طرفداری-در هفته یازدهم سری آ ایتالیا شاهد بازی رم و ناپولی بودیم. رم در رتبه چهارم و ناپولی در رتبه ششم جدول قرار داشتند. دو تیم با فرم های کامل متفاوت از هم وارد میدان شدند. رم هر دو بازی قبل خود با اودینزه و میلان را برده بود و ناپولی هر دو بازی قبلی خود با آتالانتا و اسپال را با تساوی به پایان رسانده بود. این نتایج ناپولی در هفته های اخیر موجب عدم قرار گیری غیر منتظره آن ها از محدوده سهمیه لیگ قهرمانان اروپا شده است. در این تحلیل تاکتیکی، به تاکتیک های پائولو فونسکا و کارلو آنچلوتی در مصاف با یکدیگر می پردازیم.
فونسکا چینش ترکیب خود را -1-3-2-4 انتخاب کرد و دو تغییر نسبت به بازی قبلی خود با اودینزه ایجاد کرد: آوردن ستین به جای فازیو و برگرداندن اسپیناتزولا به دفاع راست از تغییراتی بود که فونسکا نسبت به بازی قبلی ایجاد کرده بود.
از سوی دیگر به دلیل اخراج کارلو آنچلوتی در بازی قبلی، دیوید آنچلوتی به جای او روی نیمکت نشست و تغییرات کوچکی برای تیم میهمان به دلیل مصدومیت هایی که ایجاد شده بود اتفاق افتاد: زیلینسکی جایگزین آلان در خط هافبک شد و به دلیل اینکه لوزانو نتوانست در بازی با آتالانتا موثر واقع شود بازی را از روی نیمکت آغاز کرد تا میلیک به جای او در کنار مرتنز بازی را در خط حمله ناپولی آغاز کنند.
ساختار هجومی رم
رم در هنگام مالکیت توپ چینش خود را به 1-2-4-3 تغییر می داد. در این چینش، مانچینی یک خط به عقب تر می آمد و در بین مدافعان وسط قرار می گرفت تا فولبک های آن ها یعنی کولاروف و اسپینازولا بتوانند به جلو رفته و به بازی عرض بدهند. در خط حمله با توجه به نفوذ فولبک ها، کلایورت و زانیولو به مرکز متمایل می شدند.
بازیکنان رم در هنگام مالکیت توپ مشکلات زیادی را برای خط دفاعی ناپولی ایجاد کردند. وروتو و پاستوره با به عمق زدن و حرکات خود، دریافت پاس از بازیکنان دیگر را ساده می کردند. با وجود دو هافبک و سه مدافع در عقب زمین، رمی ها دریافت پاس برای مهاجمان ناپولی را سخت می کردند. برای پرس کردن رمی ها هنگام مالکیت توپ، وینگر ها و هافبک های مرکزی باید به جلو می رفتند و فشار می آوردند. رمی ها چنین چیزی را پیش بینی می کردند و در مناطقی که فضا های خالی به دلیل پرسینگ شدید ناپولی ایجاد شده بود، به بهترین شکل ممکن استفاده کردند.
مانچینی با پیدا کردن اسپیناتزولا توپ را برای او ارسال می کند.
مناطق و فضا های خالی برای ناپولی مشکل ساز شد. با اورلپ کردن فولبک های رم یعنی کولاروف و اسپیناتزولا و جایگیری کلایورت و زانیولو در فضا های خالی، بازیکنان دفاعی ناپولی کمی گیج شدند و نمی داستند که چه کسی را باید مارک کنند. هنگامی که فولبک های رم رو به جلو می رفتند، وینگر های ناپولی برای تعقیب و گرفتن توپ آن ها به اندازه کافی به عقب بر نمی گشتند که این موجب برتری عددی بازیکنان رم در محوطه جریمه ناپولی می شد. همانطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید، ماریو روی به خوبی زانیولو را پوشش داده است. اسپیناتزولا متوجه این موضوع می شود و با فرار خود از کناره ها ماریو روی را مجبور که رها کردن زانیولو و دنبال کردن خود می کند و فضا برای زانیولو فراهم می شود.
درحالی که ماریو روی بعد از پوشش فولبک به عقب بر می گردد، زانیولو صاحب توپ می شود و هیچ یک از هافبک های ناپولی به عقب باز نمی گردند.
مانچینی با دیدن فرار اسپیناتزولا به جلو، یک پاس زیبا را برای او ارسال می کند. اسپیناتزولا توپ را در محوطه جریمه ناپولی دریافت می کند و یک پاس کات بک را برای زانیولو می فرستد. زانیولو توسط هیچ یک از بازیکنان ناپولی پوشش داده نشده است. در حالی که ماریو روی مجبور به دنبال کردن فولبک رم بود، زیلنسکی برای پوشش مهاجمان رم به عقب بازنگشت و زمینه ساز گل اول رم به ناپولی شد.
