میانمار (بـِرمه پیشین) (نام رسمی: اتحادیه جمهوری میانمار) کشوری است در آسیای شرقی. بزرگترین شهر این کشور رانگون است ولی پایتخت آن شهر نایپیداو می‌باشد. جمعیت میانمار بیش از ۶۰ میلیون نفر، زبان رسمی این کشور برمه‌ای و واحد پول آن کیات است.
۶۸ درصد از مردم میانمار از تبار برمه‌ای، ۹ درصد شان، ۷ درصد کارن، ۴ درصد راخین و بقیه از دیگر اقوام هستند. ۸۷٫۹ درصد از مردم میانمار بودایی، ۶٫۲ درصد مسیحی، ۴٫۳ درصد مسلمان و مابقی نیز پیروان سایر ادیان و باورها هستند. میانمار از نظر مساحت سی و نهمین کشور بزرگ جهان و از نظر جمعیت بیست و پنجمین کشور پرجمعیت جهان است. میانمار، با نام پیشین برمه، از مستعمره‌های بریتانیا بود که در سال ۱۹۴۸ به استقلال رسید. از زمان استقلال، این کشور شاهد درگیری‌های درازمدت میان اقوام پرشمار خود بوده و یکی از طولانی‌ترین جنگ‌های داخلی را به خود دیده‌است. برمه از ۱۹۶۲ تا ۲۰۱۱ تحت یک رژیم نظامی اداره می‌شد اما از پس از برگزاری انتخابات در سال ۲۰۱۲، این رژیم نظامی در سال ۲۰۱۱ رسماً پایان یافت و حکومتی نیمه‌نظامی جایگزین آن شد که این حکومت دست به یک رشته اصلاحات دموکراتیک زده‌است. میانمار کشوری است با منابع زیاد اما اقتصاد آن یکی از کم‌توسعه‌یافته‌ترین اقتصادها در جهان است. جنوب برمه در سال ۲۰۰۸ در پی توفانی سهمگین به شدت ویران شد. در این سال نیمی از جمعیت میانمار از توفان نرگس زیان دیدند و در این کشور دست کم ۷۸ هزار نفر در نتیجه توفان نرگس جان باخته و ۵۶ هزار نفر نیز ناپدید شدند.
نخستین قومی که آثاری از تمدن خود را در برمه به‌جای گذاشتند، مردم پیو و مون بوده‌اند، که در شمال برمه سکونت داشتند. پس از آنها اقوام شان، کارون و کاچین از سرزمین‌های جنوب به مناطق امروزی برمه نفوذ کرده بودند. در اواخر سده هشتم میلادی در اثر تسلط اقوام شان و کارن در جنوب و مرکز برمه مردم پیو به قسمت‌های شمالی رانده شدند. علت عقب رانده شدن این قوم گسترش سلطه تای بود، که در شمال و شمال شرقی برمه قدرت را در دست داشتند. قوم شان تا سده ۱۳ میلادی؛ در بخش‌هایی از برمه قدرت و حکومت را در دست داشتند، ولی در همین قرن این قوم عمدتاً به تایلند مهاجرت کردند.
