10- متیو فلامینی (آرسنال)
از زمان معاصر شروع می کنیم. متیو فلامینی پس از اینکه قراردادش از سوی میلان تمدید نشد، صرفآ برای حفظ آمادگی با آرسنال تمرین می کرد و هواداران روی خوشی به جذب او نشان ندادند و به طعنه می گفتند ونگر نام او را با فلینی (ستاره وقت اورتون) اشتباه گرفته. فلامینی در اولین بازی دور جدید حضورش در آرسنال به صورت تعویضی به جای ویلشر مصدوم مقابل تاتنهام بازی کرد و در برد 1-0 آرسنال سهیم بود. او در ادامه آنقدر خوب بود که تبدیل به یکی بازیکنان تقریبآ ثابت توپچی ها شد و هواداران بابت بازگشتش به لندن و بالاتر از آن جذب نشدن فلینی خوشحال باشند!
9- دیوید بتی (لیدز یونایتد)
باتی در زمان پیوستن دوباره به لیدز یونایتد در 1998، وارد چهارمین دهه از عمرش شده بود و پس از دست دادن پنالتی آخر انگلستان مقابل آرژانتین در جام جهانی تنها به دلیل نقش پر رنگ تر بکام، مورد غضب انگلیسی ها واقع نشده بود. دیوید اولری او را به عنوان اولین خرید جذب کرد و تجربه حضورش در این باشگاه و قهرمانی در لیگ برتر با دو تیم متفاوت را انگیزه خوبی برای جوانان لیدز عنوان کرده بود. با وجود مصدومیت در ابتدای حضور مجدد الاند رود، باتی در پایان فصل 1999، عضو ثابتی از لیدز بود. مشکلات قلبی به دلیل استفاده از دارو پس از مصدومیت، او را از رسیدن به یورو 2000 و بازی در دور گروهی لیگ قهرمانان 2001 دور کرد اما درخششش در بازگشت به میادین از مهم ترین عوامل نیل تاریخی یونایتد به نیمه نهایی این مسابقات بود. او در سال 2004 همزمان با سقوط لیدز یونایتد به دسته پایین از فوتبال خداحافظی کرد.
8- مارک هیوز (منچستر یونایتد)
مارک هیوز با 9 نفر دیگر حاضر در لیست کمی متفاوت است. از این جهت که در زمان بازگشت به منچستر یونایتد، هنوز لیگ برتر به وجود نیامده بود. هیوز پس از دو ماجراجویی خارجی نا امید کننده در بارسلونا و بایرن مونیخ، در آغاز فصل 1988-89 جذب منچستر یونایتد شد. عملکرد او در اولین فصل، خارق العاده بود و با وجود نهم شدن یونایتد در دسته برتر، او به عنوان بازیکن سال انگلیس انتخاب شد. عنوانی که طی 7 فصل حضور دوباره در یونایتد یک بار دیگر در 1992 هم تکرار شد. هیوز عضو با تجربه فاتح دو لیگ برتر متوالی در 1993 و 94 بود و با گل تاریخی مقابل اولدهام (یک والی در شرایط کاملآ نامتعادل که از دید بسیاری بهترین گل تاریخ یونایتد است)، به فتح جام حذفی در همین سال نیز کمک کرد. او در فینال جام برندگان اروپا 1991، مقابل تیم سابقش بارسلونا نیز گلی به قیمت قهرمانی یونایتد زد. او در نهایت پس از جذب اندی کول در 1995 و فروخته نشدن کانتونا به اینتر، منچستر یونایتد را ترک کرد. هیوز با این کار آخرین عضو یونایتد شد که پیش از دوران فرگوسن نیز پیراهن این تیم را به تن کرده بود.
7- استیون پینار (اورتون)
پینار در میانه فصل 2011 به تاتنهام رفت و پس از دقیقآ یک سال حضور کابوس وار در تیم پر مهره و بی برنامه هری ردنپ به صورت قرضی به اورتون بازگشت. به برکت بازی های نه چندان پر ثمر جانشینش در این مدت (دینیار بیلیالتدینوف) پینار خیلی زود به ترکیب اصلی راه یافت و عضو ثابتی از تیم در ادامه فصل شد. او در شرایطی فصل را به پایان رساند که بیش از هر اورتونی در کل فصل پاس گل داده بود و پس از پایان آخرین بازی ابراز امیدواری کرد که قرارداد قرضی اش قطعی شود. اتفاقی که با پرداخت 5 میلیون پوند به تاتنهام افتاد و او در فصل بعد با زدن هزارمین گل تاریخ اورتون (یک ضربه سر مهار نشدنی مقابل تاتنهام) نام خود را جدا از یک بازگشت لیگ برتری موفق، به عنوان یکی از رکورد داران تاریخ آبی ها جاودانه کرد.
