طرفداری- تیری آنری می دانست نیاز به چیزی دارد که تغییر کند. او تصمیمش را گرفته بود. صبحِ همان روز، تصمیم گرفت به دفتر آرسن ونگر در لندن کولنی برود و به سرمربی‌اش اعتراف کند که دیگر دوست ندارد مهاجم باشد. البته این تصمیم آنری برای هیچکس مهم نبود، مخصوصا طرفداران آرسنال که به هیچ وجه تحت تاثیر ماه های ابتدایی حضور این بازیکن 22 ساله قرار نگرفته بودند.
دو هفته قبل از جشن تولد 22 سالگی تیری آنری، این پسرک فرانسوی یک چالش بزرگ پیش روی خودش داشت. با توجه به خروج نیکولاس آنلکا از جمع توپچی ها به مقصد رئال مادرید، یک جانشین نیاز بود. آنلکا واقعا بهترین گلزن و بهترین بازیکن آرسنال در فصل 1998/99 بود. البته آرسنال درست چند روز پیش از پیوستن آنری، توانسته بود قهرمان جام جهانی 98 یعنی داوور شوکر را جذب کرده بود اما او نه فرانسوی بود و نه جوان. به همین دلیل مقایسه ها اغلب میان آنری و آنلکا صورت می گرفت. پس از ورود آنری به لندن، ونگر چنین گفته بود: «اگر دوست ندارید با آنلکا مقایسه شوید، باید در خانه بمانید اما اگر می خواهید بازیکن بزرگی شوید، باید بروید و در زمین خودتان را نشان دهید. تیری کیفیت نیکولاس را دارد. آن ها ویژگی های یکسانی دارند و حتی فکر می کنم تیری بیشتر از آنلکا استثنایی است. تیری بازیکنی است که برای تیم بازی می کند.»
تیری برای خودش کسی شد
اکثرا همه روزهای ابتدایی تیری آنری در آرسنال را با گل نزدن هایش به یاد می آورند. او تقریبا در هشت بازی ابتدایی گل نزد. در اواسط ماه سپتامبر، او بالاخره در دقیقه 79، طلسم بدشانسی هایش را شکست و مقابل ساوتهمپتون گلزنی کرد. چهار روز بعد در دیدار لیگ قهرمانان اروپا مقابل آاک سولنا، آنری دوباره از روی نیمکت وارد زمین شد و یک گل برای شوکر ساخت و خودش هم یک گل به ثمر رساند تا آرسنال با نتیجه 3-1 پیروز میدان شود.
به هرحال هنوز هم آنری را با آنلکا مقایسه می کردند اما این مقایسه به سود آنری نبود. تایمز در مقالات خود به انتقاد از آنری می پرداخت و او را مهاجمی می دانست که «موقعیت هایی را خراب می کند که آنلکا به گل تبدیل می کرد.» البته در این بازه زمانی، این نقدها به جا بود زیرا در یک بازی، تیریِ جوان از فاصله نزدیک دروازه خالی را نزده بود. «اگر آن بازی را نمی بردیم، حس می کردم که همه را ناامید کرده ام.» آنری خودش اعتراف کرده بود که شرایط سختی را می گذراند.
این افکار سخت، در چهارماه اول حضورش در هایبری همراه آنری بود. 2 گل در 17 بازی، تیری را به سمتی می کشاند که شاید حتی او را از آرزوهایش دور می کرد. آرسنال تا چه حد قرار بود برای تیری صبر کند؟ پس از آن بازی برابر سولنا، هفت بازی دیگر برگزار شد که ستاره جوان در آن ها موفق به گلزنی نشد. «به نظرم سرمربی می خواهد بیشتر در پست مرکزی بازی کنم. فکر می کنم زمان بندی برای فرارهایی که انجام می دهم بسیار مهم باشد. همه چیز زمان می برد.»
