لیتل فینگر .متاسفانه توی کشور جهان سومی ما کار و آینده ی خوب توی درس خوندن (خرخونی) خلاصه میشه. وارد مقوله ی سیستم آموزشی نمیشم که خودش یه موضوع جداست. درس میخونیم تا در نهایت بریم توی فلان شرکت و در خوشبینانه ترین حالت توی 40-50 سالگی خودمون ترفیع ریاست میگیریم. خلاقیت و کارآفرینی در حد صفر. برای اینکه از بچگی ناخودآگاه عادت کردیم خارج از محدوده ی کتاب درسی چیزی مطالعه نکنیم و در نهایت هم 40-50 سال مثل ماشین تولید پول کار میکنیم. مثل زامبی پول درمیاریم و درآخر بازنشستگی هم هیچ لذتی بجز رفاقت با چنتا از همکارا و چندتا خاطره بامزه و شنیدنی برامون باقی نمونده. این رشته سر دراز دارد...
