1) چلیپا:
گردونه مهر یا چلیپا، یکی از قدیمی ترین و زیباترین نشان های ایرانی که از هزاران سال پیش در میان مردم جای داشته و تا سده های بعد از اسلام هم محبویت خود را حفظ کرده است.
شوربختانه خیلی از ما این نشان زیبا را با نام هایی مانند آرم هیتلر و یا صلیب شکسته می شناسیم که نام های نادرستی هستند. اینچنین می نماید که این نشان، نماد عناصر چهار گانه بوده است.
گردنبند یافت شده در مارلیک با نشان سواستیکا
محل نگهداری :تهران – موزه ملی ایران باستان
2) فروهر:
یکی از نشان های زیبای به جا مانده از دوران باستان که به فَروَهَر مشهور است. درباره این نشان، گفته ها و پژوهش های زیادی انجام گرفته است. معمولا این نشان را نمادی از «اندیشه نیک»، «گفتار نیک» و «کردار نیک» معرفی می کنند و همچنین با عنوان نشان رسمی دَهیو های پیوسته که در فرمانروایی شهریاران هخامنشی بوده اند؛ مطرح می شود. این نشان در میان مردم امروز ایران هم جایگاه ویژه ای دارد و از جمله نماد های میهنی است. از دیدگاهی فروهر همان نیروی کائناتی است که از طرف خداوند برای انسان به ودیعه گذاشته شده است.
3) سیمرغ:
نشان سیمرغ، که ریشه در افسانه های ایرانی دارد. به نظر می آید بهترین درک را از سیمرغ، عطار نیشابوری داشته است. این نشان به عنوان نشان شاهنشاهی ساسانی مطرح بوده است.
4) شیر و خورشید:
یکی از مشهور ترین نشان های ایرانی که به شیر و خورشید معروف است. این نشان از دوران صفویه در درفش رسمی ایران جای گرفت و تا سالها بعد باقی ماند. واما اصلا این شیر و خورشید از کجا ریشه گرفته؟
در این تصویر اردشیر دوم (سمت چپ) و آناهیتا در بالای یک شیر ایستاده است. خورشید نیز در آیین میترا خدای باستانی ایرانی است. خورشید با ۲۱ اشعه، نماد اقوام کهن ایرانی است، نماد خورشید توسط اقوام برون مرزی ایرانی نظیر کردهای عراق ، ترکیه ، سوریه، تالشی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. ۲۱ اشعه خورشید ممکن است مربوط به تاریخ جشنواره مهرگان (جشنواره میترا خدای خورشیدی) باشد که مصادف است با ۱۶ تا ۲۱ مهر در ایران.سنگ نگاره شیر وخورشید متعلق به ۲۴۰۰ سال پیش محل نگهداری موزه آرمیتاژ
نماد شیر و خورشید بیش از چند هزار سال سابقه دارد وریشه در ایران باستان دارد و جزء اصیل ترین نماد های ایرانی است. در زمان صفویه جهت جلوگیری از حذف این نشان ارزشمند این نشان ، در دست شیر شمشیری گذاشته می شود و آن را به حضرت علی(ع) ، نسبت می دهند .
ما میتوانیم با بررسی پیشینه باشکوهمان و همچنین بررسی اشتباهات پیشینیان ،برای پیشرفت کشورمان قدم برداریم. همانا که تاریخ گذشتگان ما می تواند چراغی باشد برای ما، که هرگز راهمان را گم نکنیم کشوری که هویت خود را فراموش کند جفای بزرگی در حق آیندگان و خویش کرده. کشور بی هویت یعنی محکوم بودن به تباهی چرا در حالی که دارای اصیل ترین هویت ها هستیم آنها را کنار بگذاریم؟
نکته غم انگیز ماجرا این است که هیچکدام از این نمادها در کتاب های درسی تدریس نمی شود و نسل آینده تصوری از تاریخ شکوهمند پدران خود نخواهند داشت.
