طرفداری- غروب آفتاب جذاب دیگری در شهر گالیسا آمده و رفته بود. در حالی که آسمان به آرامی در حال تاریک شدن بود، شهرک ساحلی کامبادوس در حال آماده‌سازی برای استقبال از میهمانان خارجی بود. چند ساعت طول کشید تا همه چیز برای پذیرایی از میهمانان آماده شود. چراغ‌های شهر کامبادوس زیر آسمان تاریک شب، روشن و خاموش می شدند و این نشان می داد که به زودی کار آغاز خواهد شد. یک کشتی در حال نزدیک شدن به ساحل بود اما با این حال قصد نداشت تا خود را به خشکی برساند. قرار بود تا ملاقات میان محلی‌ها و افراد خارجی در اقیانوس اطلس اتفاق بیفتد و هر دو طرف آگاه بودند که معامله نباید بیش از دو دقیقه طول بکشد.
این کشتی مرموز در چند کیلومتری ساحل متوقف شد و در آنجا هیچ حرکتی مشاهده نشد. به غیر از صدای جریان آب بر روی سنگریزه‌ها، چیزی شنیده نمی شد. سکوت بزرگی در ساحل حکمفرما بود و به میهمانان خارجی خوش‌آمد می گفت و به نظر نمی رسید که میهمانان از این سکوت شگفت زده شده باشند. ناگهان صدای موتور چند قایق موتوری این سکوت را بر هم زد و چراغ جلوی قایق‌ها، تاریکی شب را در ساحل روشن کرد. تمامی افراد مجموعه، آماده بودند. گروهی از افراد محلی با قایق‌های خود به کشتی نزدیک شدند و از کشتی، صدها جعبه پر از کوکائین به قایق‌های موتوری پرتاب می شد. تحویل جنس خیلی سریع انجام شد و هر دو طرف با گفتن hasta luego (به معنی بعدا می‌بینمت) راه خود را رفتند تا مجددا در قرار‌های بعدی با یکدیگر ملاقات کنند.
هنگامی که قایق‌های موتوری به آرامی به ساحل نزدیک می شدند، افراد از قایق‌ها بیرون می آمدند و در تاریکی شب، یک صف تشکیل دادند تا جعبه‌های کوکائین را داخل وانت‌ها بگذارند و پس از اتمام ماموریت، ناپدید شدند. صدها تُن کوکائین به طرف شهر گالیسیا و از آنجا به اسپانیا و بعد از آن به سراسر اروپا توزیع شد.
قاچاق کوکائین در دهه 1980 در شبه جزیره ایبری توسعه یافت. قاچاقچیان مختلفی که سیگار‌های غیر قانونی را توزیع می کردند، فرصت جدید‌تر و راه پر سودتری در قاچاق مواد مخدر دیدند. جدای از حمل و نقل مواد مخدر، آن‌ها در زمینه تولید مواد مخدر از جمله کوکائین، تخصص پیدا کرده بودند. گروهی از ماهیگیران در شمال غربی اسپانیا، به تدریج تبدیل به اربابان هدایت مواد مخدر به سراسر اروپا شدند. در مرکز همه آن ماهیگیران، خوزه رامن پرادو بوگالو معروف به سیتو مینانکو فعالیت می کرد. در سن 30 سالگی، مینانکو تبدیل به بزرگ‌ترین پادشاه مواد مخدر در قاره اروپا شد. او با توجه به رابطه خوبی که با طبقه کارگر داشت، در اواخر 20 سالگی‌اش، قاچاق دخانیات غیر قانونی را آغاز کرد و پس از آشنایی با قاچاقچیان کلمبیایی از کارتل مدلن در دوره‌ای که زندانی بود، تبدیل به یک قاچاقچی مواد مخدر شد.
کارتل‌های کلمبیایی قبلا با قاچاق کوکائین به کشور آمریکا، میلیون‌ها دلار درآمد کسب کرده بودند و مایل بودند تا تجارت خود را به اروپا هم گسترش دهند. مینانکو از گالیسیا به عنوان گذرگاهی برای انتقال مواد مخدر به اسپانیا استفاده کرد و قایق‌های موتوری او وظیفه حمل و انتقال مواد را بر عهده داشتند. ماهیگیران سابق اسپانیایی که تبدیل به اربابان پخش مواد مخدر در اروپا تبدیل شده بودند، به زودی صاحب پول نقد زیادی می شدند و پولشویی برای آن‌ها به یک ضرورت تبدیل شد.
