بعد از جدایی الگری از یوونتوس سران این باشگاه همچنان به دنبال شخص مناسبی هستند تا بتواند علاوه بر کسب نتایج عالی بازی های زیبایی نیز ارائه کند. اما در بین گزینه های موجود برای مربیگری در یوونتوس گزینه های مختلف با سبک بازی متفاوت حضور دارند که معیارهای سران این باشگاه را پیچیده نمایش می دهد.
آنیلی مدتی است که به شدت به پپ گواردیولا علاقه مند شده است و رویای حضور این سرمربی موفق را در تیم خود دارد. حضور پپ در یوونتوس می تواند تا حدودی سبک بازی یوونتوس رو به سمت فوتبال مالکانه سوق دهد و بازی های این تیم را تماشاگرپسند نماید همچنین پپ کسی است که علاوه بر بازی زیبا در کسب جام هم بسیار موفق عمل کرده است. وی در 10 سال گذشته 8 بار و در 3 لیگ مختلف موفق به قهرمانی شده است و در مجموع با کسب 27 جام یکی از موفق ترین سرمربیان تاریخ فوتبال است. اما قرارداد این سرمربی با منچسترسیتی عملا امکان حضور وی در باشگاه یوونتوس را غیر ممکن کرده است و خود وی بارها تاکید کرده است که همچنان علاقه دارد در این باشگاه به کار خود ادامه دهد.
اما گزینه دوم به نظر پوچتینو سرمربی آرژانتینی تاتنهام است که در فصل اخیر علاوه بر قرارگیری در جمع 4 تیم برتر لیگ برتر انگلیس توانسته با این تیم به فینال لیگ قهرمانان راه یابد و خود را به عنوان یکی از مربیان محبوب در بین باشگاه های مختلف در سطح جهان مطرح کند. سبک بازی پوچتینو بیشتر بر پایه فوتبال سرعتی و ضد حمله های سریع می باشد. باید دید که این مربی برای سال بعد در تاتنهام می ماند یا می تواند دنیل لوی سرسخت را راضی به فسخ قرارداد خود نماید.
ساری یکی دیگر از گزینه هایی است که بعد از شایعه خبر جدایی اش از چلسی به گزینه های یوونتوس اضافه گردیده است. در واقع فلسفه فوتبالی ساری که برگرفته از الگوی آریگو ساکی دهه 90 میلان و برپایه فوتبال مالکانه است می تواند مدل کوچکی از فلسفه فوتبالی گواردیولا باشد و تا زمان حضور این سرمربی در یوونتوس تا حدودی روش بازی تیم را تغییر دهد. ساری کسی است که گواردیولا بارها از وی تمجید کرده است و رویکرد فوتبالی وی را مورد ستایش قرار داده است. لازم به ذکر است ناپولی ساری یکی از زیباترین فوتبال های سالیان اخیر در ایتالیا را به نمایش می گذاشت.
علاوه بر این گزینه ها افرادی مانند سیمونه اینزاگی و سینیشا میهایلوویچ هم از دیگر گزینه های سرمربیگری یوونتوس به شمار می آید. باید یه این نکته توجه کرد که ندود و پاراتیچی هنوز هم از حضور کنته در این تیم ناامید نشده اند و تمام تلاش خود را برای راضی کردن انیلی جهت حضور این مربی در یوونتوس به کار گرفته اند.
با نگاهی کلی به گزینه های سرمربیگری یوونتوس در سال آینده به این نکته پی می بریم که مدیران این باشگاه و در راس آنها انیلی به دنبال تغییر در سبک بازی این تیم، ارائه فوتبالی تهاجمی تر و به نوعی تکامل فلسفه فوتبالی این باشگاه می باشد و راه موفقیت در چمپیونز لیگ را در این موضوع می داند. لازم به ذکر است که معمولا تغییر سبک و فلسفه فوتبالی یک باشگاه موضوعی با ریسک بالا محسوب می شود و می تواند تبعات منفی زیادی به بار آورد. یکی از موفق ترین این موارد را می توان در تیم بایرن مونیخ مشاهده نمود. در سال 2009 فن خال هدایت تیم نه چندان آماده بایرن مونیخ را برعهده گرفت و رفته رفته تاثیرات زیادی را بر سبک و فلسفه فوتبالی این باشگاه گذاشت. این سرمربی در ماه های ابتدایی حضور خود در بایرن نتایج نه چندان خوبی گرفت و تا آستانه اخراج نیز پیش رفت و با حذف در مرحله گروهی لیگ قهرمانان از کار برکنار می گشت اما در آخرین بازی دور برگشت گروهی توانست با غلبه 4 بر 1 بر تیم یوونتوس در تورین راهی مرحله بعد شود و در نهایت عنوان نایب قهرمانی این رقابت ها را بدست آورد. در ادامه یوپ هاینکس با تکامل کار فنخال توانست سه گانه تاریخی برای بایرن به بار آورد. انیلی هم شاید به دنبال این موضوع و به نوعی تکامل فلسفه یوونتوس می باشد و تنها گذر زمان ثابت خواهد کرد که این کار می تواند منجر به فتح لیگ قهرمانان شود و یا حتی یوونتوس را در دفاع از عنوان قهرمانی سری آ نیز ناکام گذارد.
