فوتبال در دهه 70، به وضوح پیشرفت قابل ملاحظه ای کرد و در این بین سال 1972، نقطه عطفی به حساب می آمد.
در بیست و ششم دسامبر 1972، هفدهمین مراسم توپ طلای تاریخ اروپا، با رای روزنامه نگاران ورزشی از سراسر قاره سبز برگزار شد و فرانتس بکن باوئر مدافع افسانه فوتبال آلمان، با کسب 81 امتیاز، موفق به کسب توپ طلا شد. در ابتدای دهه پیشگام در تاکتیک های نوین فوتبال، که این ورزش پرطرفدار وارد دوره ای جدید از تاریخ خود می شد. در ژوئن آن سال رقابت های جام ملتهای اروپا در بلژیک و سه شهر بروکسل، آنتورپ و لیژ برگزار شد و تیم ملی فوتبال آلمان غربی با پشتوانه نسل طلایی خود، برای نخستین بار، بر بام اروپا ایستاد. در فوتبال باشگاهی و رقابت های جام باشگاههای اروپا هم آژاکس پرقدرت آن سال ها به ترک تازی خود ادامه داد و موفق شد در فینال این جام در فاینورد، در دیداری جذاب اینترمیلان را از پیش روی بردارد و برای دومین فصل متوالی فاتح جام باشگاههای اروپا لقب گیرد. فصلی که در نهایت منجر به کسب سه گانه توسط شاگردان استفان کواکس شد.
در این میان رقابت برای کسب عنوان مرد سال فوتبال اروپا به اوج خود رسید و مدعیان پرآوازه ای که هر کدام عملکرد فردی فوق العاده ای داشتند، برای کسب این عنوان رقابت کردند که با هم به مرور آن می پردازیم:
نفر پنجم؛ پیت کایزر (هلند - آژاکس) با کسب 13 امتیاز
نویسنده ای هلندی در جمله قابل تاملی می گوید: "کرایف بهترین است، اما کایزر شماره یک است"! شاید این جملات و تعریف نیکو شیپمیکر، در نگاه اول اغراق آمیز به نظر برسد، اما هرگز نمی توان از تاثیری که وینگر چپ تاریخی فوتبال هلند بر آژاکس، توتال فوتبال و به طور کلی فوتبال هلند گذاشت، به سادگی عبور کرد. کایزر در سال 1961 و توسط ویک باکینگام، به تیم اصلی آژاکس رسید و تا پایان فوتبالش در سال 1974، در آنجا ماند و پیراهن باشگاه دیگری را به تن نکرد.
هماهنگی و درک متقابلش در کنار یوهان کرایف بود که به این دو لقب "زوج سلطنتی" بخشید. او نقش عمده ای را در موفقیت های آژاکس رویایی 1972، ایفا کرد و در بسیاری از بازی ها با عملکرد خارق العاده خود در جناح چپ تیم استفان کواکس، نقشی تعیین کننده و بی بدیل داشت. او با آژاکس در این سال فاتح تمام رقابت های ممکن داخلی و بین المللی شد و در فینال جام حذفی هلند، مقابل تن هاگ، زننده گل پیروزی بخش تیمش بود.