در ۱۴۰۴ میلادی یک فرمانده نظامی برمه به نام آناوِرِاهتا به پادشاهی رسید، و دودمان موسوم به پاگان را بنیان‌گذاری کرد. این دودمان حدود دویست سال در برمه حکومت کرد. در طی جنگ جهانی دوم، ارتش استقلال‌طلب برمه به‌وجود آمد و ارتش مزبور طی ۱۹۴۱ همراه با ارتش ژاپن وارد مناطق جنوبی برمه گردید. پس از یک درگیری سخت در ماه مه ۱۹۴۵ رانگون پایتخت برمه کاملاً به تصرف نیروهای محلی برمه درآمد، ژاپنی‌ها بیرون رانده شدند و چیرگی انگلستان دوباره بر کشور برمه برقرار شد. کشور برمه که تحت استیلای انگلستان قرار داشت در سال ۱۹۴۸ استقلال خود را بدست آورد. به‌طور کلی می‌توان گفت که به علّت اشغال کشور توسط نیروهای نظامی، تسلّط کامل نظامیان بر کشور و اجرای تدابیر شدید امنیتی و حفاظتی، سیاست فرهنگی مشخص و قابل توجهی از سوی دولتمردان کشور اتخاذ نگردیده و فرهنگ و هنر کشور همچنان در حالت سکون و انزواء باقی مانده‌است. کشور به لحاظ فرهنگی شدیداً تحت تأثیر کشورهای همسایهٔ خود بر پایهٔ بودیسم است که با مؤلفه‌های محلی نیز آمیخته شده‌است. تنوع قومی در برمه نقش مهمی در سیاست و تاریخ این کشور داشته و کشور همچنان برای غلبه بر تنش‌های اجتماعی تلاش می‌کند. نظامیان پس از کودتای سال ۱۹۶۲ توسط ژنرال نی وین که منجر به سرنگونی دولت غیرنظامی نخست‌وزیر او نو شد حاکمیت را در این کشور به دست گرفتند. از آن زمان رهبری برمه تحت کنترل رهبر نظامی شورای صلح و توسعه درآمد. این شرایط تا سال ۲۰۱۱ ادامه داشت، زمانی که شورا به دنبال انتخابات سال ۲۰۱۰ منحل شد مراسم تحلیف ریاست جمهوری دولت غیرنظامی برگزار شد.
آغاز بحران به تجاوز جنسی به یک زن راخین توسط سه فرد روهینگیایی برمی گردد که خشم مردم محلی و مأموران دولتی را برمی‌انگیزد، این ماجرا بهانه‌ای برای افراط طلبان جهت حمله به روستاهای مسلمان‌نشین و آتش زدن منازل آنها شد. این خشونت‌ها درحالی ادامه دارد که رئیس‌جمهور میانمار هفته گذشته اعلام کرد که مسلمانان شهروند میانمار نیستند. در سال ۱۹۸۲ قانون حقوق شهروندی به تصویب رسید که به واسطه این قانون از میان ۱۴۴ قومیت موجود در میانمار ۱۳۵ قومیت حق شهروندی دریافت کردند و ۹ دسته از اقوام اقلیت از حق شهروندی محروم شدند که بزرگترین این قومیت‌های، قوم روهینگیا است. دولت میانمار برای رفع اختلافات و مشکلات میان مسلمانان و بوداییان، سیاست کوچ اجباری کل ۶ میلیون مسلمان روهینگیایی را از منطقه آرکان اتخاذ کرده‌است. البته آمار رسمی جمعیت روهینگیا ۶ میلیون نفر است اما طبق آمار غیررسمی جمعیت این قوم که صد در صد آنها مسلمان هستند به ۸ میلیون نفر می‌رسد. به واسطه این سیاست اتخاذ شده از جانب دولت قریب به ۱۵۰ هزار نفر از مسلمانان آرکان به بنگلادش، ۵۰ هزار نفر به تایلند و ۴۰ هزار نفر به مالزی و تعداد قابل توجهی به دیگر کشورهای آسیایی مهاجرت کردند.
در حالی که برمه یکی از مستعمرات بریتانیا بود، امضای موافقتنامه‌ای توسط ژنرال آنگ سان باعث شد که این کشور نهایتاً به استقلال برسد. در سال ۱۹۷۴ طیّ یک همه‌پرسی ملی، جمهوری سوسیالیستی برمه رسماً تحت طرح‌ریزی قانون اساسی جدید، حیات دوباره یافت. آنگ سان سوچی، دختر ژنرال سان، از رهبران جنبش استقلال طلبانه برمه، از سال ۱۹۸۸ فعالیت سیاسی خود را در آن کشور آغاز کرد. در آن سال، برمه دستخوش آشوب سیاسی بود که در سال ۱۹۸۹ به روی کار آمدن ارتش و بازداشت وی منجر شد. در انتخابات پارلمانی سال ۱۹۹۰، در حالیکه خانم آنگ سان سوچی همچنان در بازداشت بود، جنبش طرفدار دمکراسی به پیروزی چشمگیری در برمه دست یافت. وی به عنوان رهبر لیگ ملی برای دموکراسی برمه، در سال ۱۹۹۰ در انتخابات عمومی برمه پیروز شد ولی رهبران نظامی برمه این انتخابات را باطل اعلام کردند.
