خودم به شخصه با این سبک فیلما خیلی حال میکنم و دوست دارم و تو فیلم های ایرانی کمتر چنین سبک فیلمایی دیده بودیم. این فیلم خلاف فیلم قبلی حاتمی کیا بود که فضای سیاسی داشت و ایدئولوژیش به فیلمش غالب شده بود. فیلم یه فیلم انتقادی بود هر چند انتقادات نرمی بود و چندان گسترده نبود.
داستان فیلم به نظرم دست رو خوب مسأله ای گذاشت. داستان از اون جایی شروع میشه که آب یکی از سد ها که به زمین کشاورزان روستایی رسیده بوده شور بوده و باعث نابودی زمین اون کشاورزان میشه. به اسم سد در فیلم اشاره ای نشده ولی گویا منظور سد گتوند بوده که متاسفانه ساخت بدون مطالعه سد باعث به وجود آوردن یه فاجعه شده و بزرگترین سد کشور رو تبدیل کرده به آب شور و باعث نابودی زمین های خیلی از کشاورزا هم شده.
حالا بر گردیم به فیلم وقتی زمین های کشاورزا خراب میشه هیچکسی بهشون پاسخگو نمیشه و مسئولیت نابودی زمین هاشون رو کسی قبول نمیکنه و تصمیم میگیرن با تراکتوراشون از روستا برن به سمت تهران و با رییس جمهور در این رابطه صحبت کنن و...
موضوع فیلم گرچه برگرفته از یه اتفاق واقعی بوده ولی تغییراتی هم داشته توی فیلمنامه.
به نظرم در مجموع با اینکه فیلم ساده ای بود ولی از لحاظ فیلمبرداری بسیار زیبا بود و به سبک جدیدی از فیلم که تقریبا ماجراجویی و شبه وسترن بود توی ایران پرداخت و در حد ایران فیلم خیلی خوبی بود.
هر چند فیلم انتقادی بود ولی یکی از انتقاداتی که بهش وارده اینه که میشد دوز انتقادات رو بیشتر هم کرد.
نقد های دیگه ای هم بهش وارده که بخوام بگم خیلی طولانی میشه و فیلم اشمال هم کم نداشت ولی در مجموع در حد سینمای ایران یه فیلم خوب بود که هم بعضی صحنه های هیجانی داشت هم بعضا رگه هایی از کمدی هم هر چند بسیار اندم ولی توش دیده میشد.
از بازی فوق العاده فرامرز قریبیان هم نمیشه گذشت یکی از دلایل گرم شدن و زیبا شدن فیلم بازی بی نظیر فرامرز قریبیان بود.
یه چیز دیگه درباره این فیلم هم سینما آنلاینش بود که جالب بود. من خودم اگه سینمای معمولی بود بود عمرا میرفتم سینما تا فیلم ببینم ولی اینطوری بیشتر میل پیدا میکنم به دیدنشون.