نفر چهارم؛ یوهان کرایف (هلند - آژاکس) با کسب 73 امتیاز
نابغه فوتبال هلند، یک سال پیش از بالون دور 1972، در سال 1971، با قاطعیت موفق به کسب نخستین توپ طلای خود شد و عملکرد خیره کننده او کماکان ادامه یافت. کرایف با آژاکس در سال 1972، توانست با اقتدار سه گانه را کسب کند و در این راه آمار خیره کننده 104 گل زده و تنها 20 گل خورده در لیگ و به طور کلی در راه کسب تمام جام های ممکن باشگاهی آن سال، آمار 139 گل زده و 29 گل خورده را بر جای گذاشتند. کرایف بدون هیچ شک و تردیدی مرد اول این راه بود و با نمایش هایی در خور و گاها گل هایی خارق العاده، نظیر گل زیبایش به دن هاگ در ژانویه 1972، این مسئله را به بهترین شکل ممکن به اثبات رساند. سال 1972 را باید سال او و آژاکس نامید. فارغ از کسب سه گانه او با تیم کواکس موفق به کسب اینترنشنال کاپ شد و ایندیپندنته را در دو بازی رفت و برگشت مغلوب ساختند. در دیدار رفت در استادیوم لادابل ویسرا، کرایف زننده تنها گل سرخ و سپید پوشان بود و بازی با تساوی 1-1 در آرژانتین به پایان رسید، تا آژاکس در خانه کار را به سود خود تمام کند. در فینال جام حذفی در برابر دن هاگ، ززنده گل نخست بود تا آژاکس با پیروزی 3-2 فاتح جام شود. کرایف در لیگ هم مطابق انتظار درخشید و با 25 گل، آقای گل هلند لقب گرفت و در جام باشگاههای اروپا باز هم ستاره و مرد اول تیمش بود. کرایف در فینال روتردام، با نمایشی دیدنی با دو گل خود، نسخه اینترمیلان را پیچید و آژاکس را به دومین قهرمانی از سه قهرمانی متوالی در اروپا رساند. کرایف با 5 گل آقای گل رقابت ها شد و در نهایت با قاطعیت و بدون چون و چرا، صاحب عنوان مرد سال فوتبال هلند گردید.
نفر سوم؛ گونتر نتزر (آلمان غربی - مونشن گلادباخ) با کسب 79 امتیاز
اسب سرکش فوتبال آلمان آن روزها، یکی دیگر از ستاره های شایسته سال 1972 بود. ملی پوش مو بلوند اهل گلادباخ، نماد تمام قد مونشن گلادباخ پر قدرت دهه 70 به شمار می رفت. نتزر با گلادباخ در سال های 1970 و 1971 فاتح بوندسلیگا شد. عصر طلایی کره اسب ها که با بازیکنان قابلی چون گونتر نتزر، یوپ هاینکس، برتی فوکتس، راینر بونهوف و...در حال ساخته شدن بود. نتزر با حرکات پا به توپ، قدرت دید بالا و خلاقیت خود در میانه میدان، مرکز ثقل سپید و سبز پوشان راینی بود. عملکرد او در رقابت های باشگاهی آن سال، متقاعد کننده به نظر می رسید. گلادباخ در دور اول رقابت های جام حذفی فصل 1972-73، به مصاف فرایبورگ رفت و در دیدار رفت در خانه حریف تن به شکست 3-1 داد، اما در دیدار برگشت با درخشش خاص ستاره مو طلایی خود، با نتیجه 7-1 به پیروزی رسید و در ادامه فاتح دی اف بی پوکال شد. پس از این بازی بود که هواداران فوتبال در آلمان به نتزر لقب "Rebel Am Ball" را دادند. با این وجود عملکرد گونتر نتزر 1972 را نه به دلیل درخشش در گلادباخ و بلکه با درخشش فوق العاده در ترکیب آلمان غربی، به یاد می آورند. اوج کار نتزر در دیدار پلی آف یورو 1972 بود، جایی که در استادیوم ومبلی و در جریان پیروزی 3-1 آلمان غربی برابر انگلستان، ستاره بازی بود و با حرکات هنرمندانه خود، اثری ماندگار بر جای گذاشت. نتزر در غیاب وولفگانگ اووراث مصدوم، در یورو مرد اول خط میانی آلمان لقب گرفت و ستاره بی چون و چرای رقابت ها بود.