راهبان بودایی یکی از عوامل اصلی در تظاهرات سال ۲۰۰۷ علیه رهبران نظامی برمه بودند. پس از وقوع ناآرامی‌های پراکنده در اعتراض به افزایش قیمت سوخت بود که راهبان بودایی بزرگترین تظاهرات ضد دولتی پس از سال ۱۹۸۸ میلادی را ترتیب دادند که برای چند روز اوضاع را در رانگون، پایتخت و سایر مراکز جمعیتی ملتهب کرد. دولت عاقبت برای سرکوب ناآرامی‌ها وارد عمل شد. سازمان ملل از کشته شدن ۳۱ نفر در روند سرکوب ناآرامی‌ها خبر داد در حالی که به ادعای راهبان بودایی تعداد واقعی کشته‌شدگان در این عملیات به مراتب بیشتر بوده‌است. در پی انتخابات سال ۲۰۱۰، دولتی به ظاهر غیرنظامی اداره امور برمه را در دست گرفته و برخی اصلاحات سیاسی را به اجرا گذاشته که به عنوان مقدمه حرکت به سوی دموکراسی، با استقبال مخالفان داخلی و همچنین کشورهای غربی مواجه شده‌است. در پی انتخابات ۲۰۱۵ و پیروزی حزب لیگ ملی برای دموکراسی به رهبری خانم سو چی این حزب اکثریت را در مجلس در مقابل حزب همبستگی و توسعه که مورد حمایت نظامیان است بدست آورد. به دلیل مخالفت قانون اساسی برمه با ریاست جمهوری خانم سو چی به دلیل داشتن فرزندانی که تابعیت انگلستان را دارند هتین‌چیاو همراه قدیمی او به عنوان رئیس‌جمهور برمه انتخاب شد.
کشور برمه به هفت ایالت و هفت ناحیه تقسیم شده‌است. ناحیه‌ها مناطقی هستند که بیشتر ساکنانشان را مردم قوم بامار (قوم اکثریت در برمه) تشکیل می‌دهند. ایالت‌ها در میانمار به‌طور معمول ناحیه‌هایی هستند که منطقه سکونت یک قوم مشخص اقلیت را شامل می‌شوند. ناحیه آیه‌یاروادی - ناحیه باگو - ناحیه تانینتاریی - ناحیه زاگاین - ناحیه ماگوای - ناحیه ماندالی - ناحیه یانگون - ایالت چین - ایالت راخین - ایالت شان - ایالت کاچین - ایالت کایا - ایالت کایین - ایالت مون.
میانمار از شمال شرقی با چین، از شرق با لائوس، از جنوب شرقی با تایلند، از غرب با بنگلادش و از شمال غربی با هند مرز مشترک دارد و از جنوب غربی با خلیج بنگال و از جنوب با دریای آندامان محدود می‌شود. یک سوم مرز خارجی میانمار را مرز آبی تشکیل می‌دهد. میانمار با مساحت ۶۷۶٬۵۸۰ کیلومتر مربع دومین کشور بزرگ آسیای جنوب شرقی است. این کشور ۱۹۰۰ کیلومتر مرز آبی دارد. سه رشته کوه اصلی در میانمار وجود دارد که هر سه از شمال (هیمالیا) به جنوب کشیده شده‌اند. در شمال، کوهستان هِنگ‌دوآن مرز میانمار و چین را تشکیل می‌دهد. قله هکاکابو رازی، واقع در استان کاچین با ارتفاع ۵۸۸۱ متر بلندترین نقطه میانمار است. چندین رشته‌کوه در میانمار وجود دارد که کاملاً در داخل خاک این کشور قرار گرفته‌اند، از آن‌جمله: راخینه یوما، تپه‌های شان، و تپه‌های تِناسِریم. این رشته‌کوه‌ها میانمار را به سه شبکه رودخانه‌ای تقسیم می‌کند به نام‌های ایراوادی، سلوین، و رودهای سیتائونگ. رودخانه ایراوادی که با ۲۱۷۰ کیلومتر طولانی‌ترین رود میانمار است به خلیج مارتابان می‌ریزید. اکثریت جمعیت میانمار در دره ایراوادی سکونت دارد، دره‌ای که بین کوهستان راخینه یوما، و فلات شان واقع شده‌است.
