طرفداری- خطاب به همه ایتالیا
آنچه در حال حاضر برای ایتالیا رخ می دهد، باعث اضطراب و درد و رنج من می شود. نمی توانم بگویم چقدر سخت است که ایتالیا را در این شرایط ببینم. دیدن اینکه هر روز کلی انسان جان خود را از دست می دهند، غمگین است. تمام افرادی که عزیزانشان را از دست داده‌اند یا تحت تاثیر قرار گرفته‌اند، بدانند که قلبم همراه و یاور آن هاست.
همچنین دوست دارم به کارکنان بیمارستان که تلاش می کنند زندگی انسان‌های زیادی را نجات بدهند، سلام بفرستم و احترام خودم را به آن ها نشان بدهم. شما قهرمانان واقعی هستید که هم اکنون کشور ما احتیاج دارد.
اما متاسفانه واقعیت این است که هیچ یک از ما سوپرمن نیستیم. هیچکدام از ما از این ویروس مصون نیستیم. با این حال وقتی این بیماری همه گیر در چین شیوع پیدا کرد، احساس کردم که ما ایتالیایی ها فکر می کنیم این بلا قرار نیست سر ما بیاید و همه چیز آرام خواهد بود. گویی همه ما فکر می کردیم «خب، حداقل روی من قرار نیست تاثیری بگذارد.»
قطعا من هم در ابتدا آن را دست کم گرفتم و فکر می کردم چیزی مشابه یک آنفولانزای ساده است.
چقدر در اشتباه بودیم
حداقل کشور را کاملا تعطیل کرده و به مردم توصیه کرده‌ایم در خانه بمانند. اینجا در چین، جایی که وظیفه مربیگری گوانگژو اورگرانده را برعهده دارم، چند هفته پیش وارد قرنطینه شدیم. مردم اینجا قبلا با سارس هم دست و پنجه نرم کرده بودند، بنابراین می دانستند که چه کاری باید انجام دهند. در ایتالیا هرگز چنین وضعیت اضطراری نداشته ایم. اما اکنون که در وسط این نبرد هستیم، باید با هم بجنگیم و این بدین معنا است که باید در بهترین شرایط ممکن باشیم.
البته که همه ما می دانیم ایتالیا کشوری شگفت انگیز است. ما سواحل فوق العاده با ییلاق های خوش منظر داریم. ما اقلیمی داریم که به ما امکان می دهد مدت زمان زیادی را در خارج از خانه بگذرانیم. ما [ایتالیایی‌ها] مد و غذاهای خوشمزه داریم. زندگی در ایتالیا به حدی خوب است که گاهی اوقات تمایل داریم زیر درخت برگ بو دراز بکشیم و استراحت کنیم. گاهی اوقات به جای اینکه به دنبال دغدغه های مشترک باشیم، دنبال خواسته ها و راحتی خودمان می رویم و وقتی این کار را انجام می دهیم، ظرفیت و استعداد بالقوه خودمان را هدر می دهیم.
خوشبختانه وقتی مساله‌ای جدی ظهور می کند، تصمیم می‌گیریم غرورمان را نشان بدهیم. بارها این را تجربه کرده‌ام و بهترین نمونه‌ای که به ذهنم خطور می کند، زمانی است که ایتالیا در جام های جهانی بازی کرده است. شاید طرح این مثال در زمان هایی که ورزش و فوتبال کاملا اهمیتش را از دست داده، درست نباشد اما همانطور که همه ما می دانیم، فوتبال در ایتالیا، فراتر از یک ورزش است. وقتی تیم ملی بازی می کند، همه کنار هم جمع می شوند و خودشان را با نشان دادن احساسات، سهیم می دانند.
و هنگامی که ایتالیایی ها کنار هم جمع شوند، اتفاقات خوبی رخ می دهد
هنوز هم قهرمانی ایتالیا در جام جهانی 1982 را به یاد دارم. به یاد دارم یک کودک هشت ساله در ناپل بودم که به همراه دوستان و خانواده، کنار هم جمع شده بودیم. می توانم به یاد بیاورم که وقتی ایتالیا گل زد، همدیگر را نمی شناختیم اما فریاد می زدیم و همدیگر را بغل می کردیم.
