جزیره اسنشن (Ascension Island) یا جزیره معراج نام جزیره‌ای آتش‌فشانی در اقیانوس اطلس است که بین برزیل و آفریقا قرار دارد. این جزیره جزو سرزمین‌های برون‌مرزی بریتانیا به حساب می‌آید و ۱۶۰۰ کیلومتر تا ساحل آفریقا و ۲۲۵۰ کیلومتر از ساحل آمریکای جنوبی فاصله دارد. رسما کسی اهل این جزیره نیست. دولت بریتانیا نیز حقوق سکونت دائمی را از ساکنین آن سلب کرده و همین مسئله موجب شده تا حدود 800 بومیِ این جزیره به عنوان شهروند بریتانیا شناخته شوند که حتی علیرغم سال‌ها زندگی در جزیره، به عنوان گردشگران موقتی نزد دولت بریتانیا شناخته شوند.
برای ورود به جزیره به موافقت کتبی نماینده ویژه ملکه که از او به عنوان «رئیس» یاد می‌شود، نیاز است. فرودگاه جزیره که باند آن روزی طولانی‌ترین باند جهان بود، برای فرود شاتل فضایی و توسط نیروی هوایی ایالات متحده طراحی شده و به بریتانیا اجازه دسترسی محدود را می‌دهد. ناسا هم فرود برنامه فضایی «آپولو مون» را از این جزیره رصد می‌کند. آژانس فضایی اروپا هم پرتاب راکت‌ها را از داخل جزیره اسنشن کنترل می‌کند. اسنشن از نظر جغرافیایی یک نوزاد محسوب می‌شود، چرا که تنها یک میلیون سال پیش تشکیل شده است. مساحت جزیره زیاد نیست و هوا نیز بیشتر روزها بسیار گرم است. خاک جزیره هم بیشتر از مواد مذاب تشکیل شده است.
در سال 1501 ، یک کشتی پرتغالی به رهبری یواو دنوا João da Nova ، این جزیره را در 21 می و سالروز جشن معراج Ascension Day مشاهده کرد و به همین دلل نام آن را جزیره آسنسائو Ilha da Ascensão نامید. جشن عروج (انگلیسی: Feast of the Ascension) که با نام‌های پنج‌شنبه عروج، پنج‌شنبه مقدس یا روز معراج نیز خوانده می‌شود، جشنی است که با هدف گرامیداشت عروج کالبد عیسی مسیح به ملکوت برگزار می‌شود. این جشن یکی از مراسم‌های سراسری کلیساهای مسیحیت است (در تمام جهان جشن گرفته می‌شود) و از این نظر در رده آیین‌های عید پاک، مراسم نکوداشت روز نزول روح‌القدس بر حواریون و آیین گرامیداشت مصائب مسیح قرار دارد. روز عروج به‌طور سنتی در یک پنج‌شنبه، چهل روز پس از عید پاک برگزار می‌شود، هرچند برخی کلیساها مراسم را به یک شنبه بعد از آن منتقل کرده‌اند.
در فوریه سال 1701 کشتی ای به نام HMS Roebuck به فرماندهی ویلیام دامپیر در خلیج کلارنس در شمال غربی جزیره در محل لنگراندازی غرق شد و 60 نفر از خدمه این کشتی بعد از نجات یافتن از غرق شدن، در این جزیره به مدت دو ماه ساکن شدند. آنها آب شیرین را در دره برک نک Breakneck Valley یافتند. این احتمال وجود دارد در گذشته از این جزیره برای نگهداری و تبعیدگاه زندانیان و مجرمان دریایی استفاده شود. اگرچه تنها یک پرونده مستند از چنین تبعیدی وجود دارد ، یک افسر کشتی هلندی ، لئندرت هاسنبوش Leendert Hasenbosch به جرم لواط به این جزیره تبعید شده بود. دریانوردان انگلیسی در ژانویه 1726 چادر ، وسایل و دفتر خاطرات مرد هلندی را پیدا کردند و دفتر خاطرات او را با نام مجازات لواط منتشر کردند. از بقایای وی اثری پیدا نشده است.
