طرفداری- تیم استقلال در شرایط خوبی به سر نمی برد و به نظر می‌رسد مانند فصول گذشته در حال از دست دادن فرصت طلایی پیش‌فصل است. در این شرایط انتشار رقم قرارداد برخی از بازیکنان خارجی حواشی زیادی ایجاد کرده است.
استقلال در حالی دوران پیش فصل لیگ هجدهم را پشت سر می‌گذارد که هنوز اقدام قابل توجهی برای استخدام سرمربی فصل آینده و همچنین جذب بازیکنان موردنیاز انجام نداده و هر روز خبرهایی مبنی بر جدایی برخی بازیکنان این تیم نیز به گوش می‌رسد.
این وضعیت برای باشگاهی مانند استقلال تازگی ندارد. آن‌ها چندین فصل است که با این مشکل روبرو هستند. همیشه نیرویی بزرگتر از مدیرعامل در این تیم وجود داشته که موجب رقم خوردن یک سیر قهقهرایی در این باشگاه شده است.
برای مثال بهرام افشارزاده بیش از هنر مدیرعاملی، متخصص مشت زدن ناگهانی به خبرنگاران بود. او شهاب جهانیان را به عنوان همه کاره باشگاه در کنار خود داشت. جهانیان قبل از آمدن به استقلال پست مشاور اجرایی وزیر ورزش را داشت و در حضور او افشارزاده یک مهره سوخته به شمار می‌آمد.
با کنار رفتن افشارزاده، ابتدا حسنی خو سکان سرپرستی استقلال را بدست گرفت. اما سه روز بعد استعفا داد تا پست مدیرعاملی تیم به رضا افتخاری سپرده شود. افتخاری، پندار توفیقی را به عنوان دست راست خود برگزید و چند ماه اول حضورش را مشغول رتق و فتق کردن امور فوتسال بود. در نتیجه بی‌کفایتی افتخاری رفته رفته حسن زمانی به عنوان سخنگوی مستقل عمل کرد و گاه و بیگاه با مصاحبه‌های خود بر ضد منصوریان (حتی در دوران موفقیت این سرمربی) حاشیه را دوچندان می کرد. اکبر عباس ملکی و خنده‌های معروف او روی خط برنامه نود نیز نقطه تاریک دیگری از دوران مدیریت افتخاری بود. از جمله آخرین اقدامات تأمل‌برانگیز پندار توفیفی توفیقی می‌توان به عقد قرارداد با دو بازیکن مصدوم (مرتضی آقاخان و میثم تیموری) اشاره کرد، دو بازیکنی که یکی از آن‌ها فرصت نکرد در فصل گذشته حتی پایش به توپ بخورد!
امیرحسین فتحی در بدترین زمان ممکن به استقلال آمد. زمانی که مذاکرات با تیام و سرور جپاروف به بن‌بست خورده بود و دو بازیکن مصدوم جذب این تیم شده بودند. وی علی خطیر را به عنوان دست راست خود انتخاب کرد. نمی‌توان کتمان کرد که این مدیرعامل تا حدودی اوضاع کلان مدیریتی را آرام کرد اما رفته رفته با پایان یافتن لیگ هجدهم اختلافات در هیئت مدیره نمایان شد. علی خطیر با وینفرد شفر به مشکل خورد و در نهایت سرمربی آلمانی برکنار شد و حتی از ورود او به تمرین تیم نیز ممانعت به عمل آمد.
لیگ هجدهم به پایان رسید. مصاحبه برخی بازیکنان مانند پژمان منتظری قابل تأمل بود. بار دیگر پای فردی به نام م.ب به ماجرا باز شد. همان «بچه» معروف که امیر قلعه نویی از او یاد می‌کرد و همان فردی که گفته می‌شد بر علیه یک سرمربی با بازیکنی خاص وارد مذاکره شده بود تا او را سرمربی استقلال کند. پس از او م.ع در مظان اتهام قرار می‌گیرد. در جلسه هیئت مدیره، سه نفر از اعضا موافق جذب یک سرمربی خاص بودند اما تأکید فتحی و خطیر بر روی سرمربی خارجی بود.
مذاکره با سرمربیان خارجی آغاز می‌شود. آندره آ استراماچونی ایتالیایی، میروسلاو دوکیچ و آنجلو آلسیو 3 گزینه نهایی هستند. مذاکره با تیام نیز در امارات آغاز می‌شود اما به دلایل مالی و غیرمالی این مذاکرات به بن‌بست می‌رسد. در این اثنا اتفاق عجیبی می‌افتد. قرارداد بازیکنان و مربی خارجی استقلال توسط یک خبرگزاری خاص با کاملترین جزئیات منتشر می‌شود.
سرانجام اتوریته امیرحسین فتحی نیز زیر سؤال رفته و دست راست او نیز نمی‌تواند اقدام قابل توجهی جلوگیری از این مهم انجام دهد. انتشار این قراردادها نمی‌تواند کار خود فتحی باشد چراکه نویمایر و گرو در زمان او جذب استقلال شده‌اند.
به هر حال پرواضح است شخصی که قراردادهای بازیکنان خارجی و وینفرد شفر را به این خبرگزاری ارائه داده، منصب مهمی در استقلال دارد چراکه شخص عادی نمی‌تواند به مدارک اینچنینی دسترسی داشته باشد. انتشار این قراردادها یک اولتیماتوم به شمار می‌رود و جنگ درون هیئت مدیره استقلال را نمایان می‌سازد. جنگی که پیامدی جز از دست دادن فرصت پیش‌فصل به دنبال نخواهد داشت. جنگ‌های دو سویه یا بهتر بگوییم چندسویه دو سر باختی که احتمالاً در فصل جدید به شعارهای حیا کن رها کن دیگری ختم خواهد شد.
