بوروندی با نام رسمی جمهوری بوروندی (به فرانسوی: Republika y'u Burundi) کشوری است در مرکز آفریقا. پایتخت آن گیتگا و بزرگترین شهر آن بوجومبورا است. بوروندی کشوری است کوچک در منطقه دریاچه‌های بزرگ که در همسایگی اوگاندا، کنگو، رواندا و تانزانیا قرار دارد. جمعیت بوروندی ۱۰ میلیون پانصد هزار نفر است و زبان‌های رسمی این کشور کیروندی (زبان ملی و رسمی) و فرانسه و انگلیسی هستند. واحد پول این کشور فرانک بوروندی نام دارد.
۸۵ درصد از جمعیت این کشور از قوم هوتو و ۱۴ درصد توتسی هستند. درصد مسیحیان در بوروندی بین ۸۰ تا ۹۰ درصد جمعیت برآورد می‌شود که حدود ۶۵ درصد از آنها کاتولیک رومی هستند. ۵ درصد جمعیت نیز به باورهای بومی اعتقاد دارند و بین ۲ تا ۵ درصد نیز مسلمانند که بیشتر در شهرهای اصلی زندگی می‌کنند. بوروندی در سال ۱۹۶۲ به استقلال دست یافت. نظام سیاسی این کشور در ابتدا سلطنتی بود، اما مجموعه‌ای از ترورها، کودتاها و وضعیت کلی ناامنی منطقه‌ای به برپایی جمهوری و نظام تک‌حزبی در این کشور در سال ۱۹۶۶ انجامید. کشمکش‌های پاک‌سازی قومی و در نهایت دو جنگ داخلی و نسل‌کشی‌ها در دهه ۱۹۷۰ و دوباره در دهه ۱۹۹۰، مانع توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور شد و این کشور را در سطح یکی از فقیرترین کشورهای جهان نگاه داشت.
بوروندی در سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۶ به جنگی داخلی میان شورشیان بوروندی و نیروهای ارتش درغلطید که در آن زمان اکثریت آن را توتسی‌ها تشکیل می‌دادند. این درگیری‌های قومی در آن موقع به قیمت جان حدود ۳۰۰ هزار نفر تمام شد. پس از قتل رئیس‌جمهور ملشیور اندادایه در روز ۲۱ اکتبر ۱۹۹۳ به دست افسران توتسی، در فاصله ده روز «ده‌ها هزار» توتسی و اوتوی میانه‌رو به قتل رسیدند. این اولین رئیس‌جمهور اوتویی بود که چهار ماه قبل از کشته شدن در جریان نخستین انتخابات دمکراتیک این کشور برگزیده شده بود. شبح نسل‌کشی بر کشور همسایه رواندا سایه افکنده‌است. قراردادهای صلح آروشوا تانزانیا، که در ماه اوت ۲۰۰۰ بین دولت و ۱۷ حزب سیاسی به امضا رسید، از طرف توتسی‌های عضو «انجمن قدرت دفاع از خود» (P A) و همین‌طور اوتوهای «نیروهای ملی آزادی» (F N L) رد شده‌است. ۳۰۰۰ شورشی «نیروهای ملی آزادی» که مورد حمایت جنبش‌های واپس گرای مذهبی و کلیساهای آدوانتیست محلی هستند هنوز نفرت شدیدی نسبت به توتسی‌ها دارند و آنها را به تدارک نسل‌کشی اوتوها متهم می‌کنند. این عده هم چنین مسئولیت قتل‌عام «گاتومبا» را به عهده گرفته‌اند. قتل‌عام ۱۵۲ پناهنده توتسی اهل کنگو در روز ۱۳ اوت ۲۰۰۴ در اردوگاه گاتومبا در نزدیکی مرز جمهوری دمکراتیک کنگو (R D C) باعث بروز مجدد نگرانی و وحشت شده‌است . انتخابات عمومی پیش‌بینی شده برای ماه اکتبر آینده بدین ترتیب به دلیل بحران و فشارهای سیاسی به تعویق خواهد افتاد. جامعه بین‌المللی امید داشت که با انعقاد پیمان صلح در سال ۲۰۰۶ خشونت‌های قومی در بوروندی پایان یابد. اما اینک شواهد خلاف این پیش‌بینی را نشان می‌دهد. شواهد گویای حیات مجدد وقایعی نظیر نسل‌کشی است و شکنجه، آدم‌ربایی، خشونت جنسی و قتل به‌ویژه علیه قوم توتسی بالا گرفته‌است. سازمان ملل متحد روز ۱۵ ژانویه ۲۰۱۶ خبر داد که بوروندی در خطر شعله‌ور شدن جنگ داخلی با انگیزه‌های قومی است. پی‌یر انکورونزیزا از سال ۲۰۰۵ رئیس‌جمهور بوروندی بوده‌است. بحران در بوروندی بعد از آن آغاز شد که پی‌یر انکورونزیزا، رئیس‌جمهور