اختصاصی طرفداری- گرچه انصاف می‌گوید با چند بازی نباید کالدرون را غوطه‌ور در منجلاب نزول بپنداریم، خصوصاً وقتی که حمایت هواداران از مرد آرژانتینی پرسپولیس ته نکشیده است. اما به هر حال نمی‌شود در برابر صدای گام‌های بحران خودمان را به نشنیدن بزنیم.
کالدرون و پرسپولیس پس از 6 هفته
تیم کالدرون خوب می‌جنگد و تلاش می‌کند بهتر هم باشد؛ علی‌رغم این تکاپوها، هیچ چیز سر جایش نیست و حتی اندک چشمه‌ای از ساختارهای شکل گرفته و موفق تیم قهرمان گذشته را نمی‌بینیم. اما نکته همینجاست؛ داخل همین تقابل که بعضی از هواداران پرسپولیس را میان گذشته و حال معلق کرده است. با هر پاس و هر دقیقه دقیقه بازی، این غده مخرب مقایسه، بزرگ و بزرگتر می‌شود تا جایی که به قلب پرسپولیس یورش ببرد! مطمئناً شما هم تصدیق می‌کنید که با شش هفته بازی و فاصله نه چندان زیاد با صدر جدول، نمی‌شود برروی آینده کالدرون خط قرمز کشید و به پیرمرد کروات چشمک زد. اصلاً آن طرف قضیه، برانکو هم افق دید روشنی از بازگشت دارد؟
برانکو؟ اندکی صبر!
1- هر چه‌قدر هم شرلوک بازی در بیاوریم نمی‌شود اصلی‌ترین دلیل رفتن برنکو را با قاطعیت کشف کنیم. یک عده می‌گویند برانکو تا خرخره جام‌های ایران را بلعیده بود و شکم سیر به‌نظر می‌آمد. از آن طرف پربیراه نیست بگوییم وسوسه‌های دلار نفتی حسابی مرد کروات محبوب سرخپوشان را سرمست کرده بود. و در نهایت گروه آخر با افزایش تم جنایی قضیه، هیئت مدیره و در راس آن مدیر عامل را دست نشانده بدخواهان پرسپولیس می‌دانستند.
2- فارغ از صحت یا نادرستی تمام دلایل ذکر شده، از بقال بگیرید تا چقال می‌دانند پرسپولیس الان تفاوت چندانی با نسخه چند ماه پیش که برانکو رهایش کرد ندارد. پس دلایل کوچ به عربستان هم سر جای خودش باقیست. سرمربی سابق پرسپولیس آن قدر افتخار و جام درو کرده که برای n سال آینده خود هم پیشنهاد دست به نقد داشته باشد. به ویژه که تیمهای آسیای غربی و حتی شرقی بدشان نمی‌آید با شل کردن سر کیسه‌های‌شان سرمربی فینالیست لیگ قهرمانان آسیا را به خدمت بگیرند. پس حداقل از بعد طمع ثروت، وضعیت کروات قصه ما تفاوت خاصی نکرده‌است. آن زمان الاهلی بود و یک مشت پول و سرمربی که قرارداد داشت اما حالا n تیم هستند و چند مشت پول و سرمربی که قراردادی ندارد.
3- حتی اگر دیدگاه تعدادی از سرخ‌ها مبنی بر اهمال هیئت مدیره و مدیرعامل وقت را بپذیریم، بازهم چندان توفیقی نسبت به آن زمان نمی‌بینیم. هر چند که راس هیئت مدیره با انصاری‌فرد مطلوب هواداران شده است اما نبی و عرب که پیکان انتقاد بیش از همه آن‌ها را نشان گرفته بود همچنان از سکان‌داران پرسپولیس محسوب می‌شوند.
بازگشت از روی شکم‌سیری؟ هرگز!
4- برانکو در پرسپولیس تقریباً به هر چیزی که می‌خواست رسید؛ پول خوب، هتریک قهرمانی، کسب 7 جام داخلی و فینال آسیا؛ به‌نظرتان تنها لفظ منجی می‌تواند چنین شخص شکم سیری را متقاعد کند که برگردد؟ تنها ناکامی سرخ‌ها قهرمانی آسیاست که خودتان هم خوب می‌دانید این روزها برای هر تیم ایرانی به اندازه دیدن برف سنگین تهران غیرممکن و سخت است. از طرفی برانکو حالا نزد هواداران پرسپولیس مرزهای محبوبیت را رد کرده است و طبعاً سرمربی سابق خودش خوب می‌داند با بازگشت دوباره مقبولیت زیاد خود را به‌خطر می‌اندازد.
5- اما بیایید عامل آخر را کمی فنی‌تر بررسی می‌کنیم. سرخ‌ها با قهرمانی لیگ شانزدهم قاطعانه‌ترین قهرمانی لیگ را به نام خود زدند. لیگ هفدهم با سرخی کم‌رنگ‌تری قهرمان شدند و در نهایت فصل گذشته به اندازه یک تار مو با از دست دادن قهرمانی فاصله داشتند. طبیعی هم بود؛ سایر مربیان لیگ دست روی دست نگذاشتند که برانکو بیاید و شکست‌شان دهد. آن‌ها چهارسال تیم تقریباً یکسان پرسپولیس را آنالیز می‌کردند و حسابی در شناختن دست برانکو قهار شده بودند. مدرنیزه قضیه می‌شود سندرم بعد از هتریک ولی ما می گوییم لو رفتن تفکرات یک مربی!
6- با تمامی این تفاسیر نمی‌شود قاطعانه جاده برانکو و پرسپولیس را مسدود شده بدانیم. شاید شخص اول داستان ما یک روزی با دیدن نیاز سرخ‌ها تمامی معادلاتی که چیدیم را به هم بزند و این مطلب را با بازگشت خود بایگانی کند. هر چه باشد داریم در مورد شخصی صحبت می‌کنیم که شب اردوی بازی آسیایی به خاطر یک حرکت، آماده‌ترین دفاع راست لیگ را کنار گذاشت. حق بدهید که از پیش بینی عاجز باشیم.
