طرفداری- همیشه ناعدالتی و ناداوری‌ها، باعث ناامیدی هواداران فوتبال می شوند. فکر کنید مردی در وسط زمین ایستاده و با این نیت که همه چیز را به نفع رقیب خواهد گرفت، به قضاوت ادامه می دهد. این اتفاق قطعا از سوی بینندگان با خوشایندی مورد قبول قرار نخواهد گرفت.
همه ما سناریو را می دانیم. هواداران با شعارهای معروف به تمسخر داور و توهین به او می پردازند. یک ضربه ایستگاهی ناعادلانه به ضرر تیم شما گرفته می شود و هیجان زده می شوید و سرنوشت بازی عوض می شود. پس از بازی، مربیان در نشست مطبوعاتی شرکت می کنند و با تاکید به اشتباهات داوری، از احتمالات سخن می گویند؛ از اینکه اگر آن صحنه طور دیگری اعلام می شد، چه اتفاقی رخ می داد.
به قلم متیو جوی برای وب‌سایت Thesefootballtimes-در سال 2002، یک اتفاق بزرگ در ماداگاسکار رخ داد. در مسابقات لیگ قهرمانان The THB، مسابقاتی محلی که با حضور 24 تیم از 22 لیگ منطقه‌ای جزیره آفریقا برگزار می شود. آن تیم ها در 4 گروه شش تیمی، به رقابت می پردازند و سه تیم برتر گروه ها، به مرحله حذفی راه می یابند. سپس دو گروه شش تیمی دیگر تشکیل می شود و دو تیم برتر گروه به مرحله فینال می روند.
اینجاست که The Groupe des As تشکیل می شود. یعنی تیم های اصلی که در 2002 شامل تیم های «آدما آنالامانگا، استادو مارسی دو لمیرن، دوموینا سویوانا آتیموندرانو آنتاناواریو و اونیون اسپورتیوه آمبوهیدراتریمو.» دو لِمیرن، در رقابت های فصل گذشته قهرمان شده بود و این اولین قهرمانی تاریخشان به شمار می رفت. آن ها در فصل 2002 علاوه بر گذراندن فصلی خوب در لیگ، در لیگ قهرمانان هم عالی پیش می رفتند.
لمیرن به مرحله دوم لیگ قهرمانان آفریقا راه یافته بود. آن ها در اولین دور مرحله مقدماتی توانسته بودند در دو بازی رفت و برگشت، از پس المپیک ده موکا برآیند و حال باید به مصاف تیم قدرتمندی از آنگولا می رفتند. اتلتیکو پترولئوس، رقیب بعدی لمیرن بود. ناآرامی های مدنی در ماداگاسکار و دستگیری های پیاپی شهروندان، بدین معنی بود که فقط بازی رفت باید برگزار می شد و آن هم در آنگولا. لمیرن بازهم در این بازی پیروز شد اما متاسفانه ماجراجویی شان توسط کاستا دل سول از موزامبیک به پایان رسید.
لمیرن که به خانه برگشته بود، باید به مصاف آنتاناناواریو می رفت و این بازی حیاتی بود. هرچیزی به غیر از پیروزی به این معنا بود که از کورس قهرمانی عقب می ماندند و تیم «آدِما» قهرمان می شد. بازی آغاز شد و داور بازی، بنجامین رضافینت سلام، یک پنالتی جنجالی به سود آنتاناناواریو اعلام شد. هواداران، بازیکنان و مربیان که از این اتفاق خشمگین شده بودند، شروع به اعتراض کردند زیرا باور داشتند داور بازی رسما عنوان قهرمانی را از آن ها سلب می کند.
اینجاست که داستان جالب می شود. هفته آتی و پایانی، لمیرن 224 مایل را طی می کند تا به بندر شرقی توسمینو رفته و به مصاف «آدما» بزرگترین مدعی عنوان قهرمانی برود. تصمیم داوران در آن روزها هنوز هم مورد بحث بود. پیش از شروع بازی، میان بازیکنان و مدیران لمیرن و داوران بازی، بحث و درگیری شروع شد. اعتراض به ادعاهای داوری بی طرفانه، موضوع اصلی بحث بود.
بازیکنان لمیرن از همان ابتدا توپ را به دروازه خودی برده و شروع به گل به خودی زدن کردند! همه شوک شده بودند. بازیکنان آدما هنوز نمی دانستند چه اتفاقی در حال رخ دادن است. در تمام طول بازی، بازیکنان آدما سر جای خود ایستاده بودند و فقط تماشا می کردند. دائم گل بخودی بود که توسط بازیکنان لمیرن به ثبت می رسید. هواداران که این وضعیت را دیده بودند، سریعا به سمت گیشه های بلیت فروشی رفته و درخواست بازپس گیری مبلغ بلیت را کردند.
داور بازی عاجزانه در وسط زمین ایستاده بود زیرا هیچ چیز خلاف قوانین پیش نمی رفت. در پایان بازی 149 گل به خودی به ثبت رسید؛ تقریبا به ازای هر 36 ثانیه یک گل! از نظر قانونی داور نمی توانست کاری کند. لمیرن می خواست با این نوع بازی، اعتراض خود را به داوری و حقی را که از آن ها گرفته شده، به گوش جهانیان برساند. مسئولان بازی پس از این دیدار، باشگاه لمیرن را به دلیل عدم رعایت بازی جوانمردانه، تعلیق کردند. سرمربی باشگاه به مدت سه سال، دومینیک راکوتو، دروازه بان تیم و آندریانیاینا برای باقی فصل، محروم شدند. مامویسا که کاپیتان تیم ملی کشورش بود، مجازات نشد. با وجود به ثمر رسیدن 149 گل، این بازی به عنوان پرگل ترین بازی تاریخ شناخته نشد زیرا توسط حریف به ثمر نرسیده بود.
گاهی داوران می توانند اشتباه قضاوت کنند، گاهی این اشتباهات به عمد صورت می گیرند و در این داستان، کل مجموعه باشگاه لمیرن، باور داشتند این اشتباهات عمدی هستند. قطعا فوتبال ورزش لحظه هاست و یک اشتباه می تواند خشم و عصبانیت یک تیم را که برای قهرمانی می جنگید، برانگیزد.
