مطلب ارسالی کاربران
تهران تراختورچیلاری فرهنگ هواداری را معنا کردند!
(این مطلب مختص هواداران تراکتور آذربایجان می باشد)
بازی روز گذشته تراکتورآذربایجان و پیکان تهران یک پیام بسیار مهم برای سکوهای تبریز داشت! پیامی که امیدواریم برخی ها از آن ناراحت نشوند و کمی اشتباهاتشان را قبول کنند.
روز گذشته تهران تراختورچیلاری با تشویق های جانانه و پرشور خود هواداری واقعی از یک تیم را برای همگان معنا کردند. دیروز قلعه حسن خان در یک روز غیرتعطیل و در بدترین ساعت ممکن شاهد حضور پرشور تراختوری های تهران و کرج و قم و قزوین و زنجان و ... بود. هوادارانی که 90 دقیقه ایستاده تیمشان را تشویق کردند! هوادارانی که هرکدامشان تحلیل خاصی از اتفاقات گذشته بر تیمشان را داشتند ولی وقتی کنارهم جمع شدند همه تحلیل ها و اختلاف نظرها رنگ باخت و همه یکی شدند! همه شدند طرفدار تراختور آذربایجان! یکصدایی و یک رنگی از جای جای استادیوم شهدای قلعه حسن خان پیدا بود! در قلعه حسن خان لیدری وجود نداشت! تافته جدابافته ای وجود نداشت! فلان سکو و بهمان سکو وجود نداشت! هیچ دنبال سهم خواهی نبود! هیچ کس دنبال نام و نشان نبود! هیچ کس دنبال این نبود که شعار را من شروع کنم! همه یکی بودند! با یک اسم . یک نام و یک رنگ. همه به معنای واقعی تراختوری بودند. خیلی ها دیروز از کامبک تراختور حرف زدند! از اینکه این تیم بعد از مدتها توانسته است کامبک بزند خوشحال بودند! اما شاید کمتر کسی به این فکر کرده باشد که دلیل اصلی کامبک تراختور هواداران بودند! هوادارانی که فرهنگ واقعی تراختور (عیبی یوخ) را پیاده کردند و مزد تشویق هایشان را گرفتند. هر بار گل خوردند عیبی یوخ گفتند! اشکان پنالتی اش را با بدشانسی و به خاطر زمین ناهموار از دست داد ولی از سوی هواداران تشویق شد! هوادار ناامید نشد و تیم را تشویق کرد تا گل برتری زده شود.
آری اینها همگی نشانه های هوادار واقعی تراختور است! هواداری که شاید خیلی از شعارهایی که در تبریز سر داده می شود را بلد نباشد اما یک چیز را خوب بلد است و آنهم هوادار بودن است!
ای کاش این فرهنگ هواداری تهران تراختورچیلاری که وام گرفته شده از همان استادیوم سهند است دوباره در تبریز و قوردلار دره سی جاری شود و چند دستگی ها و سکوبازی ها و ... برای همیشه از میان برداشته شود تا زمینه سازی تحقق رویای قهرمانی مان شود.