پرس اولیه رم برای خنثی کردن ناپولی
فونسکا به خوبی از حملات تهدید آمیزی که توسط فابین رویز و زیلینسکی طراحی می شدند آگاه بود. برای مقابله با آن، گزینه های پاس در خط هافبک ناپولی محدود شد. در تصویر زیر می توانید ساختار فشار اولیه رم هنگامی که کولیبالی و مانولاس صاحب توپ بودند را مشاهده کنید.
تیم میزبان 5 بازیکن را برای اعمال پرسینگ اولیه به میانه زمین فرستاد. این فشار سنگین موجب از کار افتادن خط هافبک ناپولی و محدود شدن گزینه های پاس آن ها می شود. اگر پاس به یکی از بازیکنان ناپولی برسد، یک الی دو مدافع ناپولی مجبور به جلو آمدن می شوند زیرا فشار سنگین بازیکنان رم موجب عدم تحرک خط هافبک می شود. در تصویر زیر مشاهده می کنید که پاس کولیبالی به فابین می رسد. سپس این هافبک اسپانیایی سعی می کند تا با هافبک کناری خود یعنی زیلینسکی پاس کاری ترکیبی انجام دهد اما زانیولو از سمت کور خط هافبک وارد شده و باعث می شود تا فابین از پاس دادن به زیلینسکی منصرف شود و بدین ترتیب شد تاکتیک رم به خوبی اجرا می شود.
این تاکتیک برای خنثی سازی طرف مقابل و جلوگیری از حملات تهدید آمیز آن ها موثر بوده است. هنگامی که ناپولی موفق به شکستن و فرار از این پرس سنگین می شد، چینش رم به 1-3-2-4 تغییر می یافت و در این شرایط ناپولی سعی در استفاده از مناطق گسترده و وسیع داشت.
تمرکز ناپولی بر روی مناطق باز
ناپولی از دو بازی گذشته خود تنها دو امتیاز کسب کرد. ناپولی برای رهایی از وضعیت فعلی خود نیاز مبرم به برد مقابل یکی از بزرگان داشت. مصدومیت های پی در پی در هفته های اخیر مانند فوزی غلام و کوین مالکوی در پست فولبک از تهدیدات تهاجمی این تیم کاسته است. همچنین مصدومیت آلن در بازی با آتالانتا موجب دوری 6 هفته ای این بازیکن از میادین فوتبال شد. بدون وجود آلن، خط هافبک ناپولی فاقد خلاقیت لازم است.
بعد از اینکه پنالتی کلاروف که توسط VAR تائید شده بود به گل تبدیل نشد، ناپولی برای رسیدن به گل فشار بیشتری را وارد کرد. در حملات آن ها به دنبال مناطق گسترده بودند و به دلیل تاکید اولیه رم برای بستن فضا های مرکزی، بازیکنان کناری ناپولی فضای لازم را داشتند. به طور ویژه، ناپولی به دنبال برتری عددی در سمت چپ زمین بود. دی لورنزو غالبا به فضا های مرکزی می رفت و بازیکنان رم را در آن جا به خود مشغول می کرد تا ماریو روی بتواند از سمت چپ توپ رابه اینسینیه و مرتنز برساند.
در این قسمت از زمین (سمت چپ)، ناپولی قادر بود تا موقعیت های بیشتری را ایجاد کند. مرتنز اغلب به عمق نفوذ می کرد تا اینسینیه و رویز بتوانند در کنار یکدیگر قرار گیرند و کار های ترکیبی انجام دهند. فولبک های ناپولی سعی در عرض دادن به بازی داشتند. آن ها با اورلپ کردن مداوم و سپس بازگشتن به عقب، مدافعان کناری رم که به دنبال آن ها می رفتند را با خود جا به جا می کردند تا فضا در مناطق کناری زمین فراهم شود.
پیدا کردن فضا توسط مرتنز در کانال کناری زمین
در تصویر بالا می توانید نمونه ای از این اقدامات را مشاهده کنید. اینسینیه به مرکز زده تا فضا های مرکزی را اشغال کند و ستین او را پمارک می کند و ماریو روی از جناح چپ نفوذ می کند که این کار او توجه اسپینازولا را به خود جلب می کند. مرتنز یه کانال خالی بین این دو مارکر(اسپیناتزولا و ستین) پیدا کرده و به آن جا فرار می کند و ماریو روی توپ را به او پاس می دهد تا مرتنز با یک ارسال زیبا میلیک را صاحب موقعیت کند. ضربه سر میلیک با بد شانسی به تیر دروازه اصابت کرد.
فضای عمیقی که توسط ماریو روی ایجاد شده بود بیشتر توسط زیلینسکی مورد استفاده قرار می گرفت که دلیل آن این بود که زیلینسکی می توانست فضا های خالی را در هنگام پرس کردن رمی ها پیدا کند. این هافبک لهستانی سعی در پر کردن جای آلن داشت اما سبک بازی این دو هافبک تفاوت عمده ای با یکدیگر دارد. زیلینسکی بیشتر در حملات مورد استفاده قرار می گیرد و سعی می کند قبل از دریبل کردن و پاس در فضا های خالی ابتدا از زیر پرسینگ حریف خارج شود که اغلب این کار را به خوبی انجام می دهد. زمانی که او در موقعیت خود قرار می گیرد، رم سعی می کند تا با پرس اولیه خود(همانطور که در بالا توضیح داده شد) جلوی بازیسازی زیلینسکی را بگیرد. زیلینسکی در اغلب مواقع می تواند از دست مارکر ها فرار کند و سپس به ارسال پاس در فضا های خالی بپردازد. این کار او بیشتر بازیسازی برای مرتنز و اینسینیه می باشد. در نقشه زیر می توانید هیت مپ این هافبک را مشاهده کنید. تصویر زیر به خوبی نشان می دهد که او با حضور در جناح چپ و داشتن توپ توانسته موقعیت های خوبی خلق کند.
