طرفداری- در سال 2006، به نظر می‌رسید آینده کریستیانو رونالدو، پسری که قرار بود ویترین منچستر یونایتد باشد در خطر قرار گرفته است، اما او مانند یک موشک، از هیچ برخواست و به اوج رسید.
نوشته Andrew Murray برای Four Four Two | ایان رایت در استودیوی بی‌بی‌سی برای جام جهانی 2006 در تاریخ 1 جولای، گفت: «صبر کن ببینم، اون الان چشمک زد؟!» و آلن هانسن در پاسخ به او گفت: «تو را به خدا به من بگو که این کار را نکرد.» جرم کریستیانو رونالدو؟ چشمک زدن به نیمکت پرتغال، کمی بعدتر از این‌که وین رونی در درگیری با ریکاردو کاروالیو در دقیقه 62 بازی یک چهارم نهایی جام جهانی 2006 اخراج شد. آلن شیرر در آن زمان گفت: «احتمال این‌که وین رونی به منچستر یونایتد بازگردد و در زمین تمرین، یقه رونالدو را بگیرد، بسیار زیاد است.»
حقیقت این است که وینگر پرتغالی کاری کرد که داور بازی، هوراکیو الیزوندو واکنشی بیش از حد معمول به برخوردی که اتفاق افتاد بود نشان دهد، اما او این کار را با استفاده از ساده‌لوحی و اشتباه بازیکنان انگلیس انجام داد و به نوعی کرامت اخلاقی خود را کنار گذاشت. وقتی او آخرین پنالتی پرتغال را تبدیل به گل کرد، مطابق انتظار ورزشگاه منفجر شد. سان در فردای آن مسابقه، به نقل از یک فرد ناشناس گفت که وین رونی احتمالاً دفعه بعدی که رونالدو را ببیند، از خجالت او در می‌آید. هم‌چنین در بسیاری از رسانه‌های انگلیسی نوشته شد هواداران انگلیسی در فصل پیش رو از رونالدو انتقام خواهند گرفت و این انتقام چیزی بیش از یک چشمک خواهد بود.
یک هفته و نیم بعد، کار رونالدو هم در جام جهانی با مقام چهارمی به پایان رسید. او در 137 بازی خود برای منچستر یونایتد 27 گل زده بود، قهرمان جام حذفی و لیگ کاپ شده بود و یکی از آینده‌دار ترین بازیکنان منچستر یونایتد به نظر می‌رسید. در منچستر روی او حساب زیادی باز می‌شد، مخصوصاً حالا که لیگ در تسخیر ژوزه مورینیو بود و شیاطین سرخ به یک روح جدید برای بازپس گیری تخت پادشاهی خود نیاز داشتند. اما گفته می‌شود پس از آن واقعه، او به خبرنگاران پرتغالی گفته است: «من این‌جا نمی‌مانم. بعد از اتفاقی که با رونی افتاد، نمی‌توانم در تیم بمانم. در چند روز آینده تکلیف آینده‌ام مشخص می‌شود. اما نمی‌خواهم در انگلستان بمانم.» دوازده ماه بعد، کریستیانو رونالدو قهرمان لیگ برتر شد، جایزه بهترین بازیکن سال، بهترین بازیکن جوان سا، بهترین بازیکن سال از نگاه فوتبال‌نویسان و بهترین بازیکن سال از نگاه هواداران را کسب کرد. او حالا ستاره‌ای در منچستر بود که همه جهان او را می‌شناختند.
در تابستان 2006 رسانه‌ها حلقه‌ای تنگ نه تنها دور کریستیانوی 21 ساله، بلکه سر الکس فرگوسن ایجاد کرده بودند. راب اسمیت در گاردین نوشت: «در این تابستان، آن‌ها مانند مست‌های تلوتلو خورِ رقت‌انگیز که ساعت 2 نیمه‌شب روی سن می‌رقصند بودند. دامین داف به راحتی از دست یونایتد در رفت تا آن‌ها پاتریس اورا را بخرند. شما نباید چنین اشتباهی کنید و حالا هم که این مسئله رونالدو. فرگوسن گفته است که پس از جام جهانی تا کنون با رونالدو صحبت نکرده است، کاری که دقیقاً باید خلاف آن را انجام می‌داد و اگر یادتان باشد، سر مسئله دیوید بکام پس از جام جهانی 1998، او چتر حمایتی خود را روی سر بکام باز کرد تا آسیبی نبیند، چیزی که برای رونالدو صادق نیست.»
