حمید کورئامن غزلای حافظ را دوست دارم مثلا این غزل خصوصا بیت اول دوم سوم پنجم
عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت/که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت
من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش/هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت
همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست/همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت
سر تسلیم من و خشت در میکده‌ها/مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت
ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل/تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت
نه من از پرده تقوا به درافتادم و بس/پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت
حافظا روز اجل گر به کف آری جامی/یک سر از کوی خرابات برندت به بهشت