استقرار مردم در این جزیره از روز تبعید ناپلئون به سنت هلنا آغاز شد و انگلیس در این جزیره پادگانی تاسیس کرد. موقعیت جزیره آن را به مکانی برای تأمین نیروی کشتی ها تبدیل کرده بود. یک پادگان نیروی دریایی سلطنتی از سال 1823 در اسنشن مستقر بود و سرهنگ ادوارد نیکولز اولین فرمانده آن شد.
در دومین سفر کشتی اچ ام اس بیگل (اچ‌ام‌اس بیگل HMS Beagle یک کشتی متعلق به نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا بود که مابین سال‌های ۱۸۲۰ الی ۱۸۴۵ به سه مسافرت دوردست دریایی رفت و در سفر دوم آن چارلز داروین زیست‌شناس بریتانیایی به جهت انجام تحقیقات علمی مسافر آن بود) از جزیره اسنشن بازدید کرد. داروین این جزیره را یک جزیره خشک و بی درخت توصیف کرد که در ساحل آن هم چیزی نمی روید. در سال 1843 چارلز داروین با دوستش جوزف هوکر در مورد اینکه چگونه می‌تواند جزیره اسنشن را برای انسان‌ها قابل زیست کرد، صحبت کرد. هوکر بعدها مدیر باغ‌های سلطنتی در کیو شد و در سال 1843 میلادی به این جزیره سر زد. او برنامه ریزی لازم را برای این کار انجام داد. او تصمیم گرفت تا در قله 859 متری کوه گرین (بلندترین نقطه جزیره) درختکاری انجام دهد، چرا که گیاه‌ها می‌توانند رطوبت ناشی از بادهای جنوب شرق را به دام انداخته و آن را به سطوح پایین‌تر جزیره منتقل کنند. در این صورت، نیروها می‌توانستند از آب آشامیدنی برخوردار شوند. از طرف دیگر، چراگاه و زمین زراعی برای پرورش دام و کشاورزی نیز مهیا می‌شد. دکتر سام وبر، زیست شناس، می‌گوید: «همان‌طور از پوشش سبز اطراف مشخص است، طرح آن دو کاملا جواب داد.» دکتر وبر در منطقه‌ای معتدل ایستاده بود، جایی که با خودرو می‌شد در عرض چند دقیقه به همان بیابان‌های قدیمی و بسیار گرم رسید.دکتر وبر در ادامه صحبت‌هایش می‌گوید: «اینکه طرح او جواب داد یک بحث دیگر است، اما با توجه به استانداردهای امروز، طرح داروین فاجعه‌ای بیش نبود. این منطقه در نگاه سطحی شبیه بهشت حاره‌ای است، زیرا مرطوب است و گیاهان زیادی هم در آنجا روییده‌اند. حال اما اگر سطح ماجرا را خراشی کوچک دهید، خواهید دید که پا را فراتر از آن نمی‌گذارید. دلیلش نیز روشن است: هیچ یک از پیچیدگی‌های استوایی در اینجا دیده نمی‌شود و حیات جانوری آن نیز در حال نابودی است.» یکی از گیاهانی که تصور می‌شد پیش از دوران «انسان خردمند» وجود داشته و سپس منقرض شده بود، در سال 2009 در این جزیره یافت شد. هوکر فکر می‌کرد که طرح او و داروین می‌تواند تمام گیاهان بومی جزیره را دوباره از دل خاک بیرون بکشد، بی‌خبر از آنکه طرحش تنها موجب تخریب خواهد شد. وبر می‌گوید: «فکر می‌کنیم به جایی رسیده باشیم که کوه گرینِ جزیره اسنشن را دیگر یک اکوسیستم کاربردی نخوانیم. البته در کوتاه مدت که به همین شکل خواهد بود و ترمیم دوباره آن هزاران سال طول خواهد کشید... در حال حاضر تنها شاهد ورود گونه‌های مهاجم هستیم که یکی پس از دیگری قد علم می‌کنند و گونه‌های بومی مدام رو به زوال گام برمی‌دارند.
