در این مقاله به بررسی خطوط مختلف تیم یوونتوس در فصل 2019-2020 می پردازیم.
مدیران یوونتوس در ابتدای نقل و انتقالات تابستانی به فکر تقویت خطوط مختلف تیم افتادند. زیرا در فصل گذشته یوونتوس نتوانست به اهداف اصلی خود که در ابتدای فصل تعیین کرده بودند دست یابد و با توجه به سن زیاد بازیکنان در برخی پست ها علاوه بر ترمیم نقاط ضعف نیاز به جوانگرایی احساس می گردید. به همین دلیل مدیران تیم بازیکنان جوان زیادی را به تیم اضافه کردند اما اینکه در نقل و انتقالات تا چه حدود موفق بوده اند را باید در انتهای فصل و دیدن عملکرد بازیکنان قضاوت نمود اما در این مقاله با توجه به ویژگی های بازیکنان جذب شده و موجود و همچنین تاکتیک های ساری به بررسی تیم در خطوط مختلف می پردازیم.
1. خط دروازه
در فصل گذشته شزنی عملکرد قابل قبولی را در طول فصل به نمایش گذاشت و تا حدودی از اینکه به عنوان دروازه بان شماره 1 تیم باقی بماند مطمئن بود. اما پرین در بعضی بازی ها مطمئن نشان نداد و با توجه به مصدومیت سنگینی که برایش اتفاق افتاد خرید یک جانشین مطمئن برای شزنی را ضروری کرد. بازگشت بوفون پس از یک فصل به تیم علاوه بر افزایش توان تیم در خط دروازه کمک بزرگی به رختکن تیم خواهد نمود. حضور یک بازیکن بزرگ و باتجربه در لحظات حساس می تواند از بروز بسیاری از بحران ها جلوگیری کند. به همین عملکرد مدیران یوونتوس در خط دروازه بسیار خوب و قابل دفاع به نظر می رسد.
2. خط دفاع
بزرگترین ضربه ای که یوونتوس در لیگ قهرمانان فصل گذشته خورد مربوط به عدم حضور کیلینی در بازی رفت و برگشت در مقابل آژاکس بود. کیلینی همواره با قدرت رهبری خط دفاعی و پوشش مناسب اشتباهات سایر مدافعین سبب شده بود خط دفاعی یوونتوس به نقطه قوت تیم تبدیل گردد. اما در نبود وی روگانی به هیچ عنوان نتوانست وظایف یک دفاع مطمئن را به نمایش بگذارد و در مقابل آژاکس اشتباهات متعدد خط دفاعی باعث ایجاد موقعیت های زیادی گشت که شاید اگر درخشش شزنی در آن بازی نبود نتیجه ای مفتضحانه رقم میخورد. مدیران یوونتوس برای ترمیم خط دفاعی به سراغ دلیخت ستاره خط دفاعی آژاکس در سال گذشته رفتند و مبلغ سنگین 85 میلیون یورو را برای خرید وی پرداختند همچنین مریح دمیرال با 15 میلیون یورو از ساسولو به یوونتوس پیوست و در مقابل کاسرس و بارزالی و قبل تر از آن بن عطیه از تیم جدا شدند. البته رومرو هم از تیم جنوا با مبلغ 25 میلیون یورو خریداری شد ( لازم به ذکر است که یوونتوس به شرطی حاضر شد این مبلغ بالا را برای این مدافع بپردازد که جنوا 18 میلیون یورو بابت استورارو هزینه کند و در واقع هر دوتیم این بازیکنان را بالاتر از قیمت واقعی خود فروختند تا در تراز مالی به هر دو تیم کمک شود مشابه این موضوع برای کانسلو و دنیلو و همچنین اسپیناتزولا و پلگرینی نیز به وجود آمد). رومرو یک فصل دیگر به جنوا قرض داده شد.