پویایی خط هافبک رم
چینش اولیه که فونسکا برای رم چیده بود 1-3-2-4 بود اما بسته با شرایط بازی مدام تغییر می کرد.با وجود مانچینی، ورتو و پاستوره رم یک خط هافبک پویا داشت که میتوانستند به مناطق مختلفی بروند.
مانچینی در این بازی یک هافبک میانی است که مدام جای خود را عوض می کند. حضور او به دو هافبک دیگر اجازه می داد تا در هنگام پرس حریف آزادی کامل داشته باشند و هرگاه که مناسب دیدند به جلو رفته و شروع به ایجاد موقعیت کنند.
در هنگام مالکیت توپ نقش مانچینی پر رنگ تر می شد. چینش رم در هنگام بازیسازی به 1-2-4-3 تغییر شکل پیدا می کرد و مانچینی در بین مدافعان وسط قرار می گرفت تا کولاروف و اسپیناتزولا بتوانند از خط دفاعی جدا شوند و اورلپ کنند همچنین وجود مانچینی در خط دفاع یک برتری عددی را نسبت به مهاجمان ناپولی یعنی مرتنز و میلیک ایجاد می کرد. همانطور که گفته شد نقش مانچینی موجب آزادی دو هافبک دیگر رم یعنی ورتو و پاستوره می شد و باعث می شد تا آن ها به سمت عمق رفته و یک مثلث برای پاسکاری و ایجاد موقعیت درست کنند.
پاستوره از زمان پیوستنش به رم از فرانسه بسیار پر تلاش بوده است. این هافبک آرژانتینی همانگونه که با فلش در بالا نشان داده شده، در این بازی بسیار درخشان بوده و توانست عملکرد بسیار خوبی از خود به جا بگذارد.
فونسکا با وجود مانچینی به پاستور این آزادی عمل را داد تا به جلو حرکت کند و به او این نقش را داد تا مناطقی که ناپولی در آن جا ضعیف ظاهر شده را پیدا کند و بازیکنان را در آن جا صاحب توپ کند.
همانطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید، پاستوره در خط دفاعی زیر فشار دو مهاجم ناپولی قرار گرفته است. با توجه به ویژگی هایی که از پاستوره گفته شد، او توپ را از بین مهاجمان به مانچینی رسانده و مانچینی هم توپ را به اسپینازولا رسانده و سبب گل اول رم به ناپولی می شوند.
ورتو را می توان سلاح مخفی رم دانست. این هافبک فرانسوی در غیاب پلگرینی درخشان ظاهر شده است و از دلایل اصلی نتیجه گرفتن رم در هفته های گذشته می باشد. حضور او در میانه میدان به مانند مانچینی این اجازه را به دو هافبک دیگر می دهد تا آزادانه به سمت های دیگر بروند.
در نقشه پاس بالا، شما می توانید نقش های متفاوت هافبک های رم را مشاهده کنید. مانچینی 23 پاس را به مدافعان مرکزی ارسال کرده است. پاستوره 27 پاس را در سمت راست چه در دفاع و چه در حمله به هم تیمی های خود ارسال کرده است. ورتو نیز 21 پاس ارسال کرده است و موقعیت او در میانه میدان را می توان با پاس هایی که ارسال کرده مشاهده کرد که تقریبا تمامی بازیکنان را صاحب توپ کرده است. این هافبک فرانسوی در هنگام در اختیار داشتن مالکیت به خوبی توپ را پخش می کرد همچنین با گل کردن پنالتی موجب پیروزی تیمش در این دیدار حساس شد.
نتیجه گیری:
یکی از عملکرد های بد ناپولی را بر خلاف چند فصل اخیر مشاهده می کنیم. آن ها در صورتی که می توانستند با پیروزی در این دیدار از زیر فشار خارج شوند، این بازی را واگذار کردند تا با کسب 2 امتیاز از 3 بازی اخیر در رتبه هفتم قرار گیرند. فونسکا سبکی بسیار مشهور و موثر را در این بازی پیاده کرد. روان بودن و انتقال توپ از دفاع به حمله به خوبی قابل شهود بود. به طور کلی تاکتیک های تهاجمی که توسط فونسکا اعمال شد، تفاوت در نتیجه بازی را ایجاد کرد.
با توجه به این که آلن حداقل یک ماه از میادین دور است، ناپولی باید یک هافبک دفاعی را به خط میانی اضافه کند تا به مانند بازی با رم از این منطقه مورد تهدید واقع نشود.