این کشور یکی از کشورهای آسیای جنوب شرقی است، متأثر از چند دهه رکود، سو مدیریت و انزواء. برمه کشوری حاوی منابع غنی است، اما اقتصاد آن کم‌ترین توسعه و پیشرفت را در جهان داراست. تولید ناخالص ملی برمه ۵۳٫۱۴ میلیارد دلار و متوسط رشد اقتصادی آن ۵٫۵ درصد در سال است که پایین‌ترین رشد اقتصادی ناحیه مکونگ است. در این میان، اتحادیه اروپا، سازمان ملل متحد و کانادا تحریم‌های اقتصادی سنگینی را علیه برمه تصویب کرده بودند.
میانمار طبق آخرین آمار بدست آمده جمعیتی بالغ بر ۷۵ میلیون نفر برخوردار است. از این تعداد جمعیت تنها ۲۴ درصد در نواحی شهری زندگی می‌کنند. مراقبت از سلامت برمه یکی از بدترین کشورهای جهان است. سازمان سلامت جهان رتبه برمه را در جهان ۱۹۰ اعلام کرده‌است. زبان برمه‌ای زبان مادری و رسمی این کشور، به زبان تبتی و زبان چینی نزدیکی دارد. خط برمه‌ای متشکل از حروفی دایره‌شکل است. ٪ ۸۹ مردم این کشور پیرو آیین بودا هستند، ٪ ۴ مسیحی، ٪ ۴ مسلمان، ۱٪ روح‌باور و ۲ ٪ معتقد به ادیان دیگر هستند. برخی از مشهورترین بناهای بودایی مانند مدرسه تراوادا (ترواده)، صخره طلایی (Kyaiktiyo Pagoda) و شِوِدگن (Shwedagon Pagoda) در این منطقه قرار دارند.
دولت میانمار هیچگونه تلاشی در جهت افزایش نرخ سواد بخصوص در مناطق روستایی انجام نداده‌است. در نتیجه سهم آندسته از افراد پانزده ساله میانماری که قادر به خواندن و نوشتن می‌باشند از ۶۰٪ در سال ۱۹۶۰ تنها به ۶۶٪ در سال ۱۹۷۰ افزایش یافت. کلیه دانشگاه‌های کشور توسط دولت نظامی در سال ۱۹۸۸ تعطیل گردید. بدین ترتیب هنوز هیچگونه علامت یا نشانه‌ای که مبنی بر بازگشایی دانشگاه‌های برمه باشد وجود ندارد.
سازمان ملل متحد و تعدادی دیگر از سازمان‌ها سازگار و سیستماتیک نقض حقوق بشر را در این کشور گزارش داده‌اند، که از این موارد می‌توان به کودکان کار، قاچاق انسانی و عدم آزادی سخنرانی را نام برد. در سال‌های اخیر، رهبری نظامی و امتیازات بزرگی و دموکراسی فعالانه‌ای را برقرار کرده و به آهستگی قدم به آزادی و داشتن روابط با سازمان ملل متحد گذاشته‌است. در سال ۱۹۹۲. قطعنامه ۵۸ شورای حقوق بشر سازمان ملل تصویب کرد که گزارشگر ویژه برای وضعیت میانمار گذاشته شود. خانم یانگی لی. اهل کره جنوبی برای این مأموریت برگزیده شد. از دسامبر ۲۰۱۷ دولت میانمار به یانگی لی اجازه بازدید از میانمار نداد.
