طرفداری- قرار بود سعید مولایی از ایران و ساجی موکی از رژیم صهیونیستی تاریخ سازی کنند و برای اولین بار نماینده کشورشان باشند که رو در روی هم قرار می گیرند. برای سالیان سال، ایرانیان هیچوقت حاضر نشدند در یک رقابت ورزشی مقابل نماینده‌ای از اسرائیل قرار گیرند. از مصدومیت های مشکوک بگیرید تا عدم حضور در بازی ها. به تمام ورزشکاران ایرانی گفته می شد تا رویاهای خود را نابود شده ببینند.
برای اولین بار در تاریخ مدرن، 9 می 2019، تمامی شرایط مهیا شده بود تا ورزش بر سیاست پیروز شود که فدراسیون بین المللی جودو، نامه از سوی کمیته المپیک ایران دریافت کرد که در آن نوشته شده بود: «تایید می کنیم که کشور ایران کاملا به منشور المپیک و اصل عدم تبعیض فدراسیون بین المللی جودو احترام می گذارد و می خواهد آن را رعایت کند.»
علاوه بر این ما قهرمانانی را دیدیم که حاضر بودند با حضور در مسابقات، از عنوان قهرمانی خود دفاع کنند، مانند سعید ملایی. تاریخ، چهارشنبه 28 آگوست 2019 را نشان می دهد. مسابقات قهرمانی جهان جودو در حال برگزاری است و همه چیز برای سعید ملایی خوب پیش می رود. او مرحله مقدماتی را به سهولت پشت سر گذاشت و از نگاه تماشاگران، کاملا پتانسیل دفاع از عنوان قهرمانی را دارا بود.
ورزش همیشه ورزش است و هیچ چیز اضافی در آن معنا ندارد. سعید در مرحله نیمه نهایی مقابل ماتیاس کَسه از بلژیک قرار گرفت و پس از یک نبرد طولانی و استرس زا در امتیاز طلایی، نماینده بلژیک پیروز شد. در سوی دیگر قرعه، ساجی موکی روزی فوق العاده را پشت سر گذاشت. در پایان روز، این سعید ملایی بود که حتی در دیدار رده بندی هم شکست خورد و با از دست دادن مدال برنز، به مقام پنجمی بسنده کرد. موکی هم قهرمان جهان شد. این وضعیت خود، همه چیز را شرح می دهد. یک روز معمولی دیگر!
فراتر از دیدگاه تماشاگران، چیزی که به عنوان نتیجه پایانی به دست آمده بود، اصلا طبیعی به نظر نمی آمد. این یک داستان درام واقعی است که در پشت صحنه مسابقات نیپون بودوکان رخ داد. داستان نبرد ملایی برای حفظ زندگی‌اش و رهایی از فشاری که بر خانواده‌اش احساس می شد. همانطور که اشاره شد، در آغاز روز این ملایی و موکی بودند که با ایپون رقبای خود را یکی پس از دیگری حذف می کردند و به نظر می آمد این دو فینال را برگزار کنند.
این درام در ساعت 15:30 به وقت ژاپن آغاز شد. مبارزه بعدی ملایی برابر خالمورزائف از روسیه که قهرمان المپیک به حساب می آید، قرار بود برگزار شود. چند دقیقه قبل از مسابقه، سرمربی ایرانی تماسی از کشورش دریافت می کند. آن طرف خط، داورزنی، معاون اول وزیر ورزش، شروع به صحبت کرده و اکیدا توصیه می کند ملایی در این دیدار باید شکست بخورد تا از مصاف با حریف اهل رژیم صهیونیستی، خودداری کند. دیگر مسابقه معمولی نبود و پای خانواده هم به میان کشیده شده بود.
ملایی به معنای واقعی کلمه، خرد می شود و اشک می ریزد. دیدن این صحنه ها برای کسانی که واقعا از جریان باخبر بودند، دلهره آور بود. لیسا آلن، یکی از مدیران فدراسیون جهانی جودو، از طریق وحید سارلا، سرمربی تیم ملی تاجیکستان مطلع می شود که سعید ملایی نیاز به کمک او دارد. با همراهی دبیرکل فدراسیون جهانی جودو، آقای ژان-لوک روژ و آقای جرارد بنون، عضو کمیته بین المللی فدراسیون، همه دست به دست هم دادند تا موضوع ملایی حل شود.
مرادوف، معاون کمیته بین المللی فدراسیون جودو، می گوید: «کل روز را با سعید گذراندم. او را اسکورت کردم و برای ترجمه سعی کردم کمکش کنم. ترس را در چشمانش می دیدم. ترس از عواقب کاری که انجام می دهد. کاملا عاجز بود. دیدن این اتفاقات وحشتناک بود. این شرایط برای یک ورزشکار یا هیچکس دیگری نباید اتفاق بیفتند.» سعید درخواست می دهد با ماریوس ویز، رئیس فدراسیون جهانی، ملاقات کند. آقای ویزر پس از شنیدن اتفاقات رخ داده، سریعا قول داد حمایتش را از این قهرمان دریغ نکند.
آقای ویزر به او اطلاع داد که باید مهم ترین تصمیم زندگی اش را اتخاذ کند. یا باید با اطاعت امر، به کشورش بازگردد و یا با به جان خریدن تمامی ریسک ها برای آزادی و عزت خودش مبارزه کند. سعید تصمیمش را گرفته بود. سریعا به تاتامی برگشت تا ارزش های جودو را بار دیگر اثبات کند. استرس ناشی از تمامی این اتفاقات، قطعا بهترین راه برای مبارزه برابر قهرمان المپیک نبود. ملایی با حذف قهرمان روس و پیروزی برابر آنتوان والیز-فورتیه از کانادا، به نیمه نهایی رسید. با وجود اخباری مبنی بر مصدومیت از ناحیه سر ملایی، او به مسابقات ادامه داد. برای مقامات ایرانی، ملایی تا اینجا هم بیش از حد پیش رفته بود. راه برگشتی برای سعید نبود و خودش هم این را می دانست. با این وجود هیاتی از نمایندگان ایرانی به محل برگزاری مسابقات آمدند. یکی از نمایندگان به صورت غیرقانونی با استفاده از مجوز مربیان ایرانی به محل گرم کردن بازیکنان نزدیک شد پیام های هشدار را به او انتقال دهد.
قبل از نیمه نهایی، سرمربی ملایی یک تماس دیگر دریافت کرد. این بار رضا صالحی امیری، رئیس کمیته المپیک ایران، پشت خط بود. این تماس روی اسپیکر گذاشته شد تا سعید هم در جریان مکالمات قرار گیرد. او به ملایی توضیح داد امنیت ملی در خانه‌اش حضور دارند و از خانواده‌اش می خواهند او را از ادامه مسابقات بازدارند. پدر خانواده تحت فشار بود. دوستان سعید به او پیام داده بودند که همه در حال رفت و آمد به خانه‌اش هستند و از آن ها می خواهند او را از تصمیمش منصرف کنند زیرا ممکن است مشکلاتی برای‌شان پیش بیاید.
استرس سعید ملایی به حدی باورنکردنی رسیده بود. او دائم با نمایندگانی از فدراسیون همراهی می شد. اطمینان به عمل آمد که پاسپورت سعید در اختیارش قرار گرفته. سعید در مرحله نیمه نهایی بازی کرد اما بعدها اذعان کرد نتوانسته در شرایط طبیعی به رقابت بپردازد. در مصاحبه‌ای که با فدراسیون جهانی جودو انجام داده، گفته است: «می توانستم قهرمان جهان باشم. همیشه تمرین می کردم و کلی پشتکار داشتم. امروز مبارزه کردم و مقابل قهرمان و دارنده مدال برنز المپیک پیروز شدم. همه آن ها را شکست دادم و رویای قهرمانی در سر داشتم اما این در سرنوشت من نبود. به خاطر قوانین کشورم نتوانستم مسابقه دهم. به خاطر عواقبش می ترسیدم. امروز، کمیته ملی المپیک و وزیر ورزش به من گفتند مسابقه ندهم و به قوانین احترام بگذارم. من یک مبارزم و دوست دارم همه جا بجنگم. در کشورم این اجازه داده نمی شود. ما انتخابی نداشتیم. همه ورزشکاران باید به این قوانین عمل کنند. هرکاری که امروز انجام دادم، برای زندگی خودم بود، برای یک زندگی جدید.»
«از صمیم قلب از آقای ویزر تشکر می کنم. او گفت از من حمایت می کند تا به المپیک بروم. بنابراین رویای من به حقیقت خواهد پیوست و قهرمان جهان خواهم شد. به کمک نیاز داشتم. گرچه مقامات کشورم به من اطمینان دادند بدون مشکل به ایران بازخواهم گشت اما می ترسیدم. از اینکه چه اتفاقی ممکن است برای من و خانواده ام بیفتد، می ترسیدم. من ورزشکارم، نه سیاست مدار. حتی یک بار هم در سیاست دخالت نداشتم. می خواهم به منشور المپیک احترام بگذارم. گم شده بودم و می ترسیدم.»
سعید امروز دیگر نمی تواند به کشورش برگردد و یک زندگی تبعید مانند با عدم اطمینان از آینده خانواده‌اش تجربه خواهد کرد. او فقط می خواست قهرمان جهان شود. او با عزت و غرور می خواست نماینده کشورش باشد و با بهترین ها مسابقه دهد. او در ژاپن یک مسابقه را از دست داد اما با ایپون، برنده مهم ترین جدال زندگی‌اش شد. ملایی این روزها تحت کنترل زندگی می کند تا بهترین راه حل برای آینده‌اش ترتیب داده شود. با این حال او از این پس رقابت خواهد کرد، بدون هیچ تبعیضی.
او دیگر تنها نخواهد بود و کل خانواده جودو، در کنارش حضور خواهند داشت. آقای ویزر گفته است: «فدراسیون جهانی جودو به نفع یا علیه هیچ کشوری کار نمی کند. ما اینجا هستیم تا از یکپارچگی ورزش و ارزش های ورزشی برای ارتقاء این رویداد به عنوان محرکی برای دوستی، وحدت و صلح در جهان دفاع کنیم. منشور المپیک، والاترین ارزش را در ورزش دارد. اینجا هستیم تا از این ارزش ها دفاع کنیم.»
