با توجه به این که این نسل 1 سال دیگه جا داره، بهتره که برای سال بعد مربیای بیارن که در راستای همین تیم باشه. پپ زیادی با چیزی که یوونتوس الان هست متفاوته. یعنی به محض اومدنش یوونتوس دچار یک دگردیسی میشه و این بر کسی پوشیده نیست. از طرفی یوونتوس به طور اتوماتیک سال بعد به یک پوست اندازی نیاز داره. خب بهتر نیست این یک سال که میشه نتیجه گرفت رو نتیجه بگیریم بعدش بریم برای پوست اندازی به وسیله‌ی پپ؟ برای اومدن مربی جوان هم با توجه به انتظارات و محیط حاکم بر تیم فضا بیش از حد خطرناکه.
از بین کسایی که به این تیم میتونن کمک کنن 3 اسم برجسته‌ترین اسامیه:
کونته:
17 سال در یوونتوس بوده. در یوونتوس چهره شده، در یوونتوس کاپیتان شده، در یوونتوس خدافظی کرده، به عنوان مربی در یوونتوس چهره شده و مجموعا 17 سال در یوونتوس بود. با تبدیل یوونتوس 7 جدول به قهرمان نشون داده که میتونه بافتهای مرده رو احیا کنه، با حفظ یونتوس در صدر نشون داده در تیمهای قهرمان میتونه کار کنه و با نتیجه گرفتن با چلسی و محیط فوتبال انگلیس، نشون داده متداش محدود به ایتالیا نیست. شاید شکست دادن بلژیک و اسپانیا و تساوی مقابل المان‌ِ قهرمان جهان چیز معمولی‌ای بود ولی وقتی با مانچینی و ولدمورت اون ایتالیا رو دیدیم معلوم میشه که کارش کم از معجزه نداشتهو.
با این بازیکنا آَشناست، فوتبالش دقیقا همخونی داره با متد فعلی یوونتوس، و انگیزه بالایی داره: انگیزه بالای کوننته برای اثبات خودش در اروپا یعنی همون جایی که یوونتوس جام میخواد مهمه. نکته دیگه این که به قول محمدخانی کونته تشنه پیروزیه، اسم دخترش رو پیروزی گذاشته، این دقیقا برعکس کاکولد بودن الگریه. کونته ایده آل ترینه.
دشان:
مثل کونته از خانواده یوونتوسه. روزی که رفتیم سری ب خودش اومد رو نیمکت یوونتوس نشست، تیم رو برگردوند سری آ و خودشم رفت. قبلشم که موناکوی بی دندان رو به فینال سی ال رسونده بود. تجربیاتش با فرانسه رو هم که همه دیدن. کارنامه‌ش هم سنگین و هم رنگینه. از خانواده یوونتوس هم هست و سبکش هم در ادامه سیستم فعلی یوونتوسه که منفعلانه و بدون توپ بازی میکنه. بر خلاف سرمربی کنونی از کالیاری نیومده و کلاس بالایی داره که یعنی مثل زیدان فاکتور کاریزما رو داره. کاپیتان مارسی قهرمان اروپا بوده، کاپیتان فرانسه قهرمان جهان بوده و قطعا کسی نمیتونه تو تیم ازش باج بگیره. در عین حال عقده‌ای نیست که حال بازیکنا رو بگیره که ته‌وز از تیمش خسته شه بره با پول کمتر بوکا و دنی الوز بعد یک ساال از خشکی خسته شه و دیبالا و کانسلو سالانه مانت الگری اوتش رو لایک کنن. نکته دیگه این که احتمالا اگه بیاد یوونتوس گریزمن، پوگبا، واران و این لعبتکان فرانسوی انگیزه دو چندان برای یوونتوس اومدن میگیرن. دشان برای شخص من جای سوال نداره، شخصا چون کونته رو بیشتر دوست دارم انتخابم کونته‌س ولی قطعا اگه بیاد کلاهم رو میندازم بالا.
ژوزه مورینیو:
تقریبا از هیچ مربیای اندازه مورینیو بدم نمیاد. تقریبا از هیچ جنبه‌ای در فوتبال مدرن بیشتر از جنگای روانی مورینیو بدم نمیاد ولی چاره چیست که یکی از منطقی‌ترین پاسخ‌ها به مشکل یوونتوس ژوزه مورینیوئه؟ یوونتوس رب انار و گردو و مرغ داره، مورینیو هم یکی از بهترین فسنجون‌پزهای دنیاست. سبک و ایناش نیاز به توضیح نداره. مریب بزرگیه، کسیه که با داشته‌های ما سنخیت داره و نکته زیباش اینه که بدترین جنبه فوتبالش دفاعی بودنه که الگری با بازی متعفنش کاری کرده که بازی مورینیو برای ما از توتال فوتبال هلند دهه نمیدونم چند هم زیباتر به نظر میرسه.
حواشیش و ذات اینتریش نکات منفیش هستن که باعث میشن دشان رو بالاتر از مورینیو بذارم ولی اگر به دلایلی اون دو عزیز نشدن بنده از اومدن مورینیو هم استقبال میکنم. مهمترین مانع اومدنش حقوق مفتیه که منچستر بهش میده، نمیشه با 10-15 میلیون دستمزد آوردش که خب باعث میشه از توان مالی یوونتوس بالاتر باشه.
این ها همه فوتبال نیستند. ممکنه یهو دی زربی یا دی فرانچسکو یا ماسیمو کاررا مربی یوونتوس بشن و من از این کار تعجب نمیگنم. چون باعث رفتن الگری میشه خوشحال هم میشم (هر چند از لحاظ منطقی بعد از این 3 نفر که بررسی شدن و پپ پنجمین گزینه $منطقی$ الگریه ولی خب من ترجیح میدم در این مورد منطق رو دور بریزم.) باید دید در نهایت چه تصمیمی میگیرن.