اما فرگوسن احتمالاً نیازی نبود کاری کند، چون رونی شرایط را مدیریت کرد. پس از صحبت با رونالدو در تونل ورزشگاه گلزن‌کرشن، رونی به باشگاه و هم‌تیمی‌های خود اعلام کرد که هیچ مشکلی میان او و رونالدو وجود ندارد و حتی پیشنهاد کرد که با برگزاری یک کنفرانس مطبوعاتی مشترک، به قائله پایان داده شود. در روز اول تمرینات، بزرگترین سوال این بود که آیا خبری از رونالدو می‌شود یا خیر که شد. او پس از همان بازی هم پیراهن خود را با گری نویل تعویض کرد، اما حالا در کرینگتون بود، جایی که می‌توانست قلمرو دشمن به حساب بیاید. نویل بعدتر در رابطه با این شرایط، گفت: «از نظر بدنی او از یک پسر به یک مرد تبدیل شد. از یک بازیکن خروس‌وزن به یک بازیکن نیمه‌سنگین تبدیل شد که باعث شد او قدرتی را کسب کند که تا پیش از آن نداشت.» وین رونی هم در اشاره خود به بازگشت رونالدو، با این موضوع موافق است. «او در تمام طول تابستان درحال تغییرات بدنی بود.» و این موضوع در کنار این‌که وین رونی در آن تابستان جام جهانی، با اضافه وزن به تمرینات تیم بازگشت و ناراحتی فرگوسن را در پی داشت، به پیچیدگی بیش‌تر ماجرا اضافه کرد.
شایعات در تابستان شروع شدند. ریاست باشگاه والنسیا، خوان سولر در یک مورد، اشاره کرد: «تا بارها دست رد به سینه ما نخورد، بیخیال رونالدو نمی‌شویم.» اما باشگاه انگلیسی بارها دست رد به سینه همه باشگاه‌ها زد تا ستاره پرتغالی خود را حفظ کند. فصل با برد 5-1 برابر فولام برای منچستر یونایتد آغاز شد. در آن بازی، رونالدو که وینگر راست تیم بود، درخششی فوق‌العاده داشت و در کنار بازی خوب، یک گل هم به ثمر رساند. فرگوسن در پایان بازی، گفت: «قطعاً می‌توانید بگویید که او و رونی بهترین زوج هستند. مردم همیشه دنبال مقصر و قربانی هستند. اما در این‌جا ما روحیه تیمی فوق‌العاده‌ای داریم که نمی‌گذاریم تحت تاثیر چیزهایی که مردم خارج از باشگاه می‌گویند قرار گیرد. هواداران فولام رونالدو را هو کردند، اما حتی آن‌ها هم می‌دانند و فهمیدند که این پسر چه بازیکن بزرگ و فوق‌العاده‌ای است.»
فرگوسن خیلی سریع و سست با حقیقت بازی می‌کرد. هر بار که رونالدو برای زدن ضربه ایستگاهی پشت توپ قرار می‌گرفت، هو می‌شد. اما سرمربی منچستر یونایتد می‌خواست رونالدو را مطمئن کند که باشگاه پشت اوست و می‌خواهد که او در تیم بماند. در ماه‌های بعد، هو کردن‌ها بیش‌تر شد، مخصوصاً در بازی‌های خارج از خانه. در سپتامبر همان سال، رونالدو در یکی از معدود روزهایی که یونایتد عقب افتاده بود، در خلال حملات بی‌امان تیم، موفق شد با گل فوق‌العاده‌ای که برابر ردینگ بزند، پنالتی دقیقه 48 کوین دویل را خنثی کند و بازی در نهایت با نتیجه 1-1 به پایان برسد. او در تغییری تاکتیکی، از سمت راست به چپ رفت، کل دفاع ردینگ را بهم ریخت و کارش را تمام کرد. کاپیتان حریف، مورتی در پایان بازی گفت: «در برابر او شما هیچ اقبالی ندارید. او می‌تواند در هر دو طرف زمین بازی کند و به شما سرگیجه بدهد و فقط به خنده‌تان بندازد. نمی‌توانید خیلی به او نزدیک شوید، چون خیلی سریع است. مانند باد از شما می‌گذرد و خیلی بی‌رحم است. او قوی و قدرتمند است و تکل زدن روی پایش، مانند کوبیدن پای‌تان به یک دیوار آجری است.»
پایان قسمت اول
