراس بزرگترین شرکت نفتی برزیل است.
برزیل دارای صنعت گسترده و پیچیده خدمات نیز هست. در اوایل دهه ۱۹۹۰، بخش بانکداری ۱۶ درصد از تولید ناخالص داخلی برزیل را به خود اختصاص داد. صنایع خدمات مالی برزیل گرچه با تحول عمده‌ای روبرو شده‌است، اما این صنعت محصولات متنوعی در اختیار واحدهای بازرگانی محلی قرار داده و در حال جذب شرکت‌های جدید بسیاری از جمله شرکت‌های مالی ایالات متحده آمریکاست. بورس اوراق بهادار سائوپائولو و ریودو ژانیرو در حال ادغام هستند.
برخی از کانون‌های فناوری برزیل در سائو خوزه دوس کومپوس، کامپیناس، سائو کارلوس، ریودوژانیرو، کوریتیبا، پورتو آلگر، بلو هوریزونته، رسیف و سائوپائولو واقع شده‌است. فناوری اطلاعات در برزیل یکی از پیشرفته‌ترین انواع خود در جهان است. فناوری اطلاعات در برزیل با توجه به بازار داخلی، به عنوان پیشرو خدمات مالی، صنایع دفاعی، مدیریت روابط مشتری، دولت الکترونیک، و مراقبت بهداشتی در نظر گرفته می‌شود. دولت برزیل در حال تلاش برای انتقال از نرم‌افزارهای انحصاری به نرم‌افزارها و سیستم‌عامل‌های رایگان است اما تاکنون موفقیت چندانی در این زمینه به دست نیاورده‌است.
برزیل، بزرگترین کشور آمریکای جنوبی تقریباً نیمی از این قاره را اشغال کرده‌است. سواحل شن سفید، جزایر گرمسیری، کلان‌شهرهای پر از موسیقی و شهرهای استعماری جذاب در ۷۵۰۰ کیلومتر خط ساحلی طولانی قرار دارند. برزیل، در سال ۱۵۰۰ تبدیل به یک کلونی پرتغالی شد که به مدت ۳۰۰ سال تحت حکومت پرتغال قرار داشت. امروزه باقی مانده‌های این میراث در سراسر شهرهای تاریخی استعماری مشهود است. نفوذ قدرت استعماری پرتغال را می‌توان در معماری، هنرهای تزئینی مانند کاشی‌های لعابی در کلیساها، صومعه‌ها و حتی زبان آنها به وضوح دید. رای گردشگران، برزیل هم بهشتی گرمسیری و هم یک مقصد فرهنگی مهیج با جاذبه‌هایی برای همه سلیقه هاست. از هتل‌های ساحلی و سیاحت در جنگل‌ها گرفته تا موزه‌های هنر جهانی و ریتم‌های پالس کارناوال برزیل. از جمله جاذبه‌های توریستی برزیل می‌توان به آبشارها، تالاب‌های پر از حیات وحش و بیابان‌های بکر وجنگل‌های دست نخوردهٔ آمازون که در آن چندین قبیله بدون هیچ ارتباطی با سایر نقاط جهان جدا از هم زندگی می‌کنند، اشاره کرد. شوگر لوف(Sugar Loaf) شوگر لوف کوهی است مانند کله قند که مانند یک نشان به راحتی از هر جایی در ریو دو ژانیرو قابل تشخیص است. اطراف این کوه که حدود ۶۰۰ میلیون سال پیش شکل گرفته‌است، تماماً پوشیده از درختان کاج است. قلهٔ این کوه به دلیل چشم‌انداز پانوراما به شهر و تله کابین هیجان انگیزش یکی از زیباترین و مهترین جاذبه‌های گردشگری برزیل به‌شمار می‌رود. شما می‌توانید تمام شهر ریو را با زیبایی هر چه تمام تر ببینید و هیجان سوار شدن بر تله کابین بین کوه شوگر لوف و مورا دا اورکا را تجربه کنید. چشم‌اندازهای فوق‌العاده ایاز فراز کوه قابل مشاهده هستند، برای مثال ساحل معروف کوپاکابانا از آن بالا پیداست. هیچ‌گاه نمی‌توان از هیچ نقطهٔ دیگری چنین چشم‌اندازی را مشاهده کرد. تندیس مسیح (Christ the redeemer) مسیح ناجی با بازوان گشوده بر روی خلیج گوانابارا تمامی مردم جهان و اهالی شهر ریو را در آغوش می‌گیرد. تندیس مسیح یکی از جذاب‌ترین نقاط گردشگری ریو دو ژانیرو است که در بالای کوه کورکووادو قرار دارد. این تندیس که بزرگترین و معروف‌ترین تندیس از حضرت عیسی مسیح در جهان است، در لیست عجایب هفتگانه جدید قرار گرفته‌است. این مجسمه ۷۱۰ متر بالاتر از سطح دریا قرار گرفته‌است، جایی که هر کسی می‌تواند از یکی از زیباترین مناظر شهر لذت ببرد.