کشور میانمار تحت تأثیر از چند دهه مدیریت نادرست به صورتی پیش می‌رود که رکود اقتصادی در این کشور به صورت طولانی مدت رویت شده است. اینطور که مشخص است وضعیت تولید ناخالص ملی در کشور میانمار به 53.14 میلیارد دلار رسیده است و شرایط متوسط رشد اقتصادی در این کشور به 5.5 درصد در سال رسیده که به طور کلی پایین ترین رشد اقتصادی در منطقه را شکل می‌دهد. کشور میانمار یک کشور با منابع زیاد است که اقتصاد آن در شرایط کم توسعه دنبال شده است و به طور کلی در لیست کم توسعه ترین کشورهای اقتصادی دنیا است و این موضوع بر هیچکس پوشیده نیست. به طور کلی در جنوب این کشور طوفان سهمگینی دیده شده است که شرایط ویرانی را شکل داده و این وضعیت سبب شد تا نیمی از جمعیت این کشور زیان دیده شوند و این موضوع مشکل ساز شده است. دست کم بیش از 78 هزار نفر در کشور میانمار جان باخته اند و در حدود 56 هزار نفر نیز ناپدید شده اند. اگر بخواهیم منابع طبیعی این کشور را ارزیابی کنیم شامل نفت و گاز طبیعی و همینطور قلع و سنگ سرمه است به طور کلی شرایط اقتصادی کشور میانمار وابسته به زغال سنگ و همینطور برق است. اقتصاد این کشور بر اساس منابع طبیعی نیز شکل می گیرد که توانسته در سال های اخیر بر روی سیاست کشور میانمار نیز تأثیرگذار باشد. مشخص است که اقتصاد و منابع مالی در کشور میانمار یکی از موضوعات پر اهمیت بوده و دولت سعی دارد که رشد اقتصادی این کشور را چند برابری کند.
نایپیداو پایتخت کشور میانمار است و به‌طور‌کلی در لیست مهمترین شهرهای کشور میانمار قرار دارد. این شهر به طور کلی عضو اتحاد سرزمین های میانمار قرار گرفته است. مشخص است که این شهر زیبا یکی از بهترین شهرهایی است که در این کشور وجود دارد و نامگذاری شده است.پس از یک کودتای نظامی پایتخت کشور میانمار که در ابتدا یانکون نامیده شد به نایپیداو نامیده شد. جمعیت این شهر برابر با 900.000 نفر است. نایپیداو تقریباً در 320 کیلومتری شمال یانگون قرار گرفته است. نایپیداو به طور کلی به معنی شهر پادشاهی است و اقامتگاه پادشاهی نیز محسوب می‌شود. یانگون پایتخت قدیمی کشور میانمار است و به طور کلی بیش از 5 میلیون نفر جمعیت دارد و بزرگترین شهر کشور میانمار محسوب می‌شود و رودخانه های مشهوری در این شهر دیده می‌شود و در لیست شهرهای دیدنی کشور میانمار قرار دارد. رودخانه های یانکون و باکو نیز در این شهر قرار گرفته است به طوری که خلیج زیبای مارتابان در این شهر شهرت زیادی داشته است و یک کودتای نظامی مهم را شکل داده است. وضعیت گردشگری در این شهر بسیار روتین است. به طور کلی هر یک از شهرهای کشور میانمار دارای شرایط مخصوص به خود هستند و یکی از بهترین شرایط گردشگری را شکل داده‌اند. این شهر به طور کلی یکی از شهرهای دیدنی و جذاب محسوب شده است و شرایط ویژه ای را شکل داده است. هر یک از شهرهای بزرگ کشور میانمار در سال‌های اخیر مورد توجه دولت های جدید قرار گرفته است.
شیمدو پایا یک معبد بودایی محسوب می‌شود و به معنی خدای بزرگ طلایی است. این معبد از طلای پر زرق و برق طراحی و تأسیس شده است که از کیلومترها دور تر مشاهده می‌شود. این معبد برای بودایی ها بسیار مهم است و قدمت زیادی دارد و بسیار ارزشمند است. زبان کشور میانمار نیز بر اساس تاریخ این معبد ارزیابی شده است. رودخانه آیروادی از دیگر عجایب کشور میانمار محسوب می‌شود و یکی از طولانی ترین رودخانه های کشور میانمار محسوب می‌شود و در ارتفاعات هیمالیا قرار گرفته است و به طور کلی کشتی ها و قایق های زیادی در این رودخانه وجود دارد و شرایط خوبی برای رسیدن به یک مقصد را شکل می‌دهد و تبدیل به یک مقصد تفریحی بسیار خوب است. مجسمه های بودایی زیادی در این این بخش دیده می شود و جنگل های بکر آن بسیار مشهور هستند. صومعه شاناندو یک صومعه بسیار زیبا و دیدنی است که در شهرستان ماندالای قرار دارد و یک کاخ طلایی بسیار زیبا است و بناهای مهمی را شکل می دهد. مجموعه کاخ های مشخص در این راستا دیده می‌شود. ساختمان های بیرونی این بخش پوشیده از طلا است و یکی از بهترین دیدنی های کشور میانمار محسوب می‌شود. نگپالی ترکیبی از دو جهان است که دیدن آن قطعاً شما را شگفت زده می‌کند و یکی از بی‌نظیرترین چشم اندازهای موجود است. سواحل شنی در این جا با رنگ سفید و آب های آبی رنگ ترکیب شده است. این نقطه به طور کلی شرایط جوی خنکی دارد و گردشگری بسیار خوبی دارد. نگپالی مملو از دهکده های ماهیگیری است.
