هُنگ کُنگ یا هانگ کانگ (به چینی: 香港) شهری است جزیره‌ای در جنوب چین. منطقه خودمختار هنگ کنگ با هفت میلیون و ۲۳۰ هزار نفر جمعیت، از مهم‌ترین بازارهای مالی و تجاری آسیا و جهان به‌شمار می‌رود. هنگ کنگ از سال ۱۸۴۲ تا ۱۹۹۷ جزو مستعمرات امپراتوری بریتانیا بود. در سال ۱۹۹۷ و پس از پایان یافتن پیمان پیشین به جمهوری خلق چین پیوست. منطقه هنگ کنگ یکی از دو منطقه تقسیماتی ویژه در جمهوری خلق چین است. منطقه دیگر ماکائو است. زبان‌های رسمی در هنگ کنگ چینی و انگلیسی است. زبان رایج در هنگ کنگ اما عملاً زبان کانتونی است که یکی از گونه‌های چینی می‌باشد. ۹۳٫۶ درصد از مردم هنگ کنگ چینی‌تبار هستند. واحد رسمی پول هنگ کنگ، دلار هنگ کنگ است. هنگ کنگ در جنگ جهانی دوم مورد تسخیر ژاپن بوده‌است. هنگ‌کنگ شهری با ۳۹ ساختمان بلند که ارتفاع هر یک بیش از ۲۰۰ متر است به شهر آسمان‌خراش‌ها معروف شده و تعداد ۴ برج بلند از مجموع ۱۵برج مرتفع دنیا را در خود جای داده‌است. منطقه هنگ‌کنگ چهارمین منطقه در جهان از نظر تراکم جمعیت به‌شمار می‌آید. مید-لِولز، نام اعیان‌نشین‌ترین منطقه هنگ‌کنگ است. هنگ‌کنگ به خاطر بندرگاه طبیعی عمیق خود که پذیرای کشتی‌های بزرگ باربری بین‌المللی است، شهرت دارد.
هنگ کنگ در ۶۰ کیلومتری شرق ماکائو در شرق دلتای رودخانه مروارید قرار گرفته و از سوی شمال با استان گوآنگ‌دونگ و از سوی جنوب با دریای چین جنوبی هم‌مرز است. هنگ کنگ ۲٬۷۵۵ کیلومتر مربع مساحت دارد و از آنجا که بیشتر سطح آن شامل کوه و تپه است، ساخت‌وساز تنها در ۲۵ درصد از سطح هنگ کنگ انجام شده و حدود ۴۰ درصد سطح منطقه نیز شامل پارک و ذخیره‌گاه‌های طبیعی است. هنگ کنگ شامل سه محدوده جغرافیایی اصلی یعنی جزیره هنگ کنگ، شبه‌جزیره کولون، و منطقه‌های جدید است. غیر از این، هنگ کنگ همچنین بیش از ۲۰۰ جزیره دارد که بزرگ‌ترین آن‌ها جزیره لانتاو است.
نام هنگ کنگ به معنی «بندرگاه عطرآگین» است. این منطقه از حدود پنج هزار سال پیش مسکونی بوده و آثاری از دوره نوسنگی در آن یافت شده‌است. چینی‌های هان (قوم اصلی چین) در زمان دودمان سونگ بین سال‌های ۹۷۰ تا ۱۲۷۹ از شمال چین به هنگ کنگ آمدند. امروزه هنگ کنگ شهری جزیره‌ای در چین است که از دهه ۱۸۴۰ میلادی تحت حاکمیت بریتانیا بود اما در سال ۱۸۹۸، دولت‌های بریتانیا و چین معاهده‌ای را امضا کردند که براساس آن، هنگ کنگ به صورت اجاره ۹۹ ساله در اختیار بریتانیا قرار گرفت. بریتانیا در سال ۱۹۹۷، هنگ کنگ را با فرمول «یک کشور - دو نظام» به چین برگرداند. بر پایه توافق بین بریتانیا و چین، قرار است هنگ کنگ تا سال ۲۰۴۷ از درجه بالایی از خودمختاری برخوردار باشد. شهر هنگ کنگ که در سدهٔ نوزدهم همچون یک بندر بازرگانی عمل می‌کرد امروزه به صورت یک مرکز اصلی امور مالی در جهان درآمده است.