برزیل دارای تنوع زیستی بسیار زیادی است، و بسیاری از نژادها و گروه‌های قومی را درخود جای داده‌است. در کل، برزیلی‌ها نوادگان چهار گروه مهاجر هستند:
سرخ‌پوستان آمریکا، بومیان برزیل، که نوادگان گروه‌های انسانی هستند که در حدود ۹۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح، از سیبری به سمت برزیل مهاجرت کردند و با عبور از تنگه برینگ به برزیل رسیدند.
استعمارگران پرتغالی، که از زمان کشف برزیل در سال ۱۵۰۰ تا زمان استقلال این کشور در سال ۱۸۲۲به این کشور مهاجرت کردند.
بردگان آفریقایی که از سال ۱۵۳۰ تا پایان دوران انتقال برده در سال ۱۸۵۰ به برزیل وارد شدند.
گروه‌های متنوع مهاجران از اروپا، آسیا و خاورمیانه که در اواخر سده نوزدهم و اوایل سده بیستم به برزیل پا گذاشتند.
موسیقی برزیل مانند مردمانش متنوع است. مشهورترین نوع موسیقی برزیل سامبا است. در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ نوعی موسیقی به نام بوسانوا در ساحل‌های ریو دو ژانیرو شکل گرفت. نوازندگانی مانند استن گتز با بردن این موسیقی به آمریکا آن را جهان‌گیر کردند. آهنگ «دختری از ایپانما» ساخته آنتونیو کارلوس ژوبیم معروف‌ترین بوسانوای برزیل است و به آهنگی استاندارد تبدیل شده‌است. هایتور ویا-لوبوس آهنگساز برزیلی نیز با آمیختن نغمه‌های محلی برزیل با روش‌های موسیقی کلاسیک معروف‌ترین آهنگساز موسیقی مدرن برزیل است. چند چیز بریل را در دنیا به شهرت رسانده‌است: یکی در فوتبال که تیم ملی این کشور با داشتن نوابغی مانند «پله» تا «رونالدینیو «و پنج دوره قهرمانی در جام جهانی، دنیا را محو هنر ستارگان بی‌مانند خود کرده‌است. دیگری قهوه برزیل؛ که این کشور بزرگترین تولیدکننده و صادرکننده انواع و اقسام قهوه به تمام دنیا می‌باشد. در ضمن جشن کارناوال برزیل که همه ساله در ایام نخستین سال جدید میلادی در شهرهای این کشور بوسیله گروه‌های گوناگون اجرا می‌شود بسیار مشهور می‌باشد.
بر اساس سرشماری IGBE
۷۴ درصد از مردم برزیل کاتولیک هستند. برزیل دارای بیشترین شمار کاتولیک‌ها در بین کشورهای جهان است.
شمار پیروان مذهب پروتستان در حال افزایش است، این شمار در سال ۱۳۸۸ خورشیدی به ۴/۱۵ درصد می‌رسید.
۴/۷ درصد از جمعیّت برزیل خود را منکر وجود خدا، کافر یا بی‌دین می‌دانند.
روح گرایان ۳/۱ درصد از جمعیت برزیل را تشکیل می‌دهند (حدود ۳/۲ میلیون نفر).
۸/۱ درصد طرفداران دیگر مذاهب هستند. برخی از این مذاهب عبارت‌اند از کلیسای عیسی مسیح قدیسان آخر الزمان(۹۰۰٬۰۰۰ نفر)، شاهدان یهوه (۶۰۰٬۰۰۰ نفر)، بوداگرایی (۲۱۵٬۰۰۰ نفر)، یهودیت ۲۳۰٬۰۰۰ نفر، و اسلام ۲۷٬۰۰۰ نفر.