6- جونینیو پائولیستا (میدلزبورو)
اولین حضور برزیلی کوتاه قامت در میدلزبورو، دو فصل بی نظیر و کامل بود اما موضوعی که او را به ترک این تیم ترقیب کرد، قرار گرفتن در ترکیب برزیل برای جام جهانی 1998 بود. که البته اتفاق نیفتاد و جونینیو برای اولین بار در سال 1999 قرضی به میدلزبورو بازگشت و برای یک فصل، بازی های خوبش را تکرار کرد. او دومین بار در سال 2002 و این بار با پرداخت 6 میلیون پوند به اتلتیکو مادرید، به ریور ساید بازگشت. تی (لقب جونینیو به معنی میخ کوتاه زیر توپ گلف) در فصل اول خیلی زود مصدوم شد و فرصت چندانی برای درخشش پیدا نکرد اما در فصل 2003-04 کمک شایانی به قهرمانی میدلزبورو در جام اتحادیه کرد. هر چند او به وعده خودش مبنی بر پایان دادن دوران بازیگری در این باشگاه وفا نکرد و در همین زمان به سلتیک رفت و در بهترین روزهای بازگشتش هم بازیکن سال 1997 نشد اما هواداران این باشگاه در یک نظر سنجی در سال 2007، جونینیو پائولیستا را به عنوان بهترین بازیکن تاریخشان انتخاب کردند.
5- یورگن کلینزمن (تاتنهام)
کلینزمن در اولین دور حضور در تاتنهام، آنقدر خوب بود که از دید فوتبالنویسان انگلیسی به عنوان بازیکن سال لیگ برتر انتخاب شد. دومین حضور او در اسپرز، کمی پیش از آغاز جام جهانی 1998 بود. کاپیتان آلمان بعد از یک نیم فصل بد در سامپدوریا، به صورت قرضی به اسپرز در حال سقوط بازگشت. دو بازی اول برای کلینزمن مقابل آرسنال و یونایتد چندان خوب نبود اما در سومین بازی، تک گل 3 امتیازی تیمش را مقابل وستهام زد. او در ادامه با زدن 8 گل دیگر، تاتنهام را از سقوط نجات داد. اوج درخشش کلینزمن در زمین ویمبلدون شکل گرفت. جایی که تاتنهام تا اواخر نیمه اول 2-1 عقب بود اما به لطف 3 گل با پای راست، یک گل با پای چپ و یک پاس گل با پشت پا از کلینزمن، توانست مسابقه را 6-2 ببرد. کلینزمن دو هفته پس از این مسابقه، مقابل ساوتهمپتون در هفته آخر لیگ برتر به میدان رفت و پس از زدن گل مساوی تیمش برای همیشه با فوتبال باشگاهی در سطوح بالا خداحافظی کرد.
4- آلن استبس (اورتون)
استبس از کودکی یک اورتونی متعصب بود و در سال 2001 برای اولین بار به آرزوی دیرینه پیوستن به این تیم رسید. او پس از مصدومیت شانه در سال 2005 این تیم را به مقصد ساندرلند ترک کرد اما پس از یک سال و نیم ناموفق در این باشگاه، در سال 2006 با قراردادی کوتاه مدت تا انتهای فصل به اورتون پیوست. تنها 2 ماه پس از این اتفاق، فرم استبس به گونه ای پیشرفت کرد که دیوید مویس از عبارت غیر قابل چشم پوشی برای توصیف دلیل فیکس بودن او استفاده کرد. او حتی در فصل بعد از آن هم پس از ورود جولیون لسکات، جایگاهش را از دست نداد و با بازی های قدرتمند در خط دفاع، کمک شایانی به کسب سهمیه جام یوفا برای اورتون کرد. استبس پس از مشکلات ماهیچه ای دامنه دار در سال 2008 از اورتون رفت و مدتی بعد به صورت کامل از فوتبال خداحافظی کرد.
