میثم موج بافاناین کامنتو تو قسمت مقاله ی الیوت نوشتم جالب اینکه دیدم اینجا هم همون بحث ادامه داره و مطلب رو دوباره کپی کردم ،برخی دوستان قضایا رو خیلی ساده گرفتن؛پول میزاری،میخری،میبری ،نشد عوض میکنی
وقتی یک کمپانی چندملیتی تحت کنترل یک کشور با هژمونی قدرت برتر اقدام به سیاست گذاری و سرمایه گذاری در یک کشور ضعیفتر و بدهکار میکنه لاجرم با مقاومت بخش سنتی و شبکه ی تفکر قدیمی یا پیشکسوتها مواجه میشه بخصوص اون کشور اگر دارای سابقه ی تاریخی و با شکوهی هم باشه و طبیعی هست بهیچوجه نمیخواد دست پایینتر و نقش استثمار شده رو بازی کنه و تمام عرصه ی تصمیم گیری رو به رقیب واگذار کنه از طرفی شرکت سرمایه گذار هم نمیتونه در همون ابتدای کار با تمام ارکان شکل گرفته در گذشته مخالفت کنه چون به هر حال اون برند متعلق به اون کشور و فرهنگ و مردم هست،ولی در پس سازش ابتدایی اختلافات بصورت زیرپوستی تا مدتی در اون مجموعه ادامه پیدا خواهد کرد؛برای همین با توجه به دیدگاه کاملا متضاد الیوت به نوعی مجبور به انتخاب مدیر و حتی مربی ایتالیایی هست بخصوص اینکه دوران باشکوه میلان هم وابسته به همین پیشکسوتها و هسته ی سنتی شکل گرفته،من فکر کنم نظر نهایی الیوت برای استفاده از پیشکسوتها بیشتر روی گتوزو هست و روابط خیلی خوبی باهم برقرار کردند و بالعکس اختلافات مالدینی و بوبان با این مجموعه بیشتر از چیزی هست که تا الان بازتاب پیدا کرده
