تمدن نوع اول: (جامعه ی سیاره ای)، این نوع تمدن تمامی انرژی های سیاره را مهار می کند. این تمدن می تواند روی نیروهای طبیعی نظیر آب و هوا، آتشفشان ها کنترل کامل داشته باشد و برخی از انرژی های ستاره ی خود را ذخیره کند.
تمدن نوع دوم :(جامع ی بین سیاره ای)، این تمدن می تواند تمامی نیروی یک ستاره را مهار کند.
تمدن نوع سوم: (جامعه ی بین ستاره ای)، تمدنی در این سطح می تواند در داخل کهکشان دست به سفر بزند، از ستاره به ستاره سفر کند، بر سیارات آنها تسلط پیدا کند، و انرژی آن ها را مهار نماید.
تمدن نوع چهارم: (جامعه ی بین کهکشانی)، این تمدن می تواند انرژی موجود در تمامی جهان را مهار نماید، ساختار زمان و فضا را تغییر دهد.
تمدن نوع پنجم:(جامعه ی کیهانی)، این تمدن قادر است انرژی مجموعه ی جهان ها را مهار نماید، و میان جهان ها که حاوی اشکال ماده، فیزیک، و زمان - فضا هستند جابجا شود.
این مقیاس توسط ستاره‌شناس روس، نیکلای کارداشف ارائه شده است. این مقیاس روشی برای اندازه گیری سطح پیشرفت تکنولوژی یک تمدن در پنج طبقه است.
بر مبنای این طبقه بندی تمدن بشری در حال حاضر از نوع صفر است و در حال تبدیل شدن به تمدن نوع اول می باشد ولی هنوز فاصله زیادی با آن دارد.
منبع: futurism.com