۰/۳ درصد از مذاهب سنتی آفریقا همچون کاندومبله، ماکومبا، و اومباندا.
برخی به ترکیبی از مذاهب مختلف، همچون کاتولیک، کاندومبل، و مذهب بومیان آمریکا اعتقاد دارند.
محبوب‌ترین ورزش در برزیل فوتبال است، و برزیل شهرت بسیاری به خاطر فوتبالیست‌های مشهور خود دارد. از جمله آنان می‌توان این افراد را نام برد: لئونیداس داسیلوا، ماریو زاگالو، پله، گارینچا، جرزینیو، روبرتو ریولینو، کارلوس آلبرتو تورس، زیکو، سوکراتس، کاره کا، دونگا، رای، برانکو، روماریو، به به تو، جرجینیو، کلودیو تافارل، رونالدو، ریوالدو، کافو، روبرتو کارلوس، جیووانی البر، جونینیو پرنامبوکانو، آدریانو (بازیکن فوتبال، زاده ۱۹۸۲)، دیگو ریباس، روبینیو، رونالدینیو، کاکا، پاتو، نیمار، فیلیپه کوتینیو. تیم ملی فوتبال برزیل «سلسائو»، پنج بار تاکنون جام جهانی فوتبال را از آن خود کرده‌است. والیبال دومین ورزش محبوب این کشور است و تاکنون سه بار قهرمانی جهان، دو بار قهرمان جام جهانی، ده بار قهرمان لیگ جهانی و دو بار هم قهرمانی المپیک را به دست آورده‌است. جیبا مشهورترین والیبالیست برزیلی است.
برزیل در دیگر ورزش‌های بین‌المللی نیز به موفقیت‌هایی دست یافته‌است، که مهمترین آنان عبارت‌اند از بسکتبال، تنیس، ژیمناستیک و مسابقات اتومبیل‌رانی فرمول یک.
فوتبال ساحلی، که در سواحل ریودوژانیرو پای گرفته‌است.
بوسابال، ترکیبی از والیبال، فوتبال و کاپوئیرا، که بر روی پلاستیک یا تور انجام می‌شود.
فوتوالی، ترکیبی از فوتبال و والیبال، که بر روی شن نیز آن را بازی می‌کنند.
جیو-جیتسوی برزیل، که یک شاخه از جودوی ژاپن است.
وال تودو، یک ورزش رزمی
کاپوئیرا، یک هنر رزمی برگرفته از ورزش‌های آفریقا.
بریبول، یک نوع والیبال آبی
فوتسال، یا فوتبال سالنی، گونه رسمی فوتبال داخل سالن.
برزیل کشوری جذاب و شگفت انگیز در آمریکای جنوبی است و پایتخت آن، شهر برازیلیا سالانه پذیرای میلیون ها مسافر از سرتاسر جهان است. برزیل کشوری چند ملیتی محسوب می شود و نژادهای مختلف اروپایی، آمریکایی، آسیایی و آفریقایی در این کشور زندگی می کنند. همین موضوع باعث شده تا آشپزی و غذاهای برزیل هم تحت تاثیر این فرهنگ ها قرار بگیرد و از تنوع بالایی برخوردار باشد. امروز می خواهیم بهترین غذاهای برزیلی را به شما معرفی کنیم و به شما بگوییم که برزیلی ها در زندگی روزمره شان معمولا چه غذاهایی می خورند.
پیکانا | Picanha : برزیلی ها عاشق کباب هستند و در کباب کردن انواع گوشت هم تبحر دارند. Churrascarias نام رستوران های زنجیره ای است که امروزه در سرتاسر برزیل وجود دارند و بهترین و معروف ترین کباب های برزیل را به مشتریان ارائه می کنند. رسم کباب کردن در برزیل ریشه در فرهنگ گاوچران های جنوب برزیل دارد؛ این گاوچران ها تکه های بزرگ گوشت را با سنگ نمک مزه دار می کردند، داخل سیخ های فلزی فرو می کردند و روی بستری از ذغال کباب می کردند. امروزه بهترین کباب از قسمت راسته تهیه می شود و لایه ای نازک چربی روی گوشت کشیده می شود که در هنگام کباب کردن می سوزد و باعث لذیذتر شدن کباب می شود. از آن جا که ما ایرانی ها عاشق انواع کباب هستیم و در آشپزی خودمان هم این غذاها به وفور پیدا می شود مطمئنا در سفر به برزیل می توانید حسابی شکم گردی کنید و یکی از خوشمزه ترین غذاهای برزیلی را امتحان کنید.
