فرشاد فبرزیلیها چون خیلی فقیرن معمولا با رسیدن به پول سریع ارضا میشن و انتخاب‌های عجیبی برای پول می‌کنن یا کلا میزنن به خوشگذرونی.
نمونه‌هاش هم از سیتی رفتن روبینیو بگیر تا نیمار به پی‌اس‌جی یا اسکار به چین. برای خوشگذرونی هم رونالدو و آدریانو و رونالدینیو.
برعکسش معمولا بازیکنای غرب اروپایین. چون تو کشورهایی بزرگ شدن که اختلاف طبقاتی کمه و همه‌چیز با نظم و قانونه خیلی وقتا حاضر میشن قید پیشنهادهای بزرگ رو بزنن و تو سطح بالاتری بمونن.
حتی تو بازیکن خارجی‌هایی که میان ایران هم همین نکته به خوبی مشهوده. غرب اروپایی‌ها تا یه نیم‌فصل چول نگیرن قید قرارداد بالا رو میزنن.
قاعدتا استثناهایی هم هست.
