طرفداری- برزیل تعداد بسیاری از بهترین بازیکنان فوتبال تاریخ را به فوتبال معرفی کرده است. از پله تا رونالدو و روماریو. این کشور سابقه بسیار خوبی در پرورش و معرفی ستاره ها به دنیای فوتبال دارد.
هیچ کشور دیگری توانایی رقابت با آن ها را ندارد. ستاره های برزیل را همه می شناسند و نام آن ها به گوششان آشناست. ممکن است نسل حاضر گارینشا و سوکراتس را نشناسند ولی نام آن ها و تعریف بازیشان را از نسل قبلی بسیار شنیده اند.
همه تیم برزیل را در سال های 1958، 1970 و 1982 به عنوان برترین تیم دنیا می دانند. همچنین قهرمانی جام جهانی در سال های 1994 و 2002 یکبار دیگر قدرت برزیل را نمایان ساخت.
حال می پردازیم به معرفی تیم منتخب تاریخ فوتبال برزیل
گیلمار (گلر)
گیلمار به عنوان برترین دروازه‌بان برزیل در سدهٔ بیستم و یکی از برترین دروازه‌بانان تاریخ شناخته می‌شود. او شخصیتی باوقار و آرام داشت و در سال 1998 نشان لیاقت فیفا را دریافت کرد.
دروازبان تاریخی برزیل در سه جام جهانی برزیل را همراهی کرد و دو دوره ی متوالی در سال های 1958 و 1962 قهرمان جهان شد. او از این حیث میان دروازبان ها رکورد دار محسوب می شود.
از باشگاه‌هایی که در آن بازی کرده میتوان به کورینتیانس و سانتوس اشاره کرد. به دلیل همبازی بودن با پله در سانتوس و تیم ملی برزیل به عنوان «دروازه‌بان پله» مشهور شده است.همچنین او 94 بازی ملی را در کارنامه اش ثبت کرده است
لوسیو (دفاع وسط)
با نهایت احترامی که به آلدایر و مارسیو سانتوس قائلم انتخاب اولم لوسیو است.او یکی از باهوش ترین مدافعان تاریخ فوتبال جهان به شمار می آید. او نه تنها در کارهای دفاعی بلکه در کارهای هجومی هم از توانایی بسیار بالایی برخوردار بود به جرات میتوان گفت وی تکنیکی ترین مدافع وسط تاریخ بود. بازیکنی با فیزیک بدنی عجیب و مستحکم و کاملا جنگنده که عبور کردن از او کار هر بازیکنی نبود ، او توانست با تیم ملی برزیل قهرمانی در جام جهانی 2002 را به دست آورد و در آن رقابت ها یکی از بهترین بازیکنان بود. لوسیو در جام کنفدارسیون ها 2005 و 2009 هم که به قهرمانی برزیل منجر شد حضور داشت. او ۱۰۵ بار پیراهن تیم ملی برزیل را به تن کرده است.
مارکوس کافو (دفاع راست)
با احترام به ژالما سانتوس و کارلوس آلبرتو تورس کافو را انتخاب می کنم.پست او در فوتبال مدافع راست بود که به گفته کارشناسان وی بهترین فوتبالیست تاریخ در این پست بوده است. او 4 بار در جام جهانی به همراه تیم ملی کشورش حضور داشت (1994-1998-2002-2006) که در سال‌های 1994 و 2002 برزیل موفق شد قهرمان جام جهانی فوتبال شود که در سال 2002، کافو کاپیتان تیم ملی فوتبال برزیل بود و کاپ قهرمانی را بالای سر خود برد.وی در مجموع 142 بازی ملی برای کشورش انجام داده است و موفق شده است 5 گل نیز به ثمر برساند. قهرمانی در کوپا آمریکا در سال های 1997 و 1999 باعث شده تا کافو به یکی از پرافتخارترین بازیکنان تاریخ فوتبال برزیل تبدیل شود.
روبرتو کارلوس (دفاع چپ)
سخت است از بین نیلتون سانتوس، روبرتو کارلوس و برانکو یکی را انتخاب کنی اما من کارلوس را انتخاب می کنم.یکی از اعجوبه های دفاع چپ تاریخ فوتبال بدون شک همین روبرتو کارلوس بود ، بازیکنی که بنا به نیاز تیم هم مهاجم بود هم مدافع ، شوت های سهمگین و کشنده کارلوس در تاریخ فوتبال زبانزد است مخصوصا ضربه ایستگاهی که در بازی با فرانسه به فابین بارتز با او قوس عجیب و اسثتنایی زد .کارلوس از سال 1992 تا 2006 برای تیم ملی برزیل بازی کرد.او هم جزو بازیکنانی بود که توانست قهرمانی در جام جهانی 2002 را به دست آورد. او در جام کنفدراسیون های 1997 و 1999 هم برای برزیل بازی کرد و جام قهرمانی را هم به دست آورد. کارلوس هم از بازیکنانی است که شایسته قرار گرفتن در این فهرست است.
کافو تنها بازیکنیه که در سه فینال متوالی جام جهانی حضور داشته
دیدی (هافبک وسط)
یکی دیگر از ستاره های بوتافوگو، دیدی، 2 بار با برزیل در سال های 1958 و 1962 قهرمان جام جهانی شد. او همچنین در بازی های سال 1954 هم شرکت کرد.
نلسون رودریگز دیدی را پادشاه اتیوپیایی صدا می کرد. او در پست هافبک وسط می درخشید. دیدی به دلیل تلاش بی وقفه اش در زمین معروف است و در 62 بازی ملی حضور داشت. پله، اسطوره برزیل درباره او می گوید: من در مقابل دیدی هیچ چیز نیستم. او ستاره و الگوی من می باشد."
این بازیکن علاوه بر بازی فوق العاده اش در میانه زمین به خاطر ضربات ایستگاهی زیبایش هم معروف است. ضربات او با دقت فراوان و پیچ و قدرت فوق العاده به سمت چهار چوب می رفت. با این شیوه او دردوران فوتبالش بسیار موفق بود.
در خارج از زمین هم او یکی از شکل دهنده های فوتبال زیبای برزیل بود.اگر دیدی ای وجود نداشت قطعا جرسون در این پست قرار می گرفت
گارینشا (هافبک راست)
برای تکمیل کردن لیست ستارگان بوتافوگو باید بهترین ستاره آن ها را معرفی کنیم. گارینشا، شاه فوتبال
او در حالی که 20 ساله بود به بوتافوگو پیوست و با تمرین های خوبش نیلتون سانتوس را تحت تاثیر گذاشت. کسی که بعداً بهترین دوست و الگوی گارینشا شد.
او به خاطر کارهای عجیبش با توپ به قهرمان مردم تبدیل شد. او از زمان تولد در پای راستش مشکل داشت ولی این نقصان هم مانعی برای او در رسیدن به موفقیتش در فوتبال نبود. تکنیکش بی نظیر بود. در سال 1958 در تیم منتخب جام جهانی قرار گرفت و چهار سال بعد به عنوان بهترین بازیکن جام انتخاب شد. هر دوی این جام ها را برزیل برد.
در حالی که پله به عنوان کامل ترین بازیکن جهان شناخته می شود گارینشا در سایه هم بازی سابقش و در بال راست می درخشید.
آن طور که رقیبانش می گویند هیچ وقت نمی فهمیدند که گارینشا قصد انجام دادن چه کاری با توپ را دارد.
در سال 1966 و بعد از 50 بازی ملی، او اولین شکست ملی اش را تجربه کرد. باخت به مجارستان در حالی که پله غایب بود. همین غیبت و شکست منجر شد که همگان بر این باور باشند که با حضور این دو اسطوره در کنار هم برزیل هیچ گاه نمی بازد.
روبرتو ریولینو (هافبک چپ)
ریویینو معروف به پادشاه کوچک پارک سن جورج، ابتدا بازیکن فوتسال بود ولی با درخشش در کورینتیانس به یک ستاره تبدیل شد.
او که یک مدافع نفوذی بود با دریبل مخصوص خودش که به نام دریبل الاستیک معروف است توانایی جا گذاشتن همه مدافعان حریف را داشت هر چند که خود او معتقد است این دریبل را اختراع نکرده است!
ریویینو یکی از بازیکنان کلیدی برزیل در دهه 1970 بود که در 3 جام جهانی 70، 74 و 78 حضور داشت و موفق به قهرمانی در جام 70 شد. او در مجموع 96 بازی ملی اش 26 گل برای برزیل به ثمر رساند.
در 476 بازی در کورینتیانس موفق به کسب قهرمانی ایالتی نشد. بعد از باخا به پالمیراس در سال 74 همه او را مقصر عدم قهرمانی کورینتیانس می دانستند برای همین او تصمیم به ترک تیم را گرفت.
او در سال 75 و 76 با فلومیننزه 2 بار قهرمان ایالتی شد و بعد از آن به الهلال عربستان پیوست و در آن جا هم قهرمان عربستان شد.
این بازیکن قهرمان دوران کودکی دیگو مارادونا بود
ریوالدو (هافبک تهاجمی)
از نکات جالب در مورد ریوالدو می توان به شوت های سرکش بدون دور خیز وی اشاره کرد که سبکی منحصر به فرد بود.مهمترین ضعفش با یک پا بازی کردنش بود که البته به بزرگترین نقطه قوتش هم تبدیل شده بود. البته نه سرعتش آنقدرها زیاد بود نه قدرت بدنی‌اش. می‌گویند سرمربی اولین تیمش در برزیل (باشگاه پائولیستائو) اصلا او را به دلیل کم بودن قدرت بدنی برای فوتبال بازی کردن مناسب تشخیص نداده و گفته بود این پسر باید برود کار دیگری انتخاب کند. 10 سال بعد، پسرک استخوانی مرد سال فوتبال جهان شد.
ریوالدو یکی از ارکان اصلی فتح جام جهانی ۲۰۰۲ توسط برزیل بود ، زوج او در کنار رونالدو هر تیمی را از پای در می آورد ، ریوالدو در 74 بازی 34 گل برای برزیل به ثمر رسانده است
روماریو (فوروارد راست)
درست است که روماریو بازیکن بسیار بی انضباطی است ولی هیچ کس منکر استعداد فوق العاده فوتبالی او نمی شود. کرایوف درباره او می گوید:" بهترین بازیکنی که مربی اش بودم بدون شک روماریو است. شما می توانید انتظار هر کاری را از او داشته باشید. تکنیک او فوق العاده است."
5 گل او در قهرمانی برزیل در سال 1994 برای چهارمین بار در جهان نقش به سزایی دارد. 55 گل او در 70 بازی ملی نقش پر رنگ روماریو برای برزیل را نشان می دهد.
در فوتبال باشگاهی او به بازیکن محبوب هر 3 تیم ریو دوژانیرو تبدیل شد. روماریو در دوران ورزشی اش 1000 گل به ثمر رساند و 7 بار آقای گل برزیل شد.
در اروپا او در 140 بازی 128 گل برای آیندهوون به ثمر رساند تا در قهرمانی این تیم در سال های 1989-92 نقش مهمی داشته باشد. همچنین با بارسلونا در سال 93-94 قهرمان اسپانیا شد و در 33 بازی 30 گل به ثمر رساند.
با توجه به موفقیتش در همان سال در جام جهانی، او به عنوان بازیکن برتر جهان در سال 1994 انتخاب شد. او اولین برزیلی است که عنوان برترین بازیکن فیفا را بدست آورد. این لقب از سال 91 در فوتبال به وجود آمد.
رونالدو (فوروارد چپ)
رونالدو در سن 21 سالگی در حالی که برای بازی های 98 فرانسه آماده می شد، بیش از 200 گل در چهار کشور به ثمر رسانده بود، جام جهانی 1994 را فتح کرده بود، و 2 بار به عنوان بهترین بازیکن سال فیفا انتخاب شده بود.
در آن تورنومنت، او ستاره ای بود که توجه همه را معطوف خود کرده بود. آن جام را روماریو به دلیل مصدومیت از دست داده بود و ببتو و ریوالدو و ادموندو همگی به عنوان مهاجم دوم بعد از این ستاره جوان ریو دوژانیرو بازی می کردند.
رونالدو این تورنومنت را با عنوان بهترین بازیکن جام با چهار گلی که زد به پایان برد. او در فینال به دلیل مصدومیت کارایی لازم را نداشت و عملاً نمی توانست بازی کند. او در 17 سالگی جام 1994 را برده بود. اما، در آن جام فرصت درخشش نداشت و به دنبال موقعیتی برای اثبات توانایی هایش می گشت. آن موقعیت در سال 2002 برایش به وجود آمد. بعد از 3 سال دوری از فوتبال به دلیل مصدومیت، او با 8 گلی که در جام جهانی 2002 زد تیمش را برای پنجمین بار قهرمان جهان کرد. دو گل او در فینال به آلمان که باعث پیروزی تیمش شد، از لحظات به یاد ماندنی در تاریخ فوتبال است. در سال 2006 هم در حالی که تیمش تورنومنت خوبی را پشت سر نمی گذاشت او 3 گل دیگر به رکوردش افزود. او با 15 گل دومین گلزن برتر تاریخ جام جهانی است.
رونالدو در 98 بازی ملی 62 گل به ثمر رسانده است.
پله (مهاجم هدف)
رونالد ریگان رییس جمهور آمریکا به او گفت: "سلام من رونالد ریگان رییس جمهور آمریکا هستم ولی تو نیازی به معرفی نداری. تو پله هستی. کل دنیا تو را می شناسند."
دعوای پوچی بر سر انتخاب بهترین بازیکن تاریخ فوتبال همیشه ادامه دارد که همه میدانند چه کسی بهترین است. ولی با قاطعیت می توانیم بگوییم که پله کامل ترین و بهترین بازیکنی است که دنیای فوتبال به خودش دیده است. پوشکاش در مورد او می گوید:" به نظرم دی استفانو بهترین بازیکن تاریخ است ولی پله فراتر از یک بازیکن است."
او تکنیک پشت سر گذاشتن بازیکنان حریف را داشت. دید فوق العاده او و پاس هایش، زبان زد همه هست. قدرتش در ضربات سر افسانه ای بود و بالا تر از همه این ها قدرت گلزنی اش که کسی در مورد این موضوع شکی ندارد.
در سن 17 سالگی، پله جوان ترین بازیکن تاریخ شد که فینال جام جهانی را در سال 1958 تجربه کرده است. او شش بار موفق به گلزنی شد، در نیمه نهایی هتریک کرد و در فینال 2 گل دیگر به ثمر رساند.
این اولین جام از 3 جام جهانی بود که فتح کرد.
در سال 1962 گارینشا جور پله را هم می کشید چون او در دور گروهی مصدوم شده بود و برزیل باز هم موفق بود.
1966 سال بدی برای آن ها بود و پله باز هم مصدوم بود و در دور اول برزیل حذف شد.
در سال 1970 پله یکی از بازیکنان آتشین ترین خط حمله جهان همراه با جرزینیو، ریولینو و توستائو بود که منجر به قهرمانی جهان شد. در حالی که جرزینیو آفای گل جام شد، پله 4 گل دیگر هم به رکوردش اضافه کرد. او با 77 گل زده در 92 بازی برترین گلزن تاریخ برزیل است. همه این ها فقط افتخارات ملی اش بود. در باشگاه او به پادشاه معروف بود.
