جیجی بوفون، اسطوره ی تیم یوونتوس، امروز 42 سالگی خود را جشن گرفت. او سفری را که با یوونتوس سال ها پیش اغاز کرده همچنان ادامه می دهد و هر روز محبوب تر از گذشته می شود.
گفتنی است وب سایت یوونتوس دات آی آر پیام تبریکی را به مناسبت تولد جیجی بوفون برای وی ارسال کرد و بهترین ها را برای بهترین دروازه بان جهان آرزو کرد.
جان لوئیجی بوفون در 28 ژانویه سال 1978 در کارارا در خانواده ای کاملا ورزشی به دنیا امد. مادرش ماریا استلا قهرمان بزرگ پرتاب وزنه و پرتاب دیسک و پدرش ادریانو نیز قهرمان پرتاب وزنه بود. خواهرانش گوئندالینا و ورونیکا از قهرمانان و بهترین بازیکنان والیبال بودند و بارها در رقابت های سری ا والیبال پیروزی های بزرگی کسب کردند. جیجی با النا سره دووا دختر مدل مطرح چک تبار ازدواج کرد و صاحب دو پسر به نام های لوئیس توماس و دیوید لی شد اما سال گذشته به دلیل اختلافات زندگی از همدیگر جدا شدند و با یکی از مطرح ترین زن های رسانه ای ایتالیا ازدواج کرد.
سنگربان بزرگ یووه در اوقات فراغت شدیدا به گوش دادن موسیقی علاقه مند است، موسیقی ایتالیا را می پسندد و از آهنگ های مطرحی که شدیدا به انها علاقه دارد می توان به قطعه بسیار معروف گروه سرشناس پینک فلوید و یا ما هستیم قهرمان کوئین و شب واقعی لیگابو اشاره کرد. به گوش دادن اخبار جدید از رادیو نیز علاقمند است. از طرفداران تماشای فیلم است و زمانی که در کاناپه خانه دراز کشیده تماشای فیلم را عاشقانه دوست دارد.
هنرپیشه مورد علاقه او نیکولاس کاجه است. به تماشای تلویزیون چندان اهمیت نمی دهد و زیاد تلویزیون نگاه نمی کند. جیجی عاشق این است که روزی به کارارا بازگردد، به جایی که بتواند دوباره گرمی و شور و ارامش خانه را پیدا کند، به جایی که ارامش زمانی که پسر بچه ای بوده را داشته باشد. لوئیجی به ورزش روزانه بسیار عادت دارد. علاقمند است عصرها را با دوستانش بگذراند. و چه بهتر که این زمان در یک رستوران خوب گذرانده شود. از فوریه سال 2005 همراه خواهرش ورونیکا اداره یک خط تولید پوشاک به نام باگاجه را به عهده گرفته است.
سنگربان بزرگ بیانکونری ها خیلی هم خوش غذا است! جیجی به غذای اصلی ایتالیایی ها یعنی پاستا شدیدا علاقه دارد، به ویژه پاستایی که زغالی شده باشد. بوفون عاشق میزخوش رنگ و زیبا و کامل غذا است! وی تمام پیش غذا هایی که در ایتالیا مرسوم هست را دوست دارد. به مشروبات الکی علاقه ندارد و درصورت نوشیدن مشروبات ترجیح می دهد شراب قرمز بنوشد. جان لوئیجی از مدرسه فوتبال کانالتتو بازی با توپ را اغاز کرد، البته این یک مدرسه غیر حرفه ای بود و فضای لازم برای جیجی وجود نداشت. خیلی زود به تیمی وارد شد که توانایی های خود را نشان دهد، در ابتدا به دلیل فیزیک بدنی و وزن نسبتا زیادش او در خط حمله قرار دادند.
در سن 12 سالگی به تیم بوناسکولا پیوست و 13 ساله بود که یک بازیکن تیم پارما شد. او به بازی به عنوان یک مهاجم ادامه می داد تا اینکه 14 ساله بود هر دو سنگربانان تیم مصدوم شدند و او باید به عنوان دروازه بان به تیم کمک می کرد و درون دروازه می ایستاد. بعد از دو هفته بازی کردن به عنوان دروازه بان، جیجی رسما کار خود را در پست جدید اغاز کرد. چهره و حرکات جیجی شباهت زیادی به توماس نی کانون سنگربان بزرگ کامرونی در سال 1990 ایتالیا بود. بوفون به بازی خود ادامه داد تا در سن 17 سالگی با پیراهن پارما در کوپا ایتالیا مقابل هالمستاد بازی که با نتیجه بدون گل به پایان رسید بازی کرد و سرانجام در سال 1995 برابر میلان برای نخستین بار در رقابت های سری ا حاضر شد و تجربه بزرگی را کسب کرد.
جان لوئیجی لحظات شاد و خوش ایندی را با بیانکونری ها گذرانده، اما بهترین خاطره او با یووه مربوط به فتح اولین اسکودتو است. وی به همراه الساندرو دل پیرو، دیوید ترزگه و مائورو کامورانزی در تابستان 2006 که یوونتوس به دلیل حضور در پرونده کالچوپولی به سری ب تبعید شد در کنار بانوی پیر ماند تا یکی از محبوب و باوفاترین فوتبالیست های دنیای فوتبال لقب گیرد. او در حالی که بهترین سنگربان جهان بود و قهرمانی جام جهانی را نیز همراه ایتالیا از ان خود کرده بود حاضر شد برای علاقه به یووه همراه این تیم در یک سطح پایین تر بازی کند.
با تلاش وی و هم تیمی هایش یووه بار دیگر به سری ا بازگشت و در سال هایی که این تیم هنوز نتوانسته بود به شکوه گذشته خود بازگردد نیز حاضر به جدایی نشد تا در فصل 2011‐2010 که فصل رویایی یووه پس از بازگشت مجدد به سری ا محسوب می شد یکی از ارکان اصلی قهرمانی یوونتوس در سری ا باشد. بوفون در این مسابقات تنها 16 گل دریافت کرد و یووه توانست بدون قبول شکست، تنها تیم بدون شکست در میان تیم های بزرگ اروپایی باشد که عنوان قهرمانی کشورشان را به دست می اورند.
بوفون در کنار دل پیرو برای بازگشت شکوه یووه نقش بسزایی داشتند و پس از جدایی الساندرو دل پیرو، او ستاره قدیمی و باتجربه دنیای بیانکونری به شمار می رود که مسولیت سنگینی را با رفتن کاپیتان شان به عهده می گیرد. اما در سطح ملی، بهترین سنگربان جهان، قهرمانی در جام جهانی 2006 را بزرگ ترین پیروزی ملی خود می داند و همیشه دوست دارد درکنار اتزوری ها بماند.
باز نشر از سایت یوونتوس ایران