3- گرام لوسو (چلسی)
له سوکس، پیستون چپ مطمئن چلسی در سال های پیش از آغاز لیگ برتر بود و پس از چندین فصل موفق با بلکبرن (َشامل یک قهرمانی و یک نایب قهرمانی لیگ برتر) در سال 1997 به این باشگاه بازگشت. مبلغ 6 میلیون پوندی پرداختی چلسی به بلکبرن، له سوکس را تا قبل از پیوستن کمپبل به آرسنال، تبدیل به گران قیمت ترین مدافع انگلیسی تاریخ کرد. له سوکس به مدت 6 فصل در چلسی بود که تنها دو فصل ابتدایی را به صورت ثابت بازی کرد. با بازی های خوب او، چلسی جام حذفی، جام اتحادیه، جام برندگان اروپا و سوپر کاپ باشگاه های اروپا را بین سال های 1998 تا 2000 برد. هر چند بعضآ له سوکس به دلیل مصدومیت، فینال ها را از دست می داد. درخشش او در سال های ابتدایی تا جایی جلو رفت که تبدیل به دفاع چپ فیکس تیم ملی انگلیس در جام جهانی 1998 شد. له سوکس در نهایت در سال 2003 برای همیشه از چلسی رفت. او با وین بریج، مدافع چپ وقت ساوت همپتون معاوضه شد.
2- جرمین دفو (تاتنهام)
خروج دفو از تاتنهام در سال 2008 از شاهکارهای مارتین یول بود. او ادعا کرد دفو را فروخته تا بنت را که جوان تر است جایگزین او کند. این در شرایطی بود که بنت تنها 14 ماه از دفو جوان تر بود. جرمین دفو با 8 میلیون پوند به پورتسموث فروخته شد و با کمی بیش از این مبلغ یعنی 15 میلیون پوند به وایت هارت لین باز گردانده شد. هر چند دانیل لوی مدیر تاتنهام دسته گل بزرگی در این انتقال به آب داد و دفو اکثر هفته های فصل 2009 را از دست داد اما عملکرد او طی ماه های ابتدایی فصل بعد نشان داد ارزش این دو برابر شدن قیمت و اعصاب خردی هواداران را داشته است. او در اولین ماه فصل 2010، به عنوان بازیکن ماه لیگ برتر انتخاب شد و 5 گلش مقابل ویگان در برد 9-1 تاتنهام عنوان لحظه فصل اسپرز از دید هواداران را به دست آورد. آمادگی او تا جایی جلو رفت که ردنپ ادعا کرد دفو پس از خروج کریس رونالدو از لیگ برتر، خطرناک ترین بازیکن این لیگ و مدعی اول آقای گلی است. دفو در ژانویه قبل در شرایطی تاتنهام را ترک کرد که با گلزنی در معدود دیدارهای لیگ اروپای این فصل، تبدیل به پنجمین گلزن برتر تاریخ تاتنهام و گلزن ترین بازیکن این باشگاه در تاریخ مسابقات اروپایی شد. او در هفته بیست و یکم لیگ برتر 2014 مقابل کریستال پالاس به صورت تعویضی وارد زمین شد و گل زد تا آخرین گلش در لیگ برتر، او را رکورد دار گلزنی یک ذخیره در تاریخ این لیگ کند.
1- دیوید دان (بلکبرن)
دان اگر کمی زودتر متولد می شد، احتمال داشت قهرمانی لیگ برتر با بلکبرن را هم تجربه کند اما در عوض در اولین فصل حضور در فوتبال حرفه ای، با این باشگاه به دسته پایین تر سقوط کرد. او در سال 2003 پس از افت فاحش در بلکبرن و بازی در پست های غیر تخصصی، درخواست خروج از باشگاه را کرد و بلکبرن با پیشنهاد 6 میلیون پوندی بیرمنگام برای این انتقال موافقت کرد. دان در اکتبر 2006 و در آخرین روزهای حضور بیرمنگام در لیگ برتر، شانس بازگشت به باشگاه محبوبش را داشت اما خودش و مارک هیوز مربی وقت بلکبرن با این انتقال مخالفت کردند تا یک سال بعد و در زمان حضور بیرمنگام در دسته پایین تر این اتفاق حادث شود. او در شروع فصل 2008، دوباره تبدیل به عضو ثابتی از تیم شد و با بازی های خوب و جنگندگی مثال زدنی در میانه زمین و فضا سازی عالی برای سانتاکروز و مک کارتی، سهم اکیدی در هفتم شدن بلکبرن در لیگ داشت. دان در آخرین فصل حضور بلکبرن در لیگ برتر، مقابل تاتنهام صدمین حضور خود از زمان بازگشت به ترکیب کلاغ ها را هم جشن گرفت. او پس از سقوط این تیم از لیگ برتر، پیشنهادات خوبی از وولوز و ویگان داشت اما ترجیح داد در دسته پایین تر با بلکبرن به کارش ادامه دهد. در پایان هر فصل، دان قرارداد خود را به مدت یک سال با این باشگاه تمدید می کنند و با وجود عبور از مرز 34 سالگی، سکونشینان اوود پارک امید دارند این قرارداد یک سال دیگر هم تمدید شود.