یک قانون اساسی هنگ‌کنگ در سال ۱۹۹۰ به تصویب رسیده‌است. رئیس‌جمهور چین رئیس دولت در هنگ‌کنگ می‌باشد. قوه مقننه هنگ‌کنگ متشکل از ۶۰ نفر که به مدت ۴ سال برخی انتخاب و برخی منتصب می‌شوند. هنگ کنگ مهر ماه سال ۱۳۹۳ به مدت سه ماه شاهد ناآرامی‌های بی‌سابقه و تجمع اعتراض‌آمیز هزاران نفر از مردم این منطقه موسوم به «جنبش چتر» بود. در آن سال، هزاران فعال طرفدار دموکراسی دست به تظاهرات و تجمع زدند و خواهان برگزاری انتخابات آزاد در هنگ‌کنگ هستند. اعتراض‌ها به تصمیم مقامات پکن در خصوص تأیید نامزدهای انتخابات محلی بود و معترضان در طول این مدت شماری از خیابان‌های اصلی این شهر را به اشغال خود درآورده بودند. بعد از این اتفاق نیز این منطقه تحت کنترل چین، هرازگاهی شاهد تجمعات کوچک و بزرگ بود و نگرانی مسئولان امنیتی هنگ کنگ این است که حادثه سال ۹۳ بار دیگر تکرار شود. سال ۲۰۱۴ میلادی هزاران معترض به دولت محلی هنگ کنگ، با تحصن در مقابل دفتر لئونگ چون یینگ، رئیس این دولت، خواهان استعفای او شدند. رئیس دولت محلی هنگ کنگ منصوب دولت چین است، و معترضان از لئونگ چون یینگ به عنوان سیاست‌مداری یاد می‌کنند که «بیش از حد» به دولت چین نزدیک است.
اکثریت مردم هنگ کنگ دین به‌خصوصی ندارند و ناخداباور یا ندانم‌باور هستند. حدود ۴۳ درصد از مردم هنگ کنگ اعتقاداتی مربوط به سه دین بودایی، تائویسم و آیین کنفوسیوس دارند. در هنگ کنگ آزادی مذهب به درجه بالایی وجود دارد.
هنگ کنگ (Hong Kong)، منطقه‌ای خودمختار در جنوب کشور چین است. این منطقه طی سالیان سال با پیشرفت روزافزون همراه بوده است؛ به‌طوری‌که امروزه از مناطق توسعه یافته و همچنین از قطب‌های اقتصاد جهان محسوب می‌شود. هنگ کنگ همواره از جنبه‌های مختلف اقتصادی و گردشگری مورد توجه بوده است و به نوعی یکی از قطب‌های اقتصادی و سرمایه‌داری در جهان به حساب می‌آید. هنگ‌کنگ و چین، سیاست «یک کشور، دو سیستم» را دنبال می‌کنند که می‌تواند برای خارجی‌ها گیج‌کننده باشد. هنگ کنگ در ۶۰ کیلومتری شرق ماکائو در شرق دلتای رودخانه مروارید قرار گرفته و از شمال با استان گوآنگ‌دونگ و از جنوب با دریای چین جنوبی هم‌مرز است. هنگ کنگ شامل سه محدوده جغرافیایی اصلی یعنی جزیره هنگ کنگ، شبه‌جزیره کولون، و منطقه‌های جدید است و همچنین بیش از ۲۰۰ جزیره دارد که بزرگ‌ترین آن‌ها جزیره لانتاو نام دارد. نام هنگ کنگ برگرفته از دو کلمه‌ی چینی (Heung) و (Gong) به معنی «عطر خوش بندر» است که به رایحه‌ی آب جاری در رودخانه‌ها اشاره دارد. این منطقه از حدود پنج هزار سال پیش مسکونی بوده و آثاری از دوره نوسنگی در آن یافت شده است. این شهر آسیایی در سال ۱۶۹۹ توسط کمپانی انگلیسی هند شرقی به تصاحب درآمد. بعدتر در سال ۱۸۹۸ دیگر جزایر این منطقه نیز تحت تصرف انگلستان درآمد و بالاخره در اول جولای ۱۹۹۷ بود که به طور رسمی از