وقتی در جام جهانی 2006، کاپیتان تیم ملی بودم، همان خاطرات دوباره برایم زنده شدند. رسوایی کالچوپولی درست قبل از شروع مسابقات ایتالیا را تحت تاثیر قرار داده بود، بنابراین وقتی برای آماده سازی با هم دیدار کردیم، همه در حاشیه بودیم. بسیاری از مردم تصور می کردند که این رسوایی قرار است ما را تحت الشعاع خودش قرار بدهد.
اما اوضاع در اردو همیشه خوب بود و این اهمیت بسیاری داشت. در چنین لحظه حساسی، ما فقط مراقب خودمان نبودیم، بلکه به همه اهمیت می دادیم. البته رهبری چون مارچلو لیپی داشتیم که هماهنگی و انگیزه را در تیم حفظ می کرد. به محض فرود آمدن در آلمان، رسوایی را فراموش کرده بودیم و برای فرا رسیدن شروع مسابقات لحظه شماری می کردیم.
اغلب از من سوال می کنند که چطور ایتالیا در آن جام جهانی پیروز شد. به خاطر خوش شانسی قهرمان نشدیم؛ قهرمان شدیم چون بهترین تیم بودیم و باور داشتیم که می توانیم قهرمان بشویم. در حال حاضر، ما به عنوان یک کشور، به همان روحیه، وحدت ناگسستنی و غرور نیاز داریم. در حال حاضر ایتالیا، در حال رقم زدن همبستگی خاصی است. عبارت Andrà Tutto Bene - همه چیز درست خواهد شد - پیامی سراسر از امید به کسانی است که می ترسند، کسانی که در خانه ها محبوس هستند و تنها یا افسرده شده‌اند. شنیده‌ام مردم از پنجره ها، کارکنان بیمارستان و پرسنل درمانی را تشویق می کنند و همراه هم، آواز می خوانند. این نوع وحدتی است که ما به آن احتیاج داریم.
با پایان یافتن این بحران، ایتالیا متفاوت خواهد شد. بسیاری از افراد شغل خود را از دست داده اند. برخی هم به زودی شغل‌شان را از دست خواهند داد. نیاز به سختکوشی فوق العاده زیادی خواهیم داشت. فقط می توانیم امیدوار باشیم که هرچه سریعتر واکسن در دسترس قرار گیرد تا بتوانیم یک بار برای همیشه به این کابوس پایان دهیم.
تا آن زمان، فقط باید تلاش کنیم. بنابراین بیایید در خانه بمانیم و با خانواده خودمان وقت بگذرانیم. البته فراموش نکنیم که فاصله اجتماعی را در بالاترین سطح رعایت کنیم.
تا فراموش نکرده‌ام، این را هم بگویم که بیایید سعی کنیم تمام زحماتمان در راستای منافع مشترک باشد.از طرف خودم می توانم این را بگویم که به همراه هم‌تیمی‌های جام جهانی 2006، یک خیریه راه اندازی کرده‌ایم که درآمد حاصل از آن، به صلیب سرخ ایتالیا تعلق می گیرد و تمام بیمارستان های ایتالیا، به تمام اقلام مورد نیاز جهت مبارزه با ویروس کرونا مجهز خواهند شد. امیدوارم که شما هم در این خیریه سهمی داشته باشید.
و اگر نمی توانید و در توان‌تان نیست، یک لطف ساده در حق همسایه‌تان نیز می تواند بسیار معنادار و موثر باشد. همه ما باید به یاد داشته باشیم که این نبرد، یک کار تیمی است و تمام ایتالیا باید در این نبرد بزرگ شرکت کنند.
بله، هیچکدام از ما سوپرمن نیستیم
اما وقتی در کنار هم بایستیم، می توانیم به هر چیزی برسیم.
برادران و خواهران من قوی باشید.
با احترام
فابیو کاناوارو
مجموعه یادداشت‌های تریبون بازیکنان، نگاهی به چالش ها و دغدغه های بازیکنان بزرگ و جوان، از کودکی تا به امروز می‌اندازیم. این داستان‌ها به قلم خود بازیکنان نوشته شده‌اند و حقیقی‌ترین اتفاقات را با جزئیات تعریف می‌کنند.
