من لوئیجی پپرونی، قرار است از اخبار پشت پرده نقل‌وانتقالات فوتبال اروپا برایتان بگوید.او میگوید: احتمالا شما من را نمی‌شناسید. اشکالی هم ندارد. اگر من هم مثل مینو رایولا و خورخه مندز سر سفره پدرومادر بزرگ نشده بودم و به اخلاقیات احترام نمی‌گذاشتم، همه دنیا من را می‌شناختند، اما چون آدم اخلاقمداری هستم، می‌خواهم از پشت پرده دنیای نقل و انتقالات و دلال‌ها بگویم. متاسفانه برخلاف فوتبال داخلی ایران که همه‌چیز در حالت گل و بلبل قرار دارد، در فوتبال درب و داغان اروپا هرروز سوژه‌های زیادی می‌بینیم که می‌خواهم آنها را با شما در میان بگذارم. از این به بعد با من، لوئیجی پپرونی همراه باشید تا از فوتبال اروپا برایتان بگویم. اولین مقاله من درباره مقایسه خریدهای هر تیم در فصل نقل و انتقالات است.
آسان‌ترین بررسی و مقایسه برای بوندس لیگاست. شما از اول تاریخ که نگاه کنید؛ بایرن مونیخ نه نیازی به ستاره پرورش دادن داشته، نه از تیمی جز دورتموند خرید کرده و هر سال هم این داستان تکرار شده است. اصلا ما یک ضرب المثل داریم که میگوید دورتموند، مدرسه فوتبال بایرن است. نیازی به بررسی بقیه تیم‌ها نیست. ۱۶ تا تیم دیگر بوندس‌لیگا سعی می‌کنند بازیکن پرورش بدهند که در نهایت راهی بایرن شوند و برسند به تیم ملی! همین مطلب برای لوشامپیونه هم صدق می‌کند فقط یه زحمت بکشید و جای بایرن بنویسید PSG!
در لیگ‌برتر قضیه متفاوت است. شما نمی‌توانید بازیکنی پیدا کنید که منچستریونایتد علاقه‌ای به جذبش نداشته باشد. حتی خود من هم یک بار پیراهن قرمز پوشیده بودم که مدیر منچستر برایم ایمیل زد «چقد قرمز تو تنت قشتگه! پاشو بیا منچستر... ما بازیکن نیاز داریم!» البته همه تیم‌ها مثل منچستر نیستند. آرسنال، همیشه خدا فروشنده است و هیچ علاقه‌ای به خرید ندارد و این چرخه هر فصل تکرار می‌شود. یک‌بار این بنده‌های خدا تصمیم گرفتند بازیکن بخرند که عاقبتش شد اوزیل با خدا تومان دستمزد! رقیب آنها تاتنهام، مثل این مشتریان خانمی است (درود بر تمام فمنیست‌ها، ما اینجا به همه احترام می‌گذاریم‌ها!) که فقط لباس پرو می‌کنند و هیچ چیز نمی‌خرند. آخرش هم از منچستر موفق‌ترند و به فینال لیگ قهرمانان می‌رسند! می‌ماند چلسی که بچه پولدار است و از حقوق پدر آبراموویچ ارتزاق می‌کند و یک گوشه نان و ماستش را می‌خورد! البته یک لیورپول هم داریم که... ای بابا! قهرمان نشدن در لیگ برتر که دیگر خرید نمی‌خواهد! (جان؟ چرا سیتی را نگفتیم؟ این‌جانب به عنوان یک طرفدار کاملا بی‌طرف، گواردیولا را حمایت می‌کنم. نوش جانش با این خریدهایش!)
در اسپانیا چشم و هم‌چشمی بیداد می‌کند. بارسا ستاره می‌خرد، رئال فوق ستاره می‌خرد، بارسا می‌رود مریخی می‌آورد، رئال کهکشانی می‌شود، بارسا هلندی می‌خرد، رئال برزیلی می‌خرد... خدایا بسه دیگه! یکم عزت نفس داشته باشید!
تو ایتالیا اما وضعیت خیلی متفاوت است! یک یوونتوس داریم که اعتقادی به پول خرج کردن ندارد. شما مسی را بگذار جلوی چشمان آنیلی و بگو هزار تومن. رئیس یووه می‌رود و سال بعد برمی‌گردد که مسی رایگان به تورین بیاید! میلان و اینتر که اصلا پولی در بساط ندارند و در دوران « این زمستان را نبین ما هم بهاری داشتیم» به سر می‌برند. یعنی شما ۵ سال دیگر به بچه‌ات بگو بازیکنان فوتبال همه عاشق دلامادونینا بودند، بعد پسرت زل می‌زند توی چشمانت و میگوید « دلامادونینا خوشمزه نیس، ژامبون تنوری میخوام.»
می‌ماند یک رم بدبخت که آن هم آزاری به کسی نمی‌رساند. ۲۰ سال یک بازیکن را در تیم نگه می‌دارد، آخر هم طرف خداحافظی می‌کند، هیچ پولی هم دستشان را نمی‌گیرد! نیازی هم نیست بگیرد آخر. همه‌چیز جام نیست که... مهم اخلاق است... اخلاق!