زمان تغییر
نقطه عطف در تغییر شرایط آنری، نه مربوط به زمانی می شود که تیری گلزنی کرد و مربوط به زمانی می شود که در زدن گلی نقش داشت. همه چیز به 25 نوامبر 1999 برمی گردد. در دیدار رفت جام یوفا مقابل نانت-آن فصل توپچی ها موفق نشدند از گروه خود در لیگ قهرمانان اروپا بالا بیایند و به همین دلیل پس از سوم شدن در گروه، به لیگ اروپا رفتند-آنری به جای فردی لیونبرگ وارد زمین شد. آرسنال 1-0 پیش بود و 20 دقیقه از زمان بازی در هایبری باقی مانده بود. وضعیت آنری در آن بازی فاجعه بود و بیشتر از این نمی توانست همه را ناامید کند. او فرصت های فراوانی را از دست می داد.
ونگر نیاز به تغییر را حس کرد بنابراین سه رو بعد در بازی مقابل دربی کانتی، از زوج آنری-برکمپ در خط حمله رونمایی شد. این ستاره فرانسوی می دانست شاید این شانس آخرش است و البته در این مورد هیجان زده بود زیرا هم حمایت آرسن ونگر، پدر معنوی‌اش را حس می کرد و هم از حمایت هواداران برخوردار بود. زمانی که در مقابل دربی کانتی آنری از بازی بیرون رفت، تماشاگران ایستاده او را تشویق کردند. دو گل پیروزی بخش آنری، باعث شد آرسنال امتیازات حساسی را کسب کند.
فردای آن روز، تعریف و تمجیدها از این بازیکن جوان آغاز شود و به نظر می رسید بالاخره درخشش تیری آغاز شده است. در روزهایی که آنری قلب هواداران را می ربود، نیکولاس آنلکا در رئال مادرید به مشکل برخورده بود. او به خاطر مصدومیتی که کسی از آن خبر نداشت، از بازی برای تیمش مقابل سلتاویگو امتناع ورزیده بود. چهار ماه بدون گل، دستاورد آنلکا در برنابئو بود و در این سوی لندن، یک پسرک جوان فرانسوی، دلربایی می کرد.
آن روزها آنری از وسیله حمل و نقل عمومی برای برگشتن به خانه استفاده می کرد. او از هم صحبتی با هواداران لذت می برد و باور داشت این وضعیت غیرممکن است در فرانسه رخ دهد. دیگر هیچ گزارشگری در بازی ها حتی اسم آنلکا را هم بر زبان نمی آورد.
مرد آماده هایبری
در دو ماه پایانی فصل 1999/2000، تی تی مهار نشدنی شده بود. آرسنال در لیگ اروپا مقابل وردربرمن و دپورتیوو لاکرونیا بازی کرد که آنری در آن چهار دیدار رفت و برگشت، پنج گل به ثمر رساند. هواداران آرسنال بالاخره ارزش جواهرشان را فهمیدند و عشقی بزرگ میان آن ها و تی تی آنری شکل گرفت که برای هفت فصل ساده دیگر قرار بود پابرجا بماند. آنری ذهنیت وحشتناکی داشت و این ذهنیت موفق و مثبت، تاثیر بسیار خوبی روی هم تیمی هایش گذاشته بود.
فصل برای این ستاره فرانسوی خیلی خوب پیش نرفت زیرا در فینال و در ضیافت پنالتی ها، مقابل گالاتاسارای شکست خوردند. در لیگ هم دوم شدند البته آن ها هیچوقت شانس اصلی فتح لیگ در آن فصل نبودند زیرا منچستریونایتد فاصله را بسیار زیاد کرده بود. هیچکس در لندن دلتنگ آنلکا نشده بود زیرا آن ها یک قهرمان جدید از فرانسه داشتند؛ پسری که نمی خواست مهاجم شود.
▬ برای خواندن سایر قسمت‌های مجموعه سال صفر روی برچسب این مجموعه یاددا‌شت‌ها کلیک کنید. در این مجموعه، روایتی از اولین فصل درخشش بازیکنانی نظیر رونالدو نازاریو، زلاتان ابراهیموویچ، فرناندو تورس و سایر بزرگان فوتبال آمده است.