این کشور در آوریل ۲۰۱۵ اعلام کرد که برای سومین دوره متوالی می‌خواهد نامزد انتخابات ریاست جمهوری شود. معترضان، این اقدام او را مغایر با قانون اساسی می‌دانند. دولت بوروندی از آن زمان به بعد برای مقابله با اعتراض‌ها به خشونت متوسل می‌شود. در مه ۲۰۱۵ گروهی از ژنرال‌های ارتش که علیه رئیس‌جمهور این کشور دست به کودتا زده بودند، دستگیر شدند. کودتا در زمانی انجام شد که رئیس‌جمهور بوروندی برای شرکت در اجلاس سران شرق آفریقا به کشور تانزانیا سفر کرده بود. پیش از آن، تصمیم آقای نکورونزیزا برای کاندیدا شدن در انتخابات ریاست جمهوری باعث اعتراضات گسترده شد. این اعتراضات همچنین سبب شد که ده‌هزار نفر از بوروندی فرار کنند. پی‌یر انکورونزیزا در صورت انتخاب مجدد، برای سومین بار متوالی رئیس‌جمهور بوروندی خواهد بود.
بوروندی یکی از کوچکترین کشورهای قاره آفریقاست. این کشور به آبهای آزاد راه ندارد و آب و هوای استوایی دارد. بوروندی بخشی از کافت آلبرتی است که امتداد غربی کافت شرق آفریقا به‌شمار می‌آید. این کشور بر روی فلات تپه‌ماهوری مرکز آفریقا واقع شده‌است. میانگین ارتفاع فلات مرکزی ۱۷۰۷ متر است که بخش‌های کم‌ارتفاع‌تر آن در مناطق مرزی واقع شده‌اند. بلندترین قله کوه هه‌ها نام دارد که ارتفاع آن ۲۶۸۵ متر و محل آن در جنوب شرق بوجومبورا است. سرچشمه رودخانه نیل در استان بوروری قرار گرفته که از طریق دریاچه ویکتوریا به آبهای بالادستی نیل پیوند دارد. دریاچه ویکتوریا نیز یکی از منابع آبی مهم بزرگ بوروندی است. دریاچه بزرگ دیگر کشور دریاچه تانگانیکا است که بیشتر گوشه جنوب غربی بوروندی را پوشانده‌است. زمین‌های بوروندی بیشتر زراعتی یا مراتع هستند. سکونت جمعیت روستایی در این کشور باعث از بین رفتن جنگل‌ها، فرسایش خاک و نابودی زیستگاه‌ها شده‌است. نابودی جنگل‌ها در سراسر کشور تقریباً به‌طور کامل به خاطر جمعیت بیش از حد است. در این کشور تنها ۶۰۰ کیلومتر مربع جنگل باقی‌مانده که نه درصد آن در سال میان می‌رود. دو پارک ملی در این کشور قرار دارند که هر دو در سال ۱۹۸۲ برای محافظت از حیات وحش ایجاد شده‌است. شهرهای مهم کشور بوروندی عبارتند از موینیگا، نگوزی و گی تکا.
واحد پول این کشور فرانک بوروندی می‌باشد. بوروندی یک کشور محصور به خشکی با منابع فقیر و بخش تولیدی توسعه‌نیافته‌است. اقتصاد این کشور عمدتاً بر پایه کشاورزی است که در سال ۲۰۱۷ میلادی ۵۰ درصد از تولید ناخالص داخلی را به خود اختصاص داد. بیش از ۹۰ درصد از جمعیت بوروندی در بخش کشاورزی مشغول به کارند. صادرات اصلی بوروندی قهوه و چای است که ۹۰ درصد درآمد ارز خارجی را تشکیل می‌دهند، هر چند صادرات سهم نسبتاً کوچکی در تولید ناخالص داخلی دارد. سایر فراورده‌های کشاورزی عبارتند از پنبه، چای، ذرت، ذرت خوشه‌ای، سیب زمینی شیرین، موز، مانیوک؛ گوشت گاو، شیر و چرم. بوروندی یکی از فقیرترین کشورهای جهان است، که راه نداشتن به آبهای آزاد، قوانین بد، فقدان آزادی اقتصادی، عدم دسترسی به آموزش و پرورش و شیوع ایدز در این وضعیت سهیم‌اند. تقریباً ۸۰ درصد از جمعیت بوروندی در فقر زندگی می‌کنند. در سراسر بوروندی، به ویژه در قرن بیستم،[۳۱] قحطی و کمبود غذا رخ داده‌است و بر اساس برنامه جهانی غذا، ۵۶٫۸ درصد از کودکان زیر ۵ سال از سوء تغذیه مزمن رنج می‌برند. درآمدهای صادراتی بوروندی - و توانایی این کشور برای پرداخت وارداتش - اساساً به شرایط آب و هوایی و قیمت بین‌المللی قهوه و چای وابسته است.