پاستل دو کیژو | Pastel de queijo : پاستل به نوعی پیراشکی خوشمزه گفته می شود که بیشتر در جنوب شرقی کشور، به ویژه سائوپائولو به فروش می رسد. یکی از خوشمزه ترین غذاهای برزیلی پاستل دو کئیژو است که نوعی پیراشکی شکم پر است که داخلش با گوشت چرخکرده، پنیر و … پر می شود و بعد پاستل ها داخل روغن زیاد سرخ می شوند و کاملا برشته و ترد می شوند. البته نوع شیرین پاستل هم وجود دارد که داخلش با میوه های گرمسیری، شکلات یا کارامل پر شده است. در سفر به برزیل اگر به دنبال یک میان وعده و اسنک خوش طعم و لذیذ می گشتید می توانید چند پاستل همراه با نوشابه سفارش بدهید.
کیبه | Kibe : کیبه یا کیبی یک نوع کباب چوبی کوچک و لذیذ است که از کشور لبنان وارد این کشور شده است. همان طور که در ابتدا هم اشاره کردیم آشپزی برزیلی تحت تاثیر فرهنگ های مختلف قرار گرفته و همین موضوع باعث جذاب تر شدن غذاهای این کشور شده است. گوشت چرخ کرده گاو یا بره را با بلغور گندم و سبزیجات معطر و ادویه های دیگر ترکیب می کنند و بعد داخل حمام روغن سرخ می کنند. کیبه یکی از خوشمزه ترین غذاهای برزیلی است که البته اغلب به صورت خیابانی و در اغذیه فروشی های سیار و در رستوران های محلی فروخته می شود. این کباب های کوچک قیمت چندانی هم ندارند و می توانید هر تعداد که دوست داشتید سفارش بدهید و آن ها را به عنوان میان وعده یا حتی غذای اصلی بخورید.
فیجودا | Fijoada : فیجودا یکی دیگر از غذاهای برزیلی است که گاهی آن را غذای ملی برزیل هم می نامند. این غذا در واقع یک نوع خورش یا خوراک غلیظ و خوشمزه است که با لوبیا سیاه، تکه های گوشت و … تهیه می شود. این غذا هم در اصل غذایی پرتغالی است و در دوران طولانی استعمار برزیل توسط پرتغالی ها وارد آشپزی این کشور شده است. راز خوشمزگی این غذا در مدت زمان طولانی پخت و حرارت کم است و باید به اصطلاح جا بیفتد. در شهرهای چند فرنگی مثل ریو دو ژانیرو این غذا را به سبک خاصی تهیه می کنند و از قسمت های دورریز گوشت غذایی لذیذ و خوشمزه به وجو می آورند. البته در هر شهر و منطقه ای این خورش را به روشی متفاوت تهیه می کنند و به ویژه در روزهای سرد سال به صورت داغ سرو می کنند.
باکالو | Bacalhao: باکالو یکی دیگر از محبوب ترین غذاهای برزیلی است که نقشی بسیار مهم در آشپزی مردم برزیل دارد. این غذا عمدتا از ماهی کاد نمک سود شده تشکیل شده و یکی از یادگارهای دوران استعمار پرتغالی ها در این منطقه است. تاریخچه به وجود آمدن این غذا هم داستانی جالب دارد: در زمان های گذشته نمک ماده ای کمیاب در اروپا بود و مردم مجبور بودند اکثر غذاها را بدون آن تهیه کنند، اما زمانی که نمک در سرتاسر اروپا در دسترس همه قرار گرفت خشک کردن و نمک سود کردن غذا به روشی کارآمد برای نگهداری گوشت به مدت طولانی تبدیل شد. به همین دلیل ماهی کاد نمک سود شده به غذایی محبوب در بین اروپایی ها تبدیل شد. بعدها و در دوره ای که برزیل تحت استعمار پرتغال قرار داشت این غذا وارد آشپزی برزیل شد و از آن زمان یکی از محبوب ترین غذاهای برزیلی بوده است. در رستوران های برزیل، ماهی کاد نمک سود شده را به همراه زیتون، پیاز، سیب زمینی و گوجه سرو می کنند و این غذا به ویژه در مناسبت های ویژه مثل کریسمس و تعطیلات غذایی مورد علاقه محسوب می شود.
