طرفداری - دسامبر 2010، آژاکس در بحران به سر می برد. بعد از ماه ها بررسی و موشکافی در خصوص وضعیت بغرنج باشگاه، سرانجام مارتین یول از کار برکنار شد. یوهان کرایوف به تازگی گفته بود که تیم تحت هدایت یول دیگر نام و نشانی از آژاکس ندارد و برای بازگشت باشگاه به دوران طلایی، خانه تکانی اساسی نیاز است. این شروعی بر کشمکش های سیاسی درون باشگاه بود که آن ها را از عرش به فرش کشاند.
با جدایی مارتین یول، فرانک دی بوئر به عنوان سرمربی موقت برگزیده شد و اولین ماموریت او، آماده سازی تیم برای مصاف دیدار برگشت لیگ قهرمانان مقابل میلان بود. در آن زمان میلان بازیکنانی نظیر رونالدینیو، زلاتان ابراهیموویچ و تیاگو سیلوا را در اختیار داشت. دقیقا این نوع مسابقات بزرگ اروپایی بود که در آنها یول به کریستین اریکسن 18 ساله اعتماد نمی کرد. او مربی پا به سن گذاشته ای بود که به تجربه و ثبات اعتقاد داشت، در حالی که اریکسن فقط نوجوانی لاغر اندام بود. از چند ماه پیش یول سعی کرد آهسته آهسته او را به ترکیب اضافه کند ولی نه با سرعتی که انتظار می رفت. در مسابقات لیگ قهرمانان آن سال، اریکسن به نیمکت ذخیره ها چسبیده بود.
دیوید اند سرپرست سابق آژاکس، با یادآوری آن روزها می گوید:
وقتی اریکسن به باشگاه آمد، از آن بازیکنانی بود که نمونه آن را در آژاکس می بینیم. پس از مدت کوتاهی همگی عاشق او شدند چون نوع بازی او هوش و مهارتی داشت که ما اینجا در آمستردام به آن عشق می ورزیم. اما یادم هست آن روزها وقتی با کریستین صحبت کردم کمی ناراحت و ناامید بود، چون به نظرش یول به او فضای کافی نمی داد. روش کار یول سنتی بود. به باور او اریکسن، جوان و فاقد قدرت لازم بود. او نیمه خالی لیوان را می دید.
همه چیز با ورود دی بوئر و بازی مقابل میلان دگرگون شد:
فرانک قبلا در آکادمی کار کرده بود و با بازی او (اریکسن) آشنایی داشت. به علاوه خوشبین تر بود، این فلسفه آژاکس است. این مرد فوتبال بلد است پس چرا به او بازی ندهیم؟ از این که در قدرت بدنی کم بیاورد ترسی نیست چون در عوض باهوش تر است. همه چیز روبراه خواهد بود. بنابراین وقتی جلسه پیش از دیدار با میلان فرا رسید، اولین چیزی که دی بوئر در خصوص شیوه بازی گفت این بود: "اگر در بازی به بن بست خوردید، توپ را بسپارید به اریکسن."
و همین هم جواب داد. آژاکس با کمک اریکسن 18 ساله 2 بر صفر پیروز شد. حتی آلدرویرلد زننده یکی از گل ها بود. و این بازی سرآغاز دوران دی بوئر در آژاکس و کسب 4 جام در هلند بود. این بازی همچنین سکوی پرتابی برای دوران حرفه ای اریکسن در آژاکس بود، پسر دانمارکی که می خواست جا پای مایکل لادروپ افسانه ای بگذارد. دی بوئر همیشه به پتانسیل های اریکسن واقف بود و از مهارت، دید و حس غریزی او خبر داشت. او تنها به اعتماد به نفس نیاز داشت. دی بوئر کافی بود به کریستین خودباوری تزریق کند. دی بوئر به او می گفت:
چیزی که کم داری اعتماد به نفس در گلزنی است. همیشه به فکر پاس دادن هستی، اگر دروازه بان توپ را ناقص دفع کرد باید آماده گلزنی باشی.
دی بوئر حتی برای اریکسن، فن در فارت را که خود نیز پرورش یافته آژاکس بود، مثال زد که چگونه با اضافه شدن به محوطه جریمه به پیتر کراوچ کمک می کرد. او این گونه به اریکسن نشان داد یک هافبک شماره 10 چگونه می تواند به گل برسد.
سرانجام در سال 2013 اریکسن به تاتنهام رفت، یک سال پس از فرتونگن. هنوز در آژاکس از او به عنوان مثالی یاد می شود که به بهترین شکل برای باشگاه بازی کرد و در موقع مناسب جدا شد. سال گذشته باشگاه آژاکس با ساختن ویدیویی، به بازیکنان جوانتر نشان داد چگونه در ازای کمی بیشتر ماندن در باشگاه، قادر خواهند بود به اسطوره های باشگاه تبدیل شوند. در این ویدیو اریکسن به عنوان الگویی برای فرنکی دی یونگ معرفی شد. توبی آلدرویرلد و یان فرتونگن نیز نمونه هایی از این دست هستند، بازیکنانی که در یک باشگاه رشد کردند و در باشگاهی دیگر شکوفا شدند.