زبان‌های رسمی این کشور کیروندی (زبان ملی و رسمی) و فرانسه و انگلیسی هستند. درصد مسیحیان در بوروندی بین ۸۰ تا ۹۰ از جمعیت برآورد می‌شود که حدود ۶۵ درصد از آنها کاتولیک رومی هستند. در ژوئیه ۲۰۱۶، سازمان ملل متحد جمعیت بوروندی را ۱۰٬۵۲۴٬۱۱۷ نفر برآورد کرد. این در حالی است که این کشور در سال ۱۹۵۰ میلادی تنها ۲٬۴۵۶٬۰۰۰ نفر جمعیت داشت. نرخ رشد جمعیت بوروندی ۲٫۵ درصد در سال است که بیش از دو برابر میانگین جهانی می‌باشد و یک زن بوروندیایی به‌طور متوسط ۶٫۳ فرزند دارد که تقریباً سه برابر میزان باروری بین‌المللی است. بوروندی در سال ۲۰۱۲، پنجمین میزان باروری بالا را در جهان داشت. بسیاری از مردم بوروندی در نتیجه جنگ داخلی به کشورهای دیگر مهاجرت کرده‌اند. در سال ۲۰۰۶، ایالات متحده حدود ۱۰٬۰۰۰ پناهنده بوروندیایی را پذیرفت. بوروندی یک جامعه روستایی باقی مانده‌است که فقط ۱۳٪ جمعیت آن در سال ۲۰۱۳ در شهرها زندگی می‌کردند. تراکم جمعیت حدود ۳۱۵ نفر در کیلومتر مربع است، یعنی دومین تراکم بالای جمعیت را در میان کشورهای جنوب صحرای آفریقا دارد. تقریباً ۸۵٪ جمعیت از قوم هوتو و ۱۵٪ توتسی هستند. کمتر از ۱٪ از اهالی بوروندی نیز از قوم بومی توا هستند.
در سال ۲۰۰۹، نرخ باسوادی بزرگ‌سالان در بوروندی ۶۷٪ (۷۳٪ مرد و ۶۱٪ زن) برآورد شد. در سال ۲۰۱۵ این آمار به ۸۵٫۶٪ (۸۸٫۲٪ مرد و ۸۳٫۱٪ زن) افزایش یافت.سوادآموزی در میان زنان بالغ از سال ۲۰۰۲ میلادی ۱۷ درصد افزایش نشان می‌دهد. بوروندی تنها یک دانشگاه عمومی دارد به نام دانشگاه بوروندی. در شهرهای کشور چند موزه نیز وجود دارد، مانند موزه زمین‌شناسی بوروندی در بوجوموربورا و موزه ملی بوروندی و موزه حیات بوروندی در گیتگا.سنت شفاهی این کشور قوی است که رویدادهای تاریخی و پندهای زندگی را از طریق داستان، شعر و ترانه منتقل می‌کند. ایمیگانی، ایندیریمبو، آمازینا، و ایوی‌یووگو از سبک‌های ادبی در بوروندی هستند. از آنجا که کشاورزی صنعت اصلی است، غذای معمول بوروندی بیشتر شامل سیب‌زمینی شیرین، ذرت و نخود است. با توجه به هزینه‌ها، گوشت تنها چند بار در ماه خورده می‌شود. هنگامی که چند آشنای نزدیک به ملاقات هم می‌آیند معمولاً گونه‌ای آبجو را به نام «ایمپـِکه» با هم از یک ظرف بزرگ می‌خورند که نمادی است از یگانگی. نواختن طبل از اهمیت خاصی در فرهنگ بوروندی برخوردار است.
