اختصاصی طرفداری- از اوج گیری و رسیدن به 5 فینال متوالی تا بدشانسی های متوالی و شاید نرسیدن به پلی آف. در این یادداشت نگاهی داریم به سرگذشت گلدن استیت وریرز، تیمی که NBA را متحول کرد.
بعد از قهرمانی در سال 1975، گلدن استیت تا قهرمانی دیگر 40 سال صبر کرد. در این مدت، وریرز بالا و پایین های بسیاری را تجربه کرد. در این سال ها وریرز به تیمی متوسط و نسبتا ضعیف تبدیل شده بود. آنها بعد از 1976، حتی رنگ قهرمانی دویژن هم به خود ندیدند. بهترین اتفاق برای سن فرانسیسکویی ها، حضور کریس مالین و ظهور مثلث TMC بود که متشکل از کریس مالین، تیم هاردوی و میچ ریچمند بود. حتی این مثلث هم تنها 2 فصل کنار هم بودند و در پلی آف توفیقی نداشتند. در قرن جدید، نام وریرز با یکی از بزرگ ترین شوک های تاریخ بسکتبال عجین شد. در اوایل کار دان نلسن افسانه ای در این تیم، وریرز در پلی آف 2007 با شکست 2-4 دالاس موریکس، به اولین سید 8 تاریخ NBA تبدیل شد که موفق به حذف سید 1 می شود (در پلی آف با فرمت 7 بازی). شاید این پیروزی را به توان بزرگ ترین افتخار وریرز در این سال ها قلمداد کرد.
اما عصر جدید وریرز و NBA از سال 2009 شروع شد. جایی که استفن کری را با اشتباه تاریخی مینسوتا تیمبرولوز به عنوان پیک 7 انتخاب کردند. تیمبرولوز در درفت 2009 دو پیک 5 و 6 را در اختیار داشت اما با هیچکدام کری را درفت نکرد. کری پایین تر از بازیکنانی همچون هاشیم تابیت، تاریک ایونز، ریکی روبیو و جانی فلین درفت شد. شاهکار وریرز در درفت ستاره ها به درفت 2011 هم کشیده شد. آنها در پیک 11 کلی تامپسن را درفت کردند. بازیکنی که از 10 بازیکن همچون درک ویلیامز، انیس کنتر، تریستن تامپسن، یوناس ولنجونس، یان وسلی، بیسماک بیومبو، برندن نایت و جیمر فردیت پایین تر درفت شد. اوج شاهکار وریرز در درفت 2012 نمایان شد. گلدن استیت در پیک 35 دریماند گرین را درفت کرد. حال وریرز مثلث جدیدی در اختیار داشت. مثلثی متشکل از دو شوتزن قهار و یک مدافعی تنومند.
حضور این سه باهم در ترکیب گلدن استیت، زود جواب داد و واریرز در سال 2013 ضمن راهیابی به پلی آف، به راند 2 نیز رسید. اضافه شدن آندره ایگودالا در سال اول جواب نداد و وریرز در راند 1 پلی آف 2014، حذف شد، اما این تازه شروع سلسله گلدن استیت بود. کار مارک جکسن بعد از 3 فصل به اتمام رسید. معلم نسل جدید وریرز که آنها را به تیمی پلی آفی تبدیل کرده بود و وریرز را برای چهارمین بار در تاریخش به رکورد 50 پیروزی رسانده بود، جای خود را به استیو کر داد. کر که بالاترین درصد موفقیت در شوت های سه امتیازی تاریخ NBA را در زمان بازی به ثبت رسانده بود، حال هدایت تیمی را برعهده داشت که دارای دو تا از بهترین شوتزن های لیگ بود. سال اول کر در وریرز همراه شد با ثبت 67 پیروزی که بهترین رکورد تاریخ این تیم بود. اوج گیری گلدن استیت ادامه داشت و تیم کر در پلی آف نیز عملکرد فوق العاده ای از خود نشان داد تا سرانجام گلدن استیت وریرز بعد از 40 سال، قهرمان NBA شود. با این قهرمانی، استیو کر نیز به اولین مربی سال اولی بعد از پت رایلی تبدیل شد که فاتح NBA می شود.
کر و مثلث طلایی اش تازه شروع به کار کرده بودند و آندره ایگودالا مثل سرگروهی با تجربه به کمک آنها می آمد. استفن کری و کلی تامپسن مدام در حال رکوردزنی بودند و کری بهترین روزهایش را تجربه می کرد. پس از قهرمانی، حال نوبت به رسیدن به بهترین رکورد تاریخ فصل عادی بود. ثبت 73 پیروزی و تنها 9 شکست در سال 2016، وریرز را بالاتر از شیکاگو بولز افسانه ای فیل جکسن و مایکل جردن قرار داد. پایان فصل 2016 با شکست شوکه کننده مقابل کلیولند کاوالیرز و لبران جیمز به پایان رسید، اما این شکست سلسله وریرز را به مرحله جدیدی رساند. در انتقالی شگفت انگیز و بهت آور، کوین دورنت به گلدن استیت پیوست و وریرز آماده انتقام از کلیولند بود، تیمی که فصل خارق العاده وریرز را با ثبت بهترین کامبک تاریخ فینال های NBA، نابود کرده بود. رکوردهای 4 شگفت انگیز وریرز از همان ابتدا شروع شد و گلدن استیت به اولین تیمی تبدیل شد که 4 نماینده در آل استار داشت. نه یک سال، بلکه 2 سال متوالی استفن کری، کوین دورنت، کلی تامپسن و دریماند گرین همزمان به آل استار دعوت شدند تا قدرت وریرز را به همه نشان دهند.