از جولای 1877 یک ستاره شناس به نام سردیوید گیل Sir David Gill به همراه همسرش برای دیدن سیاره مریخ به دلیل نزدیکتر شدن آن به زمین در آن سال، راهی اسنشن شدند. آنها یک رصدخانه موقتی در این جزیره تاسیس کردند تا با استفاده از هلیومتر بتوانند از مریخ دیدن کنند. این زوج ابتدا در جورج تاون مرکز اسنشن مستقر بودند اما به دلیل ابری بودن هوای این منطقه ، آنها به جنوب غربی جزیره رفتند. یک ساحل در این بخش از جزیره وجود داشت و آنها تجهیزات خود را در آن قرار دادند. این ساحل بعدها به خلیج مریخ(مارس) معروف شد. بعد از چندین ماه مشاهدات این زوج جزیره را ترک کردند.
در ابتدای جنگ جهانی دوم آمریکایی ها در جزیره اسنشن فرودگاهی را تاسیس کردند. این فرودگاه به نام فرودگاه نیروی هوایی سلطنتی جزیره اسنشن (RAF Ascension Island) شناخته می شود.
این فرودگاه به عنوان نقطه اتکایی برای پروازهای نظامی آمریکا در طی جنگ جهانی دوم محسوب می‌شد، اما پس از جنگ به‌صورت متروکه رها شد. محل قرارگیری استراتژیک این جزیره، وسط اقیانوس اطلس جنوبی، باعث شد تا در جنگ فالکلند دوباره پروازهای نظامی روی این باند صورت بگیرد. اکنون این باند به عنوان باند فرودهای اضطراری خطوط هوایی جنوب اقیانوس اطلس است. این جزیره میزبان یکی از چهار آنتن زمینی اختصاصی برای سیستم جی پی اس نیز می باشد.
آب و هوای این جزیره گرم و کویری است. دما در ساحل به طور متوسط از 22.7 تا 27.8 درجه سانتی گراد (72.9 تا 82.0 درجه فارنهایت) است و حدود 5 تا 6 درجه سانتیگراد (9 تا 11 درجه فارنهایت) در بالاترین نقطه آن می باشد. رگبار باران ممکن است در هر زمان از سال رخ دهد ، اما در ماه های ژوئن تا سپتامبر شدیدتر است.
گیاهان این جزیره شامل : سرخس پتریس آدنسیونیس Pteris adscensionis ، فرفیون اسنشن Euphorbia origanoides ، آسپلنیم آسنسیونیس Asplenium ascensionis است. تصور می شد گیاهی با نام سرخس جعفری اسنشن Anogramma ascensionis که بومی این جزیره بود منقرض شده است اما در سال 2010 چهار گونه از این گیاه در جزیره یافت شد. با ورود انسان و استفاده از حیوانات گیاه خواری مثل بز ، خرگوش، گوسفند و الاغ بیشتر گیاهان بومی جزیره به انقراض رسیدند. در سال 1843 این جزیره عقیم بود و گیاهان کمی داشت. بعد از ورود انگلیسی ها به آن گیاهان غیر بومی زیادی وارد جزیره شد و اکنون توسط این نوع از گیاهان سرسبز شده است. در ژوئن 2005 پارک ملی به نام کوه سبز در جزیره افتتاح شد.
گروهی از مهندسین BBC در دهه 60 میلادی وارد جزیره شدند تا دستگاه‌های فرستنده برای ارسال امواج به آفریقا و آمریکای جنوبی را در آنجا نصب کنند. آنها روستایی را برپا کردند و گیاهی به نام کهور پاکستانی Prosopis juliflora در آنجا کاشتند. تخمین زده می شود که 38000 بوته تا سال 2016 وجود داشته باشد. گسترش این گیاه برای گونه های دیگر مخرب بوده و تجاوزش به حریم ساحل باعث آسیب به لاک پشت های بومی شده است.
