Bayern Munichسینما حرفه ای زندگی من با این فیلم شروع شد... در واقع اولین فیلمی که حرفه ای دیدم و خوب منو عاشق سینما کرد، فیلم رو دفعات بعد که خوب نوقعات و اطلاعات سینمایی و تنوع فیلمم بالا رفته بود دیدم فهمیدم این فیلم فقط دوست دارم نه اینکه تحسینش کنم ، دلیلش مشخصه
اگر سینمایی را دوست داشتهباشم و آن را در ارزیابی، دارای ارزش هنری بدانم قطعا آن سینماییست که قصه بفهمد و قصه بگوید؛ سینمایی که جوهره ی خود، یعنی درام را درک کرده و توانسته باشد من را مجذوب کاراکترهای منحصر به فرد و فضایِ خاص خود کردهباشد. در نهایت نیز اگر حرفی برای گفتن داشتهباشد، آن را از پسِ همین عناصر دراماتیک در ناخودآگاهِ منِ مخاطب بنشاند. دقیقا به همین دلیلست که به نظرم فیلم «لئون: حرفهای»، فیلمی پر ضعف اما موفق است که در برابر اهداف و خواستههایِ خود به شدت ناتوان به نظر میرسد. اما به آن اهداف میرسد یعنی جذب بیینده ! تماما مشخص است که فیلمِ «لوک بسون» یک اثر شخصیت محور است؛ یعنی فیلمی که بار و هسته ی مرکزی درام و حرکت آن برعهده ی کاراکتر است و اینجا بخصوص در این فیلم شاهد یک ایده ی تکرارشده هستیم: دو پرسوناژ در کنار یکدیگر و تاثیرشان بر هم
بازی پورتمن در نوع خوب جالبه ، بازی گری اولدمن هم زیباست
داستان فیلم غیر اقعیه اما خوب ببیننده محوره
در مجموع ارزش وقت داره چون میتونه شروع خوب سینما برا همه باشه