نقش های مختلف یک مدافع
مدافعین نیز همانند دیگر پستهای فوتبال نقش های مختلفی را در زمین میپذیرند. از مدافع وسط های کلاسیک تکل زن و جنگجو گرفته تا مدافعین کناری چابک که با حمل توپ در جناحین و ارسال های دقیق پایه گذار حملات تیمشان هستند.
نقش هر دو در موفقیت تیم بسیار حیاتیست، پس بگذارید نگاهی داشته باشیم به انواع مختلف مدافعین و وظایفی که در زمین ایفا میکنند.
1. مدافعین مرکزی (Central Defender)
مدافع مرکزی به دنبال آن است که با جایگری صحیح و در لحظات تاثیر گزار با تکل زدن و سد کردن به موقع توپ مانع گلزنی حریف شود. امروزه تیمها از یک زوج مدافع کلاسیک (که به دنبال دفع توپ در سریعترین زمان ممکن و تا دور ترین نقطه از خط دروازه است) و یک مدافع پا به توپ (که توانایی بازیخوانی و بازیسازی با پاسهای کوتاه از عقب زمین را داراست) به شکل مکمل در قلب دفاع خود استفاده میکنند.
2. مدافعین کناری (Full-Back)
فولبک ها موظفند هر دو نقش دفاعی و هجومی را به شکل همزمان به انجام رسانند. آنها ملزم به یارگیری بازیکنان تهاجمی حریف در جناحین و ممانعت از ارسال توپ به داخل از سوی آنها هستند. آنها همچنین باید به جلو زده و به مهاجمین کناری خود در اعمال فشار به مدافعین حریف کمک کنند.
3. بالهای تدافعی (wing-back)
وینگ بک حد واسط مدافع و وینگراست. نقش آنها بیشتر شامل گرفتن توپ در جناحین و ارسال های سریع از کناره هاست. وینگ بک ها معمولاً در تیمهایی با سه مدافع مرکزی بازی میکنند بنابراین وظایف دفاعی آنها بسیار کمتر از فولبک ها خواهد بود.
ویژگی های یک مدافع عالی
بدیهی است ویژگی های مورد نیاز برای عالی بودن درهر نقش با دیگری متفاوت است اما خصوصیاتی هستند که هر مدافعی برای موفقیت باید آنها را دارا باشد.
1. جایگیری: جایگیری درست به مدافع این امکان را می دهد تا بازی را بخواند ، بازی را پیش بینی کند و اشتباهات را به حداقل برساند. اگر مدافع خارج از موقعیت باشد این فشار را به هم تیمی های خود تحمیل می کند و به حریفان اجازه می دهد تا از شکاف های دفاعی استفاده کنند.
2. برقراری ارتباط: کلیدی ترین جزء دفاع کردن، ارتباط با هم تیمی هاست. یک مدافع بزرگ قادر است با فریاد های مداوم هم تیمی هایش را سازماندهی کند. یک ارتباط دهنده قاطع به مثابه یک الگو، دفاع را به عنوان یک واحد منسجم رهبری میکند.
3. قدرت: این یک ویژگی مهم است زیرا مانع از مغلوب شدن مدافع در نبرد با مهاجمین فیزیکی حریف میشود. یک مدافع بزرگ هنگام ورود توپ به محوطه در زورآزمایی با مهاجم تنومند حریف کنار نمیرود.
4. تکنیک: هر مدافع بزرگی باید از نظر فنی مهارت های خوبی در کار با توپ داشته باشد. مدافع میتواند با هربار نزدیک شدن توپ آن را تا جای ممکن دور کند اما یک مدافع عالی از توانایی فنی خود برای پاس دادن توپ و بازیابی موقعیت استفاده کرده و به طراحی ضد حملات تیم کمک کند.
5. خونسردی: مدافعان بزرگ زیر فشار کم نمی آورند. آنها هنگام حملات حریف خونسرد میمانند، احساسی مرتکب خطا نمیشوند و به حفظ آرامش تیم کمک میکنند.
ویژگی های دیگری نیز هستند که برای هر نقش متفاوت است مانند سرعت و استقامت بالا برای فولبک ها و وینگ بک ها و توانایی سرزنی عالی برای مدافعین میانی. با این حال در صورت فقدان پنج ویژگی ذکر شده در بالا، حتی بهترین سرزنها و سریعترین فولبکها را هم نمیتوان مدافعانی عالی دانست.