فضای سنی و مذهبی در کشور میانمار به صورت نمادین است و مسلمانان اغلب گروه های غریبه محسوب می شود به طوری که مردم کشور میانمار به مسلمانان میانه چندان خوبی ندارند این مسیر به طور کلی در رتبه های سنی و مذهبی شکل گرفته است.
فکت های میانمار
1- در این کشور تا می توانید چای بنوشید. در میانمار حتی تخمیر شده برگ چای به نام لاهپت درست شده و در سالاد استفاده می شود. حتی یک عبارت محلی در مورد برگهای چای وجود دارد: "از بین تمام میوه ها ، بهترین انبه ، از بین همه گوشت ها ، گوشت خوک بهترین است ؛ و از همه برگها ، بهترین لاهپت است. "
2- کولی های دریایی به نام Moken یکی از گروه های قومی متنوع میانمار است که در مجمع الجزایر دیدنی و جذاب Mergui در ساحل آندامان ساکن است. آنها به طور سنتی یک سبک زندگی عشایری زندگی می کنند ، بیشتر وقت خود را در دریا می گذرانند.
3- رانندگی در میانمار دچار هرج و مرج عجیبی است زیرا هم ماشین های راست فرمان در این کشور وجود دارند و هم چپ فرمان!
4- پرندگان میانمار را دوست دارند! این کشور بیش از هزار گونه پرنده دارد که شش مورد از آنها بومی و 51 مورد در معرض خطر قرار دارند.
5- میانمار سال نو بودایی (حدود 14 تا 16 آوریل) را با Thingyan آغاز می کند ، یک جشن چند روزه از دعاها ، رسم و رسومات ، رقص سنتی ، مهمانی ها و دعواهای آبی.
6- تقریباً 135 گروه قومی مردم میانمار را تشکیل می دهند که دولت میانمار آن ها را به هشت نژاد اصلی تقسیم کرده است: کاچین ، کایا ، کایین ، چین ، مون ، راخین ، شان و بامار
7- میانمار یکی از تنها سه کشور جهان است که از دستگاه متریک ( دستگاه متریک یک دستگاه اندازه‌گیری دهدهی است. این دستگاه برای اولین بار در فرانسه در سال ۱۷۹۱ پذیرفته شده و هم‌اکنون پایه دستگاه اندازه‌گیری در تمامی کشورهای جهان به جز ایالات متحده، لیبریا و برمه‌است) استفاده نمی کند. این کشور هنوز هم از واحدهای اندازه گیری خاص خود استفاده می کند.
8- واحد پول محلی این کشور کیات (MMK) نام دارد ، اما در هنگام سفر از میانمار نیز می توانید از دلار آمریکا استفاده کنید.
9- میانمار و تایلند در تاریخ خودشان جنگ های زیادی علیه یکدیگر داشته اند.
10- ورزش سنتی و ملی مردم میانمار Chinlone نام دارد. چین لون جنبه نمایشی دارد
11-میانماری ها از نوعی تنباکوی بدون دود به نام بتل کوید(betel quid) استفاده می کنند. شکل جویدنی betel quid معمولا حاوی برگ بتل، پوپل(areca nut) و آهک شکفته(slaked lime) است و ممکن است حاوی تنباکو نیز باشد که معمولا افراد از نوجوانی مصرف آن را همراه با کشیدن سیگار و نوشیدن الکل که از عوامل خطر برای سرطان دهان می باشند، آغاز می کنند. علیرغم اثرات مخرب بتل کوید بر سلامتی، این ماده در کشورهای آسیایی از محبوبیت زیادی برخوردار است.
....................................................
آشنایی با کشورها (103) : کویت
آشنایی با کشورها (102) : رومانی
آرشیو مطالب