در دفاع میانی با بالا رفتن سن کیلینی دیگر نمیشد روی وی به عنوان یک مدافع ثابت برای تمام فصل حساب کرد که مصدومیت طولانی مدت وی در ابتدای فصل بر این موضوع صحه گذاشت. اما اگر بخواهیم از بعد فنی به نقش مدافعین نگاه کنیم کیلینی به عنوان یک مدافع پوششی عمل می کند که وظیفه وی علاوه بر رهبری خط دفاعی پوشش عمق دفاع می باشد. این دست از مدافعین معمولا کم اشتباه بوده و با ریسک بالا دفاع نمیکنند همچنین تجربه بالایی دارند که در لحظات حساس تمرکز خط دفاعی را حفظ می کنند و معمولا ضریب اشتباهات بسیار پایینی دارند. در طرف دیگر مدافعی مانند بونوچی بیشتر به عنوان مدافعین بازیساز عمل کرده و معمولا به صورت درگیر شونده با مهاجمین عمل می کنند و سعی در زدن ضربات اول دارند و تلاش می کنند توپ به مهاجمین در شرایط ایده آل نرسد. حال با بررسی خریدهای یوونتوس نمی توان دلیخت را به عنوان جایگزین مناسبی برای کیلینی در نظر گرفت زیرا وی نقشی مشابه بونوچی در آژاکس و تیم ملی هلند دارد و هرگز به عنوان مدافع پوششی عمل نکرده و تجربه لازم برای این کار را ندارد و بعید به نظر می رسد زوج وی و بونوچی بتواند تعادل لازم را به خط دفاعی ببخشد. اما مریح دمیرال مدافعی به سبک مدافعین پوششی بوده و می تواند در دراز مدت به عنوان جایگزین کیلینی مورد استفاده قرار بگیرد. حال با مصدویت کیلینی باید دید که مشکلات خط دفاعی یوونتوس تا چه حدی می باشد و بونوچی و دلیخت چگونه از پس این ماموریت مهم بر می آیند.
مدافعین چپ یوونتوس در سال گذشته را نمی توان به عنوان یکی از نقاط درخشان تیم نام برد اما عملکرد قابل قبولی داشتند. ساندرو در طول فصل عملکرد نسبتا خوبی را به نمایش گذاشته بود اما حضور اسپیناتزولا در انتهای فصل نوید یک دفاع هجومی و قدرتمند را در سال های آینده می داد اما در کمال تعجب وی با مبلغ 29 میلیون یورو به رم فروخته شد و در عوض پلگرینی با مبلغ 22 میلیون یورو به یوونتوس پیوست که به کالیاری قرض داده شد. به نظر می رسد که ساندرو در طول فصل به عنوان مدافع فیکس به میدان برود و در نبود وی دیشیلیو به بازی گرفته شود. می توان امیدوار بود که ساندرو بتواند دوباره به روزهای اوج خود که یکی از بهترین های دنیا بود برگردد. به طور کلی دفاع چپ یووه تغییر خاصی نسبت به فصل گذشته نکرد و تقریبا نیازی به تغییرات عمده نیز در این بخش احساس نمی شد.
اما در دفاع راست یوونتوس هرگز به تعادل مناسب در طول فصل دست نیافت. کانسلو که در فاز هجومی قطعا جزو بهترین های جهان می باشد اما در دفاع بسیار پر اشتباه عمل کرده و این اشتباهات در دو بازی حساس به یوونتوس لطمه بزرگی زد. در بازی جام حذفی مقابل اتالانتا و بازی رفت مقابل آژاکس اشتباهات وی 2 گل را به تیم حریف هدیه کرد و الگری نیز در بسیاری از بازی ها از دیشیلیو در این پست استفاده کرد همچنین در تمرینات و خارج زمین نیز کانسلو هرگز نتوانست نظر مساعد مدیران را جلب کند و گاها عملکرد او مورد اعتراض هواداران نیز قرار گرفته بود. عملکرد دیشیلیو در دفاع راست نیز هرگز در قواره یک تیم مدعی لیگ قهرمانان نبوده و به نظر می رسید که یوونتوس در صورت فروش کانسلو مدافع بزرگی را جایگزین وی کند اما با توجه به قیمت بالای کانسلو و نبود مشتری یوونتوس مجبور به معاوضه وی با دنیلو شد (کانسلو با 65 میلیون به سیتی رفت و دنیلو با 37.5 میلیون یورو به یووه پیوست). دنیلو نیز در سال های اخیر مدافعی متوسط نشان داده و به نظر نمی تواند نقاظ ضعف تیم در دفاع راست را برطرف نماید. ساری در پیش فصل نشان داد که روی کوادرادو به عنوان یک مدافع راست حساب می کند اما ضعف وی در دفاع نیز همواره مشهود بوده و به نظر نمی رسد که وی بتواند مشکلات دفاع راست یووه را حل نماید.
در نهایت عملکرد تیم نقل وانتقالات در دفاع میانی خوب ارزیابی شده اما در دفاع کناری ضعیف برآورد می شود.
