رضا رادالبته یکبار زمان شاه گوانگتو کل شبه جزیره فتح شد اما گوانگتو بخاطر پیشگیری از تنشها پادشاهان شیلا(که خودش انتخاب کرد)و بکجه رو ابقا کرد بعنوان حاکم اون کشور و بعد رفت سمت چین و اون حکومتو در چین شکست دادو فتح کرد..قطعا اگه دوامی داشتن شیلا و بکجه بخاطر وجود گوگوریو بوده که تمامی حملات از شمالو دفع میکرده و بسیار قوی بوده و دوتا از قلعه هاش به اسم انسی و یودونگ معروف بودن که هیچ کشوری نتونست فتحشون کنه تا پایان عمر گوگوریو و اون اخر هم قلعه رو ترک کردن خودشون که به دست تانگ افتاد،ارتش متحد تانگ حدود یک میلیون نفر بودن و در ابتدا از گوگوریو شکست میخورن و امپراطورشون از ناحیه چشم با تیر فرمانده یانگ مانچون زخمی میشه و بعد مدتی به همین خاطر میمیره و به پسرش توصیه میکنه که هیچوقت به گوگوریو حمله نکنه ولی پسرش با ارتشی بزرگ گوگوریو رو فتح میکنه..گوگوریو خیلی مورد تهاجم قرار میگرفت که یکی از بزرگترینشون ارتش سه میلیون نفری سلسله سونای چین بوده که توسط فرمانده قلعه انسی سر امپراطور سونایو میبرن و شکستی مفتضحانه براشون به بار میاد جوری که سلسله سونای بعد اون جنگ از هم میپاشه و سلسله تانگ جانشینش میشه،تاریخ گوگوریو پر از شگفتیها و شجاعتها بوده برعکس اینکه خیلیا فکر میکنن اونجا یه منطقه کوچیکه ولی همون منطقه کوچیک نزدیک به هزار سال فتح نشد..جالبه توی کتاب سامگوک ساگی که روایات مردم بعد از گوگوریو هست توش نوشته که زمانی که به اخر عمر گوگوریو نزدیک شده بود از چشمای مجسمه بانو یوها مادر جومونگ که به عنوان نماد در گوگوریو ساخته بودن خون میچکیده،تمام اینها نشون میده که تاریخ غنی و جالبی دارن..البته من خودم سلسله بالهایو خیلی دوس دارم که بعد از گوگوریو ساخته شد توسط مردم گوگوریو که با کلی زحمت اون کشورو درست کردن و چهار برابر گوگوریو وصعتش شد اما حسادت و کینه ژاپنیا به اون سلسله باعث شد تو حملاتشون به کره در زمان چوسون جدید تمام اسناد مربوط به تاریخشونو از بین ببرن و اطلاعات زیادی ازش نمونده ولی همون زمان با ایرانیا و رومیا هم ارتباط اقتصادی داشتن و مردم دنیا اونارو کشوری قدرتمند میدونستن