انگلستان به چین واگذار شد. هنگ کنگ با ۸۰۰۰ ساختمانی که بیشتر از ۱۴ طبقه را در خود جای داده است، بیشترین تعداد آسمان‌خراش‌های دنیا را دارد. مردم هنگ کنگ با داشتن میانگین ضریب هوشی ۱۰۷، در صدر باهوش‌ترین مردم جهان قرار دارند. بالاترین میانگین عمر متعلق به هنگ کنگ است، این میزان برای مردان ۸۱ سال و برای زنان ۸۶ است. «پل تسینگ ما» (Tsing Ma Bridge) با ۱۳۷۷ متر طول در هنگ کنگ، بلندترین پل معلق جهان محسوب می‌شود که هم از ریل قطار و هم مسیر ماشین‌رو بهره می‌برد. هنگ‌کنگ به خاطر بندرگاه طبیعی عمیق خود که پذیرای کشتی‌های بزرگ باربری بین‌المللی است، شهرت دارد. هنگ کنگ با جمعیت ۷٫۵ میلیونی خود و با تعداد ۱۳۰,۰۰۰ نفر در هر کیلومتر مربع بیشترین تراکم جمعیت را در جهان دارد. بیش از ۹۰ درصد جمعیت این منطقه را چینی‌ها تشکیل داده‌اند و در جایگاه‌های بعدی مردم کشورهای فیلیپین، اندونزی و هند قرار دارند. تنها ۲۵ درصد هنگ کنگ شهری و قابل سکونت است، مابقی آن شامل ۲۴ پارک، تپه و کوه‌های کوچک و بزرگ، جنگل‌های انبوه و سواحلی است که البته دسترسی آسانی دارند. زبان اصلی مردم هنگ کنگ، چینی و در رده‌ی بعدی انگلیسی است. واحد پول هنگ کنگ، «دلار هنگ کنگ» (HKD) است که عنوان هشتمین پول پرمصرف دنیا را دارد. هنگ کنگ ۲,۷۵۵ کیلومتر مربع مساحت دارد. اکثریت مردم هنگ کنگ دین به‌خصوصی نداشته و حدود ۴۳ درصد از مردم هنگ کنگ اعتقاداتی مربوط به سه دین بودایی، تائویسم و آیین کنفوسیوس دارند. در هنگ کنگ آزادی مذهب به درجه بالایی وجود دارد. بهترین زمان سفر به هنگ‌کنگ، بین ماه‌های اکتبر تا دسامبر (۹ مهر تا ۱۰ دی) است. این بازه زمانی از سال، با دمایی دلپذیر و قیمت‌های معقول اتاق‌ها همراه است. پس از سال نو با وجود کاهش دما، تعداد گردشگران به طرز محسوسی افزایش می‌یابد و همین امر باعث افزایش قیمت هتل‌ها و جمعیت زیاد در این شهر می‌شود.
پیدا کردن مسیر در هنگ کنگ با وجود تابلوهای اتوبوس و مترو به زبان انگلیسی راحت و آسان است. مسافران می‌توانند از مترو، قطار سبک شهری، اتوبوس، مینی‌بوس، قایق، تراموا و تاکسی برای حمل و نقل استفاده کنند. یکی از پیشرفته‌ترین خطوط مترویی در جهان متعلق به هنگ کنگ است، با میزان بیش از ۹۰ درصدی سر وقت بودن قطارهایی که توسط کامپیوتر و هوش مصنوعی برنامه‌ریزی می‌شوند. یکی دیگر از وسایل نقلیه‌ی حیاتی در هنگ کنگ تراموا یا قطارهای شهری است که به طور متوسط روزانه ۲۳۰,۰۰۰ مسافر را جابه‌جا می‌کنند. از دیدنی های هنگ کنگ می‌توان به موزه چای هنگ کنگ، قله ویکتوریا، معبد من مو، صومعه چی لین، معبد ونگ تای سین، روستای تای او،پارک اقیانوس هنگ کنگ، بازار شبانه‌ی خیابان تمپل، استار فری، دیزنی‌لند هنگ کنگ، صومعه ده هزار بودا، مرکز نمایشگاهی و همایشی هنگ کنگ، موزه‌ی دریایی هنگ کنگ و مرکز میراث و هنر تای کوان هنگ کنگ اشاره کرد.