موکِکا | Moqueca : موککا غذایی خاص ایالت باهیا در شمال شرقی برزیل است، با این حال به دلیل محبوبیتی که دارد در شهرهای مختلف و به ویژه برزیل هم سرو می شود. دستور تهیه این غذا در هر منطقه متفاوت است، اما به طور معمول موککا غذایی دریایی محسوب می شود که با میگو یا ماهی تهیه می شود. دستور تهیه این غذا هم مثل واتاپا، تحت تاثر آشپزی مدیترانه ای قرار دارد و ترکیباتی مثل شیر نارگیل، گشنیز، گوجه، پیاز و روغن نخل که خاص آشپزی باهیاست در آن استفاده می شود. در رستوران های برزیل موککا را اغلب با ماهی سفید یا میگو درست می کنند. اگر اهل غذاهای دریایی هستید پیشنهاد می کنیم در سفر به برزیل این غذا را حتما امتحان کنید و از طعم جدید و خاص و منحصربه فرد آن لذت ببرید.
ریودوژانیرو شهر بسیار بزرگی است که چشم اندازها، فستیوال ها، رستوران ها و تأسیسات اقامتی منحصربفرد و زیبایی را در خود جای داده است. این شهر بعد از سائوپائولو بزرگ ترین شهر برزیل می باشد و در ساحل اقیانوس اطلس جنوبی واقع است. ریو به دلیل چشم اندازهای نفس گیر، نوار ساحلی عریض و طویل، فرهنگ و کارناوال سالانه اش مشهور است. بندرگاه ریودوژانیرو به لحاظ جغرافیایی شرایط مناسبی را برای ورود کشتی ها فراهم کرده است و توسط عوارض جغرافیایی بی نظیری شامل کوه های کله قندی (Sugar Loaf) با ارتفاع ۳۹۵ متر، قله ۷۰۴ متری کورکوادو و تپه های تیجوکا در ارتفاع ۱۰۲۱ متری، احاطه شده است. تمامی این چشم اندازهای جغرافیایی بندر ریودوژانیرو را به یکی از عجایب هفتگانه طبیعی دنیا تبدیل کرده است.
بسیاری به اشتباه ریو را پایتخت برزیل می دانند، این اشتباه از زمانی بوجود آمد که در سال ۱۹۶۰ شهر تازه تأسیس برازیلیا به عنوان پایتخت برزیل انتخاب شد. سواحلی نظیر کوپاکابانا و ایپانما، جاذبه های مشهوری نظیر مجسمه مسیح نجات بخش، استادیوم ماراکانا، کوه های کله قندی و مراسم کارناوال باعث شده، مردم، ریودوژانیرو را “شهر حیرت آور” بنامند. می توان گفت تمامی مردم دنیا، آرزو دارند برای یک بار هم که شده به این شهر حیرت آور سفر کنند.
با وجود همه این زیبایی ها، متأسفانه بسیاری ریو را به خشونت، جنایت، مافیای مواد مخدر و زاغه هایی معروف به فاول می شناسند. اما در حال حاضر نیروهای امنیتی پلیس (UPP) امنیت را در این زاغه ها فراهم کرده، و گردشگران می توانند به راحتی برای تجربه فرهنگ و مراسم مردم برزیل به این مکان ها بروند. ما بازدید از فاول مارو دو پینو را به شما توصیه می کنیم، زیرا بسیار امن و آرام است، آنقدر آرام که شما متوجه نمی شوید در منطقه شهری ریو و مرکز شهر واقع است.
منطقه جنوبی، شناخته شده ترین جاذبه ها و سواحل ریو را به خود اختصاص داده است که ۴۴ کیلومتر مربع وسعت دارد. تمامی این دیدنی های مشهور در فاصله بسیار کمی از یکدیگر قرار دارند، برای مثال شوگرلوف در فاصله ۸ کیلومتری از ساحل کوپاکابانا قرار دارد. بیشتر هتل های شهر در منطقه جنوبی شهر، بین کوه های جنگلی تیجوکا و دریا قرار دارند. در منطقه شمالی، استادویم ماراکانا و در منطقه مرکزی، ساختمان ها و برج های زیبایی قرار دارد.