پلیس، مینانکو را زیر نظر داشت و او برای تائید اعتبار خود نیاز به پولشویی و تائید جامعه محلی داشت. او در سن 31 سالگی، مالک باشگاه یوونتوده ده کامبادوس شد، تیمی از شهر کامبادوس با 13000 نفر جمعیت. ناچو کاررو، نویسنده کتاب برف در اقیانوس اطلس که در این کتاب درباره چگونگی ورود کوکائین به اروپا صحبت می کند، در بخشی از کتابش درباره مینانکو می گوید:
مینانکو یکی از هواداران بزرگ فوتبال بوده و هنوز هم است. او خیلی خوشحال بود که رئیس یک باشگاه محلی شده است و همچنین می دانست که از این طریق، می تواند احترام اهالی شهر کامبادوس را به دست آورد و چهره بهتری در میان مردم این شهر کوچک داشته باشد.
مینانکو سرمایه گذاری زیادی در باشگاه یوونتوده انجام داد و آن‌ها را پس از دیپورتیوو لاکرونیا و سلتاویگو، به سومین تیم برتر منطقه تبدیل کرد. او در اولین فصل حضور خود در باشگاه یوونتوده به عنوان مالک، ستارگان زیادی را به این باشگاه آورد تا تیمی را تشکیل دهد که از لیگ‌های آماتور به دسته چهارم اسپانیا راه پیدا کند. خانه مینانکو درست در کنار استادیوم یوونتوده قرار داشت اما هیچگاه به داخل زمین نمی رفت و همیشه سعی می کرد تا برای تماشای تیم محبوبش در کنار هواداران حضور داشته باشد. یک مامور در گفت و گو El Español درباره مینانکو گفته بود:
او همیشه در میان هواداران سفید پوش ایستاده بود و توسط کسانی که عاشقانه او را دوست داشتند، محاصره شده بود. پس از آن، شما همیشه او را در حالی مشاهده می کردید که به رختکن تیم می رفت و به بازیکنان خود تبریک می گفت. او هیچ جزئیاتی از تیم خود را از دست نمی داد.
در میان این بازیکنان، مودستو مندز، ستاره این تیم که به عنوان مهاجم ایفای نقش می کرد، پدر هافبک هجومی فعلی باشگاه سلتاویگو، بریس مندز است. کارمن آوندانو، رئیس جنبش "مادران علیه مواد مخدر" که وظیفه این جنبش مبارزه با توزیع‌کنندگان مواد مخدر در شهر گالیسیا بود، درباره مینانکو می گوید:
او بودجه خرید یک باشگاه دسته اولی را داشت. تیمی که او ساخته بود، شگفت انگیز بود. از همه قاچاقچیان مواد مخدر که با آن‌ها روبرو شده‌ام، از نظر من میانکو باهوش‌ترین و خطرناک‌ترین آن‌ها بود.
مینانکو برای تیم خود اتوبوس جدیدی را خریداری کرد، چند ماساژور را به تیم خود وارد کرد، توپ‌های بسیار جدیدی را در اختیار تیم قرار داد و به بازیکنان خود حقوق‌های چشمگیری همچون 3 میلیون پزوتا (واحد پول رسمی اسپانیا تا سال 2003) در سال به همراه برخی پاداش‌های سخاوت‌مندانه را می داد. ناچو کاررو درباره مینانکو می گوید:
هیچ کدام از بازیکنانی که در آن زمان برای مینانکو بازی می کردند، چیز بدی را راجع به مینانکو نخواهند گفت. او به عنوان رئیس باشگاه با بازیکنان خود رابطه خوبی را داشت و حقوق بسیار خوبی را به آن‌ها می داد و آن‌ها را به دسته سوم فوتبال اسپانیا برد. همه بازیکنان می دانستند که چه اتفاقاتی در پشت صحنه رخ می دهد اما هیچکس آن اتهامات را قبول نمی کرد. بسیاری از آن‌ها در این رابطه فقط سکوت می کردند. تمامی معاملات به صورت نقدی انجام می شد و بازیکنان عادت داشتند که با کیسه‌های پلاستیکی پر از پول نقد از اتاق رختکن خارج شوند. وضعیت شبیه به این بود که آن‌ها برای رئال مادرید بازی می کنند.
