این سالها بحث داغی که در میان فوتبال دوستان شکل گرفته این است که اگر مسی و رونالدو ده سال زودتر دوران حرفه‌ای فوتبال خود را آغاز میکردند آیا می‌توانستند با فوق ستاره های آن نسل طلایی فوتبال رقابت کنند؟ این همه رکورد با اختلاف فاحش نسبت به نفرات پایینتر جابجا کنند و به این افتخارات پرتعداد دست یابند؟ و یا آیا نسل آنها خالی از سوپراستار و بازیکنهای تاپ بوده که آنها دوازده سال است که بر قله فوتبال جهان، آقایی میکنند؟
در واقع هدف این نوشته مسئله ای فراتر از این دو بازیکن فرازمینی است و به مقایسه میان دو نسل برمیگردد. نسل دهه نود تا نیمه دهه اول هزاره جدید با نسل پس از آن که روزها و سالهای واپسین دوران حرفه‌ای خود را سپری میکنند و نماد آن مسی و رونالدو هستند. مقایسه نسلی که بازیکنهای پرتعدادی در آن برنده توپ طلا و بازیکن سال فیفا شدند با نسلی که در یازده سال از دوازده سال اخیر تنها دو بازیکن برنده این جوایز شده آمد.
در این میان تردیدی وجود ندارد که نسل گذشته بازیکنان تاپ به مراتب بیشتری نسبت به نسل فعلی داشته. بسیاری معتقدند ستارگان فعلی باشگاه‌های بزرگ اروپا اگر در آن دوره بازی میکردند احتمالا در تیمهای متوسط اروپا باید پابه توپ میشدند. ولی آیا کیفیت مایکل اوون برنده توپ طلای سال ۲۰۰۱ فراتر از لوییس سوارز، زلاتان ابراهیموویچ، روبرت لواندوفسکی و سرخیو آگوئرو بوده؟ چنانچه استیون جرارد از سوارز به عنوان بهترین هم تیمی خودش در دوران بازیش در لیورپول یاد کرده. فراموش نکنیم روزهای اوج اوون در لیورپول رقم خورده بود. احتمالا اگر سوارز در آن سال به جای اوون بازی میکرد او فاتح توپ طلای آن سال میشد. یعنی در دوران زیدان، رونالدو، ریوالدو، مالدینی و بسیاری فوق ستاره دیگر. چیزی که در سالهای اخیر با وجود درخشش مسی و رونالدو به آن نزدیک هم نشده. و یا آیا این فرض در مورد آندری شوچنکو برنده توپ طلای سال ۲۰۰۴ صدق نمیکند؟ واقعا تواناییهای او بالاتر از زلاتان بوده؟
در میان هافبکها پاول ندود برنده توپ طلای سال ۲۰۰۳ بهتر است یا آندره‌آ پیرلو، ژاوی و اینیستا؟
آیا کارلس پویول، سرخیو راموس، تونی کروس، فیلیپ لام، دنی آلوش، وسلی اسنایدر، مانوئل نویر، روبن، ریبری، جورجو کیه‌لینی، لئوناردو بونوچی و چندین و چند بازیکن دیگر کیفیتی هم تراز با سوپراستارهای آن نسل طلایی ندارند؟
مقصود از متن بالا، قالب کردن برتری نسل فعلی فوتبال بر نسل پیشین و البته زیر سوال بردن تواناییهای شگفت انگیز بازیکنان آن سالها نیست بلکه چالش قراردادن این تفکر است که "فوتبال قبلا یه چیز دیگه بود".
و اینکه نظر شما چیه در مورد این موضوع؟