ریو در سال ۱۵۶۵ توسط پرتقالی ها به عنوان دژی برای مقاومت در برابر کشتی های فرانسوی قاچاق، ساخته شد. دزدان دریایی نقش مهمی در تاریخ شهر ایفا کردند. هنوز بقایای قلعه های استعماری در این شهر یافت می شود. پرتقالی ها به مدت ۱۰ سال با فرانسوی ها جنگیدند و هریک قبایلی را در این شهر با خود متحد کردند.
در دو قرن بعد، امپراطوری ترکیه حاکمیت بلامنازعی در این شهر داشت تا اینکه در سال ۱۷۲۰ طلا، الماس و سنگ معدن در میناس گریس کشف شد و ریو به دلیل نزدیکی به این معادن، در سال ۱۷۶۳ به عنوان مهمترین شهر استعماری، جایگزین سالوادور شد. وقتی ناپلئون به پرتقال حمله کرد، خانواده سلطنتی به برزیل رفتند و ریو را به عنوان پایتخت پادشاهی خود انتخاب کردند. ریو اولین شهر خارج از اروپا است که به عنوان پایتخت یک کشور اروپایی انتخاب شده است. وقتی برزیل در سال ۱۸۲۲ استقلال یافت، سلطنت را به عنوان شکل حکومت خود انتخاب کرد (امپراطور پدرو ۱ و پدرو ۲). بسیاری از مورخان و مردم برزیل معتقدند واژه کاریوکاس (ساکنین ریو) نوستالژی دوره امپراطوری و سلطنتی است که امروزه به عنوان اسم بسیاری از مکان ها، فروشگاه ها و رستوران ها انتخاب می شود.
جنگل کوهستانی تیجوکا با مساحت ۳۲ کیلومتر مربع، بزرگ ترین جنگل شهری دنیا می باشد. این جنگل منطقه غربی شهر را از منطقه جنوبی، مرکزی و شمالی آن جدا می کند. این جنگل انسان ساخت می باشد و قبلاً برای کشت نیشکر و قهوه از آن استفاده می شده است. تیجوکا گونه های جانوری و گیاهی متنوع و با ارزشی را در خود جای داده است. این جنگل های متراکم ۳۰ آبشار را در خود جای داده است. در سال ۱۹۶۱ تیجوکا تبدیل به پارک ملی شد. استادیوم ماراکانا که دولت ایالتی ریو مالک آن است، در سال ۱۹۵۰ برای میزبانی از مسابقات جام جهانی فوتبال افتتاح شد، که در آن سال برزیل در بازی فینال از اروگوئه ۱-۲ شکست خورد. بعد از آن مهمترین بازی های باشگاه های ریو شامل فلامینگو، فلومینس، بوتافوگو و واسکوداگاما در این ورزشگاه انجام می شود. این استادیوم میزبان رویدادها، مراسم و کنسرت های مختلفی بوده است. ۱۹۹۸۵۴ نفر در بازی فینال فیفا ۱۹۵۰، شرکت کردند. ماراکانا تا مدت ها بزرگ ترین استادیوم فوتبال دنیا بود. در سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۳ استادیوم بازسازی شد و با طراحی صندلی های مجزا در حال حاضر گنجایش ۷۸۸۳۸ تماشاگر را دارد. ماراکانا هم اکنون بزرگ ترین استادیوم برزیل و از این لحاظ در امریکای جنوبی بعد از استادیوم مانومنتال پرو، رتبه دوم را دارد. ماراکانا به معنی پرنده سبز و نام رودخانه ای در جنوب شرقی ریو می باشد. استادیوم ماراکانا محل برگزاری رویدادهای ورزشی مهمی نظیر بازی های پان امریکن ۲۰۰۷، جام کنفدراسیون های ۲۰۱۳ و فینال جام جهانی ۲۰۱۴ بوده است و مراسم افتتاحیه و اختتامیه بازی های المپیک تابستانی ۲۰۱۶ در آن برگزار خواهد شد. در استادیوم ماراکانا موزه ای ساخته شده که مخصوص تاریخ فوتبال برزیل، خصوصاً موفقیت هایش در جام های جهانی می باشد. عکس ها، مجسمه ها، ماکت ها، لوازم، لباس ها و اشیای ارزشمندی در این موزه در معرض نمایش گذاشته شده است.