یکی از بازیکنان تیم‌های دسته سوم اسپانیا در دهه 1980 درباره مینانکو و باشگاه یوونتوده می گوید:
در این سطح از فوتبال، هیچ تیمی مانند آن‌ها وجود نداشت. آن‌ها تیم بزرگی بودند. من به خاطر دارم که برای بازی با آن‌ها به کامبادوس سفر کرده بودیم و آن‌ها جدیدترین کفش‌ها را داشتند. بازیکنانی که در یوونتوده بازی می کردند، از دسته دوم اسپانیا خریداری شده بودند (در حالی که این باشگاه در دسته سوم حضور داشت!) و سطح کیفیت این بازیکنان فوق العاده بود و هیچکس مثل آن بازیکنان نمی توانست بازی کند. بازیکنان آن‌ها شگفت انگیز و فوق العاده بودند و در سطح متفاوتی نسبت به لیگ ما بازی می کردند.
پس از گذشت دو فصل در دسته چهارم، یوونتوده فصل را در رده نخست و با 13 امتیاز اختلاف نسبت به تیم دوم جدول به پایان رساند و موفق شدند بیش از 77 گل به ثمر برسانند، بیش از هر تیم دیگری در آن لیگ و در پایان موفق به صعود به دسته بالاتر شدند. در ژوئن 1989، آن‌ها به عنوان بخشی از تور پیش فصل خود، به آمریکای جنوبی و به کشور پاناما سفر کردند و سفر آن‌ها به آمریکای جنوبی شامل ونزوئلا نیز بود که آن‌ها چند مسابقه را در مقابل تیم‌های محلی این کشورها انجام دادند. در همین حال، مینانکو بودجه ساخت یک استادیوم جدید که قرار بود در اکتبر سال 1989 تاسیس شود را تامین کرده بود. در بازی افتتاحیه یوونتوده در برابر باشگاه دو فرول، بسیاری از سیاستمداران و مقامات محلی گالیسیا حضور پیدا کرده بودند. مینانکو لیستی از تمامی سیاستمداران، پلیس‌ها، کشیش‌ها، پزشکان و فوتبالیست‌های محلی تهیه کرده بود و به آن‌ها حقوقی را پرداخت می کرد.
در همان سال بود که در فاصله 7643 کیلومتری شهر کامبادوس، باشگاه کلمبیایی اتلتیکو نسیونیون که پابلو اسکوبار و کارتل مدلین آن را اداره می کردند، برای اولین بار در تاریخ خود موفق به قهرمانی در کوپا لیبرتادورس شد. کاررو در این رابطه می گوید:
برخی از تحقیقات نشان می دهند که سیتو مینانکو در بعضی از جنبه‌های زندگی خود سعی در تقلید از پابلو اسکوبار داشت، مانند تاسیس یک انجمن خیریه، مالک یک باشگاه فوتبال شدن و یا حتی داشتن ظاهری شبیه به رئیس کلمبیایی! (اسکوبار)
در سال 1990، یوونتوده برای تقابل با رئال مادرید در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو، به پایتخت اسپانیا سفر کرد. در همان سال، به دلیل قاچاق 2.5 تن کوکائین به اسپانیا، پلیس به دنبال مینانکو بود. ظهور ناگهانی یوونتوده ده کامبادوس با سقوط ناگهانی و در عین حال کاملا پیش بینی شده اتفاق افتاد. یوونتوده در سال 1992 در حال رقابت برای صعود به دسته دوم اسپانیا بود اما بدون پشتوانه مالی مینانکو، آن‌ها خیلی زود به لیگ آماتور‌ها بازگشتند. مینانکو در سال 1994 دستگیر شد و به مدت 20 سال زندانی شد. پس از آزادی از زندان در سال 2015، مجددا در سال 2018 به دلیل توزیع مواد از اسپانیا و هلند تا ایتالیا و آلبانی، مجددا زندانی شد.
در همین حال، شهر گالیسیا نیز کمی تغییر کرده است. غروب خورشید در این شهر به همان اندازه دهه 80 میلادی با شکوه است، اگرچه زیر دریایی‌های یک بار مصرف جایگزین قایق‌های موتوری برای حمل مواد مخدر شده‌اند. در حال حاضر مینانکو در زندان است اما سکان پخش مواد مخدر به افراد باهوش‌تری تحویل داده شده است. در دهه 80 و در شهر گالیسیا، پس از دیپورتیوو و سلتاویگو، یوونتوده سومین تیم برتر این شهر بود و اکنون، این تیم در لیگ دسته هفتم فوتبال اسپانیا قرار دارد.
