نگاهی به تیم منتخب بهترین بازیکنان تاریخ اسکاتلند از دید گوردون استراچان؛ از دالگلیش و دنیس لاو تا اندی رابرتسون

حسین باقرشاهی 04/30/2020 - 23:29 مشاهده پروفایل

3,417 مشاهده / 54 دیدگاه 24 3 11

گوردون استراچان در یادداشتی تیم منتخب بازیکنان اسکاتلندی خود را منتشر کرده است.

طرفداری- گوردون استراچان، بازیکن سابق تیم ملی اسکاتلند، تیم منتخب یازده نفره ای از بازیکنان اسکاتلندی از دید خود را در سایت News Paddypower منتشر کرده است. وی پیش از این یادداشت درباره انتخاب های خود نوشته است:

چند مورد از بهترین بازیکنان را در این لیست آورده ام ولی مجبور شدم بسیاری از بازیکن های بزرگ را جا بگذارم. برای کسانی که این لیست را می خوانید و از انتخاب ها متعجب هستید باید بگویم که احساس نکنید به شما اهانت شده است. این فقط برای سرگرمی بوده و من همه شما را دوست دارم. اگر بخواهیم کمی در این موضوع جدی تر باشیم باید بگویم از تمام کسانی که با آن ها بازی کرده ام یا زیر نطر من بازی کرده اند، قدردانی می کنم. قطعا می توانم یک تیم منتخب دیگر از بازیکنانی که در این لیست حضور ندارند درست کنم.

دروازه بان: جیم لیتون

او یک دروازه بان عالی است. همیشه با او بازی کردم و در هیچکدام از تیم‌های منتخبی که انتخاب کردم، او را مد نظر قرار ندادم بنابراین این یکی را به او بدهکار بودم.

مدافع راست: دنی مک گرین

می‌دانید چه چیزی خنده دار است؟ دنی در نظرسنجی ای به عنوان بهترین دفاع راست جهان انتخاب شد ولی اکثر دوران بازی خود را در سمت چپ خط دفاعی سپری کرد. مثل یک ماشین بود و یاد آور جونیور در تیم ملی برزیل در سال 1982 بود. شکل بدن، استحکام و توانایی حفظ توپش نیز درست مثل او بود.

مدافع وسط: آلان هانسن

فوق العاده است. هواداران اسکاتلند این موضوع که او مدام سعی می‌کرد توپ را پاس بدهد را دوست نداشتند. وقتی می‌بینید او فقط 26 بار برای تیم ملی به میدان رفته درحالیکه برخی 50 بازی ملی در کارنامه خود دارند. با خودتان می‌گویید: "مسخره است."

او در بازیسازی نه در چمن‌های امروزی بلکه در زمین‌هایی که شرایط وحشتناکی داشتند، تبحر داشت. در این شرایط وقتی به مشکل بر می‌خورید همیشه می‌توانید به عقب برگردید و با دروازه بان بازی کنید.

مدافع وسط: گوردون مک کوئین

همکاری دوباره ما در تیم میلدزبرو اتفاق افتاد جایی که او به عنوان استعداد یاب درکنارم حضور داشت. واقعیت این است اگر کمی بهتر کار می‌کرد، هنوز شغلم را داشتم. به عنوان یک بازیکن، به شدت سریع بود. مردم متوجه سرعت فوق العاده او نمی‌شدند و همچنین در هوا او یک هیولا بود.

وقتی مربی می‌شوید، اوایل فکر می‌کنید همه چیز مربوط به پاس دادن است ولی خیلی زود متوجه می‌شوید که زدن ضربات سر و تکل به چه اندازه مهم است. گوردون مثل ویرجیل فن دایک در زمان حال بود. گل پیروزی بخشش برابر انگلیس، باعث خاص شدنش در این لیست می‌شود.

مدافع چپ: اندی رابرتسون

رابو حالا یکی از بهترین بازیکنان جهان ست و به نظر می‌رسد هربار که بازی می‌کند، بهتر و بهتر می‌شود. نگرش درستش باعث قرار گیری وی در جایگاه فعلی اش شده است. این بازیکن 26 ساله فوق العاده است.

هافبک وسط: بیلی برمنر

بیلی میل بی‌نظیری به پیروزی داشت که این موضوع روی تیم تاثیر گذار بود و حتی گاهی او گل‌های بسیار مهمی به ثمر می‌رساند و همه چیز را تغییر می‌داد. در آن روزها که ما جوان بودیم، او الگویمان بود و درست مثل باقی مردم در اسکاتلند بود.

هافبک وسط: گرام سونس

برخلاف بیلی، گرائمه هیچ شباهتی به مردم در اسکاتلند نداشت. او از ادینبورگ آمده بود و نمی‌دانم چگونه سر از تیم ملی درآورده بود. هرچند اگر درمورد مدل موهایش بپرسید، می‌دانم از کجا آمده است. در بالاترین سطح ممکن بازی می‌کرد و به همه چیز دست یافته بود و یکی از بهترین بازیکنان بود. طریقه ای که کودکان او را می‌شناسند، شرم آور است. او حتی حالا نیز همان نظمی که در دوران بازی خود داشت را دارد یا حتی به همان شکل لباس می‌پوشد.

وینگر راست: جیمی جانستون

همیشه او را با تصویری به خاطر می‌آورم که درحال تعویض شدن در برنابئو بود و تماشاگران ایستاده او را تشویق می‌کردند. وقتی چنین اتفاقی رخ میدهد، شما می‌دانید که یکی از بهترین‌ها هستید.

در زمین مسابقه یک نابغه و خارج از آن نیز شخصیت فوق العاده ای داشت. مگر چند نفر می‌توانند از حادثه هلکوپتری که او از آن جان سالم به در برد، نجات پیدا کنند؟ وی یکی از شجاع ترین بازیکنانی بود که تا حالا دیدم. او در روزگازی که ممکن بود به شدت آسیب ببینید بازی می‌کرد ولی این موضوع هیچ تاثیری رویش نگذاشته بود.

وینگر چپ: ادی گری

تمام ستاره های جوانی که ادی گری را نمی‌شناسند، به یوتیوب بروند و عبارت "ادی گرای برابر برنلی" را جستجو کنند. در آن بازی دو گل برای لیدز به ثمر رساند که می‌توانند به عنوان دو گل برتر فصل شناخته شوند. محشر بودند. مردی متواضع با توانایی‌های فوق العاده و حتی اگر امروز او را ببینید نیز وی را دوست خواهید داشت.

مهاجم نوک: دنیس لاو

او بسیار سریع، شجاع و خوب در هوا بود. همه او را به خاطر انتخاب شدنش به عنوان بهترین بازیکن سال، بازی برای منچستریونایتد و رفتن به تورینو می‌شناسند. اما من او را به عنوان یکی از اولین الگوهای من و پدرم در دنیای فوتبال می‌شناسم.

مهاجم نوک: کنی دالگلیش

معمولا وقتی گلی می‌زنیم، نفسی می‌کشم و آماده ادامه مسابقه می‌شوم ولی هرگاه یاد گل کنی در دیدار اسکاتلند برابر بلژیک می‌افتم، با خودم می‌گویم کاش در خوشحالی پس از گل بازیکنان شرکت می‌کردم چرا که این گل تا سال‌ها نمایش داده می‌شود.

کنی نه کند بود و نه سریع ولی از لحاظ ذهنی درون زمین، از همه سریع تر بود. هنوز هم مثل زمان بازی اش آماده و متواضع است.