نلسون رودریگز دیدی را پادشاه اتیوپیایی صدا می کرد. او در پست هافبک وسط می درخشید. دیدی به دلیل تلاش بی وقفه اش در زمین معروف است و در 62 بازی ملی حضور داشت. پله، اسطوره برزیل درباره او می گوید: من در مقابل دیدی هیچ چیز نیستم. او ستاره و الگوی من می باشد."
این بازیکن علاوه بر بازی فوق العاده اش در میانه زمین به خاطر ضربات ایستگاهی زیبایش هم معروف است. ضربات او با دقت فراوان و پیچ و قدرت فوق العاده به سمت چهار چوب می رفت. با این شیوه او دردوران فوتبالش بسیار موفق بود.
دیدی همراه با رئال مادرید جام های اروپایی هم برده است. و در سال 1958 به عنوان بازیکن برتر تورنومنت اروپا هم انخاب شد. در خارج از زمین هم او یکی از شکل دهنده های فوتبال زیبای برزیل بود.
دیدی ضربات مهارناپذیری را می‌زد که به "برگ خشک" مشهور بودند.
به گزارش ایسنا، والدیر پریرا، دیدی، هافبک بزرگ برزیلی یکی از ستون‌های اصلی تیم ملی در قهرمانی جهان در سال های ۱۹۵۸ و ۱۹۶۲ بود. او برای تیم فلومیننزه بازی کرد و پس از یک حضور کوتاه مدت در رئال مادرید پیراهن بوتافوگو را بر تن کرد. دیدی در پاس‌های بلند مهارت خاصی داشت. با این حال او در ضربات آزاد مشهور بود که لقب "folha seca" (برگ خشک) را داشتند. شوت‌های قدرتمند هافبک برزیلی را دروازه‌بانان نمی‌توانستند مهار کنند.
برزیل در جام جهانی ۱۹۵۸ باید در دو دیدار رفت و برگشت با پرو بازی می‌کرد. بازی در لیما با تساوی یک بر یک به پایان رسید و دیدار برگشت در ریودوژانیرو در حالی که تا دقایق پایانی بدون گل بود دیدی ضربه آزادی زد که او را به شهرت رساند. یک روزنامه نگار به این خاطر لقب برگ خشک را به این ضربه‌ها داد که شوت‌های دیدی مانند برگ‌های خشک درختان بود که ناگهان فرو می‌ریخت. با گذشت زمان دیدی پس از یک آسیب دیدگی شدید، نوشت که دیگر نمی‌تواند مانند سابق به توپ ضربه بزند چون پایش درد می‌گیرد.
دیدی در فصل ۶۰-۱۹۵۹ برای رئال مادرید بازی کرد اما موفق نبود. او بازیکن سطح بالایی بود اما نمی‌توانست کاری که آلفردو دی استفانو از او می‌خواست انجام دهد. مهاجم آرژانتینی - اسپانیایی گفت: من مهاجم میانی بودم اما او هافبک تهاجمی بود و با این حال من باید او را تغذیه می‌کردم. مادرید بزرگ در آن سال‌ها به حرکات لحظه‌ای وابسته بود و تنها فرانس پوشکاش توانایی گلزنی‌اش را از دست نداده بود. او می‌توانست در فضاهای کوچک حرکت کند. دیدی یک سال در مادرید بود. از ۳۰ بازی لالیگا تنها در ۱۸ دیدار به میدان رفت و در رقابت‌های اروپایی بازی نکرد. همچنین در کوپا دل ری حضور نداشت چون بازیکنان خارجی نمی‌توانستند بازی کنند. شرایط او زمانی بدتر شد که همسرش دونیا گیومار که برای روزنامه برزیلی کار می‌کرد مطلبی انتقادی نوشت و به این موضوع اشاره کرد که همسرش از همه بازیکنان کمتر دستمزد دریافت می‌کند. این قضیه صبر باشگاه را لبریز کرد و در نهایت دیدی به کشورش بازگشت.
ضربات خاص دیدی در یاد اسپانیایی‌ها ماند. اولین شوت او در جام کارانسا اتفاق افتاد. سپس در سانتیاگو برنابئو مقابل اسپانیول گل مشهورش را درون دروازه ویسنته جای داد. دی استفانو راز این ضربات را از دیدی پرسید اما او آن را فاش نکرد. دی استفانو در تمرینات سعی می‌کرد از این ضربات تقلید کند که تنها یک بار موفق به این کار شد. او این گل زیبا را برابر میلان در جام قهرمانان اروپا ۱۹۶۴ به ثمر رساند.
.
.
.
دوستان من به تازگیا تو یه اپلیکیشنی نصاحبه پله در مورد دیدی که گفته بود من هیچوقت نمیتونم نزدیک سطحشم بشم رو خوندم و علاقه مند شدم بیشتر ازش بدونم و حرف پله واقعا برام عجیب بود
کسی از دوستان چیزی بیشتری ازش میدونه؟