مدافع خوب / مدافع بد
یک مدافع عالی موجب انسجام، استحکام، نظم و سازماندهی دفاع تیم میشود. آگاهی بالای آنها در زمین موجب میشود که همواره برای مقابله با هر تهاجمی از سوی حریف آماده باشند. خونسردیشان تمرکز آنها را هنگام حملات پرفشار حریف تضمین میکند و مهارت بالا در کار با توپ آنها را قادر میسازد که با پاس های دقیق و حساب شده مالکیت توپ را برای تیمشان به ارمغان آورند. آنها همانند سپری در مقابل دروازه از تحمیل فشار های غیر ضروری بر دروازه بان جلوگیری کرده و در نهایت موجب ناکامی حریف در باز کردن دروازه میشوند.
در مقابل یک مدافع بد به راحتی موقعیتش را رها میکند، زیر فشار آشفته میشود و فضای پشت سر خود را برای استفاده حریف خالی میگزارد. آنها دچار اشتباه میشوند، به این معنی که هم تیمیهایشان مجبور به پوشش آنها میشوند. یک مدافع عالی میتواند با یک تکل سرنوشت ساز، پاسی دقیق منجر به شکل گیری یک ضد حمله موفق و رهبری تیم از عقب زمین موجبات پیروزی تیم را فراهم آورد. مدافعان بد باعث باخت تیم میشوند و ادامه بازی را برای اطرافیان دشوار می کنند.
سه تن از بهترین مدافعان تاریخ
سر بابی مور
به عقیده پله، کاپیتان انگلیس قهرمان جهان در 1966 بهترین مدافعیست که در مقابلش قرار گرفته است. مدافع افسانه ای وستهم ذاتا یک رهبر بود. کسی که هم تیمی هایش را سازماندهی میکرد و به آنها انگیزه میداد. قابلیت تکل زنی فوق العاده که با توانایی سازماندهی، جایگیری های بی نقص و بازیخوانی بینظیر همراه شده بود. او هر حرکتی در زمین را پیشبینی میکرد که به اون توانایی مقابله با هرچیزی که به سمتش پرتاب میشد را میداد.
فرانتس بکن باوئر
اگر مور بزرگترین مدافع تاریخ انگلیس است، بکن باوئر هم بهترین مدافع تاریخ آلمان است."قیصر" در واقع یک هافبک بود اما به یک خط عقب تر منتقل شد و نقش "سوییپر" را پذیرفت. پستی که وی را خالق آن میدانند. در زمین، او موقر، مسلط و یک رهبر بود. ویژگی های دفاعی که داشت به او اجازه می داد پشت خط دفاعی "جارو بکشد" و در کار با توپ خونسرد و ماهر بود. پاسهای اون تقریبا پایه گذار تمام ضدحملات تیمش بود و او همواره از اضافه شدن به حملات لذت میبرد. او را یکی از بهترین فوتبالیست هایی میدانند که تا به حال پا در زمین فوتبال گذاشته است.
پائولو مالدینی
"ال کاپیتانو" بهترین دفاع چپ تاریخ فوتبال است و بسیاری او را بزرگترین مدافع تمام دوران می دانند. مالدینی کار خود را به عنوان یک مدافع راست شروع کرد اما خیلی زود به سمت چپ دفاع منتقل شد و در همین پست بود که توانست نام خود را در تاریخ جاودانه سازد. او بسیار مستعد بود و تسلط او به بازی در پست مدافع میانی سمت چپ از او مدافعی بی نقص و تمام عیار ساخت. او یکی از معدود بازیکنان مدرنی بود که توانایی بازی در پست سوییپر خلق شده توسط بکن باوئر را داشت، نفوذ های اون از جناحین و ارسال های بی نقص بار ها و بارها در طول مسابقه مدافعان کناری حریف را آزار میداد. جایگیری عالی، آگاهی بالا از مسابقه، هماهنگی، رهبری، توانایی فنی، مارکینگ، توانایی بالا در نبردهای هوایی، تکل زنی بینظیر، استقامت، سرعت و دانش تاکتیکی فقط برخی از خصوصیات او بود.