تابستان های کشور هنگ کنگ گرم و مرطوب است و افرادی که با گرما مشکلی ندارند این فصل را گزینه خوبی برای سفر به کشور هنگ کنگ می دانند. البته که فصل تابستان در این کشور در لیست فصل های شلوغ قرار دارد و آب و هوا چندان مشکل ساز اعلام نشده است. در یک جمع بندی مشخص می شود که وضعیت آب و هوای کشور هنگ کنگ در طول سال در فصل پاییز و زمستان بهتر است، فصل تابستان در لیست فصلی قرار دارد که از نظر آب و هوایی شرایط نامناسبی داشته و رطوبت به مرز 91 درصد نیز رسیده است و خطر گرمازدگی زیادی به همراه دارد. تور یک روزه به اوشن پارک یک سوپرایز عالی برای کودکان خواهد بود. اوشن پارک یا همان پارک اقیانوس از دیدنی های جذاب در کشور هنگ کنگ است و هیجان زیادی به همراه دارد. در این پارک ترن های هوایی با شرایطی بسیار ترسناک فعالیت می کنند، بازدید از آکواریوم بزرگ این بخش بسیار دل انگیز است و همینطور تماشای حیوانات کمیاب نیز بخشی از شرایط گردشگری در کشور هنگ کنگ محسوب می‌شود.
فکت های هنگ کنگ
1- مردم هنگ کنگ اجازه زندگی یا کار در ماکائو یا چین را ندارند، با اینکه هنگ کنگ جزئی از چین است.
2- هنگ کنگی ها در المپیک گروه و تیم جداگانه ای از چین دارند. اتفاقی که در المپیک سال ۲۰۰۸ افتاد.
3- این شهر همانند ماکائو لشکر و نیروهای ارتشی ندارد و از این بابت به چین متکی است.
4- هر چند که بیشتر کشورهای جهان در هنگ کنگ یا ماکائو سفارتخانه دارند اما کشور چین آن ها را کنسولگری نامیده است و به آن ها سفارتخانه نمی گوید.
5- بسیاری از مردم چین چنین شعاری دارند: «یک چین و دو سیستم». که در حقیقت اگر بخواهیم تفاوت هنگ‌کنگ، ماکائو و چین را در نظر بگیریم باید بگوییم: «یک چین و سه سیستم»!
6- هنگ کنگ و ماکائو دروازه ای برای تجارت ابریشم و چای از چین به سمت اروپا و پرتغال یا بریتانیا بودند.
7- هنگ کنگ قبلا یک مستعمره امپراتوری بریتانیا بود، پس از سلسله چینگ، چین جزیره هنگ کنگ را در پایان جنگ جهانی اول در سال ۱۸۴۲ اشغال کرد. استعمار پس از جنگ دوم در سال ۱۸۶۰ گسترش یافت. وقتی که این استعمار در سال ۱۹۹۷ پایان یافت، کل قلمرو به چین باز گردانده شد. سیستم حکومتی هنگ کنگ به عنوان یک منطقه ویژه اداری جدا از سرزمین اصلی چین است.
8- این کشور اغلب به عنوان ترکیبی از شرق و غرب شناخته می شود. ارزشهای چینی سنتی با تأکید بر خانواده و آموزش و پرورش با ایده آل های غربی، از جمله آزادی اقتصادی و حاکمیت قانون، ترکیب شده است. گرچه اکثریت قریب به اتفاق از اقوام چینی هستند، هنگ کنگ یک هویت متمایز ایجاد کرده است. این قلمرو به دلیل دوره طولانی اداره استعمار و سرعت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی متفاوت از سرزمین اصلی است. جریان اصلی از مهاجران ناشی از نقاط مختلف چین حاصل می شود. این تحت تأثیر آموزش انگلیسی بریتانیا، یک سیستم سیاسی جداگانه و توسعه سریع سرزمین در اواخر قرن بیستم بود. اکثر مهاجران ورودی از فقر و جنگ فرار می کنند، که منعکس کننده آن است که امروزه مردم این کشور را ثروتمند در نظر می گیرند و مایلند نسبت به خود و تصمیمی که به منافع مادی کمک می کند، نزدیک شوند.
9- فضای زندگی بسیار لوکسی در هنگ کنگ حاکم است، سیستم زندگی و فرهنگ مردم بسیار غنی است و همه چیز برای یک زندگی ایده آل فراهم است. در حدود 3 دانشگاه در این منطقه در رتبه 500 و 3 دانشگاه دیگر در رتبه 300 در دنیا قرار دارند، مباحثی که در این کشور تدریس می شود بین المللی بوده و فضای آموزشی روز به روز پیشرفت کرده است به این ترتیب دولت در صدد است که نیروی باسواد را افزایش دهد و مهاجرپذیری در لاین تحصیل بیشتر از قبل دیده می شود
..............................................
آشنایی با کشورها (88) : یمن
آشنایی با کشورها (87) : مقدونیه
آرشیو مطالب