انواع پستانداران در جزیره وجود دارند از جمله خرگوش، بز ، گربه ، موش و گوسفند. مگس ها نیز در تابستان ها یکی از معضلات جزیره شده اند. بزرگترین حیوان بومی خشکی زی این جزیره ، خرچنگ لاگوستوم جان گارتی Johngarthia lagostoma نام دارد. یکی از برجسته ترین حیوانات بومی جزیره لاک پشت سبز دریایی Green sea turtle است. در 500 سال گذشته، هرگاه ملوانان به جزیره اسنشن می‌رسیدند از لاک پشت‌های عظیم‌الجثه آن که گاها تا 250 کیلوگرم وزن داشتند، تغذیه می‌کردند. آنها لاک پشت‌ها را به پشت برمی‌گرداندند تا بتوانند چند روز بعد به طور تازه آن را استفاده کنند. اما تعداد لاک پشت‌های اسنشن تنها از دهه 70 میلادی دوباره سیر صعودی را به خود دید. تماشای حرکت لاک پشت‌ها و کنار زدن شن و ماسه‌های ساحل آنقدر لذت بخش است که بتوان به بازگشت حیات بومی جزیره امید بست. از پرنده های جزیره می توان به نوک سرخ دریایی Red-billed tropicbird ، مرغ دله اسنشن Ascension frigatebird ، پرستوی دریایی پشت سیاه Sooty tern و چلچله دریایی سیاه Black noddy اشاره کرد. با ورود انسان و به تبعیت ورود حیوانات غیر بومی همانند گربه، جمعیت پرندگان این جزیره رو به انقراض رفت تا زمانی که در سال 2006 با حمایت انگلیس ، این منطقه از گربه های غیربومی وحشی پاکسازی شد.
این جزیره به همراه جزایر سنت هلنا و تریسان داکونا یک مجموعه سرزمین فرادریایی از انگلستان را تشکیل می دهند که اگرچه از نظر اداری یک مرکز حساب می شوند اما از نظر سیاسی و اقتصادی از هم منفک هستند و هر کدام پرچم و نشان ملی خود را دارند. اختیارات اجرایی جزیره برعهده ملکه انگلیس است که توسط یک فرماندار و نماینده ملکه صورت می پذیرد.
در نظرسنجی 2016 جمعیت این جزیره 806 نفر بوده است که 556 نفر ساکن جزیره سنت هلنا بوده اند و 250 از سایر ملل وارد این جزیره شده بودند. پنج محل معروف مسکونی و نظامی در این جزیره وجود دارد که شامل پایتخت آنها یعنی جورج تاون ، دهکده نظامی توباتس Two Boats، پایگاه نظامی کت هیل Cat Hill که اصلی ترین مقر ایالات متحده در این جزیره است، پایگاه هوایی سلطنتی انگلیس به نام تراولرزهیل Traveller's Hill و پروازگاه Wideawake Airfield . برای ورود به این جزیره اجازه نامه لازم است و هنوز امکان سکونت دائمی در این جزیره وجود ندارد.
فعالیت اقتصادی جزیره از مراکز نظامی در پروازگاه Wideawake و ایستگاه شرکت BBC در جزیره تشکیل می شود. تمبر این جزیره در سال 1922 ابداع شد و از سوغاتی های این جزیره است. تا سال 2002 ، گردشگری در این جزیره معنای خاصی نداشت اما مسافرت های محدودی در اختیار برخی گردشگران قرار می گیرد. در این جزیره ماهیگیری رواج دارد و یک زمین گلف هم وجود دارد. بانک جزیره سنت هلنا یک شعبه هم در اسنشن دارد که با حساب خود در بانک لوید انگلستان UK's Lloyds Bank جابجایی های مالی خود را انجام می دهد.
در سال 2003 دولت های انگلیس و ایالات متحده توافق نامه Wideawake را امضا کردند که بر اساس آن هواپیماهای نظامی آمریکایی بدون اطلاع قبلی می توانند در پروازگاه های اسنشن فرود بیایند. در این جزیره هیچ سرویس تاکسی وجود ندارد و بیشتر بازدیدکنندگانی که نیاز به حمل و نقل دارند ، اتومبیل کرایه می کنند.
...................................
آرشیو
