مطلب ارسالی کاربران
ایرانی‌سازی نیمکت‌ها؛ نامناسب اما اجتناب ناپذیر
آنطور که از شواهد امر پیداست، تمام نیمکت‌های مهم فوتبال ایران در اختیار مربیان ایرانی قرار خواهد گرفت و به جز موارد استثنایی مثل اسکوچیچ، تا اطلاع ثانوی خبری از سرمربیان خارجی نخواهد بود.
با توجه به اینکه احتمال اندکی برای بازگشت کالدرون به پرسپولیس وجود دارد و این سرمربی آرژانتینی هم مثل کیروش، کرانچار، برانکو، شفر، ویلموتس، دنیزلی و استراماچونی در حال ترک همیشگی ایران است، اینطور به نظر می‌رسد که سیاست مدیران ورزش و فوتبال ایران استفاده از سرمربیان ایرانی است. سیاستی که در شرایط عادی برای فوتبال ایران مناسب نیست و حضور مربیان صاحب سبک و باکارنامه می‌تواند دانش و تجربیات فوتبال روز دنیا را به تیم ملی و باشگاه‌های ایرانی منتقل کند. اما با توجه به مشکلات عدیده اقتصادی و البته اجتماعی و سیاسی، جذب سرمربیان درجه یک مشکل بوده و حفظ این مربیان به مراتب سخت‌تر است. افزایش روزافزون قیمت ارز و کاهش چشمگیر ارزش پول ملی ایران، قراردادهای دلاری مربیان خارجی را بسیار گرانقیمت می‌کند. در کنار این موضوع، تحریم‌های مالی و بانکی ایران، شرایط را برای انتقال و پرداخت دستمزد این مربیان مشکل نموده و اوضاع را بسیار پیچیده می‌کند.
در چنین شرایطی استخدام مربیان بزرگ خارجی نه صرفه اقتصادی دارد و نه به لحاظ فنی می‌تواند راهگشا باشد، چرا که با ادامه چنین شرایطی احتمالاً شاهد قهر و فسخ یکطرفه قرارداد خواهیم بود و تیم‌ها دچار بحران خواهند شد. (مشابه موارد استراماچونی، ویلموتس و حالا کالدرون) در چنین شرایطی و برای ما که هنوز هم انعقاد قراردادهای مناسب و بدون مشکل را بلد نیستیم، جذب مربیان بزرگ خارجی، حاصلی جز صرف هزینه زیاد و افزودن بر تعداد پرونده‌های شکایت در فیفا ندارد. در چنین وضعیتی شاید زودتر از اینها باید از جذب مربیان خارجی جلوگیری می‌کردیم.
چنین سیاستی احتمالاً سطح فنی فوتبال ایران را پایین می‌آورد اما سیاست "جیب خالی، پز عالی" قطعاً معایب بیشتری داشته و خواهد داشت.