تالاب رودریگو دو فریتاس که به لاگوآ نیز معروف است، در منطقه جنوبی ریودوژانیرو قرار دارد. آب اقیانوس اطلس توسط کانال جاردیم آلا به این تالاب وارد می شود. این تالاب در حال حاضر یکی از مهمترین جاذبه های گردشگری ریودوژانیرو می باشد و به قلب ریودوژانیرو معروف است. محله لاگوآ نیز بر اساس نام این تالاب نامگذاری شده است و قشر مرفه ریو در این محله زندگی می کنند.
این تالاب با ۴/۲ میلیون متر مربع مساحت، بهترین مکان برای ورزش ها، تفریحات آبی، قایق رانی و دوچرخه سواری در ساحل (مسیر اختصاصی ۵/۷ کیلومتری) می باشد. تجهیزات تفریحی و کیوسک های اغذیه فروشی متنوعی در اطراف این تالاب ساخته شده است. تالاب رودریگو دو فریتاس چشم انداز خوبی به سواحل کورکوادو، ایپانما و لبلون دارد.
فکت های برزیل
۱. برزیل پنجمین کشور بزرگ جهان است.
۲. برزیل بعد از آمریکا، از نظر تعداد فرودگاه در رتبه‌ی دوم جهانی قرار دارد.
۳. برزیل ۴۷/۳ درصد خاک آمریکای جنوبی را دربر گرفته است و با تمامی کشورهای آن به‌جز اکوادور و شیلی مرز مشترک دارد.
۴. برزیل به‌عنوان یک «جمهوری فدرال» از منطقه‌ی فدرال، ۲۶ ایالت و ۴۴۷۰ شهر تشکیل شده است.
۵. در سال ۲۰۱۵ برزیل با تولید ناخالص داخلی هفتمین اقتصاد بزرگ جهان شد.
۶. طوطی حیوان ملی برزیل است.
۷. در ۱۵۰ سال گذشته، برزیل بزرگترین تولیدکننده‌ی قهوه‌ی جهان بوده است.
۸. ۹۲ درصد خودروهای جدیدی که در برزیل به‌فروش می‌رسد، از گاز اتانول به‌عنوان سوخت استفاده می‌کند که این گاز از نیشکر به‌دست می‌آید.
۹. برزیل اولین کشور در جهان است که برنزه کردن پوست را ممنوع اعلام کرده است.
۱۰. قیمت گوشی‌های اپل در برزیل دو برابر قیمت آنها در آمریکا است!
۱۱. «برازیلیا»، پایتخت برزیل از بالا به شکل یک هواپیما دیده می‌شود.
۱۲. برزیل سعی داشت یک ناو هواپیمابر را در سایت «eBay» به‌فروش برساند!
۱۳. «ریو دو ژانیرو» قبلا پایتخت کشور پرتغال بود و تنها پایتخت اروپایی بود که خارج از اروپا قرار داشت!
۱۴. بزرگترین جمعیت ژاپنی بعد از خود کشور ژاپن، در برزیل زندگی می‌کنند!
۱۵. ریو دو ژانیرو به‌معنی «رودخانه‌ی ژانویه» است و به اشتباه نامگذاری شده است؛ یک جهانگرد پرتغالی به اشتباه فکر کرد که این خلیج، دهانه‌ی یک رود است و این اسم را روی آن گذاشت.
۱۶. بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ ریو دو ژانیرو در برزیل اولین المپیکی بود که یک کشور از آمریکای جنوبی توانست حق میزبانی آن را به‌دست آورد.
۱۷. زیر رودخانه‌ی آمازون در برزیل یک رودخانه‌ی زیرزمینی به‌طول ۴ کیلومتر وجود دارد که ممکن است طول آن به اندازه‌ی رودخانه‌ی آمازون باشد اما عرض آن صد‌ها برابر بزرگتر از آن است!