او در نیمه نهایی برابر بلژیک میزبان، سازنده هر دو گل آلمان که توسط گرد مولر زده شد، بود و در دیدار فینال برابر شوروی، روی 2 گل از 3 گل ژرمن ها تاثیر مستقیم گذاشت و کمک شایانی به اولین قهرمانی ژرمن ها در تاریخ جام ملتهای اروپا کرد. ژنرال همه کاره آلمان غربی در تیم منتخب یورو قرار گرفت و افتخارات فردی او در قالب ترکیب تیم ملی، به این مورد محدود نشد. گل نتزر در دیدار آلمان غربی - سوئیس در 15 نوامبر 1972 که با همکاری گرد مولر به ثمر رسید، به عنوان گل سال فوتبال آلمان انتخاب شد. گلی که با حرکت نتزر در عرض و از میانه میدان آغاز شد و پس از پاس به گرد مولر و پاس پشت پای مجدد او به نتزر، نهایتا به گلی زیبا با ضربه گونتر نتزر منجر شد. نتزر در پایان افتخارات خود را تکمیل کرد و بالاتر از گرد مولر و فرانتس بکن باوئر در پایان آن سال، به عنوان مرد سال فوتبال آلمان انتخاب شد.
نفر دوم؛ گرد مولر (آلمان غربی - بایرن مونیخ) با کسب 79 امتیاز
بمب افکن مهارنشدنی فوتبال آلمان، پیش از این و در سال 1970، برنده توپ طلا شده بود، اما فرم استثنایی او در سال 1972 چیزی فراتر از آن سال و آن جایزه بود. مولر با باواریایی ها در بوندسلیگای 1972، به مقام قهرمانی رسید و در این راه در 34 بازی، آمار خیره کننده 40 گل زده را به ثبت رسانید و به عملکرد فوق العاده خود در تیم ملی هم ادامه داد. آلمان غربی در یورو 1972 و با مولر آماده راهی جز قهرمانی پیش روی خود نمی دید. آنها بلژیک را مغلوب کردند و مولر زننده هر دو گل ژرمن ها بود. در دیدار فینال هم با درخشش مجدد مولر، با نتیجه 3-0 شوروی را مغلوب ساختند. مولر در دیدار فینال هم دو گل به ثمر رساند و با 4 گل زده، آقای گل یورو لقب گرفت و در تیم منتخب رقابت ها در خط حمله، بی رقیب ترک تازی کرد. بمب افکن بزرگ فوتبال آلمان، پس از سال 1970، دو مرتبه کفش طلای فوتبال اروپا را تصاحب کرد، اما رکوردهای مولر بزرگ ورای اعداد بود. در پایان سال 1972، گرد مولر با زدن 85 گل باشگاهی و ملی در تمامی رقابت ها، برای دهه ها عنوان بهترین گلزن در یک سال میلادی را به نام خود ثبت نمود.
نفر اول؛ فرانتس بکن باوئر (آلمان غربی - بایرن مونیخ) با کسب 81 امتیاز
با وجود فاصله ای اندک نسبت به رقبایی پرآوازه و آماده، سرانجام قیصر 27 ساله فوتبال آلمان، با شایستگی توپ طلا را تصاحب نمود. پس از سال ها رقابت بر سر آن و تا نزدیکی این افتخار بزرگ پیش رفتن، از یک جوان 21 ساله در جام جهانی 1966 تا یک کاپیتان و رهبر بالغ در دهه 70، پس از 6 سال، سوئیپر مقتدر آلمان غربی و بایرن مونیخ، به آن نائل آمد.
بکن باوئر به ترتیب در سال های 1966 سوم، 1967 چهارم، 1968 چهارم، 1969 هفتم، 1970 چهارم و 1971 پنجم، در رتبه بندی توپ طلا قرار گرفت و بالاخره در 26 دسامبر 1972 توپ طلای قاره در دستان او آرام گرفت. در این راه او طعم قهرمانی بوندسلیگا، قهرمانی یورو و حضور در تیم منتخب یورو را چشید و همه این ها بدون اقتدار او، قدرت ذهنی و تاکتیکی او و صلابت او تا حد بالایی امکان پذیر نبود. از جوان اول سال 66 تا بال های شکسته 1970 و تا بلندای اروپای 1972 و در ادامه رسیدن به قله دنیا در 1974 و دو مرتبه چنگ زدن به توپ طلا در 1976، جادوی قیصر کماکان امتداد یافت. او به حق لایق همه آنها بود.