فرهنگ بوروندی مبتنی بر سنتهای محلی و نفوذ کشورهای همسایه است. فرهنگ بوروندی عمدتاً شامل ترانه ها ، رقص ها ، داستان ها و افسانه ها است. شعر گاهی در مجامع اجتماعی تلاوت می شود.چوپان ها هنگام عقب نشینی حیوانات از مراتع ، ترانه های شبانگاهی خود را دارند که در آخر روز می خوانند. و بزرگان در خانه بزرگان داستان ها و افسانه های نسل جوان راجع به زندگی اجدادشان می گویند.هنر در بوروندی بسیار متنوع است. صنایع دستی یک شکل هنری مهم در بوروندی است. سبد بافی یک هنرپیشه محبوب برای صنعتگران بوروندی است. صنایع دستی دیگری مانند ماسک ، سپر ، تندیس و سفال در بوروندی ساخته شده است.طبل ها نقش بزرگی در موسیقی اکثر کشورهای آفریقایی بازی می کنند ، اما در بوروندی آنها تقریباً معنایی دارند. طبل های معروف سلطنتی بوروندی ، که بیش از چهل سال اجرای آن را انجام داده اند ، برای طبل های سنتی با استفاده از طبل های karyenda ، amashako ، ibishikiso و ikiranya ذکر شده اند. رقص اغلب با اجرای طبل همراه است ، که اغلب در جشن ها و اجتماعات خانوادگی مشاهده می‌شود.
بوروندی در شرق آفریقا واقع شده است و دارای سرزمینی مملو از کوه ها ، Savannas ها و مزارع کشاورزی است و دارای جنگل هایی در اطراف رودخانه ها و آب ها است. کشاورزی در 80 درصد از سطح کشور گسترش یافته و به ویژه شامل قهوه ، چای ، ذرت ، لوبیا و مانیوک است. با توجه به این ویژگی ها ، غذاهای بوروندی نمایانگر فرهنگ آشپزی آفریقا است ، زیرا لوبیا را شامل می شود که جزء اصلی پخت و پزهای بروندی ، میوه های عجیب و غریب (عمدتا موز) گیاهان ، سیب زمینی شیرین ، کاساوا ، نخود فرنگی ، ذرت و غلات مانند ذرت و گندم. Profiteroles نیز گاهی اوقات به عنوان یک ظرافت نادر از آن لذت می رود. گوشت زیادی در بوروندی مصرف نمی‌شود ، زیرا پرورش حیوانات شغل ثانویه است. هنوز هم ، برخی از ظروف وجود دارد که شامل بز و گوشت گوسفند است ، اما گاوها بسیار مقدس هستند.
فکت های بوروندی
1- اعتقاد سنتی بوروندی دارای یک خدا ، ایمنا و نوعی کاهن اعظم ، کیرانگا بود. آنها همچنین به روح اجداد اعتقاد داشتند. نام هایی مانند ایمانا امروزه هنوز در حال استفاده برای تعیین چهره های دین مسیحی هستند ، بنابراین اصطلاحات سنتی را در مسیحیت مدرن ادغام می کنند.
2- فرهنگ بوروندی شامل نگهداری دام ها نیست و بنابراین به غذای گیاهی وابسته هستند. این به معنای پروتئین کمتری در رژیم غذایی آنها است و کشور را در معرض سوء تغذیه و کواشی کار قرار می‌دهد.
3- تا زمانی که یک گاو دارید ، پس شما یک شخص ثروتمند در بوروندی هستید. هرچه گاوهای بیشتری داشته باشید ، وضعیت اجتماعی شما بهتر خواهد بود.
4- بروندی ها عاشق نوشیدنی های الکلی سنتی خود درست مانند سایر مجموعه های معمولی آفریقایی هستند. آبجو سنتی با نشستن دایره ای و قرار دادن گلدان در مرکز مست است. سپس بیش از ده ها نفر از نی ها را برای جوشیدن دم کرده از آبجو استفاده می کنند. این عادت منحصر به فرد به نسل مدرن تغییر کرده است ، و پیدا کردن افرادی که از نی در کافه ها استفاده می‌کنند معمول است
5- بوروندی مستعمره بلژیک بود و در سال ۱۹۶۲ به استقلال رسید.
6- فوتبال ورزش ملی بوروندی است.
7- این کشور اولین مدالش در المپیک را با مدال طلا در سال 1996 جشن گرفت
.................................................
آشنایی با کشورها (49) : سودان
آشنایی با کشورها (48) : فنلاند
کل کشورهای معرفی شده