قهرمانی در سال های 2017 و 2018 و انتقام سخت از کلیولند کاوالیرز کافی نبود. گلدن استیت که با به خدمت گرفتن کوین دورنت، اعتراض های زیادی را به جان خریده بود، در تابستان 2018 دمارکوس کازینز را هم جذب کرد تا حسابی منفور شود. شاید تا آن موقع همه حرف از نبوغ وریرز در درفت 3 بازیکن طلایی اش حرف می زدند، اما گرفتن دورنت و کازینز، چهره وریرز را تغییر داد. در حالی که انتظار می رفت وریرز از قبل نیز قدرتمند شود، اما شروع بد بیاری های وریرز از همین سال 2018 بود. افت وریرز کم کم نمایان شد. دیگر خبری از 4 نماینده در آل استار نبود و دریماند گرین افت کرده بود. کازینز تا آمد به تیم جدیدش خو بگیرد، باز مصدوم شد. وریرز راند اول پلی آف را به سختی گذراند. راند دو هم دشوار بود اما مصدومیت دورنت آن را سخت تر کرد. نبود دورنت و کازینز در فینال کنفرانس غرب به چشم نیامد و کری تمام چشم ها را به خود خیره کرده بود.
پنجمین فینال متوالی از راه رسید. بدون دورنت اما با بازگشت کازینز. پیروزی های تورنتو جدی به نظر نمی رسید، ولی وقتی تعداد پیروزی های کانادایی های غافلگیر کننده بالا رفت، دورنت که هنوز کامل خوب نشده بود، وارد بالاترین فشار شد و پارگی آشیل او، اولین قطعه پازل سقوط وریرز را چید. خداحافظی با بای آرنا، همراه شد با از دست دادن قهرمانی و بدتر از آن، از دست دادن کلی تامپسون که رباط صلیبی پاره کرد. کم کم قطعه های بیشتری از پازل تکمیل شد تا اینکه دورنت مصدوم راهی بروکلین نتس شد و آندره ایگودالا، MVP فینال 2015 هم ترید شد. مدیران وریرز بیکار ننشستند و دی آنجلو راسل را به سن فرانسیسکو آوردند تا در نبود تامپسون، استیو کر به تواند تیم شوتزن خود را هدایت کند. قدرت گرفتن تیم های دیگر، رفتن دورنت، مصدومیت تامپسون و ترید ایگودالا وریرز را تضعیف کرد، اما میخ آخر بر تابوت گلدن استیت، مصدومیت استفن کری بود. شروع بد وریرز با مصدومیت کری همراه شد و حال وریرز بعد از سال ها شرایط متفاوتی را تجربه می کند.
حال گلدن استیت وریرز در وضعیتی نامطلوبی قرار گرفته است. آیا می توان با ترکیب فعلی برای رسیدن به پلی آف تلاش کرد و منتظر بازگشت کری و تامپسن ماند؟ برنامه وریرز برای ترید ددلاین چیست؟ ترکیب فعلی باقی می ماند یا بازیکنانی مانند دی آنجلو راسل ترید می شوند؟ آیا استیو کر راضی می شود که تیمش بیخیال امسال شود و برای گرفتن پیک بهتر در درفت 2020 و انتقال های احتمالی پیرامون آن، تنکینگ کند؟ این سوالات تنها برخی از پرسش هایی است که درباره وریرز وجود دارد، اما مهم ترین سوال این است که آیا گلدن استیت می تواند دوباره به اوج برگردد؟
جواب احتمالا مثبت است. مدیران وریرز نشان دادند که تبحر خاصی در جذب ستاره ها دارند. از طرفی استفن کری 31 ساله است و تامپسون و گرین هم 29 سال دارند که چندان بالا نیست و هنوز در اوج خود به سر می برند. این مسئله را هم فراموش نکنید که شیوه بازی استیو کر و گلدن استیت وریرز، مبنی بر شوتزنی است و سن تاثیر چندانی روی این امر نمی گذارد و کری و تامپسون اگر دچار مصدومیت نشوند، می توانند سال ها میان بازیکنان موفق لیگ باشند. به نظر نمی رسد که گلدن استیت وریرز به این زودی از جمع مدعیان خارج شود و به احتمال فراوان این تیم را در سال های آینده نیز میان مدعیان خواهیم دید.