۱۸. در برزیل یک مستعمره‌ای وجود دارد که ۲ هزار تا ۴ هزار پناهنده‌ی کنفدراسیون زندگی می‌کنند که پس از جنگ داخلی آمریکا این کشور را ترک کرده و به برزیل آمده‌اند.
۱۹. حدود ۴ میلیون برده از آفریقا به برزیل آورده شدند که ۴۰ درصد آمریکا را فراگرفته‌اند.
۲۰. در برزیل رای‌گیری اجباری است و همه باید در آن شرکت کنند.
۲۱. در برزیل برای نوزادانی که امکان استفاده از شیر مادر را ندارند، شیر طبیعی مادر توزیع می‌شود!
۲۲. در جنگ جهانی دوم، برزیل تنها کشور مستقل آمریکای جنوبی بود که نیروهای خود را (بیش از ۲۵ هزار سرباز) به جنگ اعزام کرد.
۲۳. در سال ۲۰۱۰ در برزیل یک دلقک به نام «تیریریکا» در انتخابات کنگره‌ی برزیل شرکت کرد و با بیشترین رای را در این انتخابات به‌دست آورد.
۲۴. دولت برزیل ۵۳ میلیون دلار از بودجه‌ی عمومی خود را صرف سفر «پاپ فرانسیس» کرد که در سال ۲۰۱۳ به این کشور رفته بود.
۲۵. مردم قبیله‌ی «برورو» (Bororo) در برزیل جزو معدود جوامعی هستند که گروه خونی تمامی افراد آن «O» است.
۲۶. در سال ۲۰۱۳ هفتمین فرد ثروتمند جهان، «ایک باتیستای برزیلی» ۳۰ میلیارد دلار از دارایی‌های خود را از دست داد و هم‌اکنون تنها صاحب یک میلیارد دلار است!
۲۷. در برزیل تنها ۴۳ درصد مردم مدرک دوره‌ی دبیرستان دارند! در سوئد این آمار به ۸۷ درصد می‌رسد.
۲۸. کشورهای مختلفی از جمله برزیل،پاکستان، مالزی، تایوان و حتی چین یک کپی از مجسمه‌ی آزادی را در کشورشان ساخته‌اند!
۲۹. انقلابی که برزیل را به یک کشور جمهوری تبدیل کرد، آن قدر عادی و بدون حادثه بود که چند شاهد که آنجا حضور داشتند، اصلا نفهمیدند چه اتفاقی افتاده است و شاه خلع شده نیز اصلا آن را جدی نگرفته بود!
۳۰. در ۱۸۰ سال گذشته، میدان مغناطیسی زمین، به‌خصوص در اطراف برزیل و آرژانتین روزبه‌روز و به‌صورت مداوم ضعیف‌تر می‌شود.
۳۱. در برزیل یک جزیره وجود دارد که ورود غیرنظامیان به آن ممنوع است! در این جزیره، در هر متر مربع حدود ۵ مار وجود دارد!
۳۲. زمانی که جام جهانی فوتبال ۱۹۹۴ در آمریکا برگزار شد، این کشور تنها ۳۰ میلیون دلار صرف بهبود وضعیت زیرساخت‌های خود کرد؛ این در حالی است که برزیل برای میزبانی جام جهانی ۲۰۱۴، ۱۱ میلیارد دلار صرف این هزینه‌ها کرد!
۳۳. بزرگترین صادرکننده‌ی بادام زمینی برزیل، برزیل نیست! بولیوی بزرگترین صادرکننده‌ی بادام زمینی برزیلی در جهان است!
۳۴. در سائو پائولوی برزیل یک کپی از «معبد سلیمان» با گنجایش ۱۰ هزار نفروجود دارد.
۳۵. در سواحل ریو دو ژانیرو ۱/۷ میلیون برابر ویروس‌های بیماری‌زا وجود دارند که در سواحل کالیفرنیا این ویروس‌ها، ویروس‌های بسیار پرخطر محسوب می‌شوند!
۳۶. در برزیل یک زندان وجود دارد که به زندانیان اجازه می‌دهد به‌منظور کاهش محکومیت خود روی دوچرخه‌های ثابت پدال بزنند تا برق شهرهای مجاور زندان تامین شود!
...................................
آشنایی با کشورها (131) : اسلوونی
آشنایی با کشورها (130) : ولز (بریتانیا)
آرشیو مطالب